ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [ EXO/SF ] ไอ้น้องฮุน ♡ kaihun&chanhun

    ลำดับตอนที่ #1 : CHANHUN : HELLO , HOW ARE YOU ?

    • อัปเดตล่าสุด 5 พ.ค. 58










     ( HELLO , HOW ARE YOU ? )

     

                คุณเคยมีประสบการณ์รักใครสักคนมั้ย ตอนนี้ผมอยากจะบอกพวกคุณว่า ผมกำลังมีความรักกับใครสักคน ซึ่งผมไม่รู้ว่ามันจะสมหวังมั้ย แต่บางทีการที่เราไม่ได้เข้าไปคุย เพียงแค่แอบมองอยู่ข้างๆ แค่นั้นสำหรับผม มันก็ทำให้มีความสุขได้แล้ว

     

                ชานยอล ผมชอบชานยอลนะ

     

                “เซฮุนตื่นได้แล้วลูก”เสียงแม่ที่อยู่ด้านนอกปลุกผมให้ลุกขึ้นตื่นเตรียมตัวที่จะเริ่มเช้าวันใหม่โดยการไปโรงเรียน

     

                “ตื่นแล้วครับแม่”

     

                ผมรับลุกเข้าห้องน้ำแต่งตัวให้เรียบร้อยโดนที่จะไม่ลืมของสำคัญคือ แว่นตา ผมเป็นคนสายตาค่อนข้างจะสั้นเยอะ เพราะฉะนั้นถ้าลืมเอาไปผมคงแย่แน่ๆ เลย

     

                “ผมไปโรงเรียนแล้วนะครับ”หยิบขนมปังออกจากห้องครัวแล้วก็เดินไปใส่รองเท้าที่หน้าบ้านให้เรียน

     

                “ตั้งใจเรียนนะลูก”

     

                “ครับ”

     

                ผมเดินออกมาจากบ้านก็ได้เสียบหูฟังเข้าที่โทรศัพท์ไม่ลืมที่จะเปิดเพลงโปรดของผมฟัง ผมว่าเพลงนี้มันตรงกับความรู้สึกของผมมาก แค่คำว่าสวัสดี ยังไม่กล้าพูดทักทายกับแบคฮยอน ทั้งๆ ที่เราอยู่ห้องเดียวกันแท้ๆ เลย

     

    ( ハロ

    窓を開けて 小さく呟いた

    ハワユ

    誰もいない 部屋で一人

    モーニン

    朝が来たよ 土砂降りの朝が

    ティクタク

    私のネジを 誰か巻いて      

    Hello

    ฉันเปิดบานหน้าต่าง แล้วกระซิบด้วยเสียงที่แผ่วเบา

    How are you?

    รอบข้างไม่มีใคร ฉันอยู่ในห้องเพียงลำพัง

    Morning

    ยามเช้าเวียนมาแล้วนะ มันเป็นเช้าที่เปียกปอน

    Tick-Tock

    ใครก็ได้ ช่วยมาขันน็อตของฉันทีสิ )

     

    .

                “ไง เซฮุนไม่เจอกันตั้งสองวันคิดถึงนะเนี่ย”เมื่อผมเดินมาถึงโรงเรียนเพื่อนสนิท บยอน แบคฮยอน ก็ได้เดินเข้ามากอดคอผมแล้วก็เดินเข้าห้องไปด้วยกัน

     

                บรรยากาศในห้องก็เหมือนเดิม ชานยอลจะมีแต่ผู้คนต่างห้องมารุมล้อมเค้า ผมเองก็อยากจะเป็นหนึ่งในนั้นเหมือนกันที่ได้พูดคุยกับเค้า

     

                “สวัสดีชานยอล วันนี้ยังฮอตเหมือนเดิมเลยนะ”แบคฮยอนเอ่ยคำทักทายกับชานยอลพร้อมโบกมือไปมา

     

                บางที่ถ้าผมเป็นแบคฮยอน ผมก็คงได้ทำแบบนั้นกับชานยอลบ้าง คิดอยู่ตลอด ก็อิจฉาอยู่ตลอดเหมือนกัน

     

                “ไงแบค มึงยังขี้โวยวายเหมือนเดิมเลยนะ”ชานยอลที่นั่งอยู่ที่โต๊ะตัวเองตอนนี้ได้เดินมาหาแบค เพื่อมาทักทาย

     

                “แหม ไอ้สูงฮอตนะ หล่อยังไม่เท่ากูเลย”แบคฮยอนยีหัวของชานยอลเบาๆ ก่อนที่จะโดนเจ้าตัวตี เค้าสองคนสนิทกันพอสมควร ผมถึงอิจฉาไง

     

                “อย่าอิจฉาดิ”พูดยิ้มๆ ก่อนหันมามองผม

     

