[FIC:YG WIN] WIN IN HOGWARTS (JunHyuk,BJIN)

ลำดับตอนที่ #10 : - ตอนที่ 9 - ไปซื้อของกันเถอะ ~

--------------------------
ไปซื้อของกันเถอะ ~
--------------------------






 

"พี่จิน~ พาดงไปซื้อของหน่อย~"
ดงฮยอกเปิดประตูห้องนอนเข้ามา
นี่เป็นอาทิตย์ที่2แล้วหลังจากที่ดงฮยอกได้รับจดหมายจากฮอกวอตส์และคอยมาวนเวียนขอให้ผมพาไปซื้ออุปกรณ์การเรียนที่ตรอกไดแอกอน

"อือ~ ดงงี่ บอกแล้วไงว่าให้อ่านหนังสือของพี่ให้จบก่อนแล้วพี่จะพาไปอ่า"
"ดงอ่านจบหมดแล้วหรอกน่า ~ จะให้พูดให้ฟังมั้ยล่ะสักบทสองบทอะไรงี้" 
"เอาสิ งั้น..ไหนบอกพี่ซิว่าใครเป็นคนเขียนหนังสือสัตว์มหัศจรรย์และถิ่นที่อยู่"

"นิวท์ สคามันเดอร์" ดงฮยอกยิ้มตอบ ราวกับว่ามันเป็นคำถามที่ง่ายสุดๆ 

"ทำไมชาวเงือกถึงถูกจัดให้อยู่ในสัตว์วิเศษประเภทอันตราย"
"อืม.......อ้อ!! จริงๆแล้วชาวเงือกได้ถูกจัดให้อยู่ในประเภทนี้ไม่ใช่เพราะดุร้าย แต่เพราะเราควรปฏิบัติต่อเขาด้วยความสุภาพ" 

ว้าว เก่งจริงๆ สมกับเป็นน้องพี่เลย ฮี่ๆ >_<

.
.

"เราจะไปซื้อของกันได้ยาง ~"
ดงฮยอกว่าพลางโอบรอบคอผม พร้อมเอาคางมาเกยที่ไหล่ .. อ้อนอีกละ~ ตัวก็ไม่ใช่เล็กๆแล้วนะ จะสูงเท่าพี่อยู่แล้ว จริงๆเลย -3-

"ไปก็ได้~เอ้อ ดงงี่โทรไปชวนจุนฮเวด้วยสิ"

"ทำไมต้องชวนหมอนั่นด้วยอ่า " 
"คือ..ก็พี่ไม่รู้ทางไปอ่าดงงี่..ตอนปีหนึ่งบ๊อบบี้เป็นคนพาไป ปี2พี่ก็ฝากบ๊อบบี้มันซื้อ ทีนี้บ๊อบบี้กับฮันบินเลยบอกว่าถ้าจะไปเมื่อไหร่ก็ไปพร้อมๆกันด้วยเลยทีเดียว"
"อือ... ก็ด้ายยย."

---

เฮ้อ =_=.. ไม่อยากเจอหมอนั่นเลยอ่ะ ทำไมพี่จินต้องไปนัดกับพวกพี่ฮันบินด้วยนะ .. 

แต่ประเด็นคือ .. 

ไม่ชอบสายตาที่มองลงมาจากที่สูง(?) แบบนั้นเลยให้ตายยยยย

ผมเดินลงบันไดมาที่ชั้นล่างและกดโทรศัพท์บ้านโทรไปหาที่บ้านของจุนฮเว

ตู้ดด
 
ตู้ดด

กริ๊ก

'ครับ' ปลายสายเป็นผู้ชาย แต่ดูเหมือนว่าจะเป็นเสียงของพี่ฮันบินมากกว่า

"เอ่อ สวัสดีครับ นี่ดงฮยอกนะครับ ขอสายจุนฮเวหน่อยครับ"
'อ้อ ... จุนฮเวววววววววโว้ยยยยยย มีคนโทรมาหาาาาา' 
พี่ฮันบินรับคำก่อนจะตะโกนเรียกหาคนที่ผมต้องการจะคุยด้วย ไม่นานนักก็มีคนมารับสายต่อจากพี่ฮันบิน

'ว่า'
"จุนฮเว ฉันดงฮยอกนะ ไปซื้อของที่ตรอกไดแอกอนกัน~"
'....' ปลายสายเงียบไป.. จิ๊ .. คิดว่าอยากชวนมากไง อย่าลีลาได้ป่ะล่ะ (=_=)

