คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : EXO | Office is my heaven! - Chapter 3 2/2
Chapter 3
I know your secret.
เหนื่อย!!
ตอนนี้คำที่เซฮุนพอจะนึกออกเป็นภาษาคนได้ก็คงจะมีแต่คำนี้ เพิ่มคำว่าชิบหายไปด้วยก็ได้เพื่อบ่งบอกอารมณ์ของเขาได้ดีมากขึ้น
เซฮุนแผ่อยู่ที่โต๊ะตัวเองหลังจากที่เขาไปยกเอกสาร ซีร็อกส์งาน ติดต่อกับแมสเซนเจอร์ ปรู๊ฟคำผิดในเอกสาร เหมือนเป็นงานง่ายๆแต่คุณลองทำติดต่อกันหกชั่วโมงดูนะ!!
นี่เขาเพิ่งจะได้นั่งหลังจากออกมาตากห้องหัวหน้าแผนกคิมและทำความรู้จักกับคนในแผนกก็มีงานเข้าติดต่อกันไม่หยุด ได้พักกินข้าง ไม่สิ กระซวกข้าวได้แป๊บเดียวเท่านั้น งานเข้าอย่างกับเขาไม่ใช่เด็กใหม่ แต่เท่าที่เห็นทุกคนก็ยุ่งกับหมดเลย นี่เขาเลือกลงแผนกเวรตะไลอะไรกันนะ
15.06
เซฮุนถอนหายใจดังพรืด หลังจากดูนาฬิกาข้อมือตัวเองแล้วพบว่าเหลือเวลาอีกเกือบชั่วโมงกว่าจะได้เลิกงาน...
"วันแรกเป็นไง" เซฮุนหันไปหาเจ้าของเสียงและเจ้าของสัมผัสหนักแน่นที่ไหล่
"ก็หนักอยู่ครับพี่จงแด" เซฮุนว่า และได้รับเสียงหัวเราะจากจงแด
"มีหนักกว่านี้อีกน้องเอ้ย"
"ถ้าผมไม่ตายก่อนก็จะลองทำนะฮะ"
"เริ่มเลย ไปซื้อคาปูลิโน่ร้อนแก้วกลางแก้วนึงให้หัวหน้าแผนกคิมทีนะ" แล้วจงแดก็จากไป...
นี่เขาไม่ได้คิดไปเองหรือหัวหน้าแผนกคิมไม่ชอบเขากันแน่....
"คาปูชิโน่ร้อนแก้วกลาง เทคอะเวย์ครับ" เซฮุนเข้าไปสั่งกาแฟกับมินซอกที่เคาท์เตอร์แล้วฟุบหน้าลงกับเคาท์เตอร์
มินซอกรับออเดอร์แล้วเร่งทำออเดอร์อื่น เพราะเวลานี้เป็นเวลาที่ผู้ปกครองมักจะมานั่งรอนักเรียนเลิกเรียนมากกว่าพวกพนักงานบริษัทที่ยังไม่เลิก
~~~~~~~
เซฮุนหยิบมือถือขึ้นรับโดยไม่ได้สนใจเลยว่าปลายสายเป็นใคร
"ยอโบเซโย เซฮุนพูดครับ"
(เซฮุนนา~ เลิกงานรึยัง)
"ยังเลย"
(ว้า ว่าจะพาไปแถวเมียงดงฉลองฝึกงานซะหน่อย)
"บอกแล้วว่าวันนี้ผมไม่ว่างไงดาอึน"
(ก็อยาก ให้แวะไปที่บริษัทมั้ย หิวรึป่าว)
"ไม่ต้องมาหรอก ผมทำงานไม่เป็นที่ มาแล้วจะคลาดกันซะเปล่าๆ"
เซฮุนเปล่าโกหกนะ ก็เดี๋ยวเค้าก็ไปทำงานที่ห้องเอกสารบ้างล่ะ ห้องพัสดุบ้างล่ะ นี่เค้ายังมาทำงานี่ร้านกาแฟหน้าบริษัทเลย
(เมื่อไหร่จะได้เจอกันล่ะ นี่ไม่ได้เจอกันนานละนะ)
"ไม่เจอกันนานๆ จะได้คิดถึงกันมากๆไง"
(นี่ก็คิดถึงมากๆแล้วนะ)
"คาปูชิโน่ร้อน แก้วกลางได้แล้วครับ" มินซอกวางแก้วเครื่องดื่มลงบนโต๊ะแล้วยิ้มให้เซฮุนอย่างเป็นมิตร
"แค่นี้ก่อนนะดาอึน ต้องเข้าบริษัทแล้ว"
(ตะ...)
