คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #115 : OS :: BABAY JAEHYUNNIE [JOHNJAE ft.SEOKMIN]
"แฮยอนะเป็นเ้าสาวอพี่ยอโฮ!"
"รับแฮยอนะเป็นเ้าสาวอยอโฮไม่มีใรแทนที่ไ้เลยนะรับ"
.
เ็น้อยวัยประถมศึษาปีที่หนึ่อบุมมืออพี่ายัวสูที่อาศัยอยู่ละแวบ้านเียวหรือ้าบ้านิัน
อาสามาส่น้อาย้าบ้านัวอวบลมแ่น่ารัไม่หยอไม่ว่าะนิสัยหรือรูปร่าท่าทา
อย่าับลูหมูสีมพูัวน้อย
เาพาอีนมาส่ที่หน้าห้อเรียน่อนะย่อัวลอีนับออเาเอาไว้แน่นไหนะร้ออแามประสาเ็อี
"ฮื้อ ไม่เอาพี่ยอโฮะทิ้แฮยอน.."ยอโฮยิ้มว้า่อนะเ็ราบน้ำาที่ไหลลมา
่อนะหอมแ้มยุ้ยที่ึ้นสีแเพราะอีนนั้นร้อไห้โย
"พี่ยอโฮไปเรียนึ้าๆไรับนีแฮยอน้อเรียนึนี้นะรับ"
"พี่ยอโฮะมารับแฮยอนใ่ไหมฮะ"
"มารับสิรับใระทิ้ลูหมูัวน้อยันไ้ลอหืม?"ยอโฮบอพร้อมรอยยิ้มว้า ลูหมูัวที่ว่าโผเ้าอนเป็นพี่เ็มรั
ยอโฮมอเ็น้อยที่ทำปาู่ใส่เาเลยุ๊บริมฝีปาเล็นั้น่อนะหอมแ้มนิ่ม
"ไว้มารับนะรับแฮยอนนา"
"ฮะพี่ยอโฮ!"
เ็น้อยวิุ่๊ิ๊เ้าไปหาที่นั่ภายในห้อยอโฮอมยิ้ม่อนะส่ายหัวแล้วเินาไปแล้ว
แฮยอนเลือที่นั่เือบ้านหน้าสุ่อนะนั่ลารมาเรียนในั้นประถมวันแรูน่าลัวไปเสียหม
แ่ทว่าน้าน้า็้อมอเา ทำเอาแฮยอนมอ้วยวามหวาลัวพออีฝ่ายยิ้มนาหยีใส่แฮยอนเท่านั้นแหละ
แฮยอนเลย..
"ฮึ ... แ้แฮยอนะลับบ้านแล้ว!"
แฮยอนแผเสียลั่นนุรูที่อยเฝ้าอยู่้อวิ่เ้ามาปลอบันนัวโยนแฮยอนถูปลอบนหายอแแล้ว่อนะนั่ลที่เิมเ็น้อยน้า้มหน้า้มา้วยวามรู้สึผิทันที
แฮยอนมอ่อนะยื่นมือไปรหน้าอีนยิ้มว้านาปิทันที
"เราอมินนะ!"
"เราแฮยอน.."
นั้นือเพื่อนนแรอแฮยอนในั้นประถมศึษาปีที่หนึ่
และเป็นนแรที่ทำให้เาร้อไห้้วย แ่หลัานั้นอมิน็ัวแทบะิับแฮยอนลอเวลานพี่าย้าบ้านที่อยรับอยส่สัเเห็นอะไรบาอย่า
ยอโฮที่มารอแฮยอนเลิเรียนเพราะระับั้นม.้นปีสามนั้นเลิไวว่า
"พี่ยอโฮ!"
"แฮยอน.."ยอโฮเรียอีนเสียเบาเป็นารุที่อีนวิ่มาแ่แฮยอนไม่สนใหรอร่าเล็วิ่เ้าหาอ้อมอนเป็นพี่าย
ยอโฮมออีนทีุ่๊บเ้าที่ปาเานลายเป็นว่าทุรั้ที่เอหน้าัน้อุ๊บปาันหนึ่ที
ยอโฮอุ้มเ็น้อยึ้นแนบอ่อนะเ็ว่ามีเ็ัวสูไม่่าันยืนมอเาอยู่
"เอ่อ.. เรามารอใรหรอรับ?"ยอโฮเอ่ยถามอย่ามีมารยาทออไปเ็หน้าอีนอมยิ้ม่อนะี้ไปทาแฮยอน
"รอแฮยอนหรอ?"
