[FIC:YG WIN] WIN IN HOGWARTS (JunHyuk,BJIN)

ลำดับตอนที่ #12 : - ตอนที่ 11 - แปลกๆ

-----------
แปลกๆ
-----------


 

เฮ้ย ตกใจหมดเลย.." ผมสะดุ้งเฮือกเมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคยของคนคนหนึ่งที่พี่มาร์คเพิ่งพูดถึงเมื่อกี้ก่อนจะขอผม..ขอเอ่อ..นั่นแหละ!! ดังมาจากด้านหลัง 


ฮันบินยืนจ้องอยู่นิ่งๆที่มือข้างขวามีปากกาเน้นคำสีม่วงสุดฟรุ้งฟริ้งที่ผมเพิ่งให้ไป 
แต่การที่ฮันบินจ้องอยู่แบบนั้นดูเหมือนจะทำให้พี่มาร์คเปลี่ยนจากวางฝ่ามือลงบนหลังมือของผมเป็นกุมมือของผมไว้แทน..


"ไง" พี่มาร์คทักและส่งยิ้มที่มีเขี้ยวเล็กๆให้ฮันบิน
"นี่แกอีกละ?" 
พี่มาร์คไม่ตอบอะไร แต่ส่งยิ้มให้ฮันบินอยู่เหมือนเดิมพร้อมกับกระชับมือของผมให้แน่นขึ้น เอ่อ.. 
ดูเหมือนฮันบินจะสังเกตเห็นมือของผมกับพี่มาร์คที่จับกันอยู่ แต่หมอนี่ก็ยังทำสีหน้าเรียบเฉยเหมือนเดิม
พร้อมทั้งลากเก้าอี้มานั่งลงข้างๆผม -.-


และ ดึงมือของผมที่ว่างอีกข้างไปจับตามพี่มาร์คบ้าง..


ฟฟฟฟฟฟฟ

.


อะไรรรรรรรเนี่ยยยยยยย


"ฮันบิน..?"
"จับมือน้องจินฮวานทำไมครับ..?" พี่มาร์คถาม
"ผมต่างหากที่ควรจะถาม จับมือตัวเล็กของผมทำไม?"

ความเงียบเข้าปกคลุมพวกเรา3คน..


ตัวเล็กของผมเหรอ..


นี่ฉันไปเป็นของนายเมื่อไหร่กันน่ะฮันบิน -..-


"ของนายเหรอ? แต่จินฮวานบอกว่านายกับจินฮวานไม่ได้เป็นแฟนกันนี่"

"และที่สำคัญ.."

"ฉันก็ขอจินฮวานจีบแล้วด้วย ^-^"

ฟังจากที่พี่มาร์คพูด เอ่อออ ผมเริ่มจะทำหน้าไม่ถูกแล้ว อยากเอามือสักข้างมาเกาหัว เกาจมูก แคะขี้มูก หรือหักข้อนิ้วแก้อึดอัด แต่มันดันไม่ว่างสักมือ..ฮือออ ;__; ผู้ชายพวกนี้ต้องการอะไรครับบบบ


"ไม่อนุญาติ" 
"เฮ้ยยย เดี๋ยวดิ.." ผมรีบหัวขวับไปทางฮันบิน หมอนี่มีสิทธิ์อะไรมาตอบแทนผมกันวะ-..-
"ทำไมล่ะ? หวงเหรอครับ?" 
"ก็จะไม่ให้จีบอ่ะ ทำไมละครับพี่?" ฮันบินทำหน้ากวนฝ่าติงให้พี่มาร์คที่ก็ส่งยิ้มเห็นเขี้ยวให้ฮันบินแบบไม่หยุดหย่อนเช่นกัน 


ทั้งสองคนจ้องหน้ากันจนรู้สึกว่าถ้าเป็นในการ์ตูนคงจะมีไฟฟ้าเปรี๊ยะๆเกิดขึ้นระหว่างทั้งสองคน
ฮันบินเริ่มบีบมือผมแรงขึ้นเรื่อยๆจนเริ่มรู้สึกเจ็บ แต่พี่มาร์คยังคงจับมือของผมไว้เบาๆเช่นเดิม..


เอ่อ ให้ตาย .. 


