คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : - ตอนที่ 1 - หมวกคัดสรร (BJIN)
-----------------
หมวกคัดสรร
-----------------
เพลงหมวกคัดสรร
(อ่านข้ามได้ค่ะ อิอิ =//=)
เธออาจไม่คิดว่าฉันสวย ระวังด้วยอย่าตัดสินแต่ที่เห็น
พนันกันตัวได้ถ้าจำเป็น หาหมวกเด่นเช่นฉันเป็นไม่มี
เธออยากใส่หมวกกลมก็ตามใจ หรือหมวกใบสูงเพรียวไม่เกี่ยวนี่
เพราะฉันเป็นหมวกคัดสรรโรงเรียนนี้ และฉันดีเด่นกว่าหมวกทุกใบ
อะไรเอ่ยซ่อนไว้ในหัวเธอ ฉันอ่านเจอเห็นตลอดปลอดโปร่งใส
สวมฉันซิแล้วจะบอกได้ทันใจ ว่าบ้านไหนเธอควรไปพำนักพิง
เธออาจไปอยู่บ้านกริฟฟินดอร์ ซึ่งเป็นหอของผู้กล้าหัวใจสิงห์
ชอบท้าทายเป็นวีรบุรุษยิ่ง นี่คือสิ่งสัญลักษณ์กริฟฟินดอร์
ฮัฟเฟิลพัฟอาจเป็นแห่งที่เธอไป บ้านนี้ไว้คนทนไม่ย่อท้อ
ยุติธรรมภักดีไม่รีรอ ไม่สอพลอไม่เกี่ยงงานวานก็ทำ
พวกฉลาดไปอยู่เรเวนคลอ บ้านนี้ขอคนเก่งพูดขันขำ
อีกเรียนรู้วิชาการเป็นประจำ สิ่งสำคัญคือต้องมีความรู้ดี
หรือเธออาจไปอยู่สลิธีริน ซึ่งเป็นถิ่นพบมิตรแท้ชีวิตนี่
ฉลาดโกงใช้ทุกยุทธวิธี ให้ได้มาซึ่งสิ่งที่ใจต้องการ
โอ้สวมฉันเร็วเข้าไม่ต้องกลัว ไม่ต้องมัวทำประสาทใจอาจหาญ
ปลอดภัยน่าอยู่ในมือที่ไม่พาล เขาเรียกขานฉันหมวกคิดพินิจใจ
----------------
เมื่อเพลงของหมวกคัดสรร จบลง ก็เริ่มการคัดสรรเด็กใหม่เข้าบ้าน
.
.
.
''คนต่อไป คิมจินฮวาน'' ศาสตร์จารย์มิเนอร์ว่า มักกอนนาเกาที่ยืนอ่านกระดาษที่มีรายชื่อนักเรียนเข้าใหม่ในปีนี้ ขานชื่อของผมต่อจากบ๊อบบี้ที่ไปนั่งแหมะที่โต๊ะของบ้านกริฟฟินดอร์เรียบร้อยพร้อมกับเสียงปรบมือโห่ร้องต้อนรับจากรุ่นพี่
หมวกคัดสรรสีเทาถูกวางลงบนหัวของผม อันที่จริง ตอนแรกมันก็เป็นสีดำน่ะแหละครับ แต่ด้วยความที่มันก็เกิดพร้อมๆกับการก่อตั้งโรงเรียนฮอกวอตส์นี้ซึ่งมีมานานหลายศตวรรษมากๆแล้ว มันก็ต้องเก่าเป็นธรรมดา(ฟังจากที่ศาสตราจารย์บอกมานะ)
''อื้ม... เด็กคนนี้? ลูกมักเกิ้ลรึ? อื้ม..เธอเต็มไปด้วยความฉลาดและเก่งกาจ อืม.. เรเวนคลองั้นหรือ? ช่ายย แต่ก็มากไปด้วยความซื่อสัตย์และกล้าหาญ''
หมวกคัดสรรที่ผมคาดว่าตอนนี้น่าจะขมวดคิ้วย่นหน้าอยู่ข้างบนหัวของผมกำลังพึมพำกับตัวของมันเอง เอ่อคือ ยอมรับว่าผมก็ลุ้นครับ ผมอยากอยู่บ้านเดียวกับบ๊อบบี้มากๆอะ บ้านกริฟฟินดอร์แหละ >,< แต่ดูเหมือนหมวกคัดสรรจะพาผมไปอยู่เรเวนคลอแหะ .. น่าเสียดายนิดหน่อย แต่ผมก็โอเคนะครับแต่มันจะพิเศษตรงที่ถ้าได้อยู่กริฟฟินดอร์ผมก็จะเป็นเพื่อนซี้ตัวติดกับกับบ๊อบบี้ไปจนเรียนจบเลยยังไงล่ะ ฮี่~ ฮี่~
''กริฟฟินดอร์ กริฟฟินดอร์ซี่ ~" บ๊อบบี้ที่พึมพำนั่งอยู่ที่โต๊ะของบ้านกริฟฟินดอร์กำลังกัดเกือบๆจะอมมือของตัวเองเข้าไป เอ่อนายดูลุ้นมากกว่าฉันอีกนะ - -;
"คัดไปอยู่..."
