~+...เทพนิยาย...ประวัติศาสตร์...+~

ลำดับตอนที่ #121 : ...พ่อมดเมอร์ลิน...(อันนี้น้อย)

พ่อมดเมอร์ลิน (Merlin)

ชื่อนี้ดังเอาการทีเดียวในยุคอัศวินโต๊ะกลม เพราะถ้าขาดเมอร์ลินเสียคนกษัตริย์อาร์เธอร์ก็จะได้ขึ้นครองบัลลังก์อังกฤษได้ยาก

ข่าวซุบซิบในวงสังคมชั้นสูงร่ำลือกันว่า เมอร์ลินเป็นลูกของนางชีที่ได้เสียกับปีศาจ เนื่องจากทั้งพ่อและแม่ต่างก็มีเวทมนต์คาถาด้วยกันทั้งคู่ จึงทำให้เมอร์ลินมีอำนาจวิเศษอยู่ในตัว แต่เขาจะใช้มันได้ก็แต่เฉพาะในการประกอบคุณงามความดีเท่านั้น

โดยธรรมชาติของพ่อมดจะต้องคอยระมัดระวังตัวเสมอไม่ให้ใครจำลองรูปลักษณ์ของตน เพื่อป้องกันไม่ให้ศัตรูแอบขโมยเวทมนต์ของเขานั่นเอง ด้วยเหตุนี้จึงไม่มีใครรู้จักรูปร่างหน้าตาที่แท้จริงของเขา แต่ส่วนใหญ่ก็เชื่อกันว่าเป็นชายวัยกลางคนไว้เคราดกหนา ตาลึกมีประกายกล้า สวมชุดพ่อมดมีหมวกยอดแหลม และเสื้อคลุมพลิ้วลมที่ปักสัญลักษณ์แห่งจักรราศี

เมอร์ลินมีพลังอำนาจเหนือโลหะ น้ำ และหิน ด้วยเหตุนี้เขาจึงมีวามสามารถที่จะเอาดาบปักลงไปในทั้งตีเหล็ก ทำให้โม่หินลอยน้ำ ควบคุมการขึ้นลงของน้ำทะเล และสั่งให้กำแพงปราสาท(Camelot) สลัดศัตรูที่กำลังปีนขึ้นไปตกลงมาได้ นอกจากนั้นเขายังมีพรสวรรค์ที่สามรถล่วงรู้อนาคต แต่น่าเสียดายที่กษัตริย์อาร์เธอร์ไม่เคยเชื่อคำทำนายของเขาเลย

อย่างไรก็ตาม อำนาจเวทมนตร์ของเมอร์ลินไม่สามรถคุ้มครองเขาให้พ้นจากจุดอ่อนของมนุษย์ได้ เขาตกหลุมเสน่ห์ของเทพีแห่งทะเลสาบที่มีนามว่านิเมียน (Nemeine) นางออดอ้อนให้เขาสอนเวทมนตร์คาถาแก่นางจนหมดไส้หมดพุง ครั้นพอนางเกิดเบื่อหน่ายเมอร์ลินขึ้นมา ก็ใช้เวทมนตร์ที่เขาสอนให้สาปเขาเข้าไปกักขังอยู่ในต้นโอ๊ก

คนเดินทางรอนแรมเข้าไปในป่า บางครั้งจะตกอกตกใจเมื่อเห็นใบหน้าซึมเศร้าของชายคนหนึ่งปรากฏบนเปลือกต้นโอ๊ก แต่เมอร์ลินก็ออกมาทำร้ายใครไม่ได้ เขาติดอยู่ในต้นโอ๊กตราบนานเท่านานจนกว่านิเมียนจะถอนคำสาปนั่นแหละ ไม่รู้เหมือนกันเห็นจะต้องรออีกนาน…