คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : - ตอนที่ 8 - ตอนของบ๊อบบี้
---------------------
ตอนของบ๊อบบี้
---------------------
ปึก!!
"เฮ้ยไรวะ เดินมองทางดีๆดิ"
ผมโวยวายขึ้น ก็เพราะว่ากำลังจะเดินไปเข้าห้องสอบอยู่ดีๆ อยู่ๆก็มีใครไม่รู้วิ่งมาชนผมเข้าอย่างจัง
"เฮ้ย บ๊อบบี้ใจเย็นๆ" จินฮวานที่เดินตามหลังผมมา บอกกับผมหลังจากที่พวกเราติวทบทวนวิชาสมุนไพรศาสตร์ที่จะสอบกันเป็นวิชาสุดท้ายก่อนปิดเทอมเสร็จ แล้วอีกไม่กี่นาทีจะถึงเวลาที่จะต้องเข้าห้องสอบแล้ว กูรีบนะเว้ย!!
ผมกำลังจะหันไปแว้ดต่อ อีกฝ่ายก็เงยหน้าขึ้นมา ทำหน้าแบบรู้สึกผิดโคตรๆ
"เอ่อ ขอโทษนะ ....... ฉันลืมของน่ะก็เลยรีบไปหน่อย"
.
.
คนที่เดินชนผมเมื่อกี้สวมเสื้อคลุมของบ้านฮัฟเฟิลพัฟ
หมอนี่.......
ตาโต .. ซึ่งผิดกับผมเลย
แถมตัวเล็กกว่าผมนิดหน่อย
แก้มสองข้างที่ขึ้นสีเล็กน้อยและมีเหงื่อไหล่ออกมาคงเป็นเพราะรีบวิ่งออกมาจนกลุ่มผมสีน้ำตาลฟูยุ่งไปหมด..
งือ
...
.....
น่ารักอ่า...........................
.............
บ๊อบบี้แว้ดต่อไม่ลงเลยครับ
........
"......."
"เอ่อ ไปก่อนนะ"
อีกฝ่ายบอกก่อนจะรีบวิ่งไปอีกทาง
.........
"ไอ้บ๊อบ มึงจะยืนอยู่ตรงนี้อีกนานมะ"
อ่า
ผมจำไม่ได้ว่านี่ผมเผลอมองตามคนที่เดินชนผมเมื่อกี้ไปนานเท่าไหร่
ถึงแม้ว่ามันจะไม่ได้นานมาก แต่ก็ทำให้ฮันบินกับจินฮวานที่เดินนำหน้าผมไปเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ต้องหันมาเรียก
"ใครวะ"
"คนเมื่อกี้น่ะเหรอ? ซงยุนฮยอง ที่อยู่ฮัฟเฟิลพัฟไง ปี2เหมือนพวกเราล่ะ"จินฮวานตอบ
ว่าไงนะ
อยู่ปีเดียวกัน?
นี่ผมพลาดอะไรไป.....
ไม่เห็นคนน่ารักขนาดนี้มาก่อนจนจะขึ้นปี3เลยเหรอเนี่ย =..= !!
"ทำไมเหรอ ฉันสนิทกับเขานะ เจอกันที่ห้องสมุดบ่อยๆ"
ว่าไงนะ !!
เจอกันบ่อย ?
สนิท ?!
เอาแล้ววววววววว
อย่างงี้
.
.
ก็เข้าทางบ๊อบบี้สิครับ อิอิ =v=
แต่ก่อนที่จะพูดอะไร ฮันบินที่เดินฟังนิ่งๆก้ดันพูดแทรกผมซะก่อน
"ว่าไงนะตัวเล็ก ?????? สนิทกับไอ้เตี้ยนั่นอะนะ?????"
"ใช่ ทำไม?"
"ไปเจอกันได้ยังไงวะ ห้องสมุดแม่งโคตรกว้าง ละไปไหนมาไหนกันบ่อยป่ะ?????"
