ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    | FIC GOT7 | MY F A N BOY ♡ [MARKBAM] - END

    ลำดับตอนที่ #10 : MFB IX : ยองแจ's

    • อัปเดตล่าสุด 2 มิ.ย. 59





      
     



     

    เอ่อคือ ..งั้นเขาว่าเขาควรจะออกไปข้างนอกดีกว่ายองแจบอกขึ้นก่อนจะชี้ไปทางประตู ทั้งสองคนรีบหันมามองยองแจพร้อมกันทันที จนยองแจต้องหดหน้าลงชิดกับอก ยูคยอมหันมองพี่ชายตัวเองทันที

     

    เฮียคนนี้ของน้องอย่าดิวะยูคยอมบอกพี่ชายตัวเองทันที แจ็คสันเลิกคิ้วมองทั้งคู่ ก่อนจะนึกอะไรได้แล้วกระตุกยิ้มมุมปากทันที ก็คงมีแต่ยองแจที่นั่งมองแบบงงๆอยู่คนเดียว..

     

    ปกติแล้วมีอะไรเฮียก็ให้แกตลอดเลยใช่ไหม? ..แต่ครั้งนี้เฮียว่าเราลองมาแชร์กันไหม?แจ็คสันถามออกมาแฝงอะไรบางอย่างไว้ ยูคยอมมองคนเป็นพี่ก่อนจะเสยผมขึ้นแล้วกอดอกมองแจ็คสันนิ่ง แจ็คสันยื่นมือมาตรงหน้ายูคยอมก่อนจะยิ้มมุมปาก ยูคยอมกระตุกยิ้มก่อนจะจับมือของแจ็คสันไว้



    ตกลง

     

    คือว่า ..เขาขอถามได้ไหม เขาเองก็อยากรู้ว่ากำลังตกลงอะไรกันหรอ ?ยองแจที่นั่งอยู่เอ่ยถามขึ้น ยูคยอมยิ้มก่อนจะหันมาจับมือเล็กของยองแจไว้ ยองแจมองหน้ายูคยอมที่เอียงหัวเหมือนเด็กน้อยกำลังรอคำตอบ แต่แจ็คสันกลับดึงเขาเข้าไปกอดแน่นทันที ทำเอายองแจเบิกตากว้าง ที่ได้ยินคำตอบของคนที่ดึงเขาเข้าไปกอด

     

    ตกลงว่า.. จะเอายังไงกับยองแจดีก็ชอบด้วยกันทั้งคู่งั้นยองแจก็มีแฟนไปเลยสองคนหล่ะกัน..”แจ็คสันบอกก่อนจะกอดยองแจให้แน่นขึ้นกว่าเดิม แต่ยองแจแทบจะเป็นลมทันที

     

    จะบ้าหรอ

     

    นี้ยองแจไม่เล่นด้วยนะ ..

     

    .

     

    ป๊าน้องแบมมาหาป๊า คิดถึงแบมไหม?”แบมแบมถามก่อนจะกระโดดกอดคอคุณพ่อแน่น ทำเอาคุณพ่อยิ้มกว้าง เพราะมองลูกชายของตัวที่วิ่งจากหน้าร้านมายังเคาเตอร์ เพื่อกระโดดกอดตัวเองแน่น มือกร้านลูบหัวกลมเบาๆ หัวกลมซุกอกคุณพ่อทันที เรียกรอยยิ้มที่กว้างมากกว่าเดิมได้

     

    เอ่อ.. สวัสดีครับคุณลุงมาร์คบอกก่อนจะก้มหัวให้เป็นมารยาทแล้วเลี่ยงเดินไปนั่งรอที่โต๊ะแทน คุณพ่อมองมาร์คที่นั่งอยู่ก่อนจะสั่งพนักงานให้เตรียมกับข้าวมาสองสามอย่างสำหรับเด็กสองคน

     

    “น้องแบมไปนั่งรอป๊าที่โต๊ะไปเร็ว เดียวพ่อไปเข้าห้องน้ำก่อนนะเสียบแห้บทุ้มบอกแบมแบม 


    แบมแบมพยักหน้ารับทันทีก่อนจะเดินมานั่งข้างๆ มาร์คที่นั่งอยู่ก่อนแล้ว มาร์คมองแบมแบมที่กำลังนั่งเล่นเกมในโทรศัพท์อยู่ มาร์คลุกเดินไปยังห้องน้ำบ้าง ขายาวที่กำลังก้าวเดินต้องหยุดชะงักกับเสียงที่ดังลอดออกมาจากในห้องน้ำ

     

    โอ๊ย ..”



