คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : Freely (jae x wonpil)
jae x wonpil
theme song : freely
“เป็นอะไร เรียอีแล้วหรอ?” เฮยอเอ่ยถามแฟนหนุ่มอัวเอที่มาถึบ้าน็ทิ้ัวนอนลบนโฟาทันที
“อื้อ นิหน่อยอ่ะ” เฮยอย้ายัวเอาที่ยืนอยู่ไปนั่้าวอนพิล วอนพิล็เลื่อนศีรษะมาหนุนัอีนโยอัโนมัิ
“สอบเสร็แล้วไว้ไปเที่ยวัน น้ออยาไปไหนเราพาไปหมเลย โอเมั้ย” เฮยอมอนบนัอย่าเอ็นู
“รินะ พี่้อเลี้ยเรา้วยนะ” เฮยออบรับับำพูอวอนพิลเมื่อะี้นี้ แ่แล้ววอนพิล็ผล็อยหลับไปนไ้
เหมือนว่ามันะูีนะ แ่มันเือบะีนะ แ่เฮยอปวี่ ้อารเ้าห้อนำ้เี๋ยวนี้
เฮยอเลิ่ลั่เพราะไม่รู้ะทำยัไ สั่นา็ไม่ไ้เพราะมีนนอนอยู่บนั อย่าวยเลยล่ะวันนี้
“พี่ปวี่็ไปี่ไป ยัะมานั่ให้เราหนุนอี” เฮยอไ้ยินแบบนั้น็ลุไปทันที หัววอนพิลระแทลบนเบาะโฟาทันที ไม่รู้ว่าิถูหรือิผิที่บอไปแบบนั้น
“วันนี้ไปิน้าวัน” เฮยอเินมาโอบไหล่วอนพิลที่อ่านหนัสืออยู่
“ไม่เอาะสอบแล้ว” เฮยอส่ายหน้าและบอวามริออไป
“เออไปเหอะ ไม่มีับ้าวเลยบ้านเราอ่ะ ไม่เถลไถลแน่นอน” เฮยอูสามนิ้วึ้นมาสาบาน วอนพิลพยัหน้าล
“รินะ” วอนพิลปิหนัสือ่อนะลุไปเปลี่ยนเสื้อผ้า
“ริสิ เอาเียริแฟนน้อเป็นประันเลย” เฮยอมอามวอนพิลที่เินเ้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ่อนะั้ใเียนอะไรบาอย่าลไปในปิทิน
“ไปันเถอะ” วอนพิลแ้มูระเป๋าผ้าอัวเอเล็น้อยว่าไม่ไ้ลืมอะไร
“อื้อๆ” เฮยอสะุ้เล็น้อยที่วอนพิลออมาไม่ใหุ้่มให้เสีย
“พี่ทำไรอ่ะ” วอนพิลเินมาหาเฮยอที่นั่อยู่รโ๊ะอ่านหนัสืออเา
“เปล่าัหน่อย” เฮยอรีบบอปิเสธออไปไม่ให้ถูสสัย
“ั้นไปันเถอะเราหิว้าวแล้ว” วอนพิลยื่นมือออมาให้เฮยอ เฮยอ็ับมืออวอนพิลเหมือนปิที่เยทำ แล้วทัู้่็พาันไปิน้าวในร้านอาหารร้านโปรที่ทัู้่อบ
พอิน้าวเสร็วอนพิล็ลับมาเอาแ่อ่านหนัสือ เฮยอ็ไ้แ่นัู่ไอแพอัวเอ และที่สำั้อเสียบหูฟั้วยเี๋ยวเสียะัออไปรบวนวอนพิลเ้า เฮยอมอวอนพิลอยู่แบบนั้นแ่็อห่วไม่ไ้ ไม่อยาให้วอนพิลอ่านหนัสือหามรุ่หามำ่ ลัวะอ่านหนัสือนเรียแล้วเี๋ยวลระเพาะ แล้วะปวท้อเ้าโรพยาบาลแบบราว่อนๆอี แ่มีอะไรบาอย่าเพิ่มมาในปิทินที่วอนพิลอบเียน วอนพิลยัไม่สัเเลยสันิ
