fic : หัวขโมยแห่งบารามอส

ลำดับตอนที่ #11 : มังกรปะทะหงส์เทพ

“หวัดดีฟาโรห์”เพื่อนคนหนึ่งโบกมือทัก เขาทำหน้างงที่เห็นไกตัวเล็กลงแต่ก็พอเข้าใจว่าความสามารถของแต่ละคนแตกต่างกัน



”มังกรของนายหาของเจอรึยัง”



“ยัง ของนายล่ะ”



เพื่อนคนนั้นส่ายหน้าแล้วแล้วบังคับกระทิงป่าให้อยู่นิ่งๆ



“ฉันขอตัวก่อน จริงสิทางฝั่งนั้นมีของด้วยนะแต่เจ้ากระทิงของชั้นบอกว่าไม่ใช่ของที่มันต้องเก็บ นายลองไปทางนั้นดูสิ”



“ขอบใจมาก”



ฟาโรห์เดินไปทางที่เพื่อนคนนั้นบอกจนออกมาถึงเนินดินที่มีทุ่งหญ้าเตียนๆ บางพื้นที่มีหินระเกะระกะและเหมือนจะมีใครบางคนอยู่ที่นี่เช่นเดียวกับเขา  



ไกมองไปรอบๆมันเขย่งเท้าขึ้นแล้วคำรามออกมาเบาๆ



“นายคงไม่ถนัดใช่รึเปล่า ปกตินายตัวใหญ่ก็เลยเห็นวิวได้ไกลกว่านี้ตั้งเยอะ”



ไกหันมาสบตาฟาโรห์นิ่งๆก่อนจะเดินนำหน้าฟาโรห์ไปหาของ



“ของที่ว่ามันคืออะไรเหรอไก”ฟาโรห์ถามไกที่ทำหน้าลำบากใจที่ต้องอธิบายเพราะไม่สามารถพูดให้เป็นภาษาได้



“อ๋อ คงไม่อยากโกงสินะ งั้นไม่ต้องบอกก็ได้”ฟาโรห์เข้าใจไปอีกอย่าง ไกถอนใจเบาๆมันมองเจ้านายและคิดว่าปล่อยให้เข้าใจผิดไปยังงั้นก็ได้



    ฟาโรห์เดินไปนั่งที่ก้อนหินใหญ่ก้อนหนึ่งเพื่อรอไกหาของตามที่อาจารย์บอก



    ไกหายไปนานมากนานจนเขารู้สึกเมื่อยคอที่ต้องชะเง้อดูว่าไกทำอะไรอยู่ที่ไหนจึงนอนราบลงไปแล้วมองท้องฟ้าที่เป็นสีฟ้าสดใสและก้อนเมฆรูปร่างต่างๆค่อยๆลอยผ่านตัวเขาไป





“นางฟ้ามาจากไหน”ฟาโรห์เอ่ยถามเด็กผู้หญิงที่เหมือนตุ๊กตาคนนั้น ตอนนี้เธอสวมบทนางฟ้าเล่นอยู่กับเขาที่สวมบทเจ้าชาย



“บนนั้นไง”นางฟ้าน้อยชี้ขึ้นไปบนท้องฟ้า”เห็นเมฆก้อนนั้นไหมที่เป็นรูปผีเสื้อ นั่นคือบ้านของฉัน”



“ไม่เห็นเหมือนผีเสื้อเลยอ่ะ เหมือนโบผูกของขวัญมากกว่า”



“ผีเสื้อต่างหากล่ะ”นางฟ้าเถียงขึ้นมา



“ดูยังไงก็เป็นโบนะ”เจ้าชายออกความเห็น



“นั่นเป็นบ้านของนางฟ้า เจ้าชายจะรู้ดีกว่านางฟ้าได้ยังไง”



“โอเคๆผีเสื้อก็ได้\"





ฟาโรห์ลืมตาขึ้นช้าๆมองดูก้อนเมฆสีขาวที่มุมหนึ่งไกลออกไป  เงาของวัตถุสีดำขนาดใหญ่ร่อนวูบบนท้องฟ้าผ่านเขาไปอย่างรวดเร็ว ฟาโรห์มองตามไปก็เห็นว่าเป็นหงส์เทพของไอริส



ฟู่!



สายเปลวไฟขนาดใหญ่พุ่งโจมตีหงส์เทพจากทิศทางด้านหลังของเขา ฟาโรห์รีบยันตัวลุกขึ้นแล้วหันไปมองทันที



“ไก!”



