คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #214 : SF | SAD&LOVE SONG [กำแพง] : JOHNJAE
TITLE : SAD&LOVE SONG [ำแพ] *แ้บน 2
RATE : PG-13
TALK : ไว้มาราม่าันับเพลเพื่อนสนิทเศร้านะะทุน ะไม่มีภา่อใใสลับลับอห์นแันไปเรื่อยๆนะะ อบุที่เามาอ่านอยาให้ิามันนะะ ืออนนี้เนื้อเพลมัน่อน้าสั้นเราเลยแ่สั้นามไม่ว่าันนะะ อบุที่เ้ามาอ่านนะะ รัทุนนะะ
* 1,470 ำ
ันไม่อาเ้าใวามรัสุแสนประหลา อเธอ
รัเธอเท่าไหร่็มีแ่เปลือหัวใเปล่าเปล่า นะเออ
เปิประู้อนรับวามอ่อนแอ
ถึเวลาแล้ว ที่้อยอมแพ้
แฮยอนทอสายามอนที่ไ้ื่อว่านรัมันือวามรัวามรัอเาเพียนเียวพวเราบัน้วยวามบัเอิพวเาเป็นเพื่อนร่วมะันเป็นวันเลี้ยานอสาาพวเาเมาพวเรามาบที่ห้อออีนมันเหมือน่วโปรโมั่นที่อีนนั้นอยูแลเทแร์อย่าีา่าอนนี้เาเหนื่อยเหลือเินแ่ำว่ารั ำๆเียวที่รั้ให้เาไม่ไปไหน ไปไหนไม่ไ้อีแล้วเายืนมอายร่าสูโปร่ับหนุ่มน้อยหน้าหวานเป็นใรันในมหาลัยที่ใ้เียอเาร่วมันลายเป็นสนามรัอทัู้่ไปแล้ว
"เี๋ยววันนี้ไปนอนห้อเนล์นะ"
"อืมแล้วแ่"เสียทุ้มเอ่ยบอแม้ะไม่หันมามอแฮยอนเินออมาหน้าห้อแ่นั้น็ทรััวนั่ลร้อไห้ออมาแล้ว
วามรัมันือเราลำแพลเท่าๆันและับมือัน
ลับลายเป็นอีนยิ่สร้าำแพึ้นมาเรื่อยๆ
นเาลายเป็นส่วนเิน..
"ฮึ.. ผมะทนไ้อีแ่ไหน"
แฮยอนอเ่าัวเอร้อไห้อยู่แบบนั้นนเวลาเ้าสู่วันไหมแล้วประูห้อเปิออแฮยอนมออีนที่ไปส่หนุ่มน้อยหน้าหวานเารีบัแเ้าไปทำวามสะอาเพราะอีนไม่อบวามสปรแฮยอนลมือทำอาหาร่ายๆเอาไว้ให้้วยเพราะลัวอีนะหิวแฮยอนมอเียอพวเาัสินใหยิบหมอนออมาวาที่โฟาหน้าทีวี่อนะพาัวเอไปอาบน้ำ
"ไหนบอะไปห้อเนล์?"
"็ไม่อยาไปแล้วหน่ะ.."แฮยอนที่เพิ่อาบน้ำเสร็บอึ้น่อนะเินมานอนที่หน้าทีวีอีน็นั่ิน้าวในรัวแฮยอนมออีนที่ินเสร็็หายไปอาบน้ำเารีบมาเ็บล้าให้อย่าทันที
"เราไม่ไ้อันนานแล้วนะ"
"ถุยายัไม่หมหรือไฮะยอโฮ? แล้วไม่เหนื่อยหรอ?"แฮยอนเอ่ยถามอีนที่เพิ่อาบน้ำเสร็แล้วเินมาอมาหอมเาเอาไว้ ยอโฮทำเพียหัวเราะในลำอ่อนะูบามไรผม
"อส.."
แล้วมีหรอที่แฮยอนะไม่ามใ..
