คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : - บทนำ -
----------------------------
บทนำ
----------------------------
3ปีก่อน
'พี่จินจะไปไหนเหยอ'
เด็กชายตัวเล็กอายุ11ขวบ หรือ คิมดงฮยอก ถามกับพี่ชายอายุ13ขวบ ของเขาที่กำลังฉุดกระชากลากถูกระเป๋าเดินทางใบใหญ่อีกทั้งยังแต่งตัวประหลาด เสื้อคลุมสีดำยาวเกือบถึงพื้น พร้อมกับมีฮู้ดใบใหญ่ด้านหลังเหมือนชุดคลุมของพ่อมดในนิทานที่คุณแม่เคยเล่าให้ฟังตอนเขายังเด็ก
'ไปโรงเรียนน่ะ .. '
พี่ชายของดงฮยอกหรือ'คิมจินฮวาน'ตอบพร้อมกับรอยยิ้มที่แสนอบอุ่นตามแบบฉบับของพี่ชายตัวน้อยที่แสนดี แววตาของจินฮวานเศร้าหมองลงเล็กน้อยเพราะโรงเรียนที่เขาจะต้องไปในวันนี้นั้น เป็นโรงเรียนประจำ หมายความว่าเขาจะไม่ได้เจอน้องชายตัวเล็กของเขาไปอีกนานเลยล่ะ
'เอ๋ ~ พี่จินย้ายโรงเรียนตั้งแต่เมื่อไหร่อ่า '
'ุ6เดือนที่แล้วตอนวันเกิดอายุครบ13ปีของพี่ อาจารย์ใหญ่เค้าส่งจดหมายเชิญมาน่ะ .. ฮึก ;-; '
' ง๊า พี่จินร้องไห้ทำไมอ่า '
ดงฮยอกตกใจเมื่อจู่ๆก็มีน้ำใสๆไหลออกมาจากตาของพี่ชายตัวเล็ก ดงฮยอกที่ตัวเล็กกว่าจินฮวานพยายามเขย่งเท้าและเอื้อมมือเล็กๆของเขาไปปาดน้ำตาที่แก้มใสนิ่มของพี่ชาย
' ฮึก ~ก็... พี่คงจะไม่ได้เจอดงดงจนถึงวันคริสมาสต์เลยน่ะสิ ;_; '
'ง๊าาาา ทำไมล่ะพี่จิน ทำไมเราถึงจะไม่ได่เจอกัน โรงเรียนก็แค่ไปตอนเช้าแย้วกลับตอนเย็นไม่ใช่เหยอ ;-; '
' พี่ไปโรงเรียนประจำน่ะสิ.. แล้วพี่ก็.. กลับอีกทีวันคริสต์มาส... '
'ห๊า โรงเรียนประจำเหรอ!! กลับคริสต์มาสเลยเหรอ !! ดงดงจะไปด้วย ดงดงจะอยู่โรงเรียนประจำกับพี่จิน แง ;__; '
คนตัวเล็กเริ่มงอแง เพราะเขาจะต้องจากพี่ชายที่สนิทที่สุดของเขาไปถึง4เดือนเลยทีเดียว ตอนนี้ก็เพิ่งจะเดือนกันยาเองนะ !! จะเจอกันอีกทีวันคริสต์มาสเลยงั้นเหรอ? ดงฮยอกทำใจไม่ด๊ายยย ดงดงจะไปอยู่กับพี่จินนน
' ดงไปไม่ได้หรอกนะ ดงดงยังอายุไม่ถึง 13เลย '
' งื้อ.. ดงต้องอายุ13ด้วยเหรอ ดงดงไปเลยไม่ได้เหรอ ดงเหงานะถ้าไม่มีพี่จิน ;__;ๆๆ'
'ใช่แล้ว แต่ดงดงต้องตั้งใจเรียนด้วยนะ ไม่งั้นอาจารย์ใหญ่จะไม่ส่งจดหมายมา แล้วเราก็จะไม่ได้อยู่ด้วยกันนะ '
'ได้เยย! ดงดงจะตั้งใจเรียนแบบพี่จิน! ดงจะสอบให้ได้ที่1ของชั้น ของระดับ! ของโรงเรียนไปเลย!! ดงจะต้องอยู่กับพี่จินให้ได้ !! '