‘ น้อ สอบเสร็แล้วไปิน้าวับเรานะ ‘
เหมือนว่าวอนพิละไม่สัเเลยริๆ เฮยอับรถมาส่วอนพิลถึมหาลัย แถมยัเินไปส่ถึหน้าะ ็ยัไม่หายน้อยใ วอนพิบะไม่เห็นเลยสันิริๆหรอ ปิทินมัน็อยู่รหน้าวอนพิลแท้ๆ เยหน้ามานิเียว็เห็นแล้ว
“ไปแล้วนะ” วอนพิลบอมือบ้ายบายเฮยอที่ยืนอยู่้าล่า วอนพิลโผล่หน้าออมาบ้ายบายเฮยอรระอนที่ถึั้นห้อสอบ
“สู้ๆนะ” เฮยอโบมือืนวอนพิลับไป ่อนะูสอนิ้วให้
เฮยอลับมาบ้าน็อ่านหนัสือ เล่นเม ูหนัรอวอนพิลลับมาบ้านนเผลอหลับไปในที่สุ แ่็ันื่นเพราะมีโทรศัพท์โทรเ้ามา ็ะเาไม่ยา ็วอนพิลนั่นแหละที่โทรเ้ามา
“ฮัลโหล ไม่มารับเราหรอ เราสอบเสร็แล้ว” เฮยอัวเียรับสายอวอนพิล
“ไหนว่าะพาไปเที่ยว ที่เียนในปิทินโหเราหรอ พี่อ่ะมาเร็วๆเลย เราหิว้าวแล้ว” าที่ัวเียรับสายเฮยอ็ื่นทันทีที่ไ้ยินเสียอวอนพิล สรุปแล้ววอนพิลเห็นมาั้นานแล้วแหละ แ่ยัไม่ไ้บอ หรืออบลอะไร
“โอเๆ น้อรอแปปนึ เี๋ยวะรีบไปรับเลย” เฮยอวาสาย่อนะรีบลไปเอารถที่ออยู่แล้วรีบับไปมหาลัยวอนพิลทันที
หลัาิน้าวเสร็ทั้สอน็มาเินเล่นย่านแถวๆที่เพิ่ไปมา เฮยอับมือวอนพิลอย่าไม่อายใร เพราะเา็ับอเามาั้สามปีแล้ว ั้แ่วอนพิลอยู่ปีหนึ่ นอนนี้วอนพิล็ปีสี่แล้ว
“ิถึอนนั้นเนาะ” เฮยอหยุเินแล้วแบมืออวอนพิลออมา เผยให้เห็นรอยสัที่วอนพิลสัไว้ พอบันเฮยอ็ไปสัาม เอา่ายๆว่านั่นเป็นรอยสัู่อพวเา
“อนที่พี่ร้อไห้ เพราะเ็บอ่ะนะ” วอนพิลพูไปำไป ิไปแล้ว็ำ เฮยอร้อไห้ลาร้านสัเพราะเ็บแล้ว็ันบ้าไปสัามแฟนัวเออี หลัาที่ออาร้านสัรั้นั้นำพูแรที่ออาปาวอนพิลือ
‘ป๊อว่ะพี่’ ำนั้นหลอหลอนเฮยอมาลอ
“สอบเสร็แล้วหายเรียแล้วสิเรา” เฮยอใ้มืออี้าลูบเรือนผมอวอนพิลอย่าเอ็นู
“เหมือนยประเทศเาหลีออาอเลย” วอนพิลถอนหายใออมาเฮือให่ เฮยอ็ยิ้มออมาเห็นวอนพิลหายเรีย็ีใ
ไม่นานฝน็เทลมา เฮยอเลยเรียมะวิ่เ้าไปใ้ึแถวๆนั้น แ่็ถูวอนพิลึไว้ให้าฝนอยู่แบบนั้น
“เห้ย น้อเี๋ยวไม่สบาย” เฮยอ้อปิา้านึเพราะเม็ฝนมันเ้าา วอนพิล็ไ้แ่ยิ้มออมาและยัส่ายหน้า และยืนาฝนอยู่แบบนั้น
“ไม่เห็นเป็นไรเลย สอบเสร็แล้วะนอนมี่วัน็ไ้” วอนพิลยิ้มว้าออมาอีรั้ เฮยอส่ายหน้าับอะไรเ็ๆอวอนพิล วอนพิลเห็นเฮยอเริ่มโมโหเลยั้ใะทำอะไรบาอย่าให้เฮยอหายโรธ วอนพิลับหน้าอเฮยอ แ่็โนเฮยอห้ามไว้
