คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : MFB IV : ชอบ ..ดีไหมนะ?
ก็.. ไม่รู้สินะ
หลังจากเหตุการณ์หลังกินข้าวจบไปพร้อมกับใบหน้าแดงๆของแบมแบม มาร์คเลือกที่จะนอนอ่านหนังสือสบายๆบนโซฟายาว ส่วนแบมแบมก็เดินออกมาจากบ้านเพื่อหาร้านกรอบรูปใกล้ๆ ก็แบมแบมจะซื้อมาใส่รูปโพลาลอยด์ที่คุณแม่ถ่ายให้ อีกอย่างรูปแบบนี้ต้องเก็บไว้ ..
“แบม..”เสียงทุ้มดังขึ้นด้านหลังพร้อมกับแขนที่สอดเข้ามากอดอีกคนแน่น แบมแบมสะดุ้งก่อนจะรีบหันมองใบหน้าคมที่เกยคางเขาเอาไว้
“จองกุก! ปล่อยเรา!”เสียงหวานร้องออกก่อนจะดิ้นให้หลุดจากอ้อมกอดของอีกคน แต่ก็ทำอะไรอีกคนไม่ได้ จองกุกยิ่งกอดอีกคนแน่นขึ้นไปอีก
“แบมเราคิดถึงแบมนะ”เสียงของจองกุกดังขึ้นอีกครั้งพร้อมกับจมูกที่คลอเคลียลงมา แบมแบมได้แต่เบือนหน้าหนี นี้เขายังไปไม่ถึงร้านกรอบรูปเลย!
ยังมาเจอกับคนที่มาจีบเขาอีก!
“จองกุกปล่อยเรานะ ตอนนั้นเราไล่เราให้ไปแล้วจะมาอะไรอีกเรา นี้ปล่อยเรานะ!”เสียงของแบมแบมดังขึ้นพร้อมกับแรงดิ้น มือเล็กแกะมืออีกคนออกแต่เหมือนว่าไม่เกิดอะไรขึ้นเลย แบมแบมจิปากอย่างขัดใจที่ทำอะไรไม่ได้เลย
พี่มาร์คช่วยแบมด้วยสิ
ขอร้องหล่ะ..
“เปิดห้องเลยดีกว่า?”เสียงทุ้มดังขึ้นด้านหลังทำให้จองกุกตกใจเผลอปล่อยอีกคน แบมแบมรีบดันอีกคนออกทันที คนตัวสูงเดินมาหยุดที่หน้าคนตัวเล็ก
“อย่างน้อยถ้าจะทำอะไรน่าอาย ..”
!!!
“ก็ไปเปิดห้องไม่ก็โรงแรมสิ”ราวกับถูกตบหน้า ด้วยคำพูอของมาร์ค แบมแบมมองอีกคนนิ่งอย่างไม่เชื่อคำพูดที่ออกมาจากปากอีกคน
“พี่มาร์คทุเรศ!”คนตัวเล็กว่าก่อนจะพลักมาร์คแรงๆก่อนจะวิ่งกลับบ้านมาร์คมองอีกคนที่วิ่งไปลับตาก่อนจะหันมามองอีกคน มือหนาคว้าคอเสื้ออีกคนไว้
“เมื่อกี้ทำอะไรหรอ?”เสียงทุ้มถามขึ้นแต่ว่ามัน ..กลับดูเยือกเย็นจนน่ากลัว
“ปะ เปล่า”
“ก็ดี .. แต่เผื่อว่าจะมีครั้งที่สอง”คนตัวสูงเหวี่ยงอีกคนลงกับพื้นก่อนจะต่อยซ้ำลงไปอีกที มาร์คยืนมองอีกคนที่รีบวิ่งออกไปไกล ก่อนจะเดินไปยังร้านเล็กที่อยู่ไม่ไกล ..
ก็เขาไม่ชอบให้ใครมาแตะของของเขา ชัดเจน?
มาร์คเดินกลับเข้าบ้านมาในมือมีถุงกรดาษลายน่ารัก รองเท้าผ้าใบของอีกคนถอดวางอยู่ แสดงว่าแบมแบมคงกลับมาแล้ว .. มาร์คตัดสินใจวางถุงไว้ที่ห้องรับแขกก่อนจะเดินขึ้นห้องนอนพร้อมนิยายแปลเล่มเดิม แบมแบมที่แอบมองจากห้องครัวเดินมาที่โซฟาก่อนจะแอบเปิดถุงดู
“เฮ้ย! พี่มาร์คไปเอารูปมาจากไหนอ่ะ?”มือเล็กหยิบกรอบรูปสีชมพูอ่อนที่มีหมาน้อยสีตาลอ่อนที่ทำจากไม้ชิ้นเล็กๆแปะรอบๆ ดูแล้วน่ารัก แถมรูปข้างในยังเหมือนของที่คุณแม่ถ่ายให้เลย
รูปเขากับพี่มาร์คจับมือกัน..