"ฮัลโหล...? "
'ไปก็ได้'
"โอเค งั้นเจอกันที่ร้านตัวบรรจงและหยดหมึกตอนบ่ายสองนะ"
'อืม'

กริ๊ก
-------

ณ ร้านตัวบรรจงและหยดหมึก 

ร้านนี้เป็นร้านหนังสือครับ เป็นร้านที่ที่พวกเราจะมาซื้อตำราเรียนกัน
ส่วนพี่จินเมื่อเห็นชั้นหนังสือเป็นตั้งๆก็หายแว้บเข้าไปในกองชั้นหนังสือเรียบร้อยแล้ว.. ทิ้งให้ผมยืนอยู่ที่หน้าร้านรอพวกจุนฮเวมาตามนัด

หันไปมองทางซ้าย..

อ๊ะนั่น~ จุนฮเวมากับพี่ฮันบินและพี่บ๊อบบี้ด้วย

ผมโบกมือทักทายทั้งสามคน พี่บ๊อบบี้ตะโกนเสียงดังทักทายตอบกลับมา ส่วนพี่ฮันบินทักทายผมนิดหน่อย ก่อนจะชะเง้อมองเข้าไปในร้าน แล้วหายแว้บเข้าไปในชั้นหนังสือแบบเดียวกับพี่จินเป๊ะ เหลือเพียงแค่ผม พี่บ๊อบบี้และจุนฮเว

"เอ่อ ไง" ผมทักทาย ทำไมหมอนี่ตัวโตจัง -0-
"หวัดดี "
"เอ่อ .. เราจะไปซื้ออะไรกันก่อนดีล่ะ"
"ไม่รู้อ่ะ ให้พี่บ๊อบนำดิ๊" จุนฮเวว่าพลางทำหน้าเนือยๆแล้วทำหน้าหันไปทางพี่บ๊อบบี้

"เออได้นะ แต่เอ้ย~ เดี๋ยวพี่มีนัดว่ะ คงไปช่วยได้แปปเดียวนะ ป่ะๆตามมา"
พี่บ๊อบบี้พาพวกเราเดินเข้ามาในร้านร้านหนึ่ง เป็นร้านขายเสื้อคลุม (ชื่อร้านยาวมากเลยอะ "เสื้อคลุมสำหรับทุกโอกาสของมาดามมัลกิ้น" เจ้าของร้านเดินมาทักทายต้อนรับพวกเราอย่างดี ก่อนจะเดินนำพวกเราไปที่โซนชุดคลุมของฮอกวอตส์ และให้ลองสวมดู 

"หูว~ ตื่นเต้นเนอะ นึกถึงตอนปี1เลยล่ะ" พี่บ๊อบบี้ว่า พลางทำหน้าปลื้มปริ่มสุดขีดประหนึ่งมาช่วยลูกชายซื้อชุดนักเรียนใหม่

"แน่นอนว่าผมจะต้องอยู่สลิธีริน" จุนฮเวว่า พลางหมุนตัวเองอยู่หน้ากระจกและใช้มือจัดผมหน้าม้าไปมาให้เข้าที่

"มั่นใจไปเหอะ ~ ระวังจะเป็นแบบพี่ชายของแกฮ่าๆๆ คิดแล้วขำว่ะ ยังจำหน้ามันตอนที่หมวกคัดสรรบอกว่ามันอยู่กริฟฟินดอร์ได้อยู่เลย ตลกเป็นบ้าา กร๊ากกกก~ "
"เหอะ ผมไม่พลาดแบบพี่ฮันบินหรอก "
"ฮ่าาา ก็ได้ เดี๋ยวรู้กัน!! แล้วนายล่ะ ดงฮยอก อยากเข้าบ้านไหน"
ผมที่กำลังยืนส่องกระจก เดินไปเดินมาให้พนักงานแก้เสื้อคลุมที่มุมนั้นมุมนี้อยู่ดีๆ พี่บ๊อบบี้ก็ถามขึ้น .. เอ.. มันมีบ้านอะไรบ้างนะ -0- จำได้แค่ว่าพี่จินอยู่กริฟฟินดอร์ งั้นกริฟฟินดอร์ละกัน จะได้อยู่กับพี่จินด้วย ^-^~ 
"กริฟฟินดอร์~" ผมตอบออกไป

