ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    You'er Love เธอคือทั้งหัวใจ #เดียร์ลูกหว้า

    ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 3 : คนสำคัญในวันสำคัญ

    • อัปเดตล่าสุด 26 เม.ย. 58


     

     

     

         "เรียนเชิญแขกผู้มีเกียร์ติ ที่ได้มาร่วมงานแต่งของท่านจิรศักดิ์กับคุณลูกหว้า เชิญลงทะเบียนรับของชำรวยที่หน้างาน แล้วถ่ายรูปกับบ่าวสาวได้เลยนะครับ" เสียงเจื้อยแจวของพิธีกรภายในงานดังออกมาจากห้องโถงโรงเเรมชื่อดัง

     

     

     

          เดียร์กับหมอเอยในชุดราตรีสวยหรูก้าวเท้าเข้ามาในงานและลงทะเบียนหน้าห้องโถงซึ่งเต็มไปด้วยภาพพรีเวดดิ้งที่วางเรียงรายอยู่

     

     

     

         "เดี๋ยวเธอรับของชำรวยแล้ว ไปถ่ายรูปกับคู่บ่าวสาวได้เลยนะ" บีบีพูดพล่างหยิบของชำรวยยื่นให้เดียร์และหมอเอย

     

     

     

         เดียร์รับของชำรวยมาก่อนจะพลิกดูสิ่งๆนั้น มันคือนาฬิกาทรายขนาดจิ๋วที่ถูกบรรจุลงในกล่องใบงามและถูกแปะด้วยสติ๊กเก้อ J&LW

     

     

     

         "ฉันนึกว่าเธอจะไม่มาซะอีก" บีบีพูดขึ้น ทำให้เดียร์ละสายตาออกจากของชำรวย

     

     

     

         "ทำไมถึงคิดว่าฉันจะไม่มาล่ะ"

     

     

     

         "ก็ใครๆเขาก็รู้ว่าลูกหว้าเขาทิ้งเธอมาแต่งงานกับคุณจิรศักดิ์..." บีบีพูดยังไม่ทันจบก็ถูกหมอเอยพูดแทรก

     

     
     

        "นี่ บีบี... ฉันว่าเธอมีหน้าที่แจกของชำรวยก็ทำไปเถอะนะ หยุดพูดเรื่องของเดียร์กับลูกหว้าได้ละ" หมอเอยพูดพร้อมจูงมือเดียร์ไปที่ซุ้มหน้างานเพื่อรอถ่ายรูปกับเจ้าบ่าวเจ้าสาว

     

     





     

         "แกโอเคมั้ยเดียร์?" หมอเอยถามขึ้นด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง

     

     
     

         "มาถึงขนาดนี้แล้ว ฉันมีสิทธิไม่โอเคหรือไง" เดียร์พูดพร้อมสูดลมหายใจเข้าลึกๆ

     
     

     

         และก็ถึงคิวของทั้งคู่ที่จะได้ถ่ายรูปคู่กับเจ้าบ่าวเจ้าสาว เดียร์และหมอเอยก้าวเข้าไปถ่ายรูปในซุ้มหน้างาน

     

     

        เดียร์เลือกยืนข้างลูกหว้า ลูกหว้าหันไปจับมือเดียร์ ทำให้เดียร์ผงะเล็กน้อย ก่อนทั้งคู่จะยิ้มให้กล้อง

     

     

     

         "หว้าขอตัวแปปนึงนะคะท่าน" ลูกหว้าหันไปบอกกับเจ้าบ่าวและจูงมือเดียร์ไปในที่ลับตาคน

     

     

     

         เดียร์แกะมือของลูกหว้าออกก่อนจะมองลูกหว้าในชุดเจ้าสาวสีขาวสวยสง่า เธอสวยมากในชุดนี้ หากลูกหว้ายังคบกับเธออยู่ คงไม่มีวันนี้เป็นแน่

     

     

     

        "วันนี้... สวยดีนะ" เดียร์พูดก่อนจะยิ้มออกมา

     

     

         ลูกหว้าเองเห็นเดียร์ยิ้มแล้วก็อดยิ้มตามไม่ได้...

     

     

        "ขอบคุณนะเดียร์ ขอบคุณที่มา...ในวันสำคัญที่สุดของฉัน" ลูกหว้าเลื่อนมือของตัวเองไปจับมือของเดียร์พร้อมกลั้นน้ำตาที่กำลังจะไหล

     

        "จะไม่มาได้ยังไงล่ะ... ฉันก็ต้องมาดูหน้าคนที่ทรยศหักหลังฉันสิ" เดียร์สบัดมือลูกหว้าออกอย่างไม่มีเยื้อใย

     

     

         "...เดียร์ ฉันนึกว่าแกจะหายโกรธฉันแล้ว" ลูกหว้าพูดด้วยน้ำเสียงสั้นคลอนพร้อมยกมือขึ้นมาปาดน้ำตาที่กำลังไหล

     

     

        "ฉันไม่มีวันยกโทษให้แกหรอก แกจะไม่มีวันมีความสุข จำไว้!" เดียร์พูดพร้อมกับบีบแขนของลูกหว้าก่อนจะเดินหนีลูกหว้าไป

        

     


     