แต่นี้พี่มาร์คทำให้หรอ?
..น่ารักแบบซึนๆว่ะไอ้ที่โกรธมาหายหมดแล้ว หายเมื่อกี้เลย
“หือ?”มือเล็กดึงโพสอิสที่แปะอยู่ข้างหลังกรอบรูปก่อนจะยิ้มกับประโคยสั้นๆแค่สองคำแต่น่ารักจริงๆแหละ หรือจริงๆแล้วตัวพี่มาร์คเองนั้นก็มีใจให้แบมแบมเหมือนกันนะ
‘ ขอโทษ ☹ ’
“ชอบป่ะ?”แบมแบมสะดุ้งทันทีก่อนจะหันไปมองอีกคนที่ยืนอยู่ด้านหลัง มาร์คยืนยิ้มแบมแบมมองแก้มทั้งสองข้างแดงระเรื่อ
“ขอโทษแบมแล้วว่าแบมอย่างนั้นทำไหม?”แบมแบมวางกรอบรูปลงบนโต๊ะเบาๆ ก่อนจะหันมาคุยกับมาร์ค มาร์คเดินมาข้างๆก่อนจะโอบไหล่ๆของอีกคนไว้
“ก็ไม่ชอบให้ใครมาแตะ..”
?
“ของของพี่ คนที่แตะได้ก็ต้องมีแต่พี่สิ ”
...
ขอเวลาให้หัวใจแบมเต้นโหน่ย
ละลายแล้ว ..
.
ปาร์ค จินยอง ที่สละเวลาการดูหนังอันแสนสุขมาห้างใกล้หอเพื่อเลือกขนมกลับหอ.. มือบางกำลังไล่ดูขนมห่อที่ตัวเองอยากกิน อยู่หอตั้งอาทิตย์นึงทั้งที จะกินขนมให้หน่ำใจเลย เอาให้ตัวบวมมากขึ้นกว่าเดิม!
“อ่ะ!”เสียงหวานร้องขึ้นทันทีรู้ว่าเดินชนกับแผ่นอกกว้าง พอเงยหน้าไปมองก็พบกับ..
พี่แจบอม!
“อ้าวน้องตัวเล็กคนนั้นนิ เป็นอะไรรึเปล่า?”มือหน้าแตะลงที่แก้มของอีกคนก่อนจะลูบเบาๆ จินยองได้แต่ก้มมองพื้น แก้มทั้งสองข้างขึ้นสีระเรื่อ ..ก็มือหนาของคนที่ชอบกำลังลูบแก้มเขาอยู่นิ
ฟิน!
“มะ ไม่เป็นไรฮะ”
“มาซื้อขนมหรอมา พี่เลี้ยงหล่ะกันถือเป็นค่าที่พี่ชนเมื้อกี้”ยังไม่ทันที่จะได้แย้งอะไร แจบอมก็เอาตะกร้าไปถือซะแล้ว ตะกร้าที่เต็มไปด้วยขนมถูกนำไปคิดเงินโดยคนจ่ายก็แจบอมอีกน่ะแหละ
“แต่ว่าของเยอะแบบนี้ให้พี่ไปส่งดีกว่าไหม?”
ใจดีแถมโคตร สปอยเลย จินยองชอบอ่ะ..
“ไม่เป็นไรหรอกเขากลับได้นะ อยู่แค่นี้เอง”แจบอมยิ้มแต่ไม่ตอบอะไรก็ถือถุงขนมไปซะแล้วทำให้จินยองต้องเดินตามเงียบๆ รถสปอร์ตคันหรูถูกจอดไว้แจมบอมกดเปิดก่อนจะวางของไว้ข้างหลังจินยองมองแถบตาถลน
ก็นี้มันออดี้ตัวใหม่เลย!
“บ้านตัวเล็กอยู่ไหนกันหล่ะ?”แจบอมที่เก็บของเสร็จหันมาถามอีกคนที่ยืนจ้องรถเขาอยู่ก็ต้องขำกับท่าทางซื่อๆของจินยองที่หลุดออกมา
..จินยองที่อึ้งกับรถราคาแพงทำให้ แจบอมมองก่อนจะเดินมาพาอีกคนเข้าไปนั่งในรถ
“บ้านไปทางไหนคะ?”