ผมควรจะหยุดเหตุการณ์นี้สินะครับ ไม่งั้นผมคิดว่ามือข้างที่ฮันบินจับอยู่อาจจะหัก หรือใช้การไม่ได้ประมาณหนึ่งอาทิตย์ -.-


"ฮันบินฉันเจ็บมือนะ"
"...." ไร้เสียงตอบรับใดๆจากฮันบิน
"ไม่ได้ยินเหรอไงว่าจินฮวานเจ็บมือน่ะ" 
ดูเหมือนฮันบินจะได้สติเมื่อพี่มาร์คพูดขึ้น ฮันบินรีบคลายมือออก เปลี่ยนเป็นกุมมือของผมไว้เบาเบาแทนและจ้องหน้าพี่มาร์คเหมือนเดิม 

.

.


โครก~


แหะๆ..

อายจัง.. กำลังดราม่ากันเลย

แต่แหม..

เสียงท้องร้องของผมเองครับ ;-;
ก็ตัวเองดันวิปรีบเดินมาที่ห้องสมุดเลยอดมื้อเย็นของวันนี้ไปโดยปริยาย ถึงแม้จะได้กินขนมของพี่มาร์คบ้างก็เถอะ แง..;-;


"ว้า~ เค้กกล้วยไม่อิ่มก็ไม่บอกนะเราเนี่ย" พี่มาร์คอมยิ้ม หัวเราะเบาๆและใช้มือข้างที่ว่างลูบหัวของผมเบาๆ

"เหอะะ" ฮันบินกลอกตาขึ้นลงเป็นสระอิ ก่อนจะลุกขึ้นยืนและดึงมือของผมให้ลุกขึ้นตาม


"กลับหอเดี๋ยวนี้ ฉันบอกให้ไอ้บ๊อบเก็บขนมไว้ให้นายแล้ว"

ผมหันไปมองหน้าฮันบินและจึงหันไปมองหน้าพี่มาร์ค พร้อมกับกระพริบตาปริบๆ..


ดูเหมือนพี่มาร์คจะเข้าใจดีว่าผมคงจะยังหิวอยู่จึงส่งยิ้มน้อยๆ และปล่อยมือของผมออกเบาๆ


"บ๊ายบายครับ~^-^" 
"ครับ.." ผมตอบ 
นั่นยิ่งทำให้ฮันบินกระชากแขนผมให้เดินตามเร็วขึ้นเรื่อยๆ ฮึ่ม -_-+ เจ็บนะเฟ้ย!!

"สรุปว่าที่พี่ถามไป โอเคนะครับ?" พี่มาร์คตะโกนไล่หลังมา ฮันบินเร่งฝีเท้าให้เร็วกว่าเดิม ฮึ่ม หมั่นไส้ คนอะไรขี้เหวี่ยง ขี้หงุดหงิดเก่งจริง -..- 

"อ่า..คือ ..โอ้ยยยยยยยยฮันบินนนนนนนนน" ผมยังไม่ทันตะโกนตอบพี่มาร์คหมอนี่ก็กระชากมือผมอย่างแรงออกมาจากห้องสมุดซะก่อน

"เป็นอันว่าโอเค^-^"พี่มาร์คยังคงตะโกนตอบกลับมา


ตอนแรกฮันบินก็กึ่งลากกึ่งจูงผมไปจับมือผมไปเบาๆอยู่หรอก แต่เมื่อกี้หมอนี่ก็บีบมือผมซะแรง .. แถมลากผมไปที่ไหนอีกก็ไม่รู้ แงงง ;__; ไหนบอกจะกลับหอไง โอยย ปวดหัว ปวดท้อง(หิว) ปวดมือ ปวดขาไปหมดแล้วนะ


ฮันบินเดินลากผมทะลุห้องนั้นซอยนี้อ้อมโน้นอ้อมนี่จนมาถึงห้องน้ำชาย และเหวี่ยงผมเข้าไปในห้องสุดท้ายก่อนจะเดินตามเข้ามาและล็อคกลอนประตูและกดให้ผมนั่งลง


"เป็นอะไรของนาย"

"..." ฮันบินไม่ตอบ เอาแต่ยืนมองหน้า สูดหายใจเข้าออกแรงๆสองสามเฮือกใหญ่


"ฮันบิน"

"..."

"ฮันบิน ฉันถามว่านายเป็นอะไร"

.

"ฉันไม่รู้"
"...."
"ฉันไม่รู้ว่าฉันเป็นอะไร"
"...."

