ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Hey Guys! นายฝรั่งหล่อ มาเป็นพ่อของลูกฉันซะ! (จบแล้ว)

    ลำดับตอนที่ #11 : ภารกิจพิชิตยอดชาย!

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 1.98K
      48
      6 ม.ค. 58

    11

     

    ภารกิจพิชิตยอดชาย

     

                    เรานั่งรถต่อกันประมาณชั่วโมงครึ่งก็มาถึงที่ตั้งค่าย ลงมาจากรถก็เห็นพวกที่อยู่โรงเรียนมัธยม B นั่งรออยู่ก่อนแล้ว พี่ๆ ที่คุมค่ายบอกสถานที่เก็บกระเป๋า หอนอนซึ่งแยกชายและหญิง จากนั้นจึงให้แยกย้ายนำข้าวของสัมภาระไปเก็บและเปลี่ยนไปใส่ชุดที่รัดกุมโดยที่ภายในเวลาสิบห้านาทีทุกคนต้องมารวมตัวกันที่หน้าลานหินอ่อนเพื่อทำพิธีเปิดค่าย

                    ไม่อยากจะบอกแต่ขอพูดหน่อยเถอะว่าผู้หญิงน้อยมากกก คาดคะเนจากสายตาน่าจะประมาณแปดคน (ไม่รวมรุ่นพี่ในค่ายกับมาสเตอร์นะ) โรงเรียนของฉันส่งนักเรียนผู้หญิงมาแค่สามคนเองอ่ะ แงๆๆ

    ฉันรื้อหาชุดและกางเกงขายาวออกมาจากกระเป๋าใบใหญ่ก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปเปลี่ยนชุดในห้องน้ำ รู้สึกหัวเดียวกระเทียมลีบยังไงก็ไม่รู้แฮะ ก็นักเรียนหญิงที่มาจากโรงเรียนมัธยม H มีฉันคนเดียวที่อยู่เกรดสิบสอง ส่วนอีกสองคนเป็นรุ่นน้องที่ฉันไม่แน่ใจว่าเรียนอยู่ปีไหนกัน.. ฉันเพิ่งมารู้ตัวนะเนี่ยว่า..

                    นอกจากพวกนั้น (ที ไลท์ โรมิโอ เจสันและไทติน) ฉันก็ไม่มีเพื่อนในโรงเรียนคนอื่นอีกเลย -_-

                    “ปี้ดดด!!!” เสียงนกหวีดดังขึ้นเป็นสัญญาณบอกว่าหมดเวลาแล้ว ฉันและอีกหลายชีวิตในหอนอนต่างก็รีบเร่งออกไปทันที

    เมื่อมาครบทั้งหมดแล้ว พี่ที่คุมค่ายจึงบอกให้นั่งเข้าแถวกันให้เป็นระเบียบ เราทำพิธีเปิดค่ายกันราวๆ สิบห้านาทีจากนั้นพี่ๆ จึงอธิบายกิจกรรมต่างๆ คร่าวๆ ให้ฟัง

    พี่อีฟหรือ Mc ประจำค่ายกำลังแบ่งกลุ่มเป็นสองกลุ่ม โดยจัดให้พวกฉันนั่งรวมกันเป็นวงกลมหากใครถูกขานชื่อให้ออกไปยืนตรงกลางเพื่อรวมกันเป็นกลุ่ม A ส่วนพวกที่เหลือก็เป็นกลุ่ม B

    ฉันเดินไปรวมกลุ่มตรงกลางกับเพื่อนๆ หลังจากที่ถูกเรียกชื่อ รู้สึกดีจังที่ได้อยู่กลุ่มนี้ คนหล่อเพียบเลยอ่ะ..กรี๊ดๆๆ หรือสวรรค์เป็นใจให้ฉันหาพ่อของลูกนะ *O*

    “คนสุดท้ายของกลุ่มเอ..น้องไลท์จากมัธยม H ค่ะ ^-^

    ไลท์ทำท่าว่าจะลุกขึ้นหลังจากที่พี่อีฟประกาศชื่อ แต่ก็ถูกดันให้นั่งลงตามเดิมด้วยฝีมือของผู้ชายอำมหิตที่ชื่อว่าโรมิโอ เขาลุกขึ้นยืนแล้วเดินตรงมารวมกลุ่มท่ามกลางสายตางุนงงของเพื่อนและรุ่นน้องร่วมโรงเรียนเฉยเลย