เซฮุนตัดสายทันทีแล้วรส่งเงินให้ในซอกแบบพอดีก่อนจะฉวยแก้วออกจากร้านเข้าบริษัทไป
เขาเข้าบริษัทมาก็กดลิฟต์ทันทีแล้วหอวหายใจอย่างเหนื่อย นี่ไม่รู้ว่าถ้ากาแฟมันไม่ร้อนนี่จะโดนอะไรอีกมั้ย
แต่คนอย่างโอเซฮุนไม่ยอมแพ้ก็อีแค่ตำแหน่งเบ๊ในที่ทำงานหรอก
ติ๊ง!
เซฮุนเข้าไปในลิฟต์แล้วเมื่อไม่เจอคนที่ขึ้นลิฟต์เหมือนกันก็กดปิด...
"เดี๋ยวครับ!" เซฮุนกดเปิดลิฟต์อย่างตกใจ เมื่อพบว่ามีผู้ชายตัวเล็กขอขึ้นด้วย... คนตัวเล็กคนนั้นก้มหัวขอบคุณ เซฮุนก็ก้มน้อยๆอย่างเงอะงะทำอะไรไม่ถูก
"ชั้น 7 ครับ" ผู้ชายตัวเล็กบอก
"ฮะ? ครับ?" เซฮุนส่งเสียงงงๆ
"ผมลงชั้น 7 ครับ รบกวนกดให้หน่อย" ผู้ชายตัวเล็กชี้ที่แผงกดปุ่มลิฟต์ข้างๆเซฮุนจนเจ้าตัวมองตามแล้วเพิ่งรู้ตัวว่าต้องกด ก็กดให้ไปแบบเก้อๆ
เกิดเดธแอร์ขึ้นชั่วขณะ... เซฮุนมองไปรอบๆลิฟต์และนึกคุ้นหน้าผู้ชายตัวเล็กคนนี้เอามากๆ แต่เขานึกไม่ออก...
เซฮุนลอบสังเกตคนร่วมลิฟต์ นี่เป็นหนึ่งในผู้ชายตัวเล็กมากไม่กี่คนที่เขารู้จัก มีเพื่อนเค้า... และก็...เจ้านายของเขา... ตัวเท่าไหล่เขาเองมั้ง คนๆนี้ก็ดูเตี้ยกว่าเจ้านายเขาไม่กี่เซนต์
ใส่สูทเนี้ยบอยู่เหมือนกัน หน้าตาดูตื่นๆนิดหน่อยอาจจะเพราะว่าเหนื่อยอยู่ไม่ก็เพราะตากลมโตที่โปนออกมามากๆ และปากรูปหัวใจที่กำลังหอบเอาอากาศเข้าปอดอย่างเหนื่อยอ่อน
เคยเห็นที่ไหนวะ!?
ติ๊ง!
ลิฟต์แจ้งเตือนว่าถึงชั้น 7 แล้ว เซฮุนกดปุ่มลิฟต์ให้เปิดออก
"ขอบคุณครับ" ผู้ชายคนนั้นเอ่ยขอบคุณเขาที่ยังคงนึกอยู่ว่าเคยเจอคนๆนี้ที่ไหนก็ก้มหัวให้น้อยๆรับคำขอบคุณมาก่อนจะปิดเพื่อขึ้นชั้นสิบของตัวเอง...
"มาแล้วครับ"
"เอาเข้าไปให้หัวหน้าเลย" จงแดเงยหน้ามาบอกเซฮุนชั่วครู่ก่อนจะก้มลงไปทำงานต่อ ดูท่าว่าจะต้องทำเวลา ต้องทำให้เสร็จก่อนเลืกงานี่เหลืออีก...ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง...
แล้วใครเค้ากินกาแฟเวลานี้กันวะ? แล้วชงในครัวแผนกแทนร้านข้างล่างไม่ได้รึไงนะ
เซฮุนทำหน้ายุ่งอยู่หน้าห้องหัวหน้า...สถานที่ๆเมื่อเค้าได้เคยเข้าไปแล้วไม่อยากจะกลับเข้าไปอีก...
ถึงจะหอมก็เหอะ....
เซฮุนทำใจอยู่ประมาณนาทีนึงก็เคาะประตูห้องทำงานไปก่อนจะได้ยินเสียงตอบกลับมาว่าเข้าไปได้แทบจะทันทีที่เคาะไป
เขาเปิดประตูเข้าไปเจอหัวหน้าแผนกคิมกับกองเอกสารกองใหญ่บนโต๊ะจนแทบจะบังร่างเล็กๆหลังโต๊ะทำงานจนมิดหายไปเลย
"กาแฟฮะ"
"เอ่อ แป๊ปนะขอเคลียร์ที่ก่อน" หัวหน้าแผนกคิมลุกขึ้นยืนแล้วหยิบกองเอกสารไปไว้ที่ชั้นข้างหลัง และในขณะที่เซฮุนกำลังริดว้าจะเข้าไปช่วยดีมั้ย...