นี่มึงเป็นพ่อของจินฮวานเหรอครับไอ้บิน ขอช่องว่างให้กูได้ถามถึงยุนฮยองคนนั้นหน่อยได้ป่ะล่ะ
"ก็ เจอตอนที่ไปค้นเรื่องแมนเดรกเพิ่มเติมในวิชาสมุนไพรศาสตร์ที่ห้องสมุดตั้งแต่ต้นปีแล้วอะ แล้วก็เรียนวิชาเลือกตัวเลขมหัศจรรย์กับอักษรรูณโบราณด้วยกัน เลยสนิทกันไง..."
โอ้โห ........... ตัวเลขมหัศจรรย์เอย อักษรรูณเอย ให้ตายเถอะ เป็นวิชาที่ผมกับฮันบินไม่มีทางเฉียดเข้าไปใกล้เด็ดขาด แค่ชื่อยังสยองไปถึงไต ดังนั้นพวกผมจึงลงเรียนดูแลสัตว์วิเศษกับพยากรณ์ศาสตร์เป็นวิชาเลือก(เอาไว้แอบหลับ)กัน
"ไปกับผู้ชายคนอื่นทำไมไม่เห็นบอกมั่งเลยวะ"
"=_= แล้วทำไมฉันต้องบอกนายด้วยล่ะ "
"โธ่เว้ยยยยยยยยยย ก็แม่ง......."
"จินฮวาน นายบอกว่านายสนิทกับยุนฮยองช้ะ?"
"ใช่ ทำไมเหรอ"
"ก็ไม่ทำไม.."
"เฮ้ยไอ้บ๊อบอย่าเพิ่งชวนตัวเล็กเปลี่ยนเรื่องดิ"
ฮันบินขัดขึ้น จินฮวานกรอกตานิดหน่อยแต่ก็ไม่ได้สนใจมัน และฟังผมต่อ นั่นทำให้ฮันบินแทบจะดึงหัวจินฮวานไปแดก แต่สุดท้ายก็ยอมยืนทำหน้าบูดอยู่นิ่งๆตามเดิม
"สรุปว่าไง"
"^-^"
"แหน่ะ อย่าบอกนะว่าชอบ"
หึหึ~ ^-^
สมกับที่เป็นเพื่อนกันมานานนะจินฮวาน
ผมยิ้มกว้างตอบกลับไป จินฮวานจึงยิ้มกรุ้มกริ่มตอบกลับมา ก่อนที่พวกเราสามคนจะเดินเข้าห้องสอบโดยที่ฮันบินยังคงบ่นงุบงิบตามหลังมาตลอดทาง
ผมรีบทำข้อสอบอย่างสุดชีวิต เหมือนมีความรู้หลั่งไหล่ออกมาอย่างท่วมท้น ต้องขอบคุณจินฮวานแท้ๆที่ติวให้อย่างสม่ำเสมอ ก็ที่ต้องรีบเพราะยุนฮยองสนิทกับจินฮวานแถมเจอกันที่ห้องสมุดอย่างงี้ เรียนอักษรรูณงี้ ตัวเลขมหัศจรรย์งี้ ข้อสอบแบบนี้คงไม่สะเทือนระดับสมองของยุนฮยองแน่ๆ แถมมั่นใจว่าเจ้าตัวจะต้องทำข้อสอบเสร้จเร็วอยู่แล้ว และผมจะต้องเร็วกว่า เพื่อที่จะมาดักรอยุนฮยองที่หน้าห้องสอบไงล่ะครับ ฮี่ =v=
ไม่นานนักจินฮวานก็เดินออกตามผมมา
"รู้นะว่าทำไมถึงรีบ ธรรมดาเห็นทำเสร็จแล้วก้นอนฟุบลงไปที่โต๊ะ"
ผมยิ้มกว้างตอบกลับไป ยืนพิงกำแพงอยู่เงียบๆ มองเข้าไปในห้องสอบ ฮันบินที่ตอนนี้กำลังควงปากกามักเกิ้ล(ของจินฮวาน)เล่นบ้าง เกาหัวแกร่กๆบ้าง ดูเหมือนจะทำข้อสอบไม่ค่อยได้เท่าไหร่ = =
ก็ไม่แปลกใจหรอกครับ
มันเป็นคนขอให้จินฮวานติวให้แท้ๆ
แต่ดูเหมือนผมคนเดียวที่จะสนใจเนื้อหา
ก็ไอ้บินอะดิ
เอาแต่จ้องหน้าคนติวอยู่นั่นแหละ
ผมนี่ถึงกับหมั่นไส้เลยครับ =__=.........