.
.
"แต่ฉันหงุดหงิด"

หงุดหงิดแล้วทำไมต้องมาลงที่ฉันด้วยล่ะ..T^T


"ใจเย็นๆสิ.. นายแค่ ..ต้องควบคุมตัวเอง"
"แต่หมอนั่นมันกวนประสาทอะ!!"
"กวนยังไง ใจเย็นๆดิ"
"ก็มันชอบมองนาย ไม่พอวันนี้ขอนายจีบอีก แถมจับมือนายด้วยนะ!! จะให้ฉันรู้สึกยังไงวะตัวเล็ก!! แม่งไม่ชอบหน้ามันเลยอ่ะ"

".... เอ่อ"

ใจผมเต้นแรงแปลกๆนะ

อาจจะเพราะเหนื่อย
หรือกลัวอารมณ์ที่รุนแรงของคนตรงหน้า..


หรือเหตุผลอะไรก็ไม่รู้ มันเหมือนความรู้สึกแปลกๆ หลังจากฟังจากคำพูดของหมอนี่..


"รู้จักกันวันเดียวก็จับมือกันแล้ว นี่นายง่า..เอ่อ ไม่ ไม่ เฮ้อ" จู่ๆฮันบินที่อารมณ์กำลังเดือดก็ดูเหมือนจะสงบสติอารมณ์ได้ด้วยตัวเอง ก่อนจะทรุดฮวบลงไปนั่งยองที่พื้นแล้วตบปากตัวเองไปสองที

"... ฉันทำไมนะ.."
"เปล่า.. เฮ้อ" ฮันบินเสยผมตัวเองขึ้นและเงยหน้าขึ้นมาจ้องหน้าผม 

ฮันบินคว้ามือผมที่ตอนแรกวางไว้บนตก มาจับไว้เบาๆ เกลี่ยเล่นไปมา..


"ทำไมนายเรียนเก่ง แต่นายก็โง่จัง"
"นั่นคำชมรึเปล่า.. "

แต่ดูเหมือนจะไม่ใช่.. ตอนนี้ฮันบินสงบสติลงแล้วและดูจะอ่อนโยนขึ้นกว่าเดิม มือข้างที่ฮันบินเล่นอยู่รู้สึกเจ็บนิดหน่อย เหมือนจะช้ำๆ เพราะตอนแรกถูกฮันบินบีบลากถูกระชากมาที่นี่แรงมาก ;__; เจ็บอ่า..


"ฮันบินฉันเจ็บมือ" ฮันบินทำหน้าตกใจและรีบพลิกมือผมไปมา

".... ตัวเล็ก" คนตัวสูงพลิกมือของผมไปมา เกลี่ยมือผมเบาๆสองสามที


"ตัวเล็ก.. ฉัน.. เอ่อ.........ขอ..โทษ"
หมอนี่ขอโทษแถมทำหน้าเหมือนจะร้องไห้.. ไม่อยากจะเชื่อสายตา0_0 มุมใหม่ที่ไม่เคยเห็นมาก่อนของหมอนี่เลยอ่ะ ... 


"ไม่เป็นไร.. ว่าแต่ ทำไมวันนี้นายแปลกๆอะ"
"ฉัน.. เฮ้อออ นี่นายไม่รู้ตัวเลยเหรอว่าถูกไอ้หน้าหล่อนั่นมองมาเกือบสามปี"
"แล้วฉันจะไปรู้ได้ไงล่ะ.."
"ก็ถึงได้บอกไงว่านายเรียนเก่ง แต่ก็โง่"

เอ้า .. 

นี่ผมผิดอีก -.-..


"นี่ฉันโง่ที่ไม่รู้ว่าถูกจ้องโดยใครใช่มะ.."
"ก็....ไม่ใช่แค่นั้นหรอก" 

ฮันบินทำน้ำเสียงจริงจัง นั่นทำให้ผมเผลอสบตากับฮันบินนิ่งๆ.. 


ผมรู้สึกแปลกๆ



กับสายตาของหมอนี่..


ไม่ค่อยอยากจะคิดไปเองเท่าไหร่ว่ามันมีความรู้สึกบางอย่างที่ส่งผ่านมาทางสายตา
 
.
 
.