“เอ่อ ..ออกจากที่นี้ไปคอนโดที่ใกล้โรงเรียนนะมีตึกเดียวเลยครับ..”แจบอมพยักหน้ารับเบาๆ ก่อนจะเอื้อมตัวเข้ามาใกล้อีกคนจน จินยองต้องถอยตัวเองติดกับประตู
“คาดเบลต์ด้วยสิคะ”แจบอมบอกกับจินยองที่หลับตาปลายจมูกโด่งของแจบอม เฉียดแก้มใสก่อนจะดึงสายเซฟตี้เบลต์มาคาดให้อีกคน แก้มใสขึ้นสีระเรื่อ จินยองลืมตาก่อนจะก้มหน้าลง
“ขอบคุณครับ ..”เสียงหวานบอกแจบอมยิ้มอย่างถูกใจ
ก็เขาชอบแบบนี้นิหน่า ..
เห็นแล้วหมั่นเขี้ยวคนอะไรน่ารักเป็นบ้า ..
.
“ป๊า! แบมมาหา!”เสียงหวานดังขึ้น ก่อนจะปรากฏให้เห็นคนตัวเล็กที่วิ่งมากอดคนเป็นพ่อที่ยืนอยู่ที่ห้องครัวภายในร้านอาหารไทยร้านเล็กๆ แบมแบมกระโดกอดพ่อแน่น มือกร้านก็กอดตอบลูกชายตัวเล็กแน่น
“ทำไมวันนี้ไม่ไปเรียน หืม?”เสียงทุ้มถามขึ้น แบมแบมยู่ปากทันที
“ก็วันนี้เขาหยุดกันทั้งนั้นหล่ะป๊า คิดถึงแบมไหม?”เสียงหวานของแบมแบมบอกอย่างเจื้อแจ้ว ทำเอาคนเป็นพ่อยิ้มไม่หยุดก็ลูกชายเขาเหมือนภรรยาสุดที่รักแค่ไหน ตั้งแต่นิสัย รูปร่าง น่าตา น่ารักจริงๆ..
“คิดถึงสิแล้วที่บ้านเป็นยังไงบ้างมาเดียวพ่อทำของกลับไปให้ไหม?”พ่อบอกก่อนจะรีบร้อน จะไปทำให้แต่มือเล็กกลับแตะลงที่แขนของพ่อเบาๆ
“ไม่ต้องหรอก คุณม๊ากับคุณป๊าไม่อยู่ไปเที่ยวครบรอบฮันนีมูนน่ะ”แบมแบมบอกอย่างติดตลก ทำเอาพ่อยิ้มได้พอเห็นลูกยิ้ม
“แล้วนี้มาคนเดียวหรอลูก? ไม่หลงทางหรอ?”พ่อรีบถามทันทีก็ลูกชายเขาออกจะโก๊ะหน่อยก็ต้องเป็นห่วงกันธรรมดา..
“โห ป๊าอ่าแบมไม่หลงหรอก โตแล้วนะ..”แบมแบมบอกอย่างจะยู่ปาก ทำเอาพ่อเลิกคิ้วมอง เป็นเชิงถามอีกครั้ง แบมแบมพ่อมองก่อนจะเบะปาก
“ก็ได้ๆ ..พี่มาร์คเป็นคนพามาตอนนี้บอกให้นั่งรอข้างนอกก่อน”แบมแบมบอกพ่อพยักหน้ารับก่อนจะสั่งให้ พนักงานภานในร้านเดินเอาน้ำไปเสริฟให้ กับคนตัวสูงที่มานั่งรอลูกชายเขาอยู่
“ให้มาร์คเขาพามาเขาก็ยอมพามาด้วยหรอลูก?”คนเป็นพ่อถามอย่างไม่เชื่อก็ฟังจากที่ฟังเพื่อนเขาเล่ามา นิสัยของลูกชายเพื่อนก็แปลกพอสมควรเลยนะ..
“ครับ”เสียงหวานตอบทั้งๆที่ยังหน้าแดงๆ ทำเอาพ่อขมวดคิ้ว
“แล้วจะไปไหนกันต่อ หืม?”
