คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : CHANHUN : HELLO , HOW ARE YOU ?
( HELLO , HOW ARE YOU ? )
คุณเคยมีประสบการณ์รักใครสักคนมั้ย ตอนนี้ผมอยากจะบอกพวกคุณว่า ผมกำลังมีความรักกับใครสักคน ซึ่งผมไม่รู้ว่ามันจะสมหวังมั้ย แต่บางทีการที่เราไม่ได้เข้าไปคุย เพียงแค่แอบมองอยู่ข้างๆ แค่นั้นสำหรับผม มันก็ทำให้มีความสุขได้แล้ว
ชานยอล ผมชอบชานยอลนะ
“เซฮุนตื่นได้แล้วลูก”เสียงแม่ที่อยู่ด้านนอกปลุกผมให้ลุกขึ้นตื่นเตรียมตัวที่จะเริ่มเช้าวันใหม่โดยการไปโรงเรียน
“ตื่นแล้วครับแม่”
ผมรับลุกเข้าห้องน้ำแต่งตัวให้เรียบร้อยโดนที่จะไม่ลืมของสำคัญคือ ‘ แว่นตา ‘ ผมเป็นคนสายตาค่อนข้างจะสั้นเยอะ เพราะฉะนั้นถ้าลืมเอาไปผมคงแย่แน่ๆ เลย
“ผมไปโรงเรียนแล้วนะครับ”หยิบขนมปังออกจากห้องครัวแล้วก็เดินไปใส่รองเท้าที่หน้าบ้านให้เรียน
“ตั้งใจเรียนนะลูก”
“ครับ”
ผมเดินออกมาจากบ้านก็ได้เสียบหูฟังเข้าที่โทรศัพท์ไม่ลืมที่จะเปิดเพลงโปรดของผมฟัง ผมว่าเพลงนี้มันตรงกับความรู้สึกของผมมาก แค่คำว่าสวัสดี ยังไม่กล้าพูดทักทายกับแบคฮยอน ทั้งๆ ที่เราอยู่ห้องเดียวกันแท้ๆ เลย
( ハロ
窓を開けて 小さく呟いた
ハワユ
誰もいない 部屋で一人
モーニン
朝が来たよ 土砂降りの朝が
ティクタク
私のネジを 誰か巻いて
Hello
ฉันเปิดบานหน้าต่าง แล้วกระซิบด้วยเสียงที่แผ่วเบา
How are you?
รอบข้างไม่มีใคร ฉันอยู่ในห้องเพียงลำพัง
Morning
ยามเช้าเวียนมาแล้วนะ มันเป็นเช้าที่เปียกปอน
Tick-Tock
ใครก็ได้ ช่วยมาขันน็อตของฉันทีสิ )
.
“ไง เซฮุนไม่เจอกันตั้งสองวันคิดถึงนะเนี่ย”เมื่อผมเดินมาถึงโรงเรียนเพื่อนสนิท บยอน แบคฮยอน ก็ได้เดินเข้ามากอดคอผมแล้วก็เดินเข้าห้องไปด้วยกัน
บรรยากาศในห้องก็เหมือนเดิม ชานยอลจะมีแต่ผู้คนต่างห้องมารุมล้อมเค้า ผมเองก็อยากจะเป็นหนึ่งในนั้นเหมือนกันที่ได้พูดคุยกับเค้า
“สวัสดีชานยอล วันนี้ยังฮอตเหมือนเดิมเลยนะ”แบคฮยอนเอ่ยคำทักทายกับชานยอลพร้อมโบกมือไปมา
บางที่ถ้าผมเป็นแบคฮยอน ผมก็คงได้ทำแบบนั้นกับชานยอลบ้าง คิดอยู่ตลอด ก็อิจฉาอยู่ตลอดเหมือนกัน
“ไงแบค มึงยังขี้โวยวายเหมือนเดิมเลยนะ”ชานยอลที่นั่งอยู่ที่โต๊ะตัวเองตอนนี้ได้เดินมาหาแบค เพื่อมาทักทาย