"งานวันแรกเป็นไง" เซฮุนตกใจกับคำถามเล็กน้อยเพราะเบาไม่คิดว่าจะถูกถามแบบนี้จากคนๆนี้
"ก็ดีครับ"
"อดทนหน่อยนะ แผนกนี้มันยิบย่อยงี้แหละ เกี่ยวกับความมั่นคงทางการเงินของบริษัทน่ะ" หัวหน้าแผนกคิมถอดแว่นแล้วเหน็บไว้ที่กระเป๋าเสื้อก่อนจะเท้าสะเอวมองดูเอกสารที่ยังเหลืออยู่บนโต๊ะ แล้วเงยหน้ามายิ้มน้อยๆให้เขา...
จริงๆถอดแว่นแล้วก็ไม่ได้ดูเฮี้ยบนี่นา...
แล้วถ้ายิ้มอย่างนี้บ่อยๆก็ไม่ได้ดูน่ากลัวซะหน่อย...
"จะยืนอีกนานมั้ยเอากาแฟมาวางบนโต๊ะผมสิ"
โอเซฮุนขอถอนความคิดเมื่อกี้ทั้งหมดแล้วเอาไปให้เป็ดกินซะ
"เสร็จงานซักทีเว้ยยยยย!!" เซฮุนไม่รู้จะพูดอะไรแล้วในเมื่อรุ่นพี่อย่างคิมจงแดตะโกนมันออกมาหมดแล้ว...
เซฮุนลุกขึ้นบิดขี้เกียจทันทีหลังจากได้รับงานเช็คเมลล์นิดหน่อยมา เขากดล็อคเอาท์และปิดเครื่องอย่างรวดเร็ว เค้าไม่มีอะไรให้เก็บใส่กระเป๋าเพราะมาทำงานวันแรกและปกติก็ไม่ใชคนที่มีของมากมายอะไรยู่แล้ว
"เซฮุน!" เซฮุนจำเสียงที่รียกเขาตลอดทั้งวันได้... คนที่รับงานจากเจ้านายมาให้เขาอีกที...
"ครับพี่จงแด?"
"ไปฉลองการทำงานวันแรกกัน"
"ฮะ อะไรนะครับ"
"เออนั่นแหละ ไปตื๊ดกันเว้ย"
"พี่ๆจะเลี้ยงผม?" เขาก็ต้องชัวร์ไว้ก่อนว่าไม่ต้องควักเนื้อตัวเองแน่
"เออ จะไปไม่ไป?"
"ไปดิพี่"
"งั้นไปเรียกจุนมยอนฮยองมา" เซฮุนทำหน้างงๆ คุ้นๆนะ ใครนะ
"ใครนะ?"
"หัวหน้าอ่ะแหละ!"
"อ้อครับๆ" เซฮุนพยักหน้าแล้วเดินที่หน้าห้องเหมือนเดิม ทำไมต้องเป็นเขาทุกทีนะ วันนี้เข้าไปหลายรอบแล้วเนี่ย
พนันเลยว่าคงไม่มีใครอยากยุ่งเลยผลีกไสภาระมาให้เด็กใหม่อย่างเขาแหงๆ
เซฮุนทำใจพอเป็นพิธีเหมือนเดิมก่อนจะ...
แอ๊ดดดด
"มาทำอะไร"
"เอ่อ..."
"หลบไปหน่อยสิ ตัวอย่างกับยักษ์ยังจะขวางทางอีก" จุนมยอนที่ออกมาจากห้องพอดีก็ใช้กระเป๋าทำงานดันเขาออกเพื่อที่จะออกจากห้อง...
เซฮุนที่หลังจากจับต้นชนปลายถูกก็กลอกตาใส่ข้างหลังจุนมยอนที่บทจะออกมาก็ง่ายเกินไป
ว่าคนอื่นตัวเท่ายักษ์ หรือตัวเองตัวเท่าคนแคระกันแน่
"ไปยังจงแด" จุนมยอนถามจงแดที่เก็บของเสร็จแล้ว
"ไปเลยดิฮะ นานๆทีจุนมยอนฮยองจะเลิกงานตรงเวลาซะที" จงแดกอดคอจุนมยอนอย่างสนิทสนมจนเซฮุนอดทึ่งไม่ได้ และนับถือจงแดในใจว่าเป็นบุคคลที่เสียสละไม่ก็เสียสติที่สุดในโลกที่ยอมเป็นเพือนกับบุคคลแปลกแบบนี้
"วันนี้แผนกบัญชีเหมาร้านเว้ย!" จุนมยอนตะโกนบอกก่อนจะเดินกอดคอกับจงแดไป คนในแผนกก็ดี๊ด๊าสรรเสริญพ่อบุญทุ่มใจป้ำกับลูกน้องตลอดคนนี้ไปตลอดทาง... เซฮุนที่ได้แต่เดินตามหลังไปเกาหัวอย่างงงๆ
เป็นคนแปลกๆนะ
"แล้วหมอนี่จะไปยังไง?" คนตัวเล็กในแว่นกันแดดเรย์แบนด์สีชาชี้เซฮุนอย่างเสียไม่ได้ และสิ่งที่เซฮุนคิดคือ...สี่โมงเย็นมันจะมีแดดอะไรวะ...