     พลั่ก!



    มาร์คเบิกตากว้างมือหนารีบเปิดประตูเข้าไปทันที ร่างท้วมของคุณพ่อของแบมแบมล้มกำลังลงไปนั่งกุมหัวใจที่พื้น มาร์คพยุงตัวคุณพ่อออกมานั่งเก้าอี้แถวหน้าห้องน้ำมาร์คมองไปรอบๆ ก่อนจะก้มมองคุณพ่อที่กุมหัวใจแน่น มาร์คมองหาแก้วน้ำก่อนจะเดินไปรินน้ำอุ่นเอามาให้ มือกร้านรับแก้วก่อนจะค่อยๆดื่มน้ำ

     

    คุณลุงเป็นโรคหัวใจนะครับ คุณลุงต้องไปหาหมอมาร์คพูดออกไป เรียกสีหน้าไม่ดีจากคุณพ่อได้ทันที มือกร้านจับลงที่มือหนาเบาๆ

     

    “นี้ลุงอยู่ไม่นานหรอก ..รักษากับไม่รักษาก็มีค่าเท่ากัน แต่ฝากแบมแบมไว้ได้ไหม ได้หรือเปล่า? อย่าทิ้งแบมแบมมาร์คก้มมองชายชราที่กำลังกุมมือเขาไว้

     

    แต่แบมแบมเองเขาก็อยู่ไม่ได้เหมือนกันครับถ้าไม่มีคุณลุงนะครับ งั้นผมจะไปบอกแบมแบมมาร์คบอกออกไป ยิ่งทำให้มือกร้านบีบเข้าที่มือของเขาแน่นขึ้นกว่าเดิม

     

    ขอร้องหล่ะ ..อย่า อย่าบอกน้องแบมเสียงแห้บทุ้มบอก ทำเอามาร์คงต้องเลิกคิ้วมองด้วยความสงสัยทันที

     

     


    ตอนน้องแบมเขาเสียแม่ไปรู้ไหมว่าเด็กคนนั้นเขาซึมไปเป็นปี ลุงอยากให้เขายิ้มมากกว่า เราจะรักษารอยยิ้มนั้นกันไว้คุณพ่อพูดด้วยรอยยิ้ม มาร์คเลิกคิ้วมองก่อนจะกระตุกยิ้มจางๆ กลายเป็นว่าทำให้คุณพ่อมองอย่างงงๆแทน 

     

    มาร์คพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆง่ายๆ ..

     

    งั้นรออีกแค่สองปีเท่านั้น ผมจะเป็นคนที่รักษาคุณลุงเองครับคุณพ่อมองอย่างชั่งใจ ก่อนจะพยักหน้าเป็นเชิงตกลง มาร์คพยักหน้าก่อนจะลุกขึ้นยืนเพื่อเดินออกไป แต่กำลังจะก้าวเดินก็ต้องหยุดชะงัก 

     

    มาร์คยิ้มมุมปากก่อนจะเดินออกไป..
     


    งั้นก็หัดเรียกฉันว่าพ่อตาบ้าง..

     

    อันนั้นคงต้องรออีกนานหน่อยนะครับ



    คุณพ่อ หรือ คุณลุง ดี
    J  
    ..


    .

     

    ไปไหนกันมา ช้า..แบมแบมบอกก่อนจะยู่ปาก มาร์คมองก่อจะเอื้อมมือมาขยี้ผมบนหัวกลมเบาๆ ทำเอาแบมแบมเบะปากทันที คุณพ่อยิ้มก่อนจะมองเด็กทั้งสองกินข้าวกัน


    ลูกชายเขาน่ารักจริงแหละ ..