        ลูกหว้าเดินกลับเข้างานพร้อมน้ำตา ทำเอาเจ้าบ่าวถึงกับงงกับสิ่งที่เห็น

     


        "เธอร้องไห้ทำไมลูกหว้า"

     
     

        "เปล่าค่ะ ฉันแค่ดีใจมากไปหน่อย" สิ่งที่ลูกหว้าพูดกับสีหน้าที่เธอแสดงตอนนี้แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง แต่เขาเองก็ไม่เซ้าซี้อะไรมาก

     

     

     

         "คุณจิรศักดิ์ พี่หว้า งานจะเริ่มแล้ว ไปเตรียมตัวขึ้นเวทีกันเถอะคุณก้องให้ข้าวมาเรียก" ใบข้าวเรียกทั้งสองด้วยท่าทีที่เหนื่อยหอบจากการที่เธอวิ่งออกมาจากในงาน

        

     

         "ไปกันเถอะ แล้วหยุดร้องได้แล้ว เดี๋ยวคนอื่นจะหาว่าฉันรังแกเจ้าสาว" จิรศักดิ์พูดพร้อมกระชับสูทสีขาวที่เขาใส่


     

         "ค่ะ" ลูกหว้าตอบพร้อมเช็ดน้ำตา

     

         .

         .

         .



     

     

         "เอาล่ะครับ ในค่ำคืนนี้ ผมขอเชิญคนที่ขาดไม่ได้ในคืนนี้ขึ้นมากล่าวบนเวทีซักเล็กน้อย ขอเชิญ..." พิธีกรพูดยังไม่ทันจบเดียร์ก็วิ่งขึ้นไปแย่งไมค์บนเวที ทำเอาคนข้างล่างเกิดอาการ งง เล็กน้อย

     
     

     

         "สวัสดีค่ะ เดียร์นะคะ" หลังจากแย่งไมค์สำเร็จเดียร์ก็กล่าวเปิดตัว

     

     

     

         ทำเอาลูกหว้าที่อยู่ข้างเวทีหันขึ้นมามองบนเวทีอย่างตั้งใจ

     

     

     

         "วันนี้เดียร์ก็ขอกล่าวอะไรซักเล็กน้อยนะคะ เดียร์ต้องขอแสดงความยินดีกับเพื่อนรักที่สุดในชีวิตของเดียร์ค่ะ" เดียร์พูดพร้อมลากลูกหว้าขึ้นมาบนเวที

     

     

     

     

         "แต่งานนี้คงจะเกิดขึ้นไม่ได้ เพราะจะไม่มีเจ้าสาว" ประโยคที่เดียร์พูดทำเอาแขกในงานงงเป็นไก่ตาแตก

     

     

     

     

         หมอเอยวิ่งมาเกาะที่ขอบเวที

     

     

     

         "เดียร์แกจะทำอะไร" หมอเอยเอ่ยถามเดียร์

     

     

         "ก็ฉุดเจ้าสาวน่ะสิ แกไปสตาร์ทรถ" เดียร์ย่อตัวลงเพื่อพูดกับหมอเอย

     

     

     

         "เฮ้ย แกจะบ้าหรอ นี่ไม่ใช่ละครนิยายน้ำเน่านะ แล้วแกก็รู้ว่าคุณจิรศักดิ์เป็นใคร อยากตายหรือไงเดียร์!"

     

     

     

         "แกก็รู้ว่าฉันไม่แคร์ แกจะไม่ช่วยฉันใช่มั้ย งั้นฉันไปเอง" เดียร์พูดเสร็จก็ลากลูกหว้าลงจากเวที

     

     

     

        ลูกหว้าออกแรงขัดขืนแต่ไม่เป็นผลเพราะยังไงเธอก็สู้แรงของเดียร์ไม่ได้

     

     

        เหตุการ์ณตรงหน้าทำเอาคุณจิรศักดิ์ถึงกับงง พอได้สติก็สั่งลูกน้องให้ตามเดียร์ไป แต่ไม่ทันซะแล้ว เดียร์พาลูกหว้าขึ้นรถและขับไปไกลจนเกินกว่าลูกน้องของเขาจะตามทัน

     

     

          .  

         .

         .

     

     

     

         "เดียร์ทำแบบนี้ทำไม?" ลูกหว้าเอ่ยถามเดียร์แต่เดียร์ไม่ตอบพร้อมยังตั้งหน้าตั้งตาขับรถราวกับว่าไม่มีลูกหว้าอยู่ในรถคันนี้

     

     
     

         "เดียร์ก็รู้ว่าคุณจิรศักดิ์มีเงิน มีอำนาจมากแค่ไหน..."

     

     

     

         "เพราะเหตุผลนี้เธอถึงมาแต่งงานกับเขาใช่ไหม" เดียร์หันหน้ามาถามลูกหว้า

     

     

     

         "ไม่ใช่อย่างนั้นนะเดียร์"

     

     

     

         "อย่างงั้นหรอ งั้นฉันจะหาความจริงด้วยตัวฉันเอง"






     

     

     


     

    ตัดชับ อิอิ ยังมีคนรออ่านอยู่มั้ยคะ ถ้าไม่มีจะไม่มาอัพแย้วน้า y___y





    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×