"ก็ไปกับเราไงฮยอง" จงแดตอบเสียงใส
"นายเห็นรถฉันกับของในรถฉันมั้ย"
"ผมนั่งข้างหลังเอง เซฮุนตัวโตนั่งข้างหน้าไง"
"ทำไมไม่ให้ไปนั่งกับพวกอึนมี?"
"ฮยองก็เห็นว่าหารกันนั่งแท็กซี่พอดีจำนวนไปแล้ว แล้วเซฮุนยังไม่รู้จักร้านประจำของเราเลยจะไปเองถูกได้ไง"
จุนมยอนถอนหายใจเล็กน้อย...
"เออก็ได้ขอเคลียร์หลังรถแป๊ป"
โอเซฮุนแอบยิ้มมุมปาก...
"เต็มที่นะวันนี้จุนมยอนฮยองเลี้ยง!!" จงแดตะโกนออกไมค์ในห้องคาราโอเกะแบบวีไอพีที่จุนมยอนมักจะพาลูกน้องมาเลี้ยงเป็นประจำจนได้ทำบัตรสมาชิกฟรี
ลูกน้องชายหญิงกว่าสิบชีวิตก็ส่งเสียงสนับสนุนจงแดอย่างเต็มที่
"แต่ถ้าพรุ่งนี้ใครเข้างานสายหักเงิน 50%" จุนมยอนแย่งไมค์จากจงแดมาพูดก่อนจะได้รับเสียงโห่ตามมา
"เอาน่าๆ แค่อย่าตื่นสายก็พอ วันนี้มาฉลองวันทำงานของน้องใหม่แผนกเรา ขอ เสียง ให้ โอ เซ ฮุน หน่อย ครับ ปรบมือ!" จงแดชี้ไปที่เซฮุนที่กำลังจิบเบียร์อยู่ที่มุมห้องให้ลุกออกมาท่ามกลางเสียงปรบมือโห่ร้องของพี่ๆแผนกบัญชีที่ปกติในเวลางายจะดูเคร่งขรึม...
สงสัยว่างานจะทำให้คนเป็นบ้า...
"น้องใหม่ไหนพูดอะไรหน่อยครับ" จงแดส่งใหม่ให้เซฮุนที่ยืนเกาหลังคอตัวเองท่ามกลางเสียงกรีดร้องของบรรดานูน่าทั้งหลาย
"แซ่บจังเลยลูก"
"การเงินมีปัญหาใส่ชุดนักศึกษามาหาพี่นะน้อง"
"สวย ใจดี สปอร์ต โซล โนมันนี่ ลีลาเด็ด มาหาพี่ได้เบอร์ห้องเลยนะน้อง"
อาฮะ...บรรดานูน่า...
"เอ่อ...ครับ ผมโอเซฮุน... วันนี้ถ้าทำอะไรผิดพลาดไปก็ขออภัยด้วยนะฮะ ฝากตัวด้วยนะครับ"
และห้องคาราโอเกะห้องนั้น..ที่เขาว่ามีนูน่าคลั่งจนสติแตกมากที่สุด...
"ฮยองไหวแน่นะ" จงแดถามรุ่นพี่คนสนิทอย่างเป็นห่วง ทั้งๆที่จุนมยอนกินไปไม่ถึงแก้วนึงด้วยซ้ำ
"ไหวดิวะ สมัยเรียนนี่เมาแอ๋ยังขับพาเพื่อนไปส่งบ้านได้ทีละคนเลย" แน่นอนว่าคนตัวขาวเล่าเกินความจริงไปค่อนข้างมาก แต่ตอนนี้เจามั่นใจว่าไม่ได้เมาและสามารถกลับถึงที่พักได้อย่างปลอดภัยแน่นอน
"งั้นเดี๋ยวผมไปเรียกแท็กซี่ให้คนอื่นๆก่อนนะ" จงแดแตะไหล่จุนมยอนก่อนจะออกไปจัดการส่งคนอื่นๆกลับที่พัก
คนตัวเล็กยื่นการ์ดให้ที่เคาท์เตอร์เพื่อจัดการค่าใช้จ่ายให้เรียบร้อยแล้วเซ็นบิล ร่างเล็กเดินออกจากร้านอย่างอารมณ์ดี้งกดปลดล็อกรถก่อนจะสอดตัวเข้าไปนั่ง ติดเครื่อง เปิดแอร์ เปิดเพลงแล้วฮัมอยู่ครู่หนึ่งก็ต้องเพ่งสายตาไปที่รถสปอร์ตคนหรูที่ขับมาเทียบหน้าร้าน แล้วก็ประหลาดใจเข้าไปอีก เมื่อเห็นเด็กฝึกงานขวัญใจของเหล่านูน่าในแผนกตัวเองเข้าไปนั่งในรถคันนั้นในตำแหน่งข้างคนขับ
จุนมยอนขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัวแต่ก็ไม่ได้ติดใจอะไร เพราะเขาเป็นพวกไม่ก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของลูกน้องอยู่แล้วขอแค่ไม่กระทบการทำงานก็พอ...