“ิว่าูบพี่แล้วพี่ะหายโรธหรอ” เฮยอเอามือั้นปาอวอนพิลไว้เพราะรู้อยู่แล้วว่าอีนะ้อมาไม้นี้แหๆ
“โห่ไรอ่ะ ั้น็วิ่ามให้ทันละันนะ” วอนพิลเยิบัวเอออมา่อนะรีบวิ่ไปที่รถ ท่ามลาสายฝนแบบนี้
เฮยอามวอนพิลมาที่รถ้วยเนื้อัวที่เปียปอนไม่่าาวอนพิลที่นั่ยิ้มรออยู่ในรถ
“อย่าื้อให้มันมาไ้มั้ย”
“ถ้าเราไม่สบายึ้นมาะทำไ ถึะสอบเสร็แล้ว็เหอะ” เฮยอถอนหายใออมาอีรั้ เพราะวอนพิล็ทำหน้าหอยและ็น่าะรู้สึผิบ้าแล้ว
“ะไม่ทำแล้ว” วอนพิลมอลไปที่พื้นอย่ารู้สึผิ
“มานี่เลย” เฮยอะทำโทษอย่าที่เยทำือีหน้าผาวอนพิล เวลาวอนพิลโนเฮยอุเสร็็มัะโนีหน้าผาประำ วอนพิลหลับาและยอมโนีหน้าผาแ่โยี
“โอ้ยเ็...” วอนพิลยัไม่ทันพูบ็โนเฮยอทำให้เียบไปะ่อน ไม่้อบอหรอนะ ว่าเฮยอทำอะไร
“็เมื่อี้ยัไม่ไ้ทำเลยหนิ” เฮยอยิ้มออมา่อนะเอื้อมไปสาร์รถและรีบบึ่รถลับบ้านทันที
“เพราะน้ออะแหละ” เฮยอพูบ่นวอนพิลใน่วเวลาบ่ายๆออีวัน
“อะไรเราไม่ผิสัหน่อย พี่นั่นแหละอ่อนแอ” วอนพิลทำหน้าไม่รู้ไม่ี้ใส่ พอลับบ้านอาบนำ้เปลี่ยนเสื้อผ้าื่นเ้ามาไ้เฮยอ็ึ้นสูะแล้ว เลย้อพาันมาโรพยาบาลแ่วอนพิลไม่ไ้เป็นอะไรเลยสันิเียว
“ี้โ” เฮยอพลิัวหันออไปาที่วอนพิลนั่อยู่ แ่็ันโนวอนพิลให้พลิลับมาอี
“อ่ะถือว่าหายันนะ” วอนพิล้มลไปทำเหมือนที่เฮยอทำเมื่อวาน
“บ้า เินเป็นนะ” เฮยอึผ้าห่มึ้นมานเหลือเห็นแ่า ่อนะมีเสียหัวเราะอทัู้่ัึ้นในห้ออโรพยาบาล
—talk
ฮ่ออออมาแล้ว มาเพิลามที่สัาไว้แล้ว่าทุนนน
ยัไม่ไ้แ่เอุนเอ้ะหรืออุนเ5555555555555555555
รวมแล้วประมาสามเรื่อที่ิไว้555555555
เหนื่อยับัวเอเหมือนัน่ะ555555555
แ่อผ่านอาทิย์หน้าไป่อนนะ้า
สอบถาโถมมาริๆ ที่บอว่าะบพร้อมโปรเอเ
ถือะว่าโหละันนะะ555555555555555555
รู้สึแ่เออเราอยาแ่ให้ทุนอ่านัแ่นั้น555555
แล้ว็ไม่สามารถเียนเรื่อยาวไ้(ถึแม้ะเยมาแล้วประมา6เรื่อ)
เหนื่อยใับัวเอรอบที่สอ ทอล์ยาวอีแล้วฮื่อ
อย่าลืมไปิมันในแท้วยน้า >> #dayxloved
ะไปรีอยาอบทุนแ่็เรใ และเิน555555555
เม้นไว้ในเ็ี็ไ้่ะ เรารออ่านอยู่นะะ รั
ความคิดเห็น