หงส์เทพเบี่ยงตัวหลบไปทางซ้ายแล้วหมุนตัวกลางอากาศอย่างน่าหวาดเสียว เพลิงจากมังกรก็ยังพุ่งเข้าหาเป็นระยะๆ



หงส์เทพหันมาประชันหน้า กระพือปีกพัดเอาลมที่เกือบแรงเท่าพายุโต้กลับไปทางผู้โจมตี



“ไกระวัง!”ฟาโรห์ตะโกนสุดเสียง



ไฟทั้งหมดถูกลมซัดจนกระจายออกเป็นแนวกว้าง แต่สายกระแสลมที่รุนแรงพัดสวนเปลวไฟออกมาทำให้มีไฟบางส่วนพุ่งย้อนกลับเข้าตัวเจ้าของพลัง



“วีสกาย่า”สิ้นเสียงสั่งของฟาโรห์จิ้งจอกน้ำแข็งก็ทะยานขึ้นท้องฟ้าพ่นกระจกน้ำแข็งขนาดใหญ่กันไฟไว้  ไกคำรามอย่างโมโห



“หยุดก่อนไก ลงมาก่อน”ฟาโรห์พยายามห้ามแต่ดูเหมือนไม่ได้ผล



ไกไม่เคยแสดงอารมณ์รุนแรงออกมาขนาดนี้ ถ้าจะพูดถึงเรื่องการเอาชนะแม้มังกรของเขาเกลียดการพ่ายแพ้แต่มันไม่เคยอาละวาดอย่างไร้เหตุผลเพื่อให้ได้ชัย



“โฮโอ”ไอริสวิ่งมาถึงด้วยท่าทางกระหืดกระหอบพร้อมกับแมวตัวนั้นที่วิ่งตามเธอมาติดๆ



“มังกรของนายทำอะไรน่ะ”



“ฉันไม่รู้ ฉันรอไกอยู่ที่นี่แล้วก็เห็นหงส์ของเธอบินหนีไกอยู่เนี่ยะ”



“โฮโอไม่ได้หนีนะ”ไอริสเถียงแทน



“เอาเถอะน่า หาทางหยุดก่อนดีกว่า”ฟาโรห์ออกวิ่งเมื่อไกเริ่มเกมอีกครั้ง



    หงส์เทพบินทะยานฝ่าเมฆขึ้นไปเรื่อยๆไกก็พยายามพุ่งตัวตาม ยังไงก็ตามมังกรไม่สามารถสู้ความสามารถของหงส์ได้มันจึงได้แต่ลอยคว้างอยู่กลางอากาศเพราะหงส์เทพหายตัวไปซะแล้ว



ไกหันรีหันขวางแต่เมื่อทำอะไรไม่ได้มันจึงเงยหน้าพ่นไฟอย่างไร้ทิศทางหวังว่าอาจจะโดนตัวหงส์เทพบ้างก็ได้



“นายบอกมังกรให้ลงมาสิ เดี๋ยวโฮโอก็เป็นอันตรายหรอก”ไอริสพูดไปวิ่งไป



“ห่วงแต่หงส์ของตัวเองถ้าไกของฉันถูกลอบโจมตีจะว่าไงล่ะ”ฟาโรห์ว่าโดยไม่หันมามองเพราะกำลังวิ่งตามไก



    ไม่ทันขาดคำฝนก็ตั้งเค้าแล้วหยดน้ำเล็กๆก็โปรยปรายลงมาพร้อมกับลมที่กรรโชกแรงขึ้น แม้ท้องฟ้าจะไม่มืดครึ้มแต่การเงยมองฟ้าเวลาฝนตกก็ไม่ใช่เรื่องง่าย



ไกยังคงพ่นไฟฝ่าสายฝนและดูจะพอใจที่ถูกอีกฝ่ายตอบกลับอย่างสมน้ำสมเนื้อ



“โฮโอ ๆ”ไอริสตะโกนเรียกหงส์เทพของเธอด้วยสีหน้ากังวล ฟาโรห์เห็นท่าไม่ดีเพราะสถานการณ์แบบนี้อาจจะโดนลูกหลงกันได้



“จะทำอะไร”ไอริสไม่ยอมเดินตามฟาโรห์เลยดึงแขนให้แรงกว่าเดิม



“นี่เธอ ถ้าไม่ยอมเดินดีๆฉันลากจริงๆด้วย”ฟาโรห์ทำเสียงจริงจัง”ตอนนี้ถึงจะตะโกนห้ามก็ไม่มีประโยชน์แล้ว ถ้าหงส์เธอตายจะหาให้ใหม่ก็แล้วกัน”



“มังกรนายต่างหากล่ะที่จะตายแต่ฉันไม่ช่วยค่าทำศพหรอกนะ”



“ไม่มีทางหรอกน่า มังกรฉันต้องชนะ!”



