คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : พี่ชายมหาประลัย
3
The Bad Brother
พี่ชายมหาประลัย
“อะไร..-0-“
“!!!!”
“-[]-!” ทำไมต้องทำหน้าอย่างนั้นด้วย ฉันไม่ใช่ผีนะ T^T
“เธอ..”
“อะไร!!!”
“...ไม่ใช่ ไม่..ไม่มีอะไร” คนตรงหน้าพูดอย่างเลื่อนลอย ถ้าให้ฉันเดานะ นี่คงเป็นพี่ชายของมิล่าที่สติไม่ดีแน่ๆ เลย น่าสงสารอ่ะ หน้าตาก็ดี สัดส่วนก็เพอร์เฟ็ค แต่ดันป่วยทางจิตซะได้..
“เธอเป็นใคร -*-“ ฉันสะดุ้งเบาๆ เมื่อเขาปรับสีหน้าให้เป็นปกติเพราะเห็นว่าฉันจ้องเขาอยู่ เขาจึงตีหน้าโหดมาแทน
“ฉันเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยน จากไทยแลนด์..”
“อ๋อ ยัยนักเรียนแลกเปลี่ยน” ผู้ชายที่ยืนเปลือยอกอยู่เสยผมตัวเองด้วยความหงุดหงิด ก่อนจะเดินเข้ามาหาฉัน ทำให้ฉันรีบถอยหลังกรูดทันที แง ดีนะเมื่อกี้ไม่เผลอเหยียบไข่เข้าไปน่ะ!
“เหอะ! รู้มั้ยว่าเธอทำให้ฉันโดนแม่โทรบ่นไปสามชั่วโมง!”
“หือ -?- “
“แถมยัยน้องสาวปีศาจนั่นก็ไปพังปาร์ตี้ของฉันเละเทะไปหมด เพราะเธอคนเดียว -*-“
“ฉันน่ะนะ นายบ้าป่ะเนี่ย”
อะไรฟะ งงไปหมดแล้วเว้ยเฮ้ย! โดนแม่ด่า ปาร์ตี้พัง แล้วมันเกี่ยวอะไรตรงไหนกับฉันเนี่ยยยยย
“ไม่ต้องมาทำหน้าเอ๋อ -__-“
“... -*-“
“ใครใช้ให้ทำหน้าแบบนั้น หา!”
“...”
“ใครใช้ให้เลิกทำ!”
“โอ๊ย นายประสาทหรือเปล่าเนี่ย ฉันว่าฉันจะไม่เถียงนายแล้วนะ!”
“แล้วที่ทำอยู่นี่เขาเรียกว่าอะไร!”
“นายนั่นแหละ ทำบ้าอะไร มาถึงก็มาทำหน้าเสียมารยาทใส่ชาวบ้านเขา แถมยังมาโวยวายอะไรก็ไม่รู้ ถามจริง! เป็นบ้าป่ะเนี่ย!”
“ไม่บ้า แค่อยากฆ่าคน -_-^” เขาพูดและผลักฉันไปชนตู้กับข้าว จากนั้นจึงตามมาติดๆ เขาขึงมือทั้งสองข้างของฉันไว้ด้วยมือข้างเดียวของเขาแล้วดันตัวเข้ามาชิด ฮือออ อย่าลืมนะว่าเขาเปลือยอยู่อ่ะ แล้วตอนนี้แผงอกสวยๆ ของเขาแนบชิดกับอะไรต่อมิอะไรของฉันไปหมดแล้ว กรี๊ดดด นี่มันไม่ต่างจากเนื้อแนบเนื้อเลยนะ!!!
“-o-!!!”
“ไง..เงียบเลยเหรอ” คนตรงหน้าว่าแล้วก็โน้มหน้าลงมาใกล้ๆ จนลมหายใจร้อนๆ ของเขาเป่ารดแก้มของฉัน
“ปล่อยนะ TOT ”
“ไม่..รู้อะไรมั้ย ฉันเกลียดผู้หญิงแบบเธอมากๆ”
“ทำไม แบบฉันแล้วมันทำไม!”
“ปากดี อวดเก่ง..”
“ไม่ใช่สักหน่อย! L”
“มองหน้าฉันสิ จะหลบตาทำไม” ผู้ชายตรงหน้าพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่าราวกับต้องการจะปั่นประสาทฉันจากนั้นจึงเอื้อมมืออีกข้างมาจับคางฉันให้หันไปทางเขาเพราะเห็นว่าฉันไม่ยอมสบตา โอ๊ย ใครจะไปกล้าสบตาล่ะ ใกล้ซะขนาดนี้ TT
“ปล่อยฉันนะ!”