"แฮยอนสัาว่าะลับบ้านับอมิน!"เ็น้อยบอเสียัฟััยอโฮส่ายหัว
่อนะพยัหน้ารับับำพูอีน
เาเลย้ออาสาพาอีนไปส่บ้านไหนะ้อถามเบอร์พ่อแม่อเ็อมิน แล้วถามทาลับบ้านยัีที่บ้านอีนอยู่ไม่ไลบ้านเาเท่าไหร่นั
"ไว้เอันนะแฮยอน"
"ไว้เอันนะอมิน!"ยอโฮยืนมอเ็สอนที่โบมือให้ัน้วยรอยยิ้ม่อนะย่อัวให้แฮยอนี่หลัแล้วพาเ็ลับบ้านพร้อมันและ็เป็นแบบนี้อยู่ทุวัน
นระทั่..
.
"พี่ยอโฮ!"
าเ็น้อประถมปีที่หนึ่ในวันนั้นลายเป็นเ็ประถมสี่เสียแล้วแฮยอน็ยัเป็นเ็น้อย้าบ้านอยอโฮนเิมแถมแ้มยัยุ้ยมาึ้นอี
เพิ่มวามน่ารัแบบฟุ้ระายลอเวลาเลย็ว่าไ้นพี่าย้าบ้านที่อยู่ม.ปลายปีสุท้ายอหวไม่ไ้
"ไรับแฮยอนเรียนยาไหม?"ยอโฮเอ่ยถาม่อนะยี้ผมอีนแฮยอนยััวเท่าเอวเาอยู่เลยในะที่เาสูเอาสูนอีนน้อยใบอว่าสูไปแฮยอนไล่ามไม่ทัน
"พี่ยอโฮสอนารบ้านแฮยอนนะรับวันนี้อมินะมา้าที่บ้าน้วยอ่า.."
"้า?"
"อื้อ! นี้รออมิน่อนนะพี่ยอโฮอมินไปห้อน้ำแปบเียว"
เสียหวานบออย่าไม่ไ้ิใอะไรแ่ยอโนั้นแหละที่ิใเ็น้อยในวันนั้นที่เาอุ้มไ้วันนี้เา็ยัอุ้มแฮยอนเสมออีน็ูพอใ้วย
ยอโฮมออีนที่มีเป้ใบให่สะพายมา้วยรั้นะไม่่วย็ไร้น้ำใเินไปเาเลยว้าระเป๋าอีนมาถือไว้
"วันนี้มีารบ้านอะไรรับเ็ื้อ?"ยอโฮเอ่ยถามึ้นมาแฮยอนทำหน้าริ่อนะยื่นหน้ามาุ๊บปาอพี่ายัวโ่อนะพูึ้นมา
"ลืมุ๊บเลย
่าวันนี้มีารบ้านเลสมารอะไร็ไม่รู้.."ยอโฮหอมแ้มนิ่มเบาๆ่อนะเหลือบมออมินที่เหวอไปเล็น้อย่อนะยิ้มให้แฮยอน
ให้มันรู้บ้าว่านี้ใร..
หลัาที่ลับมาบ้านยอโฮพาเ็น้อยสอนไปสอที่บ้านอแฮยอนเามอแฮยอนที่เินเ้าไปอาบน้ำ่อนะมอสมุารบ้านที่อีนวาเอาไว้สมารแบบ่ายๆที่เาพอยัะำไ้เาเปิหนัสืออีนเียบๆ่อนะเยหน้ามออีนที่มีท่าทีลุลี้ลุรน
"เป็นอะไรน่ะเรา?"
"พี่รับือผมอบแฮยอน.."
"เ็ป.สี่สมัยนี้เนี่ยนะ .. ไม่ไ้ไม่ให้อบัไหม?"ยอโฮบอึ้นมาทำเอาเ็ฝั่ร้ามอ้าปา้ายอโฮยัิ้วให้ประวบเหมาะับแฮยอนที่ออมาาห้อน้ำพอิบพอีเามอแฮยอนที่เินมานั่้าัวเา
อมินเินเ้าห้อน้ำ้วยใบหน้าห่อเหี่ยว
"แฮยอนรู้ไหมว่าอมินอบเรา?"ยอโฮหันมาถามเ็น้อย้าายอีนเยหน้ามอ่อนะส่ายหัว
"แ่แฮยอนอบพี่ยอโฮนี้หน่า.."