    หลังจากกินข้าวเสร็จมาร์คและแบมแบมก็ขอตัวกลับบ้านไป คุณพ่อนั่งลงเก้าอี้แถวเคาร์เตอร์มือหยาบกร้านหยิบกรอบรูปมาดูสายตามองรูปถ่ายก่อนจะยิ้มจางๆ

     

    แม่ ปานนี้จะเป็นไงบ้างนะ?คนเป็นพ่อยิ้มให้รูปถ่ายก่อนจะลูบเบาๆ..

     

    เช้าวันใหม่มาร์คกำลังนอนพลิกไปมาบนเตียงก่อนจะมองนาฬิกาบนหัวเตียงก่อนจะลุกเดินเข้าห้องน้ำ อาหารส่งกลิ่นหอมฉุยลอยไปทั่วบ้าน ป๊ษต้วนนั่งอ่านหนังสือพิมพ์เงียบๆ มาร์คเลือกที่จะหยิบหนังสือพิมพ์ขึ้นอ่านบ้าง ใบหน้าคมที่กำลังจะอ่านหนังสือพิมพ์เหมือนทุกวันก็ต้องชะงัก ..ภาพของเขากับแบมแบมนอนโอบกันถูกอัดกรอบตั้งไว้บนโต๊ะกินข้าว

     

    แม่ฮะ ..รูปเสียงทุ้มเอ่ยบอกคนเป็นแม่ที่กำลังวางแก้วกาแฟตรงหน้าเขายักไหล่ส่งมาให้อย่างไม่ใส่ใจก่อนจะเดินเข้าห้องครัวไป เขาเอื้อมมือไปคว่ำกรอบรูปก่อนจะจิบกาแฟไปเรื่อยๆ

     

    “นี้! ตามาร์ค.. น้องแบมออกไปแต่เช้าเห็นบอกจะมีงานไปเข้าค่ายไปดูน้องด้วยรู้ไหม?เสียงคุณแม่สั่งเข้ม มาร์คยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจจนคุณแม่ต้องเดินมาหยิกไหล่หนาจนมาร์คร้อง

     

    เข้าใจแล้วครับ เสียงทุ้มบอกก่อนจะเดินออกจากบ้านไป มาร์คเดินไปตามปกติแต่คราวนี้กลับรู้สึกแปลกๆเพราะปกติแล้วต้องเดินจับมือกับแบมแบม ..


    แต่ก็นะช่างมันเถอะ

     

    .


    ฮึก.. แจบอมอย่าทิ้งเขานะเสียงหวานของยองแจดังขึ้นก่อนจะวิ่งมาเกาะแขนแกร่งของแจบอมไว้แน่น แจบอมกับจินยองที่เดินจับมือกันมามองคนตัวเล็กที่วิ่งมาจากทางไหนก็ไม่รู้วิ่งเกาะแขนแกร่งไว้ จินยองจ้องแจบอมนิ่งทันที แจบอมส่งยิ้มแห้งๆไปให้

     

    พี่ไม่รู้จริงๆนะตัวเล็ก ยองแจปล่อยก่อนสิ..แจบอมบอกก่อนจะแกะมือยองแจที่เกาะแขนเขาแน่น ยองแจเลยเงยหน้ามองแจบอม จินยองยังคงมองแจบอมที่ยังแก้ปัญหาอะไรไม่ได้

     

    อ๊าก มาแล้วอ่ะเสียงของยองแจดังขึ้นก่อนจะชี้ไปยังอีกทาง ทำเอาจินยองกับแจบอมมองตามไปทันที


    ทั้งแจบอมและจินยองหลุดขำออกมา จินยองมองคนที่กำลังวิ่งมาก่อนจะไปยืนหยุดข้างหน้ายองแจแล้วเท้าเอวทันที ยองแจปล่อยมือที่เกาะแขนแจบอมออกแล้วไปเกาะไหล่เล็กของรุ่นน้องตัวเล็กอย่างจินยองทันที

     

    คุณชายยูค วิ่งตามพี่ยองแจเขาทำไม”จินยองเอ่ยถามออกไปแต่ยูคยอมก็ไม่ได้สนใจ.. ยูคยอมยิ้มจนตาปิดก่อนจะยื่นหน้ามาใกล้ใบหน้าหวานของยองแจที่กำลังเกยไหล่เล็กของจินยองไว้

     

    ก็มาขอจีบ..