“โฮโอต่างหากล่ะ ว๊าย…”



    อยู่ๆลมก็แรงขึ้นจนกลายเป็นพายุที่กำลังพัดเศษดินเศษหญ้าปลิวหายไปจนลับตา ฟาโรห์ดึงตัวไอริสไว้อีกมือก็เอื้อมไปจับกิ่งไม้ข้างทางแล้วค่อยๆส่งตัวเธอให้เดินไปเกาะต้นไม้ก่อน



“เมี้ยว….”แมวสีเทาร้องเรียกไอริสอยู่ในโพรงไม้ขนาดใหญ่ โพรงนั้นทำให้เสียงของมันก้องขึ้นแม้เวลานี้เสียงฝนจะกลบจนได้ยินแค่แผ่วๆก็ตาม



“ฟาโรห์ทางนั้นคงจะพอหลบได้นะ”ไอริสพยายามชี้ให้เขาดู



“อืม ค่อยๆเดินล่ะ”ฟาโรห์พาไอริสเกาะกิ่งไม้เดินไปด้วยกันจนถึงโพรงอย่างปลอดภัย แมวตัวนั้นมองเขาอย่างไม่พอใจเช่นเดิมแต่เมื่อไม่มีทางเลือกก็ได้แต่เขม่นตาใส่เขา



                                                        ...........................……………………………………



“ไม่รู้ว่าไกเป็นอะไรไป”ฟาโรห์มองฝ่าสายฝนออกไป



“มังกรของนายคงจนปัญญาจะหาแผ่นป้ายล่ะมั้งถึงได้เที่ยวขโมยของของคนอื่น”



“หมายความว่าไง”ฟาโรห์ขึ้นเสียงนิดๆ



“โฮโอดูแผ่นป้ายอยู่ดีๆมังกรของนายก็เข้ามาแย่งน่ะสิ”



“อย่าใส่ร้ายกันสิ ไกไม่ได้เป็นอย่างที่เธอว่าแน่ เข้าใจผิดรึเปล่า”



“เข้าใจผิดอะไรล่ะ มังกรเธอตามเผาโฮโอของฉันอย่างบ้าคลั่งนายก็เห็น”



“หรือหงส์เธอจะจำป้ายผิด นั่นอาจเป็นของไกก็ได้”



“ทำไมไม่คิดว่ามังกรเธอจำผิดบ้าง”



“ไกฉลาดจะตายไม่มีทางจำผิดหรอก ฉันสอนมากับมือฉันย่อมรู้ดี”



“อ๋อ พวกคาโนวาลชอบสงครามไม่น่าแปลกเลยที่มังกรราชสำนักจะบ้าการต่อสู้”



“อเมซอนก็ชอบวางอำนาจเหมือนกันไม่ใช่เหรอ หงส์เธออาจจะไปทำให้ไกหมั่นไส้ก็ได้”



“นาย”ไอริสเถียงไม่ออก



“ถ้าไม่รู้สาเหตุที่แท้จริงก็อย่าเดามั่วซั่วสิ เธอทำแบบนี้แล้วใครจะเชื่อถือล่ะ โตแล้วนะไม่ใช่เด็กๆ”



“เลิกบ่นเถอะคุณปู่”ไอริสทำหูทวนลมเกาคางให้แมว



“ก็ได้”ฟาโรห์กัดฟันเล็กน้อย วันนี้มีแต่เรื่องให้ต้องหงุดหงิดแล้วยังต้องมาติดฝนอยู่นี่อีก



ไอริสถูแขนเสื้อเล็กน้อยเพราะอากาศเริ่มเย็นขึ้นเรื่อยๆที่จริงก็คงไม่เท่าไหร่ถ้าเสื้อเธอไม่เปียกฝนก่อนเข้ามาหลบในนี้



“จุดไฟมั๊ย”ฟาโรห์เสนอ



“นายจะเผาตัวตายรึไง”ไอริสเงยหน้ามองรอบๆตัว เธอจะแน่ใจได้ยังไงว่าต้นไม้ต้นนี้ไม่ติดไฟถึงแม้ฝนจะตกอยู่แต่เธอก็ไม่อยากเสี่ยง



พรึ่บ!