จินฮวานเห็นดังนั้น จึงส่งยิ้มให้นายชายตัวน้อยและสวมกอดเพื่อลาดงฮยอก
'จินฮวานลูก ! บ๊อบบี้มารับแล้วนะ '
เสียงของคุณแม่ที่ตะโกนมาจากชั้นล่าง ทำให้สองพี่น้องคลายออกจากอ้อมกอดของกันและกัน
จินฮวานเช็ดน้ำตาและลูบหัวของน้องชายก่อนจะเดินลากกระเป๋าใบยักษ์ลงไปชั้นล่าง
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ก่อนหน้าเหตุการณ์บ้านคิมมักเกิ้ลด้านบนประมาณ 1 ชั่วโมง
'คิมฮันเบนนนนนนนนนนนน ยะฮู้ คิมฮันบินนนนน'
เด็กชายบ๊อบบี้หรือคิมจีวอนผู้มีตาตี่กับส่วนสูงที่ค่อนข้างโตกว่าเพื่อนวัยเดียวกันมาพร้อมกับฟันกระต่ายข้างหน้าหนึ่งคู่ ยืนตะโกนเรียกชื่อเพื่อนสนิทที่อยู่บ้านหลังถัดไป เพราะวันนี้จะเป็นวันพิเศษของทั้งสองนั่นคือการที่จะได้เข้าเรียนที่โรงเรียนคาถาพ่อมดแม่มดและเวทย์มนตร์ศาสตร์ฮอกวอตส์นั่นเอง
'ฮันบิน ถ้านายไม่ออกมาฉันจะใช้คาถาปลดล็อ.. '
'หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ !! คิมจีวอน!!'
จู่ๆเจ้าของชื่อ 'ฮันบิน' ก็วิ่งโผล่ออกมาจากในบ้านพร้อมด้วยสภาพการแต่งกายที่ยังไม่เสร็จสมบูรณ์ดีเท่าไหร่ดูจากถุงเท้าสีเทาที่เพิ่งใส่ไปข้างเดียวและผมที่ชี้โด่ชี้เด่นั่น
'โถ่เอ้ย งั้นก็มาเปิดประตูสักทีสิ ปล่อยให้เรียกอยู่ได้ตั้งนาน -3-' บ๊อบบี้เบ้ปากประชดฮันบินเล็กน้อย ก่อนจะลดไม้กายสิทธิ์ลงและเก็บเข้ากระเป๋าดังเดิม
อ้อ ลืมบอกไป.. พวกเขานะ ไม่ใช่คนธรรมดา หรือ 'มักเกิ้ล'หรอกนะ เพราะพวกเขาน่ะเป็นผู้วิเศษ หรือที่เราเรียกกันว่า 'พ่อมด' ไงละ ใช่แล้ว พ่อมดที่ถือไม้กายสิทธิ์เสกไปเสกมานั่นแหละ เข้าใจไม่ผิดหรอก
ฮันบินเดินหัวเสียออกมาจากบ้านหลังใหญ่สีดำทั้งหลังแม้ว่าพื้นที่รั้วรอบขอบชิดของบ้านนี้จะไม่ได้ใหญ่อะไรมาก แต่กลับกัน มันดันสูงเหมือนอพร์าทเมนท์ แต่เป็นอพาร์ทเมนท์เดี่ยวๆที่สูงมากๆ พิจารณาจากภาพนอกก็น่าจะ7ชั้นเห็นจะได้(?) [/ขอให้ผู้อ่านนึกถึงตึกแถวหรืออพาร์ทเมนท์ที่กว้างประมาณ2ห้องแต่สูงถึง7ชั้นและสีดำทั้งหลังนะคะแฮะๆ =//= ]