“แหม ไอ้สูงฮอตนะ หล่อยังไม่เท่ากูเลย”แบคฮยอนยีหัวของชานยอลเบาๆ ก่อนที่จะโดนเจ้าตัวตี เค้าสองคนสนิทกันพอสมควร ผมถึงอิจฉาไง
“อย่าอิจฉาดิ”พูดยิ้มๆ ก่อนหันมามองผม
“สวัสดีเซฮุน”ชานยอลเอ่ยทักทายก่อนจะยิ้มให้
พูดไปดิเซฮุน พูดว่าสวัสดีชานยอลก็ยังดี
“อ่า”
“เซฮุนเค้าไม่อยากคุยกับมึงไงชานยอล สมน้ำหน้า เค้าคุยกับกูคนเดียว”แบคฮยอนหัวเราะชอบใจที่ผมสามารถทำชานยอลหน้าแตกได้
ไม่ใช่แบบนั้นนะชานยอล ถึงแม้ชานยอลเค้าจะพูดสวัสดีกับผมทุกวัน แต่ถึงยังไงผมก็ยังไม่สามารถพูดสวัสดีเค้าได้ ไม่ใช่อะไร หัวใจผมมันเต้นแรงมากเลย ตื่นเต้น
“มึงอ่ะน่าอิจฉานะแบคฮยอน”
“น่าอิจฉาอะไรวะ”
“ก็เซฮุนยอมคุยด้วย”
ทำไมชานยอลถึงพูดแบบนั้น ชานยอลเนี่ยนะน่าอิจฉาแค่เพียงผมยอมคุยด้วยแค่นี้เอง ทำไมถึงเป็นแบบนั้นไป
“ไม่รู้หรอเซฮุนชอบกู ไปนั่งที่ดีกว่า”แบคฮยอนพูดจบก็กอดคอผมมาที่ที่ของตัวเอง ปล่อยให้ชานยอลยืนตรงนั้นแค่คนเดียว
“ชานยอลหึงแล้วนั้น”แบคฮยอนกระซิบข้างหูของผมก่อนที่จะหัวเราะคิกคักชอบใจ ผมเลยฟาดไปทีนึงแรงๆ
“หึงอะไร บ้าบอ”
“ก็หึงเซฮุนไง”
“เงียบเลยจะเรียนแล้ว!”
แบคฮยอนเป็นคนเดียวที่รู้ความลับของผมว่าผมแอบชอบชานยอลมานานพอสมควร แล้วเจ้าตัวเองก็ยังสนิทกับชานยอลด้วย ทำให้ชานยอลรู้จักผมในนามเพื่อนของแบคฮยอนแค่นั้นเอง แต่ยังดีที่มีแบคฮยอนอยู่ด้วย ไม่งั้นชานยอลก็คงไม่รู้จักผมหรอก
“นักเรียนทุกคนเข้าที่”อาจารย์ประจำชั้นที่เดินเข้ามา ทำให้นักเรียนทุกคนแยกย้ายเข้าที่
“วันนี้เราจะมีการย้ายที่นั่ง ครูขอให้ทุกคนมาจับฉลากที่โต๊ะข้างหน้าสุดนะคะ”หลังอาจารย์พูดจบก็มีเสียงฮือฮาตามมาไม่ขาดสาย
“เราไม่ได้นั่งใกล้แบคฮยอนแน่เลย”ผมที่หันไปพูดกับแบคฮยอนเริ่มเป็นกังวัลขึ้นมา
“ไม่ได้นั่งใกล้เราแต่เปลี่ยนไปนั่งใกล้ชานยอลไง”แบคฮยอนพูดแล้วก็ขำอีก ไอ้หมอนี่น่าเอามันเป็นเพื่อนมั้ยเนี่ย
“เออน่า เพื่อนกันทั้งห้อง”
ใช่สำหรับแบคฮยอนเค้าพูดแบบนั้นได้เพราะเพื่อนทั้งห้องก็ต่างรักเค้า ชอบมาคุยกันบ่อยๆ แต่สำหรับผมแล้วเพื่อนบางคนในห้องยังไม่รู้จักชื่อผมเลย คุยกันนับคนนับครั้งได้
“เริ่มที่โอ เซฮุน เธอออกมาเลย”
ทำไมต้องผมคนแรก ...