“ไม่ปล่อย”
“ปล่อยเลยนะโว้ย”
“Nope”
“นี่! ไอ้บ้าเอ้ย ไอ้คนโรคจิตวิปริต หน้าตาก็ดีแต่นิสัยนี่ต้องรีบปรับปรุงนะ นายเป็นผู้ชายที่แย่มากนะรู้ยัง”
“What?” เขามองอย่างงๆ เมื่อฉันพ่นภาษาบ้านเกิดใส่หน้า หึหึหึหึ รู้จักฉันน้อยไป!
“น่าสงสารนายจัง ตอนเด็กๆ ต้องไม่มีเพื่อนเล่นแน่ๆ โตมาก็เลยมีปัญหาทางสมองแบบนี้แหละ ไม่เป็นไรนะ อืมๆ ฉันเข้าใจๆ..”
“ฉันรู้นะว่าเธอหลอกด่าฉันอยู่ แน่จริงก็พูดภาษาอังกฤษเซ่!!”
“นายนี่มันโง่งี่เง่าจริงๆ โตเป็นควายแล้วยังฟังภาษาไทยไม่รู้เรื่องอีก”
“Shit ! อย่ามากวนประสาทฉันแถวนี้นะ! บอกให้พูดภาษาอังกฤษไง!”
“ทำไม นี่ฉันไม่ได้เรียกร้องให้นายมาเห็นฉันเลยนะ ถ้านายไม่อยากฟังก็ปล่อยฉันสักที นี่ฉันไม่ได้ว่างมาเถียงกับนายทั้งวันนะโว้ย!!!!” ฉันยังด่าเขาเป็นภาษาไทยไม่หยุดหย่อน ความจริงแล้วฉันไมได้ตั้งใจอยากจะกวนประสาทเขาหรอกนะ แต่พอดีฉันด่าเป็นภาษาอังกฤษมันไม่มันส์เท่าไหร่ ก็แหม นอกจากคำวา shit กับ Damn แล้วก็ F*ck ฉันก็ไม่รู้อะไรอีกแล้วล่ะ ไม่สนุกอ่ะ สู้ด่าตับแลบเป็นภาษาไทยก็ไม่ได้ -..-
“-_-^” เขาจ้องฉันด้วยสายตาเรียบนิ่ง
“-_,-“ ฉันก็จ้องกลับสิจ้ะ ใครจะยอม :P
“เธอนี่มันพูดมากจริงๆ”
“นายปากหมาไม่แพ้ฉันเลย”
“- -;”
“ตกลงจะปล่อยป่ะ ถ้านายไม่ปล่อยฉันจะ..อื้อ O_O”
ไวยิ่งกว่าความคิด คนที่ตอนแรกยืนจ้องหน้าฉันนิ่งๆ กลับกระชากร่างของฉันเข้าไปใกล้ๆ และโน้มใบหน้าลงมาหยุดคำพูดของฉันด้วยปากของเขาอย่างไม่ทันให้ฉันได้ตั้งตัว ฉันที่กำลังอ้าปากด่าเขาฉอดๆ กลับกลายว่าเป็นการเปิดโอกาสให้เขาเข้ามารุกล้ำริมฝีกปากของตัวเองมากขึ้นไปอีก
ฉันรู้สึกเหมือนตัวจะลอย ท้องไส้บิดเกรียวราวกับมีคลื่นลูกใหญ่อยู่ข้างใน หัวใจเต้นรัวอย่างบ้าคลั่งและร่างกายดูเหมือนจะไร้เรี่ยวแรงไปซะดื้อๆ ถ้าไม่ติดว่าตอนนี้เขาโอบเอวฉันไว้ พนันได้เลยว่าฉันต้องทรุดลงไปกองกับพื้นแน่ๆ
คนตรงหน้าเชยคางฉันให้เชิดมากกว่าเดิมเพื่อที่เขาจะได้สัมผัสรุกร้ำริมฝีปากของฉันมากขึ้น เขากดจูบหนักหน่วงราวกับว่าต้องการจะสูบวิญญาณของฉันไปด้วย..จนฉันรู้สึกเจ็บ แต่ความรู้สึกอื่นมีมากกว่า..
ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ที่ร่างสูงกดจูบอยู่อย่างนั้น รู้ตัวอีกทีเขาก็ผละออกมามองหน้าฉันนิ่งซะแล้ว ผู้ชายตรงหน้ายืนมองฉันที่เบิกตาโพลง จากนั้นเขาจึงกระตุกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
อีตาบ้าเอ้ย!!! กล้าจูบคนที่พึ่งรู้จักกันไม่ถึงชั่วโมงได้ไงเนี่ย TOT
“คราวหลังก็พูดให้รู้เรื่อง ..” ร่างสูงโน้มตัวลงมากระซิบข้างหูของฉันด้วยน้ำเสียงแหบพร่าและแฝงเร้นไปด้วยความกวนประสาทอยู่นัยๆ ขณะที่ยังไม่คลายอ้อมกอดออกจากตัวฉัน
หมอนี่มันงูเหลือม! ฉันทั้งหยิก ทั้งข่วน ทั้งดิ้นจนไม่รู้จะดิ้นยังไงแล้ว แต่เขาก็ไม่ยอมปล่อยสักที T^T
“เพราะถ้าพูดไม่รู้เรื่องอีก ก็จะโดนแบบนี้อีก J”
“ปล่อยฉันเลย นายไม่มีสิทธิมาทำอย่างนี้กับฉันนะ! L”
“ทำไม อยากให้ฉันทำอีกเหรอ” คนตัวสูงว่าแล้วก็แกล้งเอาริมฝีปากมาเฉียดแก้มฉันเบาๆ แงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เกิดมาไม่เคยมีใครทำอย่างนี้กับฉันมาก่อนเลยนะ หมอนี่เป็นใครกัน >O<
“ไอ้บ้า! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ!”