เขาอยากจะคิดแบบนั้นนะ แต่ไอ้เด็กนั่นมันอยู่แค่มหาลัยปีสี่อีกนะ!
ถ้ามองแบบแง่ร้ายเขาก็คงจะคิดว่าไอ้เด็กนั่นมัน... เออ เค้าคิดในแง่ร้าย...
มือเล็กสาวพวงมาลัยออกจากร้านเพื่อตรงกลับคอนโดโดยมีรถสปอร์ตคันนั้นขับนำหน้าอยู่...
แหม นี่ก็ไม่ได้อยากจะรู้เท่าไหร่... แต่ผู้หญิงที่เป็นคนขับนี่ก็สวยเอาการอยู่นะ.... ถึงจะดูแก่กว่าก็เหอะ ไอเด็กนั่นมันโชคดีจริงๆ
นี่เขาเปล่าขับตามนะ! ทำไมรถสปอร์ตคันข้างหน้าต้องไปทางเดียวกับเค้าด้วยเล่า นี่ติดไฟแดงสุดท้ายก่อนจะถึงคอนโดเขาอีกนิดเดียวเนี่ย จุนมยอนเท้าคางกับพวงมาลัยรถแล้วพ่นลมหายใจออกมา ก่อนจะเบิกตาขึ้นเล็กน้อยเมื่อเห็นเงาของสาวคนขับหันไปประกบปากกับเด็กหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างๆอย่างร้อนแรงจนเค้ารู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่มันตึงๆขึ้นมาบ้าง... เว้ย
"ไฟเขียวแล้วแม่คุณเอ้ย..." จุนมยอนบ่นงึมงำก่อนจะเห็นหนุ่มสาวสองคนผละจากกันทันทีที่ไฟเขียว
รถสปอร์ตคันข้างหน้าเลี้ยวเข้าหอพักขนาดเล็กข้างหน้าเขาเข้าไปก่อน จุนมยอนหันกลับไปดูแป๊บนึงก่อนจะเบะปากเมื่อนึกได้ว่านี่คือที่พักของเด็หนั่นตามที่เขียนไว้ในใบสมัครงาน คงจะไปต่อให้จบสินะ
นึกแล้วก็เซ็งหนักเข้าไปอีกเมื่อนึกถึงตัวเอง ขนาดเด็กไส้แห้งยังมีคนอยู่ด้วยในคืนนี้แล้วทำไมเค้าถึงยังไม่มีใครนะ....
"อืม..." ร่างสูงครางออกมาอย่างงัวเงียก่อนจะนึกได้ว่าตัวเองไม่ได้อยู่ลำพัง...
เมือคืนดาอึนอาสามารับเขาออกจากร้านแล้วเขาก็ปล่อยอะไรให้เลยตามเลยไปด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอลล์...
เซฮุนจับมือที่สวมกอดเขาจากด้านหลังออกก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาดู...
'เอสเพรซโซ่ร้อนแก้วใหญ่กับอาหารกลางวันชุดบีร้านหน้าออฟฟิศให้บอสก่อนเก้าโมง'
จาก จงแดฮยอง
เซฮุนเบิกตากว้างก่อนจะถอนหายใจโล่งอกเมื่อพบว่านี่เพิ่งจะเจ็ดโมงเช้า...
เขาวาดขายาวๆออกจากผ้าห่มแล้วกุมหัวตัวเองเพราะยังคงแฮงค์จากเมื่อคืน... ก็บรรดานูน่าเล่นรินเหล้าให้เขาไม่ได้ขาด...
เซฮุนหันไปมองร่างบางใต้ผ้าห่มที่ร่วมค่ำคืนด้วยกันมาแล้วก้มลงไปจูบขมับก่อนจะรีบลุกนำร่างกำยำเปลือยเปล่าของตัวเองไปเข้าห้องน้ำเพื่อเตรียมตัวไปเจอนรกในแผนกบัญชี...
"จริงๆไม่ต้องมาส่งผมก็ได้นะ นั่งรถเมล์มาก็ได้" เซฮุนบอกหญิงสาวข้างกายในตำแหน่งคนขับก่อนจะจูบปากหญิงสาวเร็วๆ
"ไม่เห็นต้องลำบากแบบนั้นเลยนี่นา ฉันซื้อรถให้เซฮุนขับมาทำงานได้ด้วยซ้ำ"
"ผมว่าเราคุยเรื่องนี้กันรู้เรื่องแล้วนะ" เซฮุนกดเสียงต่ำเพื่อเตือนให้รู้ว่าเขาจริงจังกับเรื่องนี้
"ไว้เปลี่ยนใจก็บอกแล้วกันที่บ้านฉันมีรถไม่ใข้เยอะแยะ"
"ดาอึน..."