                “สวัสดีเซฮุน”ชานยอลเอ่ยทักทายก่อนจะยิ้มให้

     

                พูดไปดิเซฮุน พูดว่าสวัสดีชานยอลก็ยังดี

     

                “อ่า”

     

                “เซฮุนเค้าไม่อยากคุยกับมึงไงชานยอล สมน้ำหน้า เค้าคุยกับกูคนเดียว”แบคฮยอนหัวเราะชอบใจที่ผมสามารถทำชานยอลหน้าแตกได้

     

                ไม่ใช่แบบนั้นนะชานยอล ถึงแม้ชานยอลเค้าจะพูดสวัสดีกับผมทุกวัน แต่ถึงยังไงผมก็ยังไม่สามารถพูดสวัสดีเค้าได้ ไม่ใช่อะไร หัวใจผมมันเต้นแรงมากเลย ตื่นเต้น

     

                “มึงอ่ะน่าอิจฉานะแบคฮยอน”

     

                “น่าอิจฉาอะไรวะ”

     

                “ก็เซฮุนยอมคุยด้วย”

     

                ทำไมชานยอลถึงพูดแบบนั้น ชานยอลเนี่ยนะน่าอิจฉาแค่เพียงผมยอมคุยด้วยแค่นี้เอง ทำไมถึงเป็นแบบนั้นไป

     

                “ไม่รู้หรอเซฮุนชอบกู ไปนั่งที่ดีกว่า”แบคฮยอนพูดจบก็กอดคอผมมาที่ที่ของตัวเอง ปล่อยให้ชานยอลยืนตรงนั้นแค่คนเดียว

               

                “ชานยอลหึงแล้วนั้น”แบคฮยอนกระซิบข้างหูของผมก่อนที่จะหัวเราะคิกคักชอบใจ ผมเลยฟาดไปทีนึงแรงๆ

     

                “หึงอะไร บ้าบอ”

     

                “ก็หึงเซฮุนไง”

     

                “เงียบเลยจะเรียนแล้ว!

     

                แบคฮยอนเป็นคนเดียวที่รู้ความลับของผมว่าผมแอบชอบชานยอลมานานพอสมควร แล้วเจ้าตัวเองก็ยังสนิทกับชานยอลด้วย ทำให้ชานยอลรู้จักผมในนามเพื่อนของแบคฮยอนแค่นั้นเอง แต่ยังดีที่มีแบคฮยอนอยู่ด้วย ไม่งั้นชานยอลก็คงไม่รู้จักผมหรอก

     

                “นักเรียนทุกคนเข้าที่”อาจารย์ประจำชั้นที่เดินเข้ามา ทำให้นักเรียนทุกคนแยกย้ายเข้าที่

     

                “วันนี้เราจะมีการย้ายที่นั่ง ครูขอให้ทุกคนมาจับฉลากที่โต๊ะข้างหน้าสุดนะคะ”หลังอาจารย์พูดจบก็มีเสียงฮือฮาตามมาไม่ขาดสาย

     

                “เราไม่ได้นั่งใกล้แบคฮยอนแน่เลย”ผมที่หันไปพูดกับแบคฮยอนเริ่มเป็นกังวัลขึ้นมา

     

                “ไม่ได้นั่งใกล้เราแต่เปลี่ยนไปนั่งใกล้ชานยอลไง”แบคฮยอนพูดแล้วก็ขำอีก ไอ้หมอนี่น่าเอามันเป็นเพื่อนมั้ยเนี่ย

     

                “เออน่า เพื่อนกันทั้งห้อง”

     

                ใช่สำหรับแบคฮยอนเค้าพูดแบบนั้นได้เพราะเพื่อนทั้งห้องก็ต่างรักเค้า ชอบมาคุยกันบ่อยๆ แต่สำหรับผมแล้วเพื่อนบางคนในห้องยังไม่รู้จักชื่อผมเลย คุยกันนับคนนับครั้งได้

     

                “เริ่มที่โอ เซฮุน เธอออกมาเลย”

     

                ทำไมต้องผมคนแรก ...

     

                ทุกคนต่างจ้องมาที่ผมเหมือนผมทำความผิดอะไรไว้ ผมค่อยๆ เดินไปที่โต๊ะหน้าสุด เห็นแผ่นกระดาษสีขาวพับไปพับมาประมาณสามสิบแผ่นได้

     

                “จับเลย”

     

                “คะ..ครับ”

     

                ผมค่อยๆ เอามือล้วงเข้าไปในกล่อง พร้อมหยิบกระดาษสีขาวขึ้นมาหนึ่งแผ่นแล้วค่อยๆ กางออกให้เพื่อนๆ ได้ดูกันว่าผมได้เลขอะไร

     

                “ได้เลข 8 ครับ”

     