“ตอบก่อนว่าเข้าใจยัง”
“โอ๊ย รู้แล้วๆๆ ปล่อยสักที!”
“ฮึ” คนตรงหน้ายิ้มขำอย่างพอใจแล้วจึงยอมถอยออกไป ฉันจึงรีบเดินออกมาทันทีเมื่อสบโอกาส
“เดี๋ยว” เดินไปได้แค่ไม่กี่ก้าวคนนิสัยไม่ดีก็เรียกดักไว้ซะก่อน
“อะ..อะไรอีก” ฉันตอบโดยที่ไม่ได้หันหน้ากลับไป
“นั่นน่ะ..”
“...”
“เป็นจูบแรกของเธอใช่มั้ย”
“ –[]-!!!!!!!”
กะ..กล้ามาก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“ฉันรู้นะ –..- “
“อะ..ไอ้!!!”
“ตัวสั่นปากสั่นอย่างกับลูกหมาตกน้ำซะขนาดนั้น”
“F*cking Hell Man!!!!!!!” ฉันหันหน้ากลับไปด่าเขาด้วยถ้อยคำที่ร้ายกาจก่อนจะรีบสปีดตัวเองให้วิ่งออกไปจากตรงนี้ และเห็นแวบๆ ว่าเขาแอบหัวเราะกับท่าทางของฉันด้วย ฮึ่ย จะตลกอะไรนักหนา! ฉันไม่ใช่ทายาทหม่ำจ๊กมกนะเฟ้ยยยย
พลั่ก!
“โอ๊ะ O_o” และด้วยความที่ฉันรีบร้อนเกินไปทำให้ชนกับคนที่เดินเข้ามาใหม่อย่างจัง!
ใครอีกวะเนี่ยยยยย!
“อ้าว ไอรีน เธอมาทำอะไรในนี้ –o-“
“มิล่า O_O”
“ก็ฉันน่ะสิ - -; ฉันนึกว่าเธออยู่บนห้องซะอีก แล้ว...” มิล่ามองหน้าฉันด้วยแววตาฉงนสงสัยและฉันเดาว่าคงเป็นเพราะเธอเห็นใบหน้าที่แดงปลั่งผิดปกติของฉัน แน่ๆ และเมื่อมิล่ามองเลยเข้าไปในห้องครัว ดวงตาที่ปกติก็โตอยู่แล้วยิ่งขยายใหญ่มากกว่าเดิมอีกสิบเท่าเมื่อเธอเจอกับใครอีกคน
“นี่! พี่ชายฉันทำอะไรเธอ –o-!!!!!”
“เปล่านะ T___T”
“ไม่จริงอ่ะ ถ้าไม่ได้ทำแล้วทำไมเธอทำหน้าจะร้องไห้แบบนั้นล่ะ”
“เขาเปล่าจริงๆ นะ TOT”
“แต่..”
“เฮ้ ยัยผีเผือก เธอเห็นฉันเป็นคนยังไงกัน”
“ไม่ต้องมาพูด ฉันไม่เคยเห็นพี่เป็นคนสักหน่อย =^=”
“อ้าว ยัย –[]-^”
“เธอแน่ใจนะ ว่าหมอนั่นไม่ได้แกล้งอะไรเธอ” มิล่ากระซิบถามฉัน
“(_ _)(TOT)(_ _)(TOT)”
“ก็ดีแล้ว ญาติดีกันไว้เถอะ..”
“อื้อ..”
“อ้อ นี่พี่โรม โรมิโอ พี่ชายฉันเอง ส่วนนี่ ไอรีน นักเรียนแลกเปลี่ยนจากประเทศไทย - -^” มิล่าหันไปเขม่นใส่โรมิโอนิดหน่อยตอนที่แนะนำฉันให้เขารู้จัก แต่เขาก็ยังทำหน้าไม่รู้ร้อนรู้หนาวอยู่ดี
เฮ้อ! รู้สึกได้จากแววตาของผู้ชายคนนั้นเลยอ่ะว่า...
ชีวิตสิบเดือนของฉันที่อเมริกาไม่สงบแน่ๆ
TOT
ความคิดเห็น