นั่นทำให้จุนฮเวเบะปาก ส่วนพี่บ๊อบบี้ก็เดินมาแท็กมือไฮไฟว์แล้วก็กอดคอผมแน่น

"เจอกันที่ฮอกวอตส์ละกัน" จุนฮเวว่า

"ได้ .. ห้องพักพวกฉันยังว่างอยู่2เตียงพอดี ปีที่แล้วมีเด็กเข้ากริฟฟินดอร์น้อย หวังว่าจะได้พวกนายเป็นรูมเมทนะ "


"ไม่เอา!!" ผมกับจุนฮเวตอบแทบจะพร้อมเพรียงกัน ไม่มีทาง ขืนอยู่ด้วยกันทั้งวัน ผมต้องสติแตกตายแน่ๆ ตอนที่พวกพี่ๆหลับ หมอนี่อาจจะเอาหมอนกดหน้าผมจนตายคาเตียงเลยก็ได้ ;-; ไม่!!!!


จุนฮเวมองหน้าผมนิ่ง


ผมจึงจ้องหน้ากลับ


หมอนั่นเบะปาก

.
.

หน็อยยย !! แลบลิ้นใส่เลยนี่แหน่ะ!!

แบร่!!


"อ้าวๆจะตีกันล่ะ ที่นี่ไม่มีนักเก็ตให้ง้อกันนะเว้ยยยย" 
"..อึก"

โอ้ยยยยยยยยย ..

นักก้งนักเก็ตอะไร

ง้ออะไร

ผ่านไปตั้งปี~ จำไม่เห็นได้เล้ยยยย~


คิดๆแล้วก็มึนตัวเองเหมือนกันนะครับ




ทั้งๆที่ตอนนั้นหมอนั่นเป็นคนแกล้งขังผมไว้ในห้องมืดๆ(ที่ดูเหมือนจุนฮเวจะกลัวจนไม่ได้สำรวจเลยว่ามันมีม่านอะ-0-)นั่นก่อนแท้ๆ ผมก็เลยจะแกล้งกลับบ้าง ใครจะไปรู้ล่ะครับว่าเด็กหน้าโหดนี่จะกลัวความมืดจนหน้าซีดขนาดนั้นแล้วดันงอนเป็นวันอีกโคตรผิดกับตัวโตๆนั่นเลยอะ!!!

(ไหนน้องบอกจำไม่ได้ไงรูก.) 


เมื่อพวกเราออกจากร้านชุดคลุม พี่บ๊อบบี้ก็ขอแยกตัวไปธุระนิดหน่อย เห็นบอกว่านัดใครสักคนไว้ที่ร้านหม้อใหญ่รั่ว ผมกับจุนฮเวจึงเดิน .. แค่เดินครับพวกเราไม่ได้พูดคุยอะไรกัน ( - -) กลับมาที่ร้านตัวบรรจงและหยดหมึกเหมือนเดิมเพื่อมาหาพี่จินและพี่ฮันบิน


ผมเดินนำเข้าไปในร้านก็เห็นพี่ฮันบินทำลับๆล่อๆ อยู่ที่มุมนึงของร้านหนังสือ

"พี่ฮันบิน ทำไรอะ" จุนฮเวทักขึ้น ทำให้พี่ฮันบินสะดุ้งเกือบสุดตัว แล้วส่งเสียงจิ๊จ๊ะ แล้วจึงเดินออกมาจากมุมนั้น 

"ซื้อของเสร็จละ?" 
"ยังอะ ไม่รู้ทาง พี่บ๊อบบี้ก็มีนัด" 
"อ๋อ สงสัยจะไปหายุนฮยองมั้ง"

"ฮันบิน?" จู่ๆพี่จินก็โผล่หน้าออกมาจากมุมที่พี่ฮันบินทำลับๆล่อๆอยู่ แล้วพี่จินก็ตรงเข้ามาทักทายพวกเราและพี่ฮันบิน

"อ้าว ดงงี่ไปซื้อเสื้อคลุมกันมาตอนไหนเนี่ย ไม่กลัวหลงรึไง"
"พี่บ๊อบบี้พาไปอ่า~ พี่จินนั่นแหละ พอเห็นหนังสือก็พุ่งเข้าใส่เลย ลืมดงไปแล้วสินะ;3;"
"หะ~ เอ่อ ขอโทษน้าาดงงี่~งั้นเดี๋ยวพี่ซื้อปากกาเน้นคำให้ทุกสีเลย โอเคป่ะ"
"จริงเหรอ ~ เย้>3<"

"ปากกาเน้นคำ?" คู่พี่น้องหน้าบูดที่ยืนฟังผมกับพี่จินพูดคุยกันมาสักพักถามขึ้น .. อะไรกัน ไม่รู้จักปากกาเน้นคำกันเหรอ *-*?