                เพื่อนๆ ทั้งห้องต่างหันไปซุบซิบกันเพราะเลขที่หมายเลข 8 นี้ เป็นที่หลังห้องซึ่งทุกคนในห้องก็อยากจะจับจอง มันง่ายต่อการหลับ แต่ถ้าจะขอแลกก็คงไม่ได้เพราะดันมีอาจารย์นั่งคุมอยู่

     

                “เซฮุนถ้าเธอนั่งหลังเธอจะมองเห็นมั้ย”

     

                “มองเห็นครับ ผมใส่แว่นก็ไม่มีปัญหาอะไร”

     

                “โอเคงั้นเชิญคนต่อไป”

     

                การจับฉลาดยังดำเนินต่อไปเรื่อยๆ จนถึงคนที่ทั้งห้องรอเคยก็คือแบคฮยอนกับชานยอลนั้นเอง เค้าสองคนจะได้นั่งใกล้ใครนะ แล้วที่หมายเลข 9 ข้างๆ ผมก็ยังว่างอยู่ขอให้เป็นแบคฮยอนด้วยเถอะ ตอนนี้คนที่ไม่ได้จับก็เหลือน้อยด้วย

     

                ขอให้อย่าเป็นชานยอล

     

                “ผมได้หมายเลข 9 ครับ อาจารย์”

     

                “ชานยอลของเราได้นั่งใกล้เซฮุนด้วย!”แบคฮยอนพูดเสียงดังขึ้นมา ทำเอาผมที่หลับตารอลุ้นอยู่กับที่ค่อยๆ ลืมตาขึ้นมองไปที่แบคฮยอน

     

                ชานยอลนั่งใกล้เซฮุน

     

                ชานยอลจะนั่งกับเรา !!

     

                ชานยอลเก็บกระดาษใส่กระเป๋ากางเกงตัวเองก่อนจะยกโต๊ะแล้วค่อยๆ เดินมาหาผมก่อนจะหันมายิ้มให้

     

                “ฝากตัวด้วยนะเซฮุน”

     

                “อ่าครับ..เช่นกัน”

     

                ผมไม่รู้ว่าตอนนี้ผมควรจะรู้สึกยังไง ชานยอลกับผมเรานั่งใกล้กัน โดยมีแบคฮยอนนั่งอยู่หลังผม คอยล้อผมตลอดเวลา

     

                กลัวว่าชานยอลจะรู้ว่าผมชอบเค้า กลัวว่าความสัมพันธ์ที่มันเป็นแบบนี้จะกลับดูแย่ลงไปอีก

     

                หลังจากที่เรานั่งเรียนไปได้สักพัก ชานยอลสะกินที่ศอกผมเบาๆ เค้าวาดรูปการ์ตูนผู้ชายใส่แว่นตัวเล็กๆ แล้วเขียนชื่อผมลงไป

     

                (เราง่วงอ่ะ เลยวาดรูปลงไป)เขาเขียนลงไปอีกในหนังสือ

     

                (ง่วงแล้วทำไมไม่หลับ)ผมหยิบกระดาษขึ้นมาแผ่นนึงจากกระเป๋าแล้วเขียนข้อความลงไปในกระดาษแผ่นนั้น

     

                (ไม่อยากหลับ)

     

                (ทำไม)

     

                (ชอบดูหน้าเซฮุนตอนตั้งใจเรียนมากกว่าชอบหลับอีก)

     

              ชานยอลเขียนข้อความเสร็จแล้วก็หันมาส่งยิ้มให้ผม ผมอ่านข้อความแล้วถึงกับทำอะไรไม่ถูกจึงพับกระดาษแล้วรีบเก็บใส่กระเป๋าทันที

     

                จะไม่คุยกับชานยอลแล้วครับแม่ เขิน -//////////////////////////-

     

                แบคฮยอนที่น่าจะเห็นเหตุการณ์อยู่นาน ไม่รอช้าสะกิดหลังผมกับชานยอลให้หันหลังไปหาเค้าก่อนที่จะแซว

     

                “คุยไรกันอ่ะไม่เห็นให้กูมีส่วนร่วมด้วยเลย”แบคฮยอนที่หันไปพูดกับชานยอลได้หัวเราะคิกคักกับอาการของชานยอลที่แสดงออกมา

     

                “มีวาดรูปให้กันด้วย อิจฉาจัง อยากมีบ้าง”

     

                ผมที่ทนต่อการแซวไม่ไหวเลยรีบหันหน้ามาตั้งใจเรียนต่อไม่สนใจสองคนนั้นที่กำลังหันหลังคุยกันอย่างสนุกสนาน

     

                “แบคฮยอนกับชานยอลเธอคุยอะไรกัน”อาจารย์ที่เขียนกระดานอยู่ได้เดินไปหาพวกเค้าสองคนที่หันหลังคุยกันอย่างสนุกสนาน

     