"ก็ได้ๆ ทำงานดีๆนะคนเก่ง อย่าลืมโทรหาฉันบ้างนะ" ดาอึนลูบแก้มเซฮุนที่พยีกหน้าให้ก่อนที่ชายหนุ่มจะลงจากรถไปที่ร้านมินซอกทันที...
"มินซอกอ่า... นายทำให้กาแฟของฉันหวานจัง" ลู่หานจิบกาแฟที่หน้าเคาท์เตอร์แล้วบอกมินซอกที่กำลังจัดเค้กใส่ตู้
"ฉันก็ชงปกตินะ..."
"มันหวานเพราะฉันมองหน้ามินซอกไปจิบกาแฟไปน่ะสิ" คนตาหวานยิ้มหวานใส่เจ้าของที่ทำหน้ากระอักกระอ่วน จะเขินก็ไม่ใช่จะอึดอัดก็ไม่เชิง
เซฮุนที่เข้ามาทันฟังการหยอดของกวางหนุ่มตาหวานก็กลั้นขำแทบไม่ทัน เค้าคุ้นหน้าหนุ่มตาหวานคนนี้มานั่งจีบเจ้าของร้านอยู่หลายวันแล้ว ก่อนจะทำตามหน้าที่ๆได้รับมา
"เอสเพรซโซ่แก้วใหญ่กับอาหารเช้าชุดบีฮะ เทคอะเวย์ ขอชุดเอด้วยชุดนึงฮะ" เซฮุนนั่งลงสั่งของตัวเองไปด้วยแล้วก้มหน้าก้มตาเล่นมือถือไปตามประสา
"นี่ มินซอกจะไม่รู้สึกอะไรเลยหรอ"
"จะให้ฉันรู้สึกอะไรเล่า นี่ไม่ไล่ออกจากร้านก็ดีแค่ไหนแล้วฮะ" เจ้าของร้านแก้มป่องเริ่มจะขึ้นนิดๆระหว่างที่กำลังทำแซนด์วิชให้เซฮุน
"แต่ฉันรู้สึกนะ ฉันว่าฉันชอบมินซอกมากๆเลยอ่ะ"
"กินเงียบๆอย่าส่งเสียงกวนชาวบ้านเค้าได้มั้ยฮะ"
"มินซอกเสียงดังกว่าฉันอีกนะ"
"ย่า อยากออกไปกินนอกร้านมั้ยฮะ"
"ทำไมดุจัง แต่ฉันก็ชอบนะแบบนี้" ดวงตากลมหรี่ลงเป็นโค้งจากการยิ้มของลู่หาน ยิ้มที่ทำให้มินซอกเหนื่อยใจ... จะบ้าตาย ทุกวันนี้เห็นลู่หานเดินผ่านละแทบจะลงไปซ่อนใต้เคาท์เตอร์
สงสัยเซฮุนจะต้องรอนานหน่อยละมั้ง...
ร่างเล็กเรืองแสงในชุดสูทอาร์มานี่ของหัวหน้าแผนกบัญชีคิมจุนมยอนเดินเข้าบริษัทมาอย่างอารมณ์ดีด้วยเสียงผิวปากหลังจากตอกบัตรเสร็จเขาก็ดข้าลิฟต์เพื่อจะขึ้นไปที่ออฟฟิศ... จุนมยอนกดชั้นให้ตัวเองก่อนจะขยับสูทให้เรียบร้อยระหว่างที่ลิฟต์กำลังปิด...
"เดี๋ยวก่อนครับๆ"เสียงร้องเรียกดังขึ้นก่อนมือขาวจะกด open ประตูลิฟต์อย่างรวดเร็วเผยให้เห็นร่างเล็ก(ที่ขนาดเท่าตัวเองนั่นแหละ)ในชุดสูทสีเข้มและใบหน้าน่ารักที่เขาไม่เคยลืม...
น้องคยองซูของพี่!
จุนมยอนเขยิบให้คยองซูเข้ามาแล้วกดชั้นทำงานของแผนกแบคฮยอนไว้ให้...
"คุณรู้ได้ไงครับว่าผมจะไปชั้นไหน" คยองซูถามอย่างประหลาดใจ
"ก็คุณมาสมัครงานในแผนกบุคคลนี่ครับ แผนกบุคคลอยู่ชั้นเจ็ดนี่ครับ" จุนมยอนตอบอย่างนึกเอ็นดู โอ้ยยยย วิ่งมาเหนื่อยมั้ยครับ มานั่งพักในใจของพี่เถอะน้องคยอง
"จริงด้วยสิครับ ขอบคุณนะครับที่จำผมได้"
"ไม่เป็นไรครับ" โอ้ยยยย น่าร้ากกกกก พี่จำน้องได้ทุกลมหายใจเลยยยย นี่มันสิ่งสวยงามในบริษัทชัดๆฮือออออ จุนมยอนชอบทำงานมากเลยค้าบบบบ
มีอะไรหยุดลิฟต์นี้ไว้ตลอดกาลมั้ยนะ ผมฟินจังเลยครับแม่ อยู่ในน้องเขาสองต่อสองในที่รโหฐาน กลิ่นน้องก็ฮ้อมหอม...