ยอโฮที่พอไ้ยินแบบนั้น็อมยิ้ม่อนะรั้ัวอีนึ้นมานั่ที่หน้าาแฮยอนหัวเราะิเพรามือหนาี้เ้าท่่เอวเา
แฮยอนอออีนไว้ใบหน้าุลที่อแร่ยอโฮมอเ็น้อยบนัมือหนาหยุี้เอวแฮยอนผละออมา่อนะมอหน้าอีน
าลมรื้นไป้วยน้ำา ยอโฮมอ่อนะยมือึ้นลูบแ้มใสเบาๆ
"พี่ยอโฮ.."
เสียหวานถููลืนหายไปในลำอ
เมื่อริมฝีปาหนาทาบทับลมาไม่เหมือนารุ๊บในทุรั้ที่เอัน มือหนานวที่แ้มใสเบาๆนอีนเผยอปาึ้นลิ้นร้อนวัเี่ยวลิ้นเล็มือเล็ิเ้าที่เสื้อนัเรียนม.ปลายทันที
มือหนา็รั้เอวอีนเอาไว้
"เห่ย!"เสียออมินัึ้นทำให้แฮยอนผละออมา
่อนะยับมานั่้าๆัวอยอโฮแทนยอโฮถอนหายใ่อนะเสยผมลวๆ ่อนะเปิหนัสือเพื่อสอนอีสอน
ีอมินะไ้รู้ว่าแฮยอนอใร
วอแวให้มันน้อยๆหน่อย..
.
แฮยอนาเ็น้อยัวอวบในวันนั้นอนนี้อีนโึ้นเยอะแล้วแ่็ยัสูไม่มา
ยอโฮที่อยู่ในุมหาลัยในานะนัศึษาแพทย์แทนแล้วเาอยู่ปีห้ายัเหมือนเินในทุเ้าเามาส่
แฮยอนเสมอแ่เปลี่ยนาเินูมือหรืออุ้มเป็นับรถแทนแล้ว
เามออีนที่เรียอยู่เพราะอยู่ใน่วสอบลาภาเาอมยิ้ม่อนะยี้ผมนิ่มเบาๆ
"ถึแล้วนะรับเ็ื้อ"เสียทุ้มเอ่ยบอาลมที่้ออยู่ในีทเรียนเยหน้ามอ
ยอโฮอมยิ้มแฮยอนหันใบหน้ามา่อนะริมฝีปาที่ริมฝีปาอีนไม่่าาอนเ็เลยแม้แ่น้อย
ยอโฮหอมแ้มนิ่มเบาๆ
"แฮยอนลัวทำไม่ไ้อ่า.."
"พี่ิวให้เรานานี้ยัไม่ไ้อีหรอรับ?"
"ฮื่อ.."เสียหวานร้อนเาอยิ้มไม่ไ้เาหอมแ้มอีที แฮยอนเินลไปารถยอโฮมอเพื่อนสนิทนเียวอแฮยอนเ้าเ็อมินอะไรเ้าเิมนั้นแหละ
พอเาเรียนบเท่านั้นแหละ อีนยิ่ว่าวอแวอีไ้ใให่เลย
หมี๋เหลือแน่!
.
ยอโฮที่เรียนบหมอแล้วเาอยู่ในุรุยสำหรับรับปริา
ยอโฮมอเ็น้อยที่อหยุเรียนมารึ่วันเพื่อมารอเาอีนมาพร้อมับลูโป่ใบโับ่ออไม้่อโเาอมยิ้มทันที
พ่อแม่อเาับพ่อแม่อแฮยอนเอ็มา้วย
เาเินไปหาอีนแฮยอนที่ึ้นมัธยมปลายปีหนึ่ไ้แล้วเามออีนที่ยื่นอมาให้
"ยินี้วยนะพี่หมอ"เสียหวานเอ่ยบออย่าน่ารั
ยอโฮ้มลหอมแ้มนุ่ม แฮยอนุ๊บปาอีนอย่าเย
ยอโฮมออีนที่ัวโึ้นนัวเท่าาอเาแล้ว
"พี่ออะไร้วยไ้ไหมเ็ื้อ?"
"อมาเลยแฮยอนะามใพี่ยอโฮเลย!"
ยอโฮมออีน่อนะอมยิ้มพ่อับแม่อพวเาับเาับแฮยอนถ่ายรูป้วยันพวท่านรู้ถึวามสัมพันธ์อพวเาสอนว่ามันมาว่าพี่น้อันมานานมาแล้วแ่ไม่เยมีใรอเป็นแฟนเพราะยอโฮให้แฮยอนเือบทั้ีวิแล้ว
"มีนสัาับพี่อนเ็ว่าโมาะเป็นเ้าสาวอพี่"
"..."