    ไอ้หมอนี่มันจะทำแสบอะไรอีก -__-

    ไลท์ทำหน้างงๆ มาให้อย่างปิดไม่มิดและในขณะที่พี่ๆ แจกป้ายชื่อ เขาก็ตรงดิ่งมาหาโรมิโอทันทีเลย

    “ไอ้โรม นี่แกเล่นบ้าอะไรวะ”

    “เล่นไร”

    “ยังจะมาถามอีก แกสลับกลุ่มทำไม -_-

    “ความสุขส่วนตัว”

    “อ้าว แต่พี่เขามีรายชื่อนะโว้ย -[]-

    “แกก็บอกไปดิว่าแกชื่อโรมิโอ ฉันก็จะบอกว่าฉันชื่อไลท์ไง หน้าตาก็ดี ช่วยทำตัวให้มันฉลาดๆ ทีดิวะ -_-

    “อ้าว ไอ้เพื่อนเวรนี่”

    “เออ ไปๆ พี่เลี้ยงแกเรียกแล้ว นู่น ไปดิ ไปไป๊” ว่าแล้วก็พยักเพยิดไปทางพี่เลี้ยงกลุ่มบีเป็นการไล่แบบกดดันๆ ไลท์ถอนหายใจอย่างระอากับความดื้อดึงของผู้ชายหน้าด้านแต่ก็ยอมเดินไปรวมกลุ่มตัวเอง

    โรมิโอหันกลับมามองหน้าฉันเล็กน้อยแถมยังยักคิ้วกวนๆ มาให้ฉันอีกต่างหาก ยี้ๆๆ นึกว่าหล่อมากนักหรือไง L นี่! เบ้ปากใส่เลย

    พี่แจนหรือว่าพี่เลี้ยงกลุ่มของฉันเรียกรวมตัวสมาชิกและแจกป้ายชื่อพร้อมทั้งบอกรายละเอียดต่างๆ สมาชิกกลุ่มเรามีทั้งหมดเกือบยี่สิบคน คือฉัน ที โรมิโอ แจ็คกี้ พิ้งค์ และบลาๆๆ อีกมากมาย ฉันจำไม่หมด TOT

    หลังจากที่แนะนำตัวกันพอหอมปากหอมคอฉันก็ได้เพื่อนผู้หญิงที่น่ารักเฟรนด์ลี่คุยสนุกสุดๆ มาคนหนึ่ง เธอชื่อว่าพิ้งค์ >< ตัวเล็กๆ (แต่สูงกว่าฉัน TOT ) ขาวๆ อมชมพู น่ารักมากมาย

    “น้องๆ เข้าแถวตอนลึกตรงนี้เลยนะคะ เราจะเริ่มกิจกรรมที่หนึ่งกันแล้ว” พี่อีฟประกาศใส่ไมค์และเมื่อเห็นว่าทั้งสองกลุ่มเข้าแถวรวมกันเรียบร้อยดีแล้วพี่อีฟจึงเดินนำไปสถานที่ทำกิจกรรมทันที

    “น้องๆ คงทราบกติกากันแล้วใช่มั้ย..”

    กติกาที่ว่าก็คือจะมีต้นไม้อยู่สามร้อยต้นให้แบ่งกันปลูกคนละร้อยห้าสิบต้น ฝั่งไหนปลูกเสร็จก่อนชนะ เอิ่ม นี่มันค่ายสานสัมพันธ์หรือค่ายอะไรกันแน่วะเนี่ย

    หลังจากนั้นพี่อีฟก็เป่านกหวีดให้สัญญาณเริ่มเกม เฮ้อ ..ฉันไม่เห็นว่ามันจะสนุกตรงไหนเลย ดูยังไงก็เหมือนพี่เขาหลอกให้มาปลูกต้นไม้ให้อ่ะ..

    ฉันถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วก้มหน้าก้มตาพรวนดินสำหรับปลูกต้นไม้ต้นแรกของตัวเอง เอาเถอะ เสร็จเร็วก็ได้พักเร็ว ฮึบๆ T^T

    “เฮ้พิ้งค์ ไหวมั้ย -O-

    “ไหวสิไหว โอเคมาก”

    “แน่ใจนะ” ฉันถามย้ำอีกรอบเมื่อเห็นสีหน้าซีดๆ ของผู้หญิงตรงหน้า

    “จริงๆ อ๊ะ..!” พิ้งค์สะดุ้งเฮือกเมื่ออีกคนเดินมาจากข้างหลังและเอากระป๋องน้ำอัดลมเย็นๆ ทาบแก้มของเธอ หวา ไม่ยักจะรู้เลยว่าไทเลอร์คนหล่อๆ คนนี้เป็นแฟนพิ้งค์น่ะ -.,-

    “เธอมีคนดูแลแล้วงั้นฉันไปดีกว่า -3-

    “คะ..คะ..คนดูแลอะไรเล่า .//. “ เธอก้มหน้าก้มตาเถียงอย่างข้างๆ คูๆ ใบหน้าแดงเถือกยิ่งกว่ามะเขือเทศสดซะอีก ฉันแกล้งหัวเราะอย่างล้อเลียนแล้วตั้งใจว่าจะเดินไปปลูกต้นไม้อีกฝั่งหนึ่ง

    แต่..

    ฟิ้ว..ตุ้บ!

    “โอ๊ะ!” ยืนอยู่ดีๆ ก็มีก้อนหินที่ไหนไม่รู้บินมาโดนหัวฉันเฉยเลย! พอมองหาที่มาของมันก็พบว่ามันมาจากฝั่งบี เฮ้ยไม่ใช่สิ คนนั้นที่ชื่อเฮนรี่อยู่กลุ่มเดียวกับฉันนี่นา แต่เฮ้ยเด็กคนนั้นไม่ใช่..

    อ๊าก!! นี่มมันมั่วซั่วไปหมดแล้ว แยกใครไม่ออกแล้วโว้ยย

    ฟิ้ว

    “ทีมฉันชนะแน่!!!

    “ง่วงแล้วก็ไปนอน ทีมฉันต่างหากที่จะเป็นเดอะวินเน่อ!!!
    “แรงงานน้อยขนาดนั้นจะไปทำไรด้ายยย”

    ฉันยืนมองคนจากฝั่ง A และ B ที่กำลังก่อสงครามดินเล็กๆ กันอย่างงงๆ ได้ไม่เท่าไหร่ ดินก้อนใหญ่เบิ้มก็ลอยมาเกือบโดนตีแสกหน้า อ๊ากก นี่ทุกคนเล่นบ้าอะไรกัน T_T

    “เฮ้! ก้มดิก้ม” ทีตะโกนบอกแล้วฉันก็ก้มลงทันทีโดยสัญชาติญาณ

    “เธอไปปลูกต้นไม้ช่วยคนอื่นก่อนไป ส่วนพวกฉันจะสกัดกั้นศัตรูเอง!” ทำหน้ามุ่งมั่นมาก -_-

    “ที!! นี่พวกนายเป็นบ้าไปแล้วเหรอ!

    “ไม่ได้เป็นบ้านะ พวกฉันกำลังทำเพื่อชาติบ้านเมือง!!!

    -_-“ ฉันมองหน้าที โรมิโอและพวกที่ทำแสบอยู่อย่างเอือมระอา ทั้งเหนื่อยใจทั้งอยากจะขำที่พวกเขาเล่นอะไรเป็นเด็กๆ ไปได้ แต่ก็ยอมเดินไปช่วยเพื่อนสองสามคนปลูกต้นไม้ต่อ

    ป๊อก!