ติ๊ง!
ลิฟต์หยุดเมื่อถึงชั้นเจ็ด คยองซูขอตัวออก จุนมยอนก็ออกด้วยทั้งที่แผนกตัวเองอยู่ชั้นเก้า
แบคฮยอนทำงานดีมาก เอาใจไป เอาใจไป เอาใจไป ต่อไปนี้จะให้เบิกเงินล่วงหน้าห้าเดือนไปเลยไอ้น้องรักเอ้ย
จุนมยอนเดินเข้าไปหาแบคฮยอนที่นั่งอ่านเอกสารอยู่ในออฟฟิศของตัวเองอย่างรวดเร็วจนเจ้าของห้องสะดุ้ง
"ไอ้บยอนน้องรัก อยากกินอะไรบอกพี่มาเลย
"อะไรของพี่เนี่ย" แบคฮยอนถามอย่างระแวง
"ก็ฉันเจอน้องคยองซูในลิฟต์ แปลว่าแกรับเขาเข้าทำงาน ใช่มะๆๆๆ"
"ก็ใช่"
"นั่นแหละน้องรัก รู้สึกได้เลยว่าเส้นทางรักของฉันโชติช่วงชัชวาลย์มาก" แบคฮยอนส่ายหัวน้อบๆให้คนที่กำลังเซ็ทผมกับกระจกกั้นห้องทำงานของเขา... บางทีพี่เค้าก็สติหลุดแบบเนี้ย...
"นี่พี่ชอบจริงดิ"
"เออดิ นี่คือพรหมลิขิตปูเส้นทางรักของฉันมานะเว้ย คิดดู ฉันไปเจอน้องเค้าที่ร้านมินซอกก็ถูกใจใช่เลยแล้วนี่ยังจะมาสมัครงานที่บริษัทของเราอีก ละ..."
"ก็ถ้าเขาจะมาสมัครที่นี่ก็ต้องไปรอฆ่าเวลาที่ร้านพี่มินซอกอยู่แล้วป่ะ"
"ไอ้นี่อย่าเพิ่งขัดดิ คือทั้งหมดมันเกิดขึ้นในวันเดียวกัน เก็ทป่ะครับน้อง หยุด หุบปากไปซะบยอนแบคฮยอน ยังไ'ก็จะเอาคนนี้อ่ะๆๆ" แบคฮยอนที่เพิ่งหุบปากเพราะโดนว้ากมาก็ต้องอ้าปากอีกครั้ง
"น้องเค้าชอบผู้ชายรึเปล่าเหอะพี่"
"จิ้มลิ้มงี้หาเมียไม่ได้หรอกเป็นเมียพี่ดีกว่าเยอะ ชอบอ่ะ พี่ชอบคยองซูจริงจังด้วย จะจีบเว้ย" แบคฮยอนกุมหัวกับความบ้าของรุ่นพี่คนสนิทที่ยังคงเซ็ทผมตัวเองอยู่อย่างขำๆ จะว่าบ้าก็บ้า จะว่าน่ารักก็ได้เอ้า
"ไม่รู้อ่ะ ยังไงพี่จะเอาคนนี้ พี่ต้องได้ และขอบใจแกมากไอ้น้องรัก แค่นี้แหละ เจอกันตอนกลางวัน" จุนมยอนหันหลังกลับออกไปจากห้องทำงานของแบคฮยอนทันที โดยไม่รู้เลยว่าเจ้าของห้องกำลังนั่งครุ่นคิดอะไรอยู่คนเดียว...
"ขอหัวหน้าทีมทุกคนประชุมที่ห้องเล็กตอนสิบโมงนะ ขอรายละเอียดโปรเจกต์ทุกตัว ตอนบ่ายติดต่อแผนกมาร์เก็ตติ้งด้วย ผมจะคุยเรื่องโปรที่ให้ลูกค้าหน่อย" ร่างเล็กสั่งการลูกน้องเหมือนทุกวันหลังจากเช็คแล้วว่าไม่มีใครสายหลังปาร์ตี้เมื่อคืน แล้วเข้าห้องไป(โดยที่ไม่มีการเจ็บตัวอะไรทั้งนั้น น้องๆในแผนกนี่แทบจะถอนหายใจโล่งอกกันยกแผนก)
จุนมยอนเห็นมื้อเช้าวางอยู่บนโต๊ะก็อารมณ์ดีขึ้นไปอีก
จงแดนี่ทำงานดีจริงๆ หรือเพราะว่าเจอน้องคยองซูก็เลยมีแต่สิ่งดีๆในชีวิตพี่กันนะ
จุนมยอนถอดวางกระเป๋าแล้วถอดเสื้อสูทพาดเก้าอี้แล้วจัดการอาหารตรงหน้าซะแล้ววางแผนในหัวว่าจะตรวจเอกสารก่อนเข้าประชุมในชั่วโมงถัดไป เคี้ยวๆไปก็นึกเอะใจนึกไปถึงเด็กฝึกงานเมื่อวาน ลืมเช็คไปเลยว่ามาทำงานทันมั้ย เลยต่อสายโทรศัพท์ถึงจงแดไปเลย
(ครับ?)