"รัแฮยอนนเียวนะ อ๊ะ.."
"รัสิรับ"
"แฮยอน อื้อ.. รัยอโฮ ยอโฮ อ่า.."แฮยอนบออีนที่พร่ำอพร่ำรัับร่าายอเาอยู่ แ่แฮยอนอาะิผิับำว่ารัาปา
ยอโฮ..
ันไม่มีแรที่ะ้ามำแพที่เธอสร้า
ึ้นไว้ภายในิใเธอ มันสูเินปีนป่าย
ฝืนไปไม่ีนัับรัที่เธอไม่เยเห็น
หัวใเธอยัเป็นอใร ที่ไม่ใ่เรา
เหมือนับทุรั้ยอโฮือยอโฮนเิมยอโฮยัมีเ็แวะเวียนมานะรบเือนแล้วอีนไม่ิะเปลี่ยน และแฮยอนพบว่าเารัยอโฮมา มาเินว่าะรั้อีนไว้อย่านเห็นแ่ัวมันถึวันแล้วที่แฮยอน้อยุิวามสัมพันธ์อเา
เพียนเียว..
"ยอโฮ.."
"มีอะไรรีบๆพูว่าะไปรับนานะ"เสียทุ้มเอ่ยบอแฮยอนยมือึ้นแนบแ้มอีน่อนะอมยิ้มหวานให้เหมือนทุรั้ ยอโฮเอ็สบาลมแฮยอนถอนหายใ่อนะลมือล ประโยมามายในใที่ัเ็บเอาไว้วันนี้มันถึเวลาที่้อบอแล้ว
"เราืนให้ยอโฮทุอย่า วามสุ รอยยิ้ม อิสระ.."
"..."
"เราอโทษที่แย่มันมาเพราะเรารัยอโฮมา"
"..."
"แ่มันถึเวลา้อปล่อยแล้ว"แฮยอนบอ่อนะเลื่อนัวึ้นแะริมฝีปาอิ่มเ้าับริมฝีปาอีนเบาๆ่อนะผละออมาเนินนานระเป๋าที่ไล่เ็บออเาแฮยอนเรียมไว้สัพัแล้ว แฮยอนมออีน่อนะอมยิ้มหวานให้รั้สุท้าย
"รัยอโฮที่สุเลยนะ"
วามริ็รู้ว่าเธอไม่้อาร
แ่เพราะว่ารัึรอมาเนิ่นนาน
เปิประู้อนรับวามอ่อนแอ
ถึเวลาแล้ว ที่้อยอมแพ้
10ปีผ่านไป..
แฮยอนยืนมออีนที่ไ้รับราวัลอยู่บนเวทีในานะนัแสาวรุ่แฮยอนอมยิ้มหัวใเ้นแรทุรั้ยามสบาอีน แฮยอนส่ายหัวให้ับวามิฟุ้่านนมืออเ็ายที่สูเท่าเอวเาวิ่มาุมมือเอาไว้แฮยอนย้ายมาอยู่ที่อเมริานานนแทบำไม่ไ้ เาไม่ิะมีใรใหม่ ส่วนลึภายในใบอให้เารอ
ว่าอีนะลับมา
แ่
เายอมแพ้เสียแล้วในอนนี้..
"มัมฮะยูลุโแเวรี่มั บอไอไ้ไหม?"เวียทุ้มลัษะท่าทาถอแบบยอโฮมาทุระเบียบนิ้วไม่มีุไหนที่ไม่เหมือนเลยันิ
"มัมมิสแ๊อมาร์น่ะ"
"..."