"ก็ที่ฉันใช้เน้นเนื้อหาในหนังสือบ่อยๆไง" พี่จินฮวานตอบ ดูเหมือนจะพูดกับพี่ฮันบินซะมากกว่า
"อ๋อ ไอ้สีแปร้ดๆนั่นอะนะ -0- "
"นั่นแหละ~ "
"ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ซื้อให้ฉันมั่งดิ"
"ไม่"
"นะนะ ตัวเล็ก สัญญาว่าจะตั้งใจเรียน -3-"
"ก็ได้ แต่บังคับสีชมพูนะ"
"อะไรนะ!! ไม่เอาเว้ยยยยยย !!! สีอื่นได้ป่ะล่ะ" 
"งั้นก็ไปซื้อเอาเองละกัน~ แต่บอกไว้ก่อนว่าที่ร้านน่ะมักเกิ้ลเยอะมาก!" แถบจะทันทีที่พี่ฮันบินกับจุนฮเวทำหน้าเหมือนปวดท้องเมื่อพี่จินพูดว่าที่ร้านขายอุปกรณ์การเรียนมีมักเกิ้ลเยอะ 

"พี่จินๆดงเห็นเพื่อนใช้รุ่นใหม่อะ สีมุ้งมิ้งมากเลย สีนุ่มๆ~ ไม่แปร้ดเหมือนเมื่อก่อนแล้วด้วย ดงอยากได้อ่า "
"หา~ จริงเหรอ ปากกาเน้นคำของพี่ก็จะหมดพอดี  ไว้ซื้ออุปกรณ์เสร็จเราไปซื้อปากกานั่นกันเถอะ"
"เย้~ งั้นรีบไปซื้อของต่อกันเถอะ ดงอยากได้ไม้กายสิทธิ์แล้วอ่าาาาา~"
ผมว่าพลางจูงมือพี่จินไปซื้อหนังสือต่างๆสำหรับนักเรียนชั้นปี1 และพวกเราก็เดินไปที่ร้านขายไม้กายสิทธิ์ของโอลลิแวนเดอร์กันต่อโดยที่มีสองพี่น้องหน้าบูด เดินหน้าบูดตามพวกเรามาเงียบๆ พี่จินใช้ให้พี่ฮันบินถือหนังสือเรียนทั้งของผม พี่จิน(และของพี่ฮันบินเอง)ทั้งหมดโดยขู่ว่าถ้าไม่ถือให้พี่จินจะเหมาปากกาสีชมพูมายัดเยียดให้พี่ฮันบินใช้


เมื่อพวกเราเลือกซื้อไม้กายสิทธิ์(ของผมเป็นไม้โอ๊ค12นิ้วแกนกลางเป็นขนหางยูนอคอร์นและห้ามถามพี่จินว่าผมเห่อมันมากแค่ไหน)และอุปกรณ์ต่างๆอย่างหม้อใหญ่ ปากกาขนนก ฯลฯ กันเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็ถึงเวลาที่พวกเราจะแยกย้ายกันไป


พี่จินกำลังจะเอื้อมมือไปรับหนังสือจากพี่ฮันบินเพราะผมก็ถือของพะรุงพะรังสภาพเด็กผู้ชายที่ตัวค่อนข้างเล็กอย่างผมที่ขนทั้งหม้อใหญ่ ตาชั่งทองเหลืองมีถุงนั่นนี่ห้อยเต็มไปหมดจะให้มาถือกองหนังสือหนาๆอีกหลายเล่มก็อาจจะขยับขาไม่ได้เลยสักก้าวด้วยความหนักแต่พี่ฮันบินก็แอบชิงหนังสือของผมไป2เล่มแล้วส่งให้จุนฮเวถือต่อ

"เอาหนังสือของน้องฉันมานะ" 
"ไม่ เป็นหลักค้ำประกันไง ถ้านายซื้อปากกาอะไรนั่นสีชมพูให้ฉัน วันเปิดเทอมนี้หนังสือของน้องชายนายโดนเผาแน่ ตัวเล็ก"