"แหวนวนี้พี่ฝาเราไว้่อนไ้ไหมไว้เราเรียนบ แ่านันนะรับ"
แฮยอนยิ้มนิ่อีนยื่นแหวนมาให้รหน้าาลมโรื้นไป้วยน้ำา
ยอโฮับมือเล็ไว้่อนะสวมแหวนเ้าไปที่นิ้วเรียนเา้อเอาแหวนอแม่เาไปแ้่อนะเอามาให้แฮยอนใส่ในวันนี้
เามออีนที่พุ่ัวเามาอเสียแน่นไหนะใบหน้าที่ฝัลที่ออีนสะอื้นนัวโยน
เาลูบหัวอี่อนะูบเบาๆ แฮยอนเยหน้ามอใบหน้าออีนที่ไม่เยเปลี่ยนไปเลย
"พี่รัแฮยอนนะรับ"
"แฮยอน็รัพี่ยอโฮรัมาลอเลย"
.
แฮยอนยัมาเรียนามปิแหวนที่ยอโฮให้นั้นเาร้ออให้อีนื้อสร้อยมาให้่อนะเอาแหวนล้อเอาไว้แล้วสวมไว้ที่อแฮยอนยับับอมินเป็นเพื่อนเหมือนเิม
็รู้ว่าอีฝ่ายนั้นิอะไรแ่เาเอ็ไม่ใ่นที่เ้าสัมเ่มานั
"แฮยอน หูยหอม.."เสียออมินเอ่ยบอ แฮยอนมอแนที่โอบอัวเาไว้ไหนะมูที่สูมแถมอเา่อนะีที่มืออีนเบาๆ
ทำเอาอีนหัวเราะแห้ๆ
"ริสิอมินวันนี้ไปทำรายานบ้านเราแล้วะ้า.."
"เรียมอมาแล้ว้ะนี้"
แฮยอนมออีนที่หันหลัเผยให้เห็นเป้ใบโ
แฮยอนพยัหน้า่อนะเินเ้าห้อเรียนเป็นปิที่เาอยู่ที่ไหน อมินะามเาเสมอั้แ่ประถมนอนนี้
มัธยมปลายปีหนึ่แล้วอีนยัามเาเสมอ แฮยอนั้ใเรียนเหมือนทุวันนเย็นู่หมั้นอแฮยอน็มารับเหมือนเยแฮยอนมออีนที่รถระล
"นสวยให้พี่ไปส่ไหม้ะ?"
"ูแลนไ้มาไปหรือไรับพี่หมอ?"แฮยอนบอ่อนะเินึ้นไปนั่อมินเอ็เปิประูหลัึ้นมานั่้วยยอโฮปิหน้า่า่อนะหอมแ้มนิ่มออีนเบาๆ
แฮยอนอมยิ้ม่อนะุ๊บที่ปาอีนเบาๆ
"เอ่อ.."อมินที่็อ้าอีรั้เาแอบอบแฮยอนมาั้แ่ประถมหนึ่ทำไ้มาสุ็แ่ับมือ
บ่อิอ่ะ
..
"พี่ยอโฮวันนี้อมินมา้า้วยนะ"
"..แฮยอน็มานอนห้อพี่สิ ให้เพื่อนเรานอนห้อเราไป เราะให้เบียันไ้ไเียแฮยอนนอนไ้แ่นเียว"ยอโฮบอึ้นมาแฮยอนเบะปา่อนะพูึ้นมาพอรู้ว่าพูอะไร็รีบเอามือปิปาทันที
"อะไรอ่ะทีพี่ยอโฮมานอนเบียแฮยอนออบ่อย!"
"นอนเบีย?"อมินเอ่ยถามึ้นมายอโฮมออีนที่นั่้านหลัรถ่อนะยิ้มร้ายแล้วพูึ้นมาทำเอาอมินอ้าปา้าทันที
"็นเป็นแฟนันนอน้วยันไม่ไ้หรอไม่สิ
นเป็นู่หมั้นันนอน้วยันมันแปลหรอ?"
"พี่ยอโฮ!"
อมินอิาอ่ะร้าบ..
.