"........." <<< ผม
".........." <<< ทุกคนในห้องโถง
"... อิ๊บอินออออ......" << บ๊อบบี้ที่อม(?)นิ้วตัวเอง
"กริฟฟินดอร์!!"
"เฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ้!!! จินฮว๊านนนนนนนน (TvT)" บ๊อบบี้ลุกขึ้นเต้นแล้ววิ่งออกมาจากโต๊ะเพื่อมารับผมไปนั่ง มีเสียงปรบมือโห่ร้องต้อนรับจากรุ่นพี่และเพื่อนมากมายเมื่อหมวกคัดสรรประกาศว่าผมอยู่บ้านกริฟฟินดอร์ อ่า~ สบายใจจัง ผมหันไปมองหมวกคัดสรรผผงกหัวและยิ้มให้มันหนึ่งทีงามๆ แล้วมันก็หันมาขยิบตาให้ผมทีหนึ่ง โดยมีสายตาที่เอ็นดูทอดมาจากศาสตราจารย์มักกอนนาเกา อื้ม~ โรงเรียนนี้นี่อบอุ่นสมคำล่ำลือจริงๆด้วย มีความสุขจัง
"คนต่อไป.. คิมฮันบิน"
"สลิธีริน อย่างไม่ต้องสงสัยแถมบ้านมันก็อยู่สลิธีรินกันทั้งตระกูล" บ๊อบบี้กระซิบ
"แหงละ ร้ายซะขนาดนั้น ถึงฉันจะใหม่สำหรับโลกนี้ก็เถอะยังพอจะเดาได้เลย สลิธีรินน่ะตัวร้าย"
ใช่ครับ 'คิมฮันบิน' เลือดบริสุทธิ์ตัวร้าย - - แน่ละ เพราะเค้าร้ายกาจมาก ทันทีที่หมอนี่เห็นหน้าผมมันก็เอาแต่ทำหน้าเหม็นคลองน้ำเน่าแถมพูดว่า'เลือดสีโคลน'ใส่ผม ไอ้บ๊อบบี้ก็ตบหัวไป1กะโหลก ไม่พอนะครับ บนรถไฟนี่แถบจะจิกกัดผมด้วยสายตาจนไตจะพรุน เพิ่งมารู้ตอนหลังครับว่าหมอนี่ไม่ถูกโรคกับมักเกิ้ลเท่าไหร่ แล้วเลือดสีโคลนก็เป็นคำหยาบคาย(มากๆ)ของโลกผู้วิเศษเค้าครับ คือผมไม่รู้อะไรเท่าไหร่ก็เลยไม่ได้เจ็บอะไรกับคำนี้มาก
"หมดลุ้นแล้วมั้ง เรามากินอาหารกันเหอะ หรูหราชะมัดให้ตาย ~" บ๊อบบี้มองอาหารข้างหน้าและยิ้มจนตาปิด มือข้างหนึ่งก็เริ่มหยิบน่องไก่ชิ้นโตจากจานตรงหน้า ผมเห็นดังนั้นจึงไปหยิบช้อนทองเหลืองที่โรงเรียนจัดไว้ให้ขึ้นมาบ้าง
ในขณะที่กำลังจะตักซุปถั่วกินตรงหน้า หมวกคัดสรรบนหัวฮันบินก็เริ่มส่งเสียงดังอีกครั้ง
''คัดไปอยู่...... !!''
ซู้ดด ~ หื้มมมม ซุปถั่วนี่อร่อยจัง ~
''กริฟฟินดอร์ !!''
พรืดดดดดดดดด ! เคร้งงงงงงง!!