'ฉันบอกนายหลายรอบแล้วใช่มั้ยบ๊อบบี้ว่าอย่าแสดงตัวว่าเป็นผู้วิเศษต่อหน้าพวกมักเกิ้ล' ฮันบินต่อว่าบ๊อบบี้ พลางสายตาก็เหลือบไปแอบจิกคุณป้าคู่แฝด2คนที่มองมาอย่างสอดรู้สอดเห็นจากบ้านฝั่งตรงข้าม เมื่อเหล่าป้าเห็นสายตาที่จิกไปจนถึงไส้ติ่งของฮันบินทั้งสองสะดุ้งแถมแกล้งทำเป็นว่าสนใจหนังสือพิมพ์เป็นอย่างมากแต่ก็ดันอ่านกลับหัว นั่นทำให้ฮันบินถอนหายใจออกมาอย่างเอือมระอา
'เฮ้อ เพราะแบบนี้ไงฉันถึงรำคาญพวกมักเกิ้ล'
'โถ่นายก็นี่นะ ไม่อยากให้มักเกิ้ลรู้ แต่ดันมาสร้างบ้านซะแปลกประหลาดเด่นหราอยุ่ใจกลางกรุงโซลงี้แม่งโคตรขัดกันเลยว่ะ บ๊อบบี้ล่ะไม่อยากจะพูดอะไรมากหรอกนะฮึ๊~ '
'ถุยครับคุณบ๊อบบี้ นี้ถ้าไม่ติดว่าพ่อฉันเป็นหัวหน้ากระทรวงเวทย์มนตร์กองการใช้สิ่งประดิษฐ์ของมักเกิ้ลในทางที่ผิด ฉันก็ไม่ได้มาอยู่ที่นี้หรอกเว้ย แล้วมึงอะว่าแต่บ้านกูนะไม่ดูบ้านตัวเองเล้ยยยยยยยย พื้นที่ก็200ตารางวาเท่ากัน พ่อมดด้วยกันดูยังไงก็รู้ครับว่าแอบใช้คาถาขยายพื้นที่อะ แล้วบ้านยังรูปทรงประหลาดไม่แพ้บ้านฉันเท่าไหร่หรอก '
ฮันบินว่าพลางทำหน้าเอือมๆไปทางบ้านของเพื่อนซี้นิสัยต่างขั้ว ที่มีทั้งหมดนับได้ 3 ชั้นแต่ดันสูงพอๆกับของบ้านของเขา บ้านของบ๊อบบี้ประหลาดตรงที่เป็นบ้านต่างระดับที่เหมือนค่อยๆต่อเติมเอาในภายหลัง เช่นชั้นแรก ดูเป็นรูปทรงสีเหลี่ยมจตุรัสธรรมดาเหมือนบ้านมักเกิ้ลทั่วไป แต่ก็ทำด้วยอิฐสีดำทั้งหลัง ชั้นต่อๆไปก้มีรูปทรงแตกต่างกันไป สี่เหลี่ยมคางหมูบ้าง ผืนผ้าบ้าง อิฐสีเทาบ้าง สีขาวบ้าง ระเบียงก็ยาวออกมาเลยนอกพื้นที่บ้านบ้าง ไหนจะปลูกต้นไม้เลื้อยตรงระเบียงให้ยาวลงมาอีกล่ะ!! แล้วก็ยังมีหน้ามาด่าบ้านคนอื่นเขานะคิมจีวอน - -
[เอ่อใครจินตนาการบ้านบ๊อบไม่ออกแนะนำให้ search Ron Weasley's house นะคะ หน้าตาประมาณนั้นแต่ไล่จากสีดำจากชั้นล่าง ไปถึงสีขาวชั้นบนสุด]
'ฮ่าๆๆ โถ่เอ้ย ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย มักเกิ้ลน่ะน่ารักจะตายไป พ่อนายก็ไม่ใช่พวกรังเกียจมักเกิ้ลนี่น่าไม่งั้นคงไม่ทำกองนี้ที่กระทรวงแน่ๆ ไม่เข้าใจนายเหมือนกันว่ะ แต่พวกมักเกิ้ลน่ะก็ตลกแบบแปลกๆดีนะ'
'มักเกิ้ล...น่ารำคาญ น่ารำคาญพอๆกับเลือดสีโคลนนั่นแหละ'
จากที่บ๊อบบี้คุยกับฮันบินอยู่สองคน จู่ๆก็มีเสียงที่สามแทรกเข้ามาระหว่างการสนทนาทั้งสองหันไปมองที่ต้นเสียง ฮันบินส่งยิ้มแล้วกวักมือเรียกเจ้าของเสียงที่ยืนอยู่ข้างด้านหลังบ๊อบบี้ เด็กคนนั้นเดินเข้ามาอย่างว่าง่าย ฮันบินจึงเอาแขนพาดไหล่และแนะนำลูกพี่ลูกน้องให้บ๊อบบี้รู้จัก
