อาถรรพ์คำสาปสยอง

เนื้อเรื่อง

         ค่ำคืนนี้เป็นคืนที่มีฝนตกหนัก หนักซะจนอยากนอนอยู่กับบ้าน เหตุเกิดที่บ้านหลังหนึ่ง ซึ่งอยู่กลางหุบเขาห่างไกลจากตัวเมืองมากนัก สายฝนกระหน่ำลงอย่างไม่หยุดยั้ง ฟ้าผ่าดังเปรี้ยงๆอย่างไม่ขาดสาย แต่ในบ้านหลังนั้น ก็มีคนที่ไม่สนใจว่าข้างนอกจะเป็นอย่างไร เสียงของโทรทัศน์ที่เปิดอยู่ดังจนออกมาข้างนอก มันดังมาจากห้องนอนชั้นบน
        "ชั้นหละเกียดโทรทัศน์จัง ดูแล้วปวดหัว" เคธี่ เด็กสาวอายุ16ซึ่งนอนอยู่บนเตียงเอ่ยขึ้น "ชั้นได้ยินมาว่าไอ้พวกทีวีหรือโทรทัศน์เนี่ย มันจะทำให้เกิดคลื่นแม่เหล็กในอากาศ มันจะทำลายเซลล์สมองเราให้ตายเร็วขึ้นสิบเท่า แบบว่ามันจะไปทำให้โมเลกุลในหัวสมองเราปั่นป่วน  พวกบริษัทรู้เรื่องนี้หมด แต่ไม่มีใครยอมทำอะไรซักราย" เทอสาธยายซะยาว
        "เทอจะดูอะไรก็ดูชั้นไม่สน" เบก้าเพื่อนของเคธี่นั่งอยู่ข้างเตียง เทอส่งรีโมตไปให้เคธี่ เคธี่คว้ารีโมตมาและกดปุ่ม "ปิด" และหันมาพูดกับเบก้า
       "เทอรู้มั้ยว่าแต่ละวินาที มีคลื่นแม่เหล็กไหลผ่านสมองเราเยอะแค่ไหน?"
       "เรื่องของชั้นน่ากลัวกว่า"เบก้าพูดพร้อมกับยันตัวเองขึ้งมานั่งบนเตียง เคธี่ลุกขึ้นมานั่งเหมือนกัน
       "เทอเคยได้ยินเรื่องวิดีโอเทปฆ่าคนดูรึเปล่าหละ?"เบก่าถาม
       "เทปแบบไหนหละ?"เคธี่งง หลังจากนั้นเบก้าก็สาธยายต่อ
       "ก็ทันเป็นเทป เทปธรรมดามีคนเช่าวิดีโอมาดู แต่พอเปิดดูมันก็กลายเป็นฝันสยองไปเลยหละ" เทอทำเสียงให่น่ากลัว เคธี่นั่งเงียบไมพูดอะไร
       "กำลังดูๆอยู่ ก็มีเด็กผู้หญิงจ้องเทอ ยิ้มให้เทอทะลุจอทีวี แล้วพอเทอดูวิดีโอจบปุ๊ป โทรศัพท์ก็ดัง มีคนรู้ว่าเทอดูวิดีโอ ในสายก็พูดว่า"เทอจะต้องตายภายในเจ็ดวัน"
 แล้วพอเจ็ดวันเป๊ะเทอก็ตาย"เบก้าจบด้วยเสียงตลก
      "ใครเล่าให้เทอฟัง?"เคธี่ถามอย่างตื่นๆ
      "ใครซักคนที่โรงเรียน"
      "ใครบอกเทอ!!"
      "เทอเดือดร้อนอะไรด้วย?"
      "ก็...ก็ชั้นพึ่งดูไป"เคธี่เสียงสั่น
      "โธ่ มันก็แค่เรื่องเล่านะเคธี่"
      "ไม่ เสาร์อาทิตย์ก่อนชั้นดูกับจอร์จ ดูกันสองคน"
      "เทอไม่ได้ไปกับพ่อแม่หรอ?"
      "ชั้นก็ว่าจะบอกเทอ เราไปเช้าบ้านพักต่างอากาศกันบนภูเข้าอ่ะนะ เค้าพยายามจะดูการแข่งบอล แต่พอ...."
      "เทอพูดเรื่องอะไร?"เบก้าตัดบท
      "ฟังชั้นก่อนสิ!!!"เคธี่ใส่ "พอเราเปิดดูมันไม่ใช่การแข่งบอล มัน...มัน..."
      "อะไร?"
      "มันกลายเป็นอย่างอื่น เรานึกว่ามีใครมาแกล้งเล่นน่ะ  แล้วโทรศัพน์มันก็ดัง"
เคธี่เงียบไปครู่หนึ่งแล้วจึงเล่าต่อ
      "อาทิตย์นึงมาแล้วนะ  นี่ก็ครบเจ็ดวันพอดี"       
      "เอ่อ...เคธี่เทอจะอำให้ชั้นกลัวหละสิ"เบก้าพูดแบบเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง
 ซักพักนึง มีอะไรบางเกิดขึ้นกับเคธี่ เทอเหมือนมีอะไรบางอย่างจุกคอเทอพยายามจะเอามันออกมา แต่มันไม่ยอมออก เคธี่กุมคอตัวเองและร้อง อ๊อกๆ เหมือนคนพูดไม่ได้
     "เคธี่!! เคธี่" เบก้าตกใจมาก 
 ร่างของเคธี่มานอนทับที่ตักเทอ หน้าของเคธี่ตกใจอย่างสุดๆ และกลับกลายเป็นปกติ- -เทอเริ่มยิ้มออกมาอย่างมีเลศนัย และก็เริ่มหัวเราะ
     "ฮ่าๆๆๆ"
 เบก้าผลักเคธี่ตกจากเตียงดังตุ้บ และปาหมอนใส่
     "กลัวเต็มที่หละสิ" เคธี่ล้อ และทั้งสองก็ปาหมอนใส่กันอย่างสนุกสนาน
     "แล้ว  เทอได้ไปทำอะไรๆ  รึป่าว" เบก้าถาม
     "อะไรหละ"เคธี่ตอบ
     "โอ๊ะ ตายแล้ว เทอมีอะไรกะเค้าจิงๆ ร้ายนะยะ" และเทอก็ปาหมอนใส่อีกรอบ
กริ๊งงงงงงงงงงงงง!!!!!!!!!!  กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!!!!!!!!! ทั้งคู่หยุดชะงัก และหันมามองหน้ากัน
     "มันมีเทปจิงๆหรอ" 



เรื่องไม่จบแค่นี้นะจ๊ะ เด๋วมาลุ้กันต่อ