ส่วนอีกคนที่ผมพยายามมองหาอยู่
ตอนนี้เจ้าตัวเดินไปส่งข้อสอบที่ศาสตราจารย์เสนป ก่อนจะเดินออกมา
ยุนฮยองเดินออกมาจากห้อง มองซ้ายมองขวานิดหน่อย
แล้วก้เดินออกมา..
ทางผม..
ที่ไหนล่ะ
เดินมาหาจินฮวานที่อยู่อยู่ข้างๆผมต่างหาก
;v;
อ๊ายยยยยยยย เดินมาใกล้แล้ววววววววววว
เจ้าตัวแถบจะสะดุดกึกเมื่อเจอหน้าผม แต่ก็พยายามยิ้ม(แหยๆ) ให้ ก่อนจะทักทายจินฮวาน
"หวัดดียุนฮยอง ข้อสอบเป็นไงมั่งล่ะ"
"พอได้น่า ~ จินฮวานนั่นแหละ ปีนี้จะท็อปสมุนไพรศาสตร์อีกมั้ยล่ะ"
"คิกๆ ไม่แน่หรอก คนข้างๆฉันอาจจะท็อปแทนก็ได้นะ"
จินฮวานตอบพลางตบหลังผมเบาๆ ก่อนจะแนะนำตัวให้อีกฝ่าย
"คนนี้ชื่อคิมจีวอน นายจะเรียกบ๊อบบี้ก็ได้นะฉันมั่นใจว่ามันจะไม่รังเกียจนาย"
"อ้อ...... เอ่อ สวัสดีบ๊อบบี้ ฉันยุนฮยองนะ ^-^"
เจ้าตัวส่งยิ้มมาให้ ก่อนจะยื่นมือมาให้ผมจับทักทาย
แต่ผมก็ได้แต่ยืนอึ้ง เอามือเกาหัวแกร่กๆ แล้วทักทายกลับไป
กรี้ดดดดดดด ไม่กล้าจับอ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาา
นั่นทำให้ยุนฮยองหน้าเสียยิ้มหัวเราะแหยๆนิดหน่อย ก่อนจะขอตัวไปที่โรงนกฮูก
กรี้ดดดดดดด
บ๊อบบี้คนโง่ T_T
ผมทำอะไรลงไปป จังหวะดีขนาดนี้ ทำไมผมไม่จับมือวะ มัวอายบ้า อายบออะไรอยู่เนี่ย ;-;
จินฮวานหันมามองหน้าผมแบบเอือมนิดๆ
ผมหัวเราะแหะๆ ให้ ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่า วันนี้มันวันสอบวันสุดท้าย
หมายความว่า ผมจะไม่ได้เจอยุนฮยองอีกหลายเดือน..
โอ้ไม่
เพิ่งเจอกันวันแรกเองนะ...
บ๊อบบี้ไม่ยอมมมมมมม
.......
ไวเท่าความคิด
ผมทิ้งจินฮวานไว้ที่หน้าห้องสอบคนเดียวก่อนจะแอบเดินตามยุนฮยองไปเงียบๆไม่ให้เจ้าตัวรู้ตัว..