ทุกคนต่างจ้องมาที่ผมเหมือนผมทำความผิดอะไรไว้ ผมค่อยๆ เดินไปที่โต๊ะหน้าสุด เห็นแผ่นกระดาษสีขาวพับไปพับมาประมาณสามสิบแผ่นได้
“จับเลย”
“คะ..ครับ”
ผมค่อยๆ เอามือล้วงเข้าไปในกล่อง พร้อมหยิบกระดาษสีขาวขึ้นมาหนึ่งแผ่นแล้วค่อยๆ กางออกให้เพื่อนๆ ได้ดูกันว่าผมได้เลขอะไร
“ได้เลข 8 ครับ”
เพื่อนๆ ทั้งห้องต่างหันไปซุบซิบกันเพราะเลขที่หมายเลข 8 นี้ เป็นที่หลังห้องซึ่งทุกคนในห้องก็อยากจะจับจอง มันง่ายต่อการหลับ แต่ถ้าจะขอแลกก็คงไม่ได้เพราะดันมีอาจารย์นั่งคุมอยู่
“เซฮุนถ้าเธอนั่งหลังเธอจะมองเห็นมั้ย”
“มองเห็นครับ ผมใส่แว่นก็ไม่มีปัญหาอะไร”
“โอเคงั้นเชิญคนต่อไป”
การจับฉลาดยังดำเนินต่อไปเรื่อยๆ จนถึงคนที่ทั้งห้องรอเคยก็คือแบคฮยอนกับชานยอลนั้นเอง เค้าสองคนจะได้นั่งใกล้ใครนะ แล้วที่หมายเลข 9 ข้างๆ ผมก็ยังว่างอยู่ขอให้เป็นแบคฮยอนด้วยเถอะ ตอนนี้คนที่ไม่ได้จับก็เหลือน้อยด้วย
ขอให้อย่าเป็นชานยอล
“ผมได้หมายเลข 9 ครับ อาจารย์”
“ชานยอลของเราได้นั่งใกล้เซฮุนด้วย!”แบคฮยอนพูดเสียงดังขึ้นมา ทำเอาผมที่หลับตารอลุ้นอยู่กับที่ค่อยๆ ลืมตาขึ้นมองไปที่แบคฮยอน
ชานยอลนั่งใกล้เซฮุน
ชานยอลจะนั่งกับเรา !!
ชานยอลเก็บกระดาษใส่กระเป๋ากางเกงตัวเองก่อนจะยกโต๊ะแล้วค่อยๆ เดินมาหาผมก่อนจะหันมายิ้มให้
“ฝากตัวด้วยนะเซฮุน”
“อ่าครับ..เช่นกัน”
ผมไม่รู้ว่าตอนนี้ผมควรจะรู้สึกยังไง ชานยอลกับผมเรานั่งใกล้กัน โดยมีแบคฮยอนนั่งอยู่หลังผม คอยล้อผมตลอดเวลา
กลัวว่าชานยอลจะรู้ว่าผมชอบเค้า กลัวว่าความสัมพันธ์ที่มันเป็นแบบนี้จะกลับดูแย่ลงไปอีก
หลังจากที่เรานั่งเรียนไปได้สักพัก ชานยอลสะกินที่ศอกผมเบาๆ เค้าวาดรูปการ์ตูนผู้ชายใส่แว่นตัวเล็กๆ แล้วเขียนชื่อผมลงไป
(เราง่วงอ่ะ เลยวาดรูปลงไป)เขาเขียนลงไปอีกในหนังสือ
(ง่วงแล้วทำไมไม่หลับ)ผมหยิบกระดาษขึ้นมาแผ่นนึงจากกระเป๋าแล้วเขียนข้อความลงไปในกระดาษแผ่นนั้น
(ไม่อยากหลับ)
(ทำไม)
(ชอบดูหน้าเซฮุนตอนตั้งใจเรียนมากกว่าชอบหลับอีก)
ชานยอลเขียนข้อความเสร็จแล้วก็หันมาส่งยิ้มให้ผม ผมอ่านข้อความแล้วถึงกับทำอะไรไม่ถูกจึงพับกระดาษแล้วรีบเก็บใส่กระเป๋าทันที
จะไม่คุยกับชานยอลแล้วครับแม่ เขิน -//////////////////////////-
แบคฮยอนที่น่าจะเห็นเหตุการณ์อยู่นาน ไม่รอช้าสะกิดหลังผมกับชานยอลให้หันหลังไปหาเค้าก่อนที่จะแซว
“คุยไรกันอ่ะไม่เห็นให้กูมีส่วนร่วมด้วยเลย”แบคฮยอนที่หันไปพูดกับชานยอลได้หัวเราะคิกคักกับอาการของชานยอลที่แสดงออกมา
“มีวาดรูปให้กันด้วย อิจฉาจัง อยากมีบ้าง”
ผมที่ทนต่อการแซวไม่ไหวเลยรีบหันหน้ามาตั้งใจเรียนต่อไม่สนใจสองคนนั้นที่กำลังหันหลังคุยกันอย่างสนุกสนาน
“แบคฮยอนกับชานยอลเธอคุยอะไรกัน”อาจารย์ที่เขียนกระดานอยู่ได้เดินไปหาพวกเค้าสองคนที่หันหลังคุยกันอย่างสนุกสนาน
“ป่าวครับอาจารย์คือพวกผมคุยเรื่องเรียนกัน”ชานยอลรีบตอบไป
“หน้าอย่างพวกเธอเนี่ยนะจะคุยเรื่องเรียน ออกไปยืนหน้าห้องเลย!!”อาจารย์ไล่สองคนนั้นออกไปยืนหน้าห้อง เพื่อนในห้องหัวเราะกันชอบใจ รวมถึงผมด้วยที่นั่งหัวเราะ
“หัวเราะอะไรเนี่ย ไม่เห็นช่วยกันเลยตอนอาจารย์หันมา”ชานยอลที่หันหน้ามาเก็บของพูดขึ้น
“ก็บอกไม่ทันนี่”
“แต่ว่า เห็นเซฮุนยิ้มเราก็มีความสุขแล้วนะ พรุ่งนี้ยิ้มอีกนะ”
“...”