โพรงทั้งโพรงสว่างโพล่งไอริสมองฟาโรห์ด้วยความตกใจแต่เธอกลับได้รอยยิ้มกลับมา



“ดูให้ดีก่อน ไฟเวทย์คงไม่ทำให้เธอตายหรอกน่า”



ไอริสมองเปลวไฟสีส้มที่ไหวไปมาตามแรงลม เธอลืมไปได้ยังไงนะว่าไฟเวทย์ก็มีคุณสมบัติเหมือนไฟตามธรรมชาติ แถมดีกว่าตรงที่ไม่มีควัน สามารถปรับความร้อนได้แล้วก็ไม่มีวันดับตราบใดที่เจ้าของเวทย์ไม่ถอนเวทย์กลับ



“เข้าใจคิดดีนี่ นึกว่าจะปัญญาอ่อนซะอีก”



“ฉันไม่บ้าเผาตัวเองหรอกแต่เอ๊ะเธออย่าบอกนะว่านึกวิธีนี้ไม่ออก ไม่ม้างท่าทางเธอดูฉลาดคงไม่โง่เหรอเนอะ”



เฮือก….



“อือ คิดออกสิ นึกว่าโลกนี้มีนายแน่อยู่คนเดียวรึไง”ไอริสรีบกลบเกลื่อน ฟาโรห์รู้ทันแต่ก็อมยิ้มไม่ได้ขัดอะไร



“ไม่รู้สิ ท่านพ่อฉันบอกว่าสักวันฉันต้องทำให้ตัวเองมีแต่คนยอมรับได้แน่ๆ”



“หลงตัวเอง”ไอริสกระซิบกับแมว



“เมี้ยว”มันครางเบาๆเป็นการตอบรับ



                                                          ............................…………………………………….



เขาลืมตาขึ้นช้าๆนานเท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ที่เขาเผลอหลับไป แต่นั่นคงไม่ใช่เขาคนเดียว….



ฟาโรห์มองไอริสที่กำลังนั่งหลับอย่างสบายใจมืออุ้มแมวไว้แนบตัว ฝนคงหยุดตกมาได้สักพักแล้วตอนนี้ท้องฟ้าแจ่มใสเหมือนทุกวัน



“ไอริส ฟาโรห์”เสียงเพื่อนคนหนึ่งตะโกนเรียกจากภายนอก



“ไอริส”ฟาโรห์เขย่าตัวเธอเบาๆ ไอริสลืมตาขึ้นแต่ยังดูมึนๆ”อาจารย์คงเพื่อนๆออกตามหาพวกเรา”ไอริสเริ่มมีสติรางๆเธอตามฟาโรห์ออกไปนอกโพรง



“อยู่นั่นไง ตามหาตั้งนานแหนะ”เพื่อนอีกคนตะโกน



“บาดเจ็บตรงไหนรึเปล่า”อาจารย์ถามขึ้นหลังจากที่พวกเขากลับมาถึง



“ไม่ครับ แต่ผมต้องไปตามหามังกรของผมกับหงส์เทพของไอริสคือว่า…”



“ไม่ต้องเล่าหรอกฉันรู้หมดแล้วเรื่องที่สองเจ้านั้นเข้าใจผิด”



“เข้าใจผิด!”ฟาโรห์กับไอริสขึ้นเสียงสูงพร้อมกัน



“ใช่ เข้าใจผิด”อาจารย์หัวเราะเบาๆ”ฉันผิดเองแหละที่ไม่ได้ชี้แจงให้ทุกคนฟังตั้งแต่แรก”



“เรื่องอะไรเหรอคะ”





++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++



หวัดดีค่ะ



อุตส่าห์ตั้งใจว่าจะขยันอัพแต่ก็มีเรื่องให้อัพช้าทุกทีเลย จะแวะมาบอกว่าโฮโอเป็นภาษาญี่ปุ่นค่ะแปลว่าพญาหงส์ถ้าเคยเห็นภาพวาดแบบจีนหรือญี่ปุ่นอาจจะเคยเห็นนะคะ หน้าตาก็ประมาณนกยูงคือเราไม่แน่ใจว่าโฮโอใช่นกฟินิกซ์รึเปล่า ถ้าใครรู้ช่วยบอกด้วยนะคะ^_^