หะ.... หนังสือผมจะถูกเผาเหรอ ;-; งือออออออ ม่ายน้าาาา ผมหันหน้าไปขอความช่วยเหลือจากจุนฮเว พยายามส่งสายตาไปว่า อย่าเอาหนังสือของฉันไปเผาน้า~ แต่พอหมอนั่นเห็นดังนั้นจึงรีบเก็บหนังสือของผมเข้าไปให้มิดชิดที่สุด.. หึ!! เรื่องแกล้งชาวบ้านนี่ขอให้บอก กูจุนฮเวถนัดนักเหอะ T-T!!! เมื่อขอความช่วยเหลือจากกูจุนฮเวไม่ได้ผมจึงส่งสายตาไปหาพี่จิน พี่จินก็มองหน้าผมอย่างอ้ำอึ้งสักพัก ไม่นานนักพี่จินก็ทำหน้าเหมือนคิดอะไรออก

"ตกลง ฉันจะไม่ซื้อสีชมพูให้นาย^-^"
"แน่ใจ?"
"แน่สิ"
"สาบานก่อนสิว่าถ้าฉันไม่ซื้อ'สีชมพู'ให้ นายจะใช้มัน และคืนหนังสือให้น้องของฉัน"
"อะ สาบานก็ได้ งั้นฉันยึดหนังสือของนายไว้ก่อนนะดงงี่ ถ้าพี่ชายของนายซื้อสีอื่นที่ไม่ใช่สีชมพูมาให้ ฉันจะให้จุนฮเวเอาไปคืนให้ โอเค๊?" เมื่อพี่ฮันบินตกลงสัญญากับพี่จินเสร็จ พี่ฮันบินก็หันมาคุยกับผมต่อทันที

"ง่า.......ครับ"


พี่ฮันบินและจุนฮเวส่งยิ้ม(เลือดเย็นให้)ก่อนจะหันหลังจากไปจุนฮเวยืนยิ้มกริ่มส่งสายตามาบอกผมประมาณว่า 'ไงล่ะหนังสือนายอยูที่ฉันนะ ทำตัวดีๆ ไม่งั้นไม่คืนให้นะเว้ย' ฮึ้ยยยย มันยิ่งทำให้ผมคิดว่าถึงพี่ฮันบินได้ปากกาเน้นคำสีอื่นจริงๆ แต่จุนฮเวนี่สิ จะคืนหนังสือให้ผมรึเปล่า หรือไม่ก็อาจจะเอาหนังสือผมไปเผาเลยก็ได้หลังจากที่หมอนั่นถึงบ้านและให้พี่ฮันบินสอนใช้คาถาเรียกไฟง่ายๆสักบท... 

ง้ากกกกกก

ดงฮยอกอยากจะบ้า !!!


ยังไม่ทันจะเปิดเทอมก็เจอเรื่องให้ปวดหัวซะแล้วอ่ะ ;-;


นี่ถ้ายังจะต้องมาอยู่หอเดียวกันอีกนี่..


ผมคงปวดหัวตายแน่ๆเลยครับ...




เมื่อพวกผมนำข้าวของที่ซื้อมาไปเก็บที่บ้านเรียบร้อย ก็มาซื้ออุปกรณ์การเรียนกันต่อครับ พี่จินบอกว่่าที่นู้นใช้แต่ปากกาขนนกกัน มันน่าหงุดหงิดนิดหน่อยที่จะต้องคอยจิ้มหมึกตลอดเวลา แถมพวกเราที่เป็นมักเกิ้ลย่อมคุ้นเคยกับปากกาเน้นคำอยู่แล้วใช่มั้ยล่ะครับ ผมกับพี่จินก็เช่นกัน ~ พี่จินบอกว่านอกจากพี่บ๊อบบี้แล้วที่โรงเรียนก็แทบไม่มีใครรู้จักเจ้าปากกานี่เลย จึงมีคนมาขอยืมใช้ไปอ่านหนังสือหลายครั้งทำให้หมึกของปากกาหมดไวอยู่เหมือนกัน

"นี่ไงสีมุ้งมิ้ง~" ผมกับพี่จินเดินวนในร้านขายเครื่องเขียนแห่งนี้กันอยู่สักพักใหญ่ กว่าจะเจอปากกาเน้นคำที่พวกเราตามหากันมานาน


"โอ๊ะ น่ารักจริงๆด้วย " พี่จินว่าพลางหยิบสีฟ้าขึ้นมาลอง
"ใช่มั้ยล่าา ดงบอกแล้ว -3-"
"เอ้อพี่จิน.. เรื่องหนังสือ"
และผมก็นึกขึ้นได้ขณะที่พี่จินหยิบปากกาเน้นคำสีชมพูขึ้นมา

"อ้อ ดงไม่ต้องห่วงนะ พี่ไม่ซื้อสีชมพูให้ฮันบินหรอก"
"จริงเหรอ.. "

น่าเสียดายเหมือนกันนะ.. (แต่เสียดายหนังสือมากกว่า)อยากเห็นผู้ชายโหดๆแบบนั่นใช้สีชมพูเหมือนกันอ่า..ฮ่าๆ  

.