“ก็แบมมาช่วยป๊าทำงานไง”คนตัวเล็กยู่ปากทำเอาคนเป็นพ่อถึงกับหัวเราะ มือหนาวางลงบนหัวถุยๆของแบมแบม ก่อนจะลูบเบาๆ คนตัวเล็กซบลงที่อกของพ่อทันที
“ถ้าแบมจะช่วยป๊านี้ต้องเตรียมเงินไว้ซ่อมของเลยใช่ไหม หืม?”คพ่อบอกอย่างติดตลก ทำเอาแบมแบมดิ้นไปมาอย่างงอนๆ
“ว่างก็ไปเยี่ยมแม่เขาสิ..”
“…”แบมแบมมองคนเป็นพ่อที่มีรอยยิ้มจางๆประดับบนใบหน้ามือเล็กเอื้อมไปจับแก้มกร้านเบาๆ
“ป๊าไม่ได้ไปหาแม่เขานานแล้วนะ ..ฝากแบมได้ไหม?”พ่อบอกอย่างยิ้มๆ แบมแบมพยักหน้าเป็นเชิงว่าตกลง แบมแบมรีบเดินออกจากห้องครัวก่อนจะมาหามาร์คที่นั่งรออยู่ ก่อนจะกอดลาพ่อเบาๆแล้วเดินออกจากร้านไป..
“โอ๊ย ..”เสียงทุ้มดังขึ้นหลังจากเดินไปส่งลูกชายตัวเองแล้วเดินกลับเข้าร้าน มือหยาบกร้านจับที่ออกตำแหน่งหัวใจของตัวเองแรงบีบที่หนักที่ทำให้เขาเจ็บไปหมด ลูกน้องภายในร้านรีบวิ่งมาพยุงเขาทันที
“เฮียไหวไหม?”ลูกน้องถามเขาทันทีมือหยาบโบกเป็นเชิงว่าไม่เป็นไรก่อนจะเดินจับอกเข้าห้องครัวไปเงียบๆ เพราะว่าเขายังไหว..
.
“จะไปไหนอีก?”มาร์คถามขึ้นหลังจากแบมแบมลากเขาขึ้นรถเมล์ แถมยังใช้เขาถือช่อดอกไม้สีขาวหลายชนิดที่แวะซื้อตั้งแต่ออกจากร้านของพ่อแบมแบมแล้วมาขึ้นรถเมลล์
“พาไปซักที่”เสียงหวานที่ตอบกลับมาทำเอาอยากจะให้ดอกไม้ในมือฟาดปากเล็กนั่นจริงๆ ..
“อย่าทำหน้างั้นสิ แบมแค่ล้อเล่นเอง”แบมแบมหันมามองหน้านิ่งๆของมาร์คก่อนจะยิ้มกว้างให้
“จะไปไหน?”คนตัวสูงถามขึ้นก่อนจะมองอีกคนนิ่งๆ
“พาไปหาคนคนหนึ่งที่แบมรักมากที่สุดในโลกเลยหล่ะ”คนตัวเล็กบอกก่อนจะยิ้มจนตาหยีส่งมาให้ มาร์คมองอีกคนก่อนจะวางมือลงบนหัวกลมแล้วลูบเบาๆ
“จะพาไปหาแม่น่ะหรอ?”
“พี่มาร์ครู้ได้ไงอ่ะ!?”แบมแบมแทบจะตอบกลับทันที
“แค่อ้าปากก็เห็นถึงลิ้นไก่แล้ว”มาร์คบอกก่อนจะกลั้นขำ แบมแบมยู่ปากก่อนจะเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ หรี่ตามองอีกคนทันที แบมแบมจ้องหน้าอีกคน
“แนะ.. สังเกตแบมมากกว่าอ่ะดิ แนะชอบก็บอกมาเถอะ กิ้วๆ”คนตัวเล็กบอกก่อนจะเอานิ้วชี้เขี่ยแก้มของมาร์คเบาๆ มาร์คยิ้มมุมปากก่อนจะก้มหน้ามองแบมแบม จนปลายจมูกโด่งชนกับจมูกรั้นๆของแบมแบม
“ชอบ ..ดีไหมนะ?”คนตัวสูงบอกก่อนจ้องอีกคนนิ่ง แบมแบมอ้าปากค้างก่อนจะมองมาร์คที่ยังจ้องอยู่..
ถ้าจ้องกันแบบนี้บอกมาเลยว่าชอบเขาอ่ะ
:<
รีไรท์กันหน่อยนะ ..
ติดแท็กหน่อยนะเราจะมีกิจกรรมให้ร่วม
#ฟิคมฟบ
O W E N TM.
ความคิดเห็น