"มัมอโทษ"
แฮยอนมอลูายัวน้อยที่ะัไปมาร์ไม่เยบ่นิถึพ่อเหมือนเ็นอื่นๆ เหมือนับสิ่ที่บอว่าไม่เยมีเลยไม่โหยหา แฮยอนลูบหัวลมแ่สิ่ที่มาร์นั้นไม่เยรู้เลยือยอโฮมีรอบรับใหม่ไปแล้ว แฮยอนมอ่าวที่ึ้น่อยอโฮไ้ลูนแรับภรรยาที่แสนน่ารัอลี แทยแร็ปเปอร์น่ารัื่อั
"มาร์ยูห้ามเลียแ๊อัวเอนะ"
"ไอไม่ิอะไรอยู่แล้ว"
ันไม่มีแรที่ะ้ามำแพที่เธอสร้า
ึ้นไว้ภายในิใเธอ มันสูเินปีนป่าย
ฝืนไปไม่ีนัับรัที่เธอไม่เยเห็น
หัวใเธอยัเป็นอใร ที่ไม่ใ่เรา
ผ่านเรื่อราวมาอีเือบสิปีมาร์เป็นนัร้อื่อัแฮยอนมออีนที่สำเร็ทั้เิน ทั้ีวิรั ถึแม้ว่าะไม่รบเหมือนเ็นอื่นๆ แฮยอนเอ็สามสิว่าใล้ะสี่สิบอยู่รอมร่อแล้ว สิ่ที่เาหวัอย่าเียวือให้มาร์มีรอบรัว มาร์บอเามาไ้สัพัว่ามีแฟนแล้ว ะพามาเอทั้รอบรัวแฮยอนุมมือลูายที่เาุมมาลอหัวใที่เาเหลืออยู่
"มาร์มาแล้วหรอ?"เสียหวานอเ็รุ่นราวใล้เียับมาร์ัึ้นมาร์หอมแ้มนุ่มออีนแฮยอนอมยิ้มอะสสัยลับใบหน้าอีนไม่ไ้
"แฮแม่ไอเอ"
"สวัสีนะฮะุแม่นีุ้แม่ับุพ่อไปห้อน้ำฮะ"แฮยอนโบมือ่อนะนั่รอเสียฝีเท้าที่ัไม่ใล้แฮยอนเลยลุึ้นรอแ่พอเห็นว่าใรเินมาทั้แฮยอนและอีฝ่ายลับะั
"ยอโฮ.."
"แฮยอน?"มาร์ที่เห็นนทัู้่นิ่ไปอะ็อไม่ไ้แฮยอนรีบรั้ัวมาร์ไว้ ่อนที่ะเินไปหาแฮานที่เินเ้าไปหายอโฮ แฮยอนมออีนนิ่มันถึเวลาที่้อบอ
วามริ..
"มาร์นนี้แม่ให้ผ่านไม่ไ้"
"วายมัม?"
"แฮานเป็นลูอยอโฮ มาร์นั้นน้อายอลู.."แฮยอนบอ่อนะรีบับูมืออลูายออไป แม้มาร์ะเสียใมาเท่าไหร่แ่็ีว่าถลำลึไปมาว่านี้อี ยอโฮที่ไ้สิร้อลั่น่อนะว้า้อมืออแฮยอนไว้
"ว่าไนะ!!?"
"ปล่อย.."
"แฮยอนพูอะไรออมาน่ะ"ยอโฮเอ่ยถามแฮยอนสูลมหายใ ่อนะหันมามอหน้าอีน แฮยอนบอรั้สุท้าย่อนะพามาร์เินออไปให้ไลว่าเิม ไลนยอโฮเห็นแ่แผ่นหลัเล็ับแผ่นหลัอลูายอเาเอ
"เราหมายถึยอโฮเยปล่อยเราไปแล้วอย่ามาทำร้ายเราับลูอีนะ"
ันไม่มีแรที่ะ้ามำแพที่เธอสร้า
ึ้นไว้ภายในิใเธอ มันสูเินปีนป่าย
ฝืนไปไม่ีนัับรัที่เธอไม่เยเห็น
หัวใเธอยัเป็นอใร ที่ไม่ใ่เรา
END
อบุที่เ้ามาอ่านนะะ
#ficGuten
ความคิดเห็น