แต่ก็เผลอคิดไปแล้วอ่า.. ;__;


ซู้มมมม ครืดดดด~


เสียงกดชักโครกดังมาจากห้องไหนสักห้องในห้องน้ำกว้างๆนี้ก่อนที่จะมีเสียงเปิดปิดประตูออกไปเบาๆ ที่ดูเหมือนกำลังเกรงใจพวกผมอยู่..


นั่นทำให้ผมหลุดจากภวังค์ความคิดที่เข้ามาวิ่งเล่นในหัวผมเมื่อกี้..

ฮันบินลุกขึ้นพร้อมกับฉุดผมให้ลุกตามเบาๆ แล้วจึงพาผมเดินกลับหอ โดยที่ยังจับมือผมเอาไว้เบาๆอยู่เหมือนเป็นการสำนึกผิดที่เคยรุนแรงกับมัน ฮันบินพาผมเดินช้าๆเรื่อยๆรับแสงจันทร์ที่สาดเข้ามาผ่านหน้าต่างรูปแบบคลาสสิคของปราสาท 


บรรยากาศนี้ ที่ผมรู้สึกคุ้นเคย


เหมือนกับตอนปีหนึ่ง


ตอนที่พวกเราถูกทำโทษให้ไปที่ป่าต้องห้าม
และมันเป็นการจับมือกันครั้งแรกของผมและฮันบิน..


ผมรู้สึกว่าไม่มีอะไรต่างไปจากเดิมเท่าไหร่



แม้แต่รอยยิ้มของหมอนี่ก็ไม่ได้ต่างออกไปจากคราวนั้นเลย..
___________________


"นายมาทำอะไรที่นี่-.-" 

จุนฮเวเดินออกมาจากหน้าประตูทางเข้าคุกใต้ดินซึ่งเป็นทางเดียวกับทางเข้าบ้านสลิธีริน ซึ่งตอนนี้ผมก็ยืนอยู่ที่หน้าประตูนั้นเพื่อมาทวงของตามที่ตกลงกันไว้.. 


ถึงแม้ว่าจะได้รับสายตาจิกกัดจากเด็กบ้านนี้อยู่ไม่น้อยก็เถอะ -.-


ก็ช่วยไม่ได้นี่นาเช้านี้ต้องเรียนศจ.สเนปแต่เช้าเลยยยถ้าคาบนี้ยังไม่มีหนังสืออีกละก็... คะแนนของผมอาจจะถูกหักไปครึ่งหนึ่งเลยก็ได้นะฮืออ ;___;

"เลือดสีโคลนนี่ใครวะ?" จู่ๆเด็กบ้านสลิธีรินคนหนึ่งก็เดินออกมาเกาะไหล่จุนฮเว แล้วขมวดคิ้วย่นจมูกมาทางผม
แต่จุนฮเวก็ไม่ได้ตอบอะไรยังคงมองลงมาจากที่สูง(?) มาที่ผมเหมือนเดิม

"มาเอาหนังสือไง วันนี้เรียนปรุงยาแต่เช้า พี่ฉันก็ให้ปากกาเน้นคำพี่นายไปแล้วด้วย.."
"เหอะพวกลูกมักเกิ้ลนี่เด็กเรียนกันทุกคนรึไง" เด็กบ้านสลิธีรินคนเดิมพูดต่อ

"หุบปากแปป" จุนฮเวว่าเด็กบ้านสลิธีรินคนนั้น นั่นทำให้เด็กนั่นส่งเสียงจิ๊ปากออกมาอย่างไม่พอใจ แต่ก็ยืนคล้องคอเกาะไหล่ของจุนฮเวต่อไป


"เอาหนังสือฉันไป ฉันขี้เกียจกลับไปหยิบที่หอ" จุนฮเวบอกพลางส่งหนังสือวิชาปรุงยาของตัวเองให้
"แต่ที่นายยึดไปมันสองเล่มนะ ยังมีหนังสือสัตว์มหัศจรรย์และถิ่นที่อยู่ที่วันนี้ต้องเรียนคาบ.."
"เออ รู้แล้ว ขี้เกียจกลับไปหยิบ เอาไปซะ" หมอนี่เริ่มหงุดหงิดจิ๊ปากและส่งหนังสืออีกเล่มของตัวเองมาให้ผม..

"แล้วนายจะใช้อะไรเรียนอ่ะ.."
"ไม่เรียน จะหลับ"

"แต่.."