               “โอ๊ย!” พิ้งค์อุทานอย่างตกใจเมื่ออยู่ดีๆ ดินก็กระเด็นมาโดนหน้าผากซะงั้น

               “Shit!! ไอ้พวกกากเอ๊ย!” และนั่นก็ทำให้ไทเลอร์ถึงกับหน้าขึ้นสี เฮ้ๆๆๆ พวกเขายิ่งไม่ถูกกันด้วย (ไทเลอร์คือแกนนำจากโรงเรียนอีกฝั่งที่พากันมาตีกับพวกโรมิโอค่ะ -_- ) อย่าตีกันนะขอร้อง TOT

    “ไท..ไทเลอร์ ฉันไม่เป็น..” พิ้งค์ทำท่าว่าจะบอกกับแฟนหนุ่มของเธอว่าไม่เป็นไรแต่แล้วไทเลอร์ก็พูดแทรกขึ้นมาก่อน..

    “นี่รักษาประตูเมืองกันยังไง ปล่อยให้แฟนฉันโดนยิง ไอ้พวกเวร บ้าชิบ!

    -O- << สีหน้าพิ้งค์

               -_-; << สีหน้าฉัน

               อะไร นี่ไทเลอร์ก็เป็นไปกับเขาด้วยเรอะ!

               “พิ้งค์จ๋า รออยู่นี่นะ ไปปลูกต้นไม้ให้เสร็จด้วย เดี๋ยวฉันจะไปสกัดกั้นประตูอีกที”

    ...
               อืม เอาเลย เอาที่สบายใจนะ 
    =_=

    “เฮ้ ยัยเตี้ย เหลืออีกกี่ต้นวะ” โรมิโอตะโกนถามพร้อมกับปาก้อนดินใส่ฝั่งตรงข้ามไปด้วย

    “เฮ้อ.. เหลือมากกว่าฝั่งนั้นอีก พวกนายมันบ้า เล่นอะไรไม่รู้เรื่อง แทนที่จะ..”

    ป๊อก!

    “นะ..นี่!!! -O- “ ฉันแหวขึ้นทันทีเมื่ออยู่ดีๆ ก้อนดินที่ไหนไม่รู้ก็ลอยมาโดนหัวอย่างจัง และไม่ต้องสงสัยเลยว่าฝีมือใคร!

    “พูดมากจัง ไปปลูกต่อไป ไปไป๊ ชิ่วๆ”

    ดูมันทำ

    “พวกแกแพ้แน่ ฝั่งฉันเหลือไม่ถึงห้าสิบต้น!

    “แกสิแพ้ ฝั่งฉันเหลือยี่สิบแปดต้นว่ะ ก้ากๆๆ”

    “โห่ว เตี้ยอ่ะ อย่าช้าดิ จะแพ้แล้วเนี่ย เห็นมั้ย!

    ฉันถอนหายใจอย่างหงุดหงิดกับความปัญญาอ่อนของผู้ชายพวกนี้ นี่ถ้าพวกเขาเอาเวลาที่ไปก่อสงครามบ้าๆ นั่นมาช่วยกันปลูก ป่านนี้ฉันว่าเสร็จไปนานแล้วย่ะ

    เออแล้วอีกอย่าง ใครใช้ให้นายเรียกฉันว่า ยัยเตี้ยแบบนั้นหา!!!

    “ฉัน..งง” พิ้งค์เอ่ยขึ้นลอยๆ

    “งงอะไร”

    “ก็วันฮาโลวีนพวกเขายังกัดกันอย่างกับหมาอยู่เลย O_o

    “ก็จริง ฉันก็แปลกใจเหมือนกัน -_- “ ฉันพยักหน้าเห็นด้วยและมองไปทางกลุ่มผู้ชายกลุ่มใหญ่ที่กำลังโยนดินใส่กันอย่างสนุกสนาน โดยลืมไปซะสนิทเลยว่าไม่กี่วันก่อนหน้านี้เพิ่งมีเรื่องกันไปหมาดๆ ทั้งๆ ที่รอยแผลยังเต็มใบหน้าอยู่แท้ๆ -..-

    นี่คงเป็นจุดประสงค์จริงๆ ของกิจกรรมนี้ล่ะมั้ง ^-^







    _____________________________________________________________________________________________________


    ขอโทษที่หายไปนานนะคะ เราไปต่างจังหวัดมา เพิ่งกลับถึงบ้านเมื่อเช้านี่เอง T___T (ขอบคุณธีมสวยๆ จาก SHALUNLA จ้า )

     

                   

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    CR.SHL
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×