ผมแอบมองจากช่องหน้าต่างของโรงนกฮูก คอยสังเกตว่านกฮูกของยุนฮยองเป็นตัวไหน
ผมเห็นยุนฮยอง ยืนคุยอยู่กับนกฮูกหิมะตัวสีขาวจั๊วะตัวนึงที่หน้าต่างทางด้านขวา
ยุนฮยองลูบมันเบาๆ ก่อนจะป้อนอาหารให้ เจ้าตัวคุยกับมันอยู่สักพัก ก่อนจะเดินออกมา
ฉิบบ ~~~~~~~~~
หลบบบบบบบบบบบบแปปปปปป
ผมกระโดดหลบเข้าไปตรงพุ่มไม้ใกล้ๆบันไดทางขึ้น ก่อนจะรอให้ยุนฮยองเดินออกไปไกลจนมั่นใจว่าจะไม่เห็นตอนที่ผมเดินขึ้นไปที่โรงนกฮูกแล้ว
ผมรีบวิ่งเข้าใส่นกฮูกของยุนฮยอง ก่อนจะหยิบอาหารนกฮูกชนิดดีพิเศษที่ซื้อตอนมาระหว่างทาง
เอามาล่อนกฮูกของยุนฮยอง..
ผมป้อนอาหารให้มันพร้อมบอกกับมันว่า
"นี่.. ฉันให้อาหารนายดีขนาดนี้ ปิดเทอมแล้วก้มาหาฉันที่บ้านบ่อยๆด้วยล่ะ"
นกฮูกมองหน้าผมเล็กน้อยมันเอียงคอสองสามที
ก่อนจะพยักหน้าของมันหนึ่งทีแล้วก็ใช้จงอยปากจิกขนมจนหมด
"บ๊อบบี้ นายกับฮันบินไปจองห้องที่ตู้รถไฟทีสิ "
ทั้งสองคนทำตามอย่างว่าง่าย ก่อนที่จะยกสัมภาระทั้งของตัวเองและของผมเดินขึ้นไป
ผมวิ่งไปหายุนฮยองที่เดินมึนๆ ออกมาจากประตูโรงเรียน ก่อนจะชวนให้ไปนั่งด้วยกัน ยุนฮยองพยักหน้าอย่างว่าง่าย พวกเราเดินพูดคุยกันจนมาถึงรถไฟ ผมจึงเกาะที่กระจกรถแล้วตะโกนเรียกบ๊อบบี้ที่นั่งอยู่ในห้องเล็กๆห้องหนึ่งในรถไฟอยู่สองคนกับฮันบินให้มาช่วยขนของ
แน่นอนครับ เมื่อบ๊อบบี้เหลือบไปเห็นยุนฮยองก็แทบจะปีนกระจกออกมารับของโดยทันที = =;;
บ๊อบบี้เดินยิ้มกว้างโชว์ฟันกระต่าย ตรงดิ่งออกมาหาผม(อันที่จริงคือมาหายุนฮยอง) ก่อนจะเอื้อมมือไปเพื่อจะเชคแฮนด์ทักทายยุนฮยองเพื่อเป็นการแก้ตัวในคราวที่แล้ว
ยุนฮยองมองหน้าบ๊อบบี้อย่างอึ้งๆอยู่พักนึง ก่อนจะเอื้อมมือของตัวเองไปจับมือบ๊อบบี้ตอบ
บ๊อบบี้ที่ยิ้มกว้างอยู่แล้ว .. ตอนนี้ยิ่งยิ้มกว้างกว่าเดิมเป็นสองเท่า=_=
แหม = = มีความสุขเหลือเกินนะ
พวกเราเข้าไปนั่งในตู้รถไฟด้วยกันสี่คน
บ๊อบบี้ที่ยิ้มยังไงก็ยังคงยิ้มอยู่อย่างนั้น
ยุนฮยองก็ยิ้มน้อยๆตอบ และพูดคุยทักทายฮันบินบ้างนิดหน่อย
แต่ฮันบินนี่สิ = = ดันทำหน้าบูดใส่ยุนฮยอง
เป็นอะไรอีกละหมอนี่ -..-
"เอ่อ นายชื่อฮันบินใช่มั้ย หวัดดี"
"ดี"
"เฮ้ยย เมิงพูดกับยุนฮยองเขาดีๆดิวะ" บ๊อบบี้ว่า
นั่นยิ่งทำให้ฮันบินเบะปาก ยุนฮยองจึงทำท่าเลิ่กลั่ก หันหน้ามาขอความช่วยเหลือจากผม
"เอ่อฮันบิน ไปซื้อขนมเป็นเพื่อนหน่อย =0="
"ไม่"
"ไม่ไปเหรอ นี่ยุนฮยอง.."