"ถ้าห่วงเรื่องนี้นักงั้นนายก็ติวให้ฉันสิ พรุ่งนี้ที่ห้องสมุดหลังอาหารเย็น อย่าพูดมากไม่งั้นนายไม่มีหนังสือใช้อีกครั้งแน่ ไปละ"


เฮ้ยยเดี๋ยวดิ

อย่าเพิ่งปายยยยยย มัดมือชกงี้เลยเหรอ นี่หนังสือแกนะ มีเขียนระบุไว้ด่านล่างว่า 'ของกูจุน
ฮเว'อีก โอ้ยยยย ~,

"เฮ้ยเดี๋ยวว แต่มันมีชื่อนายอยู่ข้างล่างอะ!!"
"งั้นก็เขียนชื่อนายข้างบนดิ เรื่องมากว่ะ"

"งั้นหนังสือนี้ก็มีสองชื่อดิ ไม่เอาอะ ถ้าหายแล้วคนที่เจอต้องคืนใครล่ะ!!"

"ไม่รู้โว้ย จะคืนใครก็เหมือนกันนั่นแหละ ที่สำคัญห้ามขีดฆ่า ลบ หรือทำลายชื่อของฉันบนหนังสือ!! เผื่อไม่รู้ โลกนี้มันไม่ใช่ความหมายที่ดีนัก"

"แต่.."
"พอ !!! อย่าเซ้าซี้ฉันหิวข้าว" จุนฮเวพูดและเดินออกไปเลย

ปล่อยให้ผมยืนคิดวิตกอยู่คนเดียว..


นี่ได้หนังสือมายังไม่หมดภาระอีกเหรอ..
แถมต้องไปติวให้หมอนี่ด้วยเนี่ยนะ -_-;;


เฮ้อ..


ที่สำคัญ ไอ้หนังสือนี่.. ไม่เปลืองหมึกบ้างรึไง..

ก็หน้าที่เอาไว้เขียนชื่อมีแค่หน้าเดียวที่ตีพิมพ์ลายสวยงามและเหลือกรอบไว้ให้เขียนชื่อนิดนึง..


ก็ถ้าเขียนชื่อผมลงไปในที่ว่างที่เหลือน้อยแสนน้อยนี่ข้างบนชื่อจุนฮเว


มันจะเป็นลางร้ายสุดๆไปเลยอะดิ


เพราะมันจะกลายเป็น


'คิมดงฮยอก

ของ 

กูจุนฮเว'


T-T!! ม่ายยยยยยยยย

==========================

หูยไรต์หายไปเกือบเดือน .................. 555555555555555555555555

เราว่าตอนนี้มันแปลกๆนะ ไรต์อะแปลกโอ้ยย ให้ผู้ชายบึกบึนลากพี่จินไปไหนมาไหนอยู่นั่นจนช้ำเลย อ้ากกกกกกกกกกก ;u; 

อร้ายย ขอโทษค่ะ เดินสายสอบมา ติดไปเรียบร้อยแล้วที่หนึ่ง ตอนแรกก็ว่าจะอัพหลายรอบแล้วแต่แบบห่วงสอบอีกที่ เป็นที่ที่อยากได้ที่สุดค่ะ .. 55555 / เหมือนแย่งที่ชาวบ้านเลยอะ นิสัยโคตรไม่ดี T_T .. แง .....
ค่ะ ที่ที่ไปสอบนั้นเป็นที่ที่เราอยากได้ที่สุด อยากเรียนคณะนี้ที่สุด ชอบหลักสูตรของที่นี่ที่สุด
ปรากฏว่า .......... ไม่รู้สิ ผลออก ก.พ. แล้วไรต์เครียดไปหลายวัน จนเป็นกุ้งยิงเลย (5555555555 จริงๆนะ หมอบอกเกิดจากความเครียด + นอนน้อย ) ค่ะ ไม่มีข้อแก้ตัวไรมาก 55555555555555555 

ต่อไปนี้ไม่น่าจะหายไปแบบนี้แล้วล่ะ .. 

ขอบคุณที่ติดตาม อ่านซ้ำ กดเฟบ คอมเม้น 
คนที่อ่านซ้ำนุ่ร้ากก ขอบคุณที่ยังรอนะะ ขอบคุณมากกค่ะ แง้ TvT <3