"เด็กนั่นมาทำงานรึเปล่า"
(หมายถึงเซฮุนหรือเปล่าครับ)
"เออนั่นแหละ"
(มาครับ มาก่อนเวลา 15 นาทีด้วย ตอนนี้ผมให้งานพิมพ์เอกสารไปอ่ะ พิมพ์คล่องเลย)
"ดีให้ได้ตลอดละกัน ฝากดูเด็กมันด้วยละกัน"
(ครับ บอสมีอะไรอีกมั้ยครับ)
"เอ่อ..." จะบอกว่าโทรไปด้วยเรื่องแค่นี้นี่มันจะดูลงทุนไปมั้ยเนี่ย จุนมยอนรีบหาเหตุผลที่โทรหาจงแดด้วยการกวาดตาไปรอบห้องทำงาน
"คือตอนบ่ายขอกาแฟอีกแก้ว ลาเต้ร้อนแก้วกลาง" จุนมยอนรีบพูดจนลิ้นพันกันไปหมด
(รับทราบครับ)
จุนมยอนไม่เข้าใจว่าเขาจะอะไรนักหนากับอีแค่เด็กฝึกงานคนนึง แต่คิดว่า...
เค้าจะเคี่ยวเด็กคนนี้ให้ข้นไปเลย (ความหมั่นไส้เพียวๆไม่มีอะไรเจือทั้งนั้น)
เซฮุนนั่งพิมพ์เอกสารยิ้มน้อย ยิ้มใหญ่อย่างกับคนบ้า อารมณ์ดีจนจงแดหันมามองเขาด้วยสายตาแปลกๆหลายรอบเพราะงานที่เขาได้ถึงมันจะง่ายแต่มันก็เยอะมาก!
ตะกี้เขาได้ยินจงแดคุยกับคุณหัวหน้าแผนกคนจู้จี้เหมือนว่าเขาจะโดนเพ่งเล็งอยู่แฮะ แต่เซฮุนไม่ยักจะเดือดร้อน กลับทำงานอย่างอารมณ์ดีด้วยซ้ำ...
ขอบคุณอึนมีนูน่าที่ใช้ให้เขาไปเอาข้อมูลบุคลากรที่แผนกบุคคลเมื่อเช้าหลังจากเขาเอาอาหารเช้าเข้าไปวางให้บอสสุดจู้จี้เสร็จ... แล้วก็แจ็กพ็อต...
'ชอบอ่ะ พี่ชอบคยองซูจริงจังด้วย จะจีบเว้ย'
อ้อ... ชอบพี่คยองซูฝ่ายบุคคลนี่เองหรอครับบอส...
Talk 1
อัพดึกอิสมายสไตล์.... ฟิคเรื่องฮันท์ติ้งยูหายเลยต้องพิมพ์ใหม่ไม่งั้นลงเร็วกว่านี้ละ
ตอนนี้คือพี่จุนเอาคืนโอเซ 55555555555555555555
ความเกรียนของโอเซมีให้พี่จุนเท่านั้น และความร้ายพี่จุนก็มีให้แต่โอเซ 5555555555555
อยากรู้จริงๆว่าชอบฟิคเรื่องนี้กันมั้ย นี่ลูกรักเค้าเลยนะ 555555555555555 ถึงไม่ค่อยได้อัพก็เหอะ 55555555555555
แต่ชอบมากจริงๆ ลู่หมิน แบคโด้ก็มีนะ แต่หลักๆคือฮุนโฮ คือหลักจริงๆ สองคู่หลังอาจมีสเปเชียลแยกอีกทีเพราะเค้าแต่งซ้อนกันไม่เก่ง 5555555555555
อยากรู้จริงๆว่าชอบเรื่องนี้มั้ย แต่เค้าชอบนะ /อ้าว 555555555555
เม้นท์ก็ได้ แท็กก็ได้ว่าคิดยังไง ถ้าฟีดแบ็คดีจะมาอัพบ่อยๆ ^^
#ฟิคออฟฟิศ
Talk 2
อิ้อิ้ มาอัพก่อนกลับหออออ ฝากลูกรักเค้าด้วยยยย
อาทิตย์หน้าไรท์ไม่อัพน้า ไม่มีเวลาอีกสองอาทิตย์เจอกัน 55555555555
#ฟิคออฟฟิศ
ความคิดเห็น