'นี้น้องชายฉันเอง เป็นลูกพี่ลูกน้องฉันน่ะชื่อ กูจุนฮเว อีก2ปีก็เข้าฮอกวอตส์ละ เลือดบริสุทธิ์ของแท้เหมือนฉันน่ะแหละฮ่าๆๆ อ้ออีกอย่าง เกลียดมักเกิ้ลและเลือดสีโคลนเป็นพิเศษมากเหมือนฉันน่ะแหละ'
บ๊อบบี้เลิกคิ้วขึ้นแล้วมองไปที่เด็กผู้ชายที่แม้ว่าจะเด็กกว่าเขาและฮันบินแต่ก็สูงเกือบๆจะเท่าฮันบินแล้ว แถมหน้าตาของเจ้าเด็กนี่... แม้ว่าจะมีแก้มตุ่ยๆชวนให้หยิกนั่นก็เหอะ แต่หน้าตากวนอวัยวะเบื้องล่างอย่างแรง- -'' แต่บ๊อบบี้ก็ยังลูบหัวเจ้าเด็กนั่นตามสไตล์ผู้ชายเฟรนลี่ทั่วไป
'สวัสดีจุนฮเวฉันชื่อคิมจีวอนหรือจะเรียกบ๊อบบี้ก็ได้นะ เลือดบริสุทธิ์ อยู่บ้านหลังถัดไปนี้แหละ ไม่ยักกะเห็นนายมาก่อนนะ แต่เดาว่านายนี่อนาคตอยู่สลิธีรินชัวร์ๆว่ะ ฮ่าาา '
'ตระกูลเราอยู่บ้านสลิธีรินกันมาตลอด'
จุนฮเวตอบด้วยสีหน้าเอือมกับเพื่อนของพี่ชายที่ยืนทำฟันกระต่ายอยู่ตรงหน้า แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธการลูบหัวจากบ๊อบบี้ ยอมให้อีกฝ่ายลูบหัวต่อไป
'ช่ายย และวันนี้ฉันก็จะเป็นสลิธีรินรุ่นต่อไปเว้ย เอ้าเสียเวลามานานแล้ว ฉันไปเตรียมของต่อละ เดี๋ยวจะไม่ทัน ต้องไปรับเพื่อนนายด้วยนี่? จุนฮเวจะไปด้วยกันมั้ย? '
จุนฮเวหันมาสบตาฮันบินสักพักแล้วพยักหน้าเบาๆ แล้วก็เดินเข้าบ้านไป
อืออ จริงๆก็อยากแต่งทุกคู่เลย แต่หลักๆก็ใส่ JunHuyk กับ Bjin ไปก่อนโน้ะ
*พี่จินและน้องดงเป็นพี่น้องกันนะคะ ส่วนจุนฮเวกับพี่เสือบินเป็นญาติกันค่ะ
บาบิเป็นเพื่อนสนิทที่โรงเรียนของจินฮวานมาตั้งแต่อนุบาล ส่วนบาบิกับฮันบินบ้านอยู่ติดกันค่ะ 55555 โอ้ย
เดี๋ยวจะมาทำแนะนำตัวละครนะคะ ~
ฟิคเรื่องนี้ก็คงมั่วๆมึนๆปานกลางถึงมากไปหน่อย แต่พยายามเขียนออกมาให้ดีค่ะ เรื่องแรกเลย กี้ด ;u; ตื่นตูม ตื่นเต้น ตื่นนอนยืนเดิน /เดี๋ยว /
ยังไงก็ฝากหน่อยน้าา เดี๋ยวมาอัพต่อค่ะ ถ้ามีคนสนใจ อย่างน้อยก็มี view เพิ่มให้ชื่นใจว่ามีคนแวะเข้ามา 555555 ~ บะบุ๋ย จุ๊บ จุ๊บ
งืออ อยากอ่านต่อ ทวง หรือด่าทอ หรือชวนเล่นเกมเศรษฐีได้ที่ @beforejunhoe2m ก็ได้นะคะ ฮิ ~
หรือแท็ก #วินอินฮอกวอตส์ ก็ได้น้างื้อ
ความคิดเห็น