"เอออออออออ ไปก็ได้"
ฮันบินชันตัวขึ้นอย่างว่าง่ายก่อนจะมองหน้ายุนฮยองแว้บนึง แล้วเดินนำออกไปข้างนอกห้องเล็กๆ ผมเดินตามฮันบินไปก่อนจะเอามือข้างนึงคล้องคอหมอนี่แล้วกระซิบว่า
"เป็นอะไร"
"ชิ คิดว่าสูงเกือบเท่าฉันแล้วจะมาคล้องคอเรอะ ปีหน้ารับรอง นายไม่มีทางทำแบบนี้ได้แน่"
ฮันบินว่าพลางเอาหน้าเข้ามาใกล้ๆ
เฮ้ยอย่าดิ
มัน
มันร้อนอะ...............
เอ้ย ไม่ !!
ตั้งสติแปปผมไม่อยากจะฟุ้งซ่านแบบตอนปีหนึ่งอีกแล้วครับ =..= โตๆกันแล้ว จะขึ้นปี3แล้ว ต้องเรียนให้หนัก มีสติสัมปชัญญะ ใจต้องแน่วแน่ แกร่งดั่งภูผา =..= !!
"เอ่อ........อย่าเปลี่ยนเรื่องดิ"
"ป่าวนี่"
หมอนี่เลื่อนหน้าเข้ามาใกล้หน้าผมมากกว่าเดิม ผมจึงเขถิบหน้าตัวเองออกนิดหน่อย ..
จะใกล้มากไปแล้วนะ ..............
ก็พอเข้าใจว่าทางเดินรถไฟมันแคบ
แต่นายกำลังจะทำให้มันแคบกว่าเดิมนะฮันบิน ............
ไม่!!
ฮึ่มมม ตั้งสติ !!
"ฟังนะ"
"เออ"
"บ๊อบบี้มันจะจีบยุนฮยอง"
ฮันบินค้างไปสักพัก
"จริง?"
"เออดิ"
"นึกว่านายชอบมันซะอีก"
"ชอบ? ฉันกับยุนฮยองเป็นเพื่อนกัน อะไรของนาย"
"เปล๊า" ฮันบินทำหน้าลอยหน้าลอยตา ก่อนจะเอามืออีกข้างที่ว่างขึ้นมาตบๆลูบๆหัวผมเบาๆ แล้วก้กอดคอผม ลากกันไปซื้อขนม..
นี่
ตอนนี้ฉันสูงถึงหูนายแล้วนะ อย่ามาทำเหมือนว่าฉันตัวเท่าไหล่นายเหมือนตอนปีหนึ่งได้มั้ยล่ะ ..
บ้าจริง
ปิดเทอมที่แล้วกะว่าเปิดเทอมมาจะสูงกว่านายแท้ๆเลย
ดันมาเจอหมอนี่สูงขึ้นกว่าเดิมอีก ..
ถึงผมจะเกือบสูงทันฮันบินแล้วก็เถอะ
แต่ยังไงก็ไม่วายโดนหมอนี่เรียกว่าตัวเล็กอยู่ดี ..
ความคิดเห็น