“พวกเธอทั้งสองคนจะไปได้ยัง!!”อาจารย์หันมาพูดอีกครั้ง
“โถ่!จารย์ครับช้าเพราะไอ้ยอลมัวแต่จีบเซฮุนอยู่เนี่ย”แบคฮยอนที่เตรียมตัวจะเดินออกไปหน้าไปตูหันกลับมาตอบอาจารย์
“ไปได้แล้ว”
“ครับอาจารย์”
หลังจากที่แบคฮยอนกับชานยอลออกไปได้ไม่นาน ทุกอย่างก็กลับมาเป็นปกติ ทุกคนตั้งใจเรียน พอเรียนไปเรื่อยๆ ผมก็ได้หันไปมองภาพที่ชานยอลวาดให้ผมอีกที
มันเห็นแล้วมันอดยิ้มไม่ได้ ผมยอมรับเลยว่าผมมีความสุข
พรุ่งนี้ต้องพูดให้ได้
.
.
.
วันรุ่นขึ้น
ผมออกมาจากบ้าน วันนี้ออกมาเช้าหน่อย ไม่รู้ทำไม เมื่อคืนผมก็ตื่นเต้นกับสิ่งที่ผมจะพูดกับชานยอล จนนอนไม่หลับ ขอบตาเลยดำเป็นพิเศษ
พอเดินถึงโรงเรียนสักพักก็รีบเดินเข้าห้องแล้วไปนั่งที่ของตัวเองทันที ตื่นเต้น และกลัวไปหมด ไม่เป็นไรเราต้องทำได้
“สวัสดีชานยอล เมื่อคืนหลับสบายมั้ย”ผมลองพูดกับตัวเองเบาๆ
“เมื่อคืนทำการบ้านมายัง ชานยอล?”
เวลาผ่านไปสักพักนักเรียนทุกคนต่างเข้าห้อง แต่ผมยังไม่เห็นวี่แววของชานยอลเลย ปกติเค้าจะมาเช้านิ หรือวันนี้หยุด ไม่สบายเลยรึป่าวนะ
“ไงเพื่อน ฉันมาแล้ว”ผมได้ยินเสียงของแบคฮยอนเดินเข้ามากับใครอีกคนซึ่งนั้นเป็นชานยอล !!
ทำไงดีเค้ามาแล้ว เซฮุนไม่ต้องตื่นเต้นนะ
ตึกตัก
ตอนนี้ผมได้ยินเสียงหัวใจผมที่เต้นดังขึ้นเรื่อยๆ พร้อมเสียงฝีเท้าชานยอลที่ค่อยๆ เดินเข้ามาใกล้โต๊ะของเค้า
“สวัสดีเซฮุน วันนี้เจอกันอีกแล้วนะ”ผมเงยหน้าขึ้นไปมองชานยอลที่ยืนยิ้มให้ผมอยู่
ตึกตัก
ตึกตัก
.
.
.
.
ผมต้องทำได้
.
.
.
.
“สวัสดีนะชานยอล”
ハロ ハワユ
あなたに ハロ ハワユ
Hello How are you?
ฉันจะพูดถ้อยคำเหล่านี้ให้แก่คุณ Hello How are you?
ฟิคเรื่องนี้ดัดแปลงมาจากฟิคแบคโด้ที่เคยแต่งไว้ค่ะ
แค่เปลี่ยนชื่อ อันไหนเบลออาจจะไม่ได้เปลี่ยนชื่อ
ต้องขอโทษด้วยค่ะ 555555555555555555555555
สกรีมได้ที่ #ไอ้น้องฮุน
ความคิดเห็น