วันนี้เป็นวันสำัยอโฮที่อเ้าเวรึแทนเามีนัพิเศษยอโฮถือ่ออไม้เ้ามาภายในโรเรียนเ็น้อยที่ยืนอยู่ในหอประุมเายิ้มมออีนที่นั่เียบไม่็ุยับเพื่อนามประสา
วบนเสร็สิ้นพิธีแฮยอนเินออมาพร้อมับอมินเาไม่สนใหรอ
เายื่น่ออไม้ให้อีนอมยิ้ม่อนะริมฝีปาลมาเบาๆ เา้อนัวอีนึ้น่อนะอมยิ้ม
"ยินี้วยนะรับพร้อมะเป็นุนายอหรือยัเ็ื้อ?"ยอโฮบอ้วยรอยยิ้มมือเล็เลยีเ้าที่ออีนเบายอโฮเหลือบมออมินที่เินอมอพวเา
"ถามริยัไม่เลิอบแฮยอนอีหรือไ?"
"พี่ยอโฮ.."แฮยอนีออีนยอโฮวาแฮยอนล่อนะโอบเอวเล็เอาไว้อมินถอนหายใ่อนะพยัหน้า
ยอโฮบไหล่อีน่อนะพูึ้นมา
"พี่เ้าในะเว้ย ือน้ออ่ะอบแฮยอนมานานแ่พี่อบมานานมาว่า
ไม่สิพี่รัแฮยอนั้แ่แรเห็นพ่อแม่พี่ับแฮยอนเป็นเพื่อนันวันที่แฮยอนเิพี่็อยู่้วย
เ็ัวอวบที่ถูล้าเนื้อล้าัววาลมโพี่รัทั้หม"
"..."
"พี่เยบอว่าเราห้ามอบแฮยอนใ่อนนั้นพี่ยัเ็แล้ว็ี้หึ
ไม่ใ่ว่าอนนี้็ให้อบไ้นะแ่ะบอว่าเปิใให้ับนอื่นบ้ามันะมีนที่พอีับใอน้อแหละ"
"แฮยอนโีนะรับที่ไ้เอพี่"
"ผิแล้วพี่่าหาที่โีที่เอแฮยอนที่พี่อยาเป็นหมอ็เพราะแฮยอนอีนน่ะื้อป่วย็่ายพี่อยาูแลเาไปลอเลย"
"ผมยอมแพ้แล้ว.."
ยอโฮมออีน่อนะยิ้มำพอหันมามอ
แฮยอนาลมโุ่มไป้วยน้ำา ยอโฮรั้เอวอีนให้มาแนบิัวเาใบหน้าอีนบลที่ไหล่ยอโฮลูบหัวอีนแผ่วเบา
แฮยอนสะอื้นนัวโยนเาหอมแ้มนิ่มเบาๆ
"แฮยอน ฮึ.. รัพี่ยอโฮ"
"พี่็รัแฮยอนนะรับแ่านันนะ.."
แฮยอนพนัหน้าหึหัยอโฮแะสร้อยอีนออ่อนะึแหวนมาสวมให้อีนยอโฮเ็น้ำาาใบหน้าสวย
แฮยอนอมยิ้มว่าะแนบหน้าผาันและัน แฮยอนหลับาล่อนะนึถึเวลาที่ผ่านมาเามียอโฮมาลออีนเป็นทั้พี่
เพื่อน รู หมอ ผูู้แล และนรั ยอโฮเป็นทุอย่าในีวิอเา
และยัเป็นสามีอเาอี้วย..
"พี่ผมะหารัแท้แบบพี่ไ้ที่ไหนอ่ะ?"
"โว้ยนเาึ้ันมึถามหลัไม์ไ้ไหม!!?"
.
ในที่สุวันสำั็มาถึานแ่เรียบ่ายยอโฮมออีน่อนะอมยิ้มแฮยอนวันนี้น่ารัเป็นพิเศษ
่ออไม้วันนี้ไปเป็นออมินที่ไ้เป็นเ้าอ แฮยอนอมยิ้มวบนบานแล้วยอโฮที่อยู่ในห้อหอันสอน
ยอโฮทน่มใรอนถึวันนี้เาะทบ้นทบอใหุ้้มเลยเาอเอวเล็เอาไว้ อีน็ยืนพิออเา
"รั้แรอพี่ับแฮยอนเลยนะ"
"ลาม .."
ยอโฮอมยิ้มำเสื้อผ้าอพวเา่อยลที่้าเีย
ยอโฮ้อนัวอีนไปที่เียแฮยอนเียหน้า้วยวามเินอาย็มันรั้แรอพวเาทัู้่เลย
ยอโฮที่ำลัะ้มล้มแนบริมฝีปาลที่ริมฝีปาอีน
แ่ทว่า..
"แฮยอนถ้านอนหลับไม่สบายโทรหาเราไ้นะ!"
"ไอ้อมินูะสวีทับเมีย!!!"
END
อบุที่เ้ามานะะ
#ficGuten
ความคิดเห็น