                “ป่าวครับอาจารย์คือพวกผมคุยเรื่องเรียนกัน”ชานยอลรีบตอบไป

     

                “หน้าอย่างพวกเธอเนี่ยนะจะคุยเรื่องเรียน ออกไปยืนหน้าห้องเลย!!”อาจารย์ไล่สองคนนั้นออกไปยืนหน้าห้อง เพื่อนในห้องหัวเราะกันชอบใจ รวมถึงผมด้วยที่นั่งหัวเราะ

     

                “หัวเราะอะไรเนี่ย ไม่เห็นช่วยกันเลยตอนอาจารย์หันมา”ชานยอลที่หันหน้ามาเก็บของพูดขึ้น

     

                “ก็บอกไม่ทันนี่”

     

                “แต่ว่า เห็นเซฮุนยิ้มเราก็มีความสุขแล้วนะ พรุ่งนี้ยิ้มอีกนะ”

     

                “...”

     

                “พวกเธอทั้งสองคนจะไปได้ยัง!!”อาจารย์หันมาพูดอีกครั้ง

     

                “โถ่!จารย์ครับช้าเพราะไอ้ยอลมัวแต่จีบเซฮุนอยู่เนี่ย”แบคฮยอนที่เตรียมตัวจะเดินออกไปหน้าไปตูหันกลับมาตอบอาจารย์

     

                “ไปได้แล้ว”

     

                “ครับอาจารย์”

     

                หลังจากที่แบคฮยอนกับชานยอลออกไปได้ไม่นาน ทุกอย่างก็กลับมาเป็นปกติ ทุกคนตั้งใจเรียน พอเรียนไปเรื่อยๆ ผมก็ได้หันไปมองภาพที่ชานยอลวาดให้ผมอีกที

     

                มันเห็นแล้วมันอดยิ้มไม่ได้ ผมยอมรับเลยว่าผมมีความสุข

     

                พรุ่งนี้ต้องพูดให้ได้

     

                .

     

                .

     

                .

     

                วันรุ่นขึ้น

     

                ผมออกมาจากบ้าน วันนี้ออกมาเช้าหน่อย ไม่รู้ทำไม เมื่อคืนผมก็ตื่นเต้นกับสิ่งที่ผมจะพูดกับชานยอล จนนอนไม่หลับ ขอบตาเลยดำเป็นพิเศษ

     

                พอเดินถึงโรงเรียนสักพักก็รีบเดินเข้าห้องแล้วไปนั่งที่ของตัวเองทันที ตื่นเต้น และกลัวไปหมด ไม่เป็นไรเราต้องทำได้

     

                “สวัสดีชานยอล เมื่อคืนหลับสบายมั้ย”ผมลองพูดกับตัวเองเบาๆ

     

                “เมื่อคืนทำการบ้านมายัง ชานยอล?

     

                เวลาผ่านไปสักพักนักเรียนทุกคนต่างเข้าห้อง แต่ผมยังไม่เห็นวี่แววของชานยอลเลย ปกติเค้าจะมาเช้านิ หรือวันนี้หยุด ไม่สบายเลยรึป่าวนะ

     

                “ไงเพื่อน ฉันมาแล้ว”ผมได้ยินเสียงของแบคฮยอนเดินเข้ามากับใครอีกคนซึ่งนั้นเป็นชานยอล !!

     

                ทำไงดีเค้ามาแล้ว เซฮุนไม่ต้องตื่นเต้นนะ

     

                ตึกตัก

     

              ตอนนี้ผมได้ยินเสียงหัวใจผมที่เต้นดังขึ้นเรื่อยๆ พร้อมเสียงฝีเท้าชานยอลที่ค่อยๆ เดินเข้ามาใกล้โต๊ะของเค้า

     

                “สวัสดีเซฮุน วันนี้เจอกันอีกแล้วนะ”ผมเงยหน้าขึ้นไปมองชานยอลที่ยืนยิ้มให้ผมอยู่

     

                ตึกตัก

     

              ตึกตัก

     

              .

     

              .

     

              .

     

              .

     

              ผมต้องทำได้

     

              .

     

              .

     

              .

     

              .

     

              “สวัสดีนะชานยอล”

     

     

     

    ハロ ハワユ

    あなたに ハロ ハワユ

    Hello How are you?

    ฉันจะพูดถ้อยคำเหล่านี้ให้แก่คุณ Hello How are you?

     

     

     

    ฟิคเรื่องนี้ดัดแปลงมาจากฟิคแบคโด้ที่เคยแต่งไว้ค่ะ

    แค่เปลี่ยนชื่อ อันไหนเบลออาจจะไม่ได้เปลี่ยนชื่อ

    ต้องขอโทษด้วยค่ะ 555555555555555555555555


    สกรีมได้ที่ #ไอ้น้องฮุน


    Ⓒ QRD
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×