ผมพ่นซุปถั่วที่เพิ่งตักเข้าปากพร้อมๆกับบ๊อบบี้ที่พ่นน้ำองุ่นที่เพิ่งดื่มเข้าไปปไม่ถึงอึกแล้วช้อนกับแก้วที่เราทั้งคู่ถือก็ตกลงมาเสียงดังเคร้งง ! แต่ก็ไม่ได้มีคนสังเกตมากเพราะทั้งโต๊ะกำลังปรบมือลั่นต้อนรับเด็กใหม่อย่าง 'คิมฮันบิน' เดี๋ยวนะ.. คือผมหูฝาดปะ
''จินฮวาน .. กูหูฝาดป่าววะ''
"เอ่อ.. มันจะฝาดพร้อมกันทั้งโรงเรียนเลยเหรอวะ"
ฮันบินนั่งตาค้างอ้าปากอยู่ที่เก้าอี้ หน้าเริ่มซีดลงเรื่อยๆ จนรุ่นพี่ตาตี่ๆคนหนึ่ง ที่เครื่องแบบมีเข็มกลัดติดไว้ที่อกว่า 'พรีเฟ็ค' ลุกขึ้นไปพาฮันบินมานั่งที่โต๊ะด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
"ไม่เอาน่า ไม่ต้องอาย ฉันรู้ว่านายดีใจเพราะฉันก็ดีใจที่มีรุ่นน้องหล่อๆแบบนายนะ^O^"
รุ่นพี่คนนั้นพูดกับฮันบิน
"........" ฮันบินหันไปมองหน้ารุ่นพี่ตาตี่ที่ยิ้มแย้มแจ่มใสทั้งๆที่หน้ายังคงเอ๋ออยู่แบบนั้น
"เอาล่ะคิมฮันบิน ฉันชื่อว่า อีซึงฮุน เป็นพรีเฟ็คของบ้านนี้ และ ยินดีต้อนรับสู่บ้านของเรา ไปกันเถอะ ฉันชักจะอายล่ะ ฮ่าๆๆๆ " พี่ซึงฮุนลากแขนฮันบินออกมาแล้วพามายังโต๊ะของบ้านเรา ฮันบินนั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามของผม แต่ก็ยังคงนั่งนิ่งตาค้าง บ๊อบบี้จึงโบกมือผ่านหน้าไป ฮันบินจึงค่อยๆปริปากพูด
"ไอ้บ๊อบบี้"
"....."
"กูฝันอยู่เปล่าวะ"
"เอ่อ นายไม่ได้ฝันหรอกนะ นายหน้าซีดอะ กินนี้หน่อยมั้ยอร่อยมากเลย" ผมตอบพร้อมกับดันซุปถั่วไปให้
"เลือดสีโคลนอย่ามาเสือกดิวะ" หนอยยยยยยยหมอนี่คนเค้าอุสส่าห์หวังดีป่ะวะ!! -3- งั้นฉันจะขอพูดใหม่ว่าสมน้ำหน้านายละกัน หึ!! อย่าให้มีโอกาสล่ะ
"เอ่อ มึงไม่ได้ฝันวะฮันบิน คือมึงอยู่กริฟฟินดอร์จริงๆ" บ๊อบบี้ตอบพร้อมกับทำหน้าเห็นใจอย่างสุดซึ้ง
"โอ้ยยยยไอ้เh-ี้ยยยยยยยยยยยย T^T !!!!!!!!"
#วินอินฮอกวอตส์
=====================================
เย้ จบไปแล้วตอนนึง เป็นคู่พี่ค่ะ ฮิ~ คู่น้องกำลังจะตามมา =v=;
คิดว่าหลายคนน่าจะทายกันว่าพี่เสือน่าจะอยู่สลิธีรินป่ะ? 55555 แล้วรู้สึกยังไงกันที่พี่เสืออยู่กริฟฟินดอร์ (ฮิฮิ)
ส่วนเพลงหมวกคัดสรร ขอขอบคุณเครดิตจากเว็บ PotterStory ด้วยนะคะ
ส่วนใครอยากด่าไรท์(เดี๋ยว) ทวงฟิค สครีม บ่น ใช้แท็กนี้นะคะ #วินอินฮอกวอตส์
จริงๆกะจะแต่งเป็นคู่เน่ตลอดเลยแต่แบบ ฮึ้ยยย บีจินนี่มันช่างน่านักกกกกกกกก 55555555555
สุดท้ายนี้ฝากฟิคไว้ในอ้อมใจกันด้วยน้าา >3< ฮิๆๆ ขอบคุณที่ติดตามกันนะคะ น่ารักที่สุดเลย ม้วฟๆ
แก้ไข 14/10/14 : 12:25
ความคิดเห็น