.

.

อุ้ย !! ทำไมหน้าจุนฮเวลอยมามีแบ็กกราวเป็นสีชมพู โอ้ไม่!! สยอง!! โคตรไม่เข้าเลยอะ!!



"ทำไมทำหน้าเสียดายอย่างนั้นล่ะดงงี่.."
"เอ่อ แหะๆ ดงกำลังคิดภาพตอนพี่ฮันบินใช้ปากกาเน้นคำสีชมพูอ่า.. มันคงพิลึกดี "
"น่า ไม่เป็นไรหรอก ถึงพี่จะไม่ซื้อสีชมพูให้แต่...~"
พี่จินว่าพลางเอาปากกาสีชมพูเก็บที่ช่องเดิมแล้วหยิบปากกาอีกแท่งที่ช่องอื่นขึ้นมา

"พี่จะซื้อสีม่วงให้แทน ^0^"

โอ้ .....

ผมว่าผมอาจจะไม่ได้หนังสือเรียนคืนจริงๆก็ได้ครับ...

พี่จิ๊นนนน !!! T-T

"ง่าพี่จิน...สีม่วงกับสีชมพูมันแทบจะไม่แตกต่างกันเลยนะ.."

"พี่บอกว่ามันต่าง ฮันบินก็ต้องว่าต่างสิดงงี่"
"แล้วถ้าหนังสือดงโดนเผาล่าาาา ;-;"
พี่จินหยุดลองปากกาและหันหน้ามาทำหน้ามึนใส่ผมแปปนึง จากนั้นก็ส่งยิ้มและตอบผมว่า...

"ก็......ยึดของจุนฮเวมาสิ" พี่จินว่าพลางกวาดปากกาเน้นคำสีมุ้งมิ้งมาทุกสี ก่อนจะเดินไปจ่ายเงินที่แคชเชียร์

 

=================================

#วินอินฮอกวอตส์


อิๆๆๆๆๆๆ ตอนหน้าเรามาดูกัลลลลลลลลลลย์ น้องดงงี่และน้องเนเน่(?) จะได้อยู่บ้านไหน

ประวัติศาสตร์จะซ้ำรอยมั้ย O_O !! โอ้วว ............. 

สงสัยว่าจะมีบ๊อบบี้คนเดียวที่นอนเหี่ยวในห้องหอ ..... /กำ



เฮ้ย

9ตอนแล้ว
ดราม่าอยู่ไหนอะ 555555555555555555555555

โอ้ยยย ตายละะะะะะะะ ในหัวที่ไรต์วางไว้นี่ดราม่าไกลมาก แทบจะเรียนจบกันเลยทีเดียว โอ้ย 5555555

แต่อาจจะปรับปรุง บิดเบือนจากโลกของแฮร์รี เยอะหน่อยนะคะเพื่อ....... เด็กๆของเรา .......... อิ

ปล. เราไม่รู้ว่าเราจะหายไปนอนมั้ย อาจจะมาอัพทีละ 25% อะไรงรี้ 55555555 

เพราะเราต้องสอบ gat-pat อาทิตย์หน้า จันทร์นี้ไปสอบบางมด สิ้นเดือนนี้ประกาสผลของลาดกระบัง 55555555555555
ไปเจียงใหม่ด้วย แอร่ยยยยยยยยยยยยย 5555555555555555 

ส่วนใครที่รอดราม่า ทนอีกนิดนะ จะมาแล้ว........ แต่ไม่รุ้ว่าจะจุใจมั้ย ;u;เราก้ไม่ถนัดดราม่าเหมือนกัน

สุดท้ายนี้อยากบอกคำเดิมว่า

ขอบคุณที่ติดตาม ขอบคุณที่คอมเมนท์ ขอบคุณที่เอาฟิคเรื่องนี้ไปบอกต่อด้วยกรี้ด เขินมากกกกกกกกรี้ดดดดดด

เราอ่านทุกคอมเม้นเลยล่ะ TT w TT ขอบคุณน้าา ทุกคนช่างน่าร้ากกกกกกกกกกกจริงๆ ไรต์ซึ้งใจ