     

    แง้.. แจบอมช่วยด้วยเสียงยองแจร้องลั่นก่อนจะกระโดดขี่คอแจบอมทันที จินยองถอนหายใจยาว แล้วยิ่งแจบอมกำลังส่งยิ้มแห้งๆมาให้แล้ว..

     


    ไอ้ยูคอย่ายุ่งกับพี่ยองแจได้ไหม ห้ะ? หรือถ้าจะจีบกันก็ไปที่อื่นซะ! เห็นไหมว่าคนจะสวีทกับแฟนบ้าง ดูดิดุพี่แจบอมทำหน้าอย่างกับจะร้องไห้แล้วน่ะ .. จินยองบอกเสียงดังทำเอา ยองแจกระโดดลงจากหลังแจบอมแทบไม่ทัน


    ส่วนยูคยอมยิ้มร่าก่อนจะเดินมาประชิคตัวยองแจก่อนจะเนียนลากออกไป จินยองที่ยังเท้าเอวมองคนทั้งคู่เดินออกไปอยู่ต้องสะดุ้งก็แจบอมที่สอดแขนมาจากทางด้านหลังแล้วกอดเอวเขาไว้หลวมๆ

     

    งั้นที่นี้เราไปห้องสภากันได้แล้วเนอะ..แจบอมบอกก่อนจะเอาหน้าเกยไว้บนไหล่บางไว้ก่อนจะส่งยิ้มให้ จินยองยิ้มก่อนจะพยักหน้า แจบอมปล่อยก่อนจะดึงจับมือเล็กมากุมไว้ก่อนจะเดินออกไปพร้อมๆกัน

     

    รู้สึกเดียวจะมีเข้าค่ายนิ ดีจังที่พี่ไปด้วยแจบอมบอกอย่างอ้อนๆ จินยองยิ้มตอบ ตอนแรกๆก็ว่าแจบอมคนเจ้าชู้ใครจะไปรู้หล่ะว่าเรื่องจริงแล้ว..

     

    ขี้อ้อนขนาดนี้ ..


     

    “นี้คงไม่มีกิจกรรมแปลกๆใช่ไหม?จินยองเอ่ยถามทันทีที่ถึงห้องสภา แจบอมยิ้มจนดวงตาแทบเป็นเส้นตรงก่อนจะรั้งตัวจินยองมานั่งบนตักแกร่งแล้วกอดไว้แน่น

     

    ไม่มีหรอกถึงมีพี่ต้องขาดใจแน่แจบอมบอกก่อนจะซุกลงกับแผ่นหลังเล็ก จินยองยิ้มก่อนจะหันไปมองหน้าแจบอม



    จินยองนั่งคร่อมตักแจบอมไว้ ถ้าเกิดว่ามีใครเปิดประตูเข้ามาในห้องตอนนี้ จินยองจะโกรธแจบอมแน่ๆก็ท่ามันออกจะหล่อแหลมไปหน่อย ..

     

    ขี้โม้.. พี่จะทำอะไรได้?จินยองบอกก่อนจะบีบจมูกแจบอมเบาๆ แจบอมยิ้มก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปใกล้จินยองจนจมูกของทั้งคู่ชนกัน มือหนาโอบกอดเอวเล็กไว้แน่น

     

    ลองขอพี่สิ..”พูดจบริมฝีปากหนาก็ทาบทับเรียวปากเรียวถึงจะเป็นเพียงแค่ริมฝีปากแต่กันธรรมดา


    แต่ใจของทั้งคู่กลับเต้นแรง .. มือเล็กขย้ำเสื้ออีกคนจนยับ แจบอมเป็นฝ่ายผละออกมาก่อน ก่อนจะหอมแก้มนิ่มเบาๆ มือหนาลูบแก้มแดงใสของจินยองเบาๆ

     

    บ้า..จินยองที่อยู่ในอ้อมกอดบอก ก่อนจะตีลงที่อกแกร่ง

     

    ปาร์ค จินยองจะไม่ทน 


    .
     

    ยองแจหล่ะอยากจะบ้าตายหลังจากถูกรุ่นน้องตัวโตลากมายังห้องเรียนของนักเรียนมอปลายปีสอง แถมยังถูกให้จับนั่งบนตักอีกรุ่นน้องที่อยู่ในห้องต่างมองเขากันเต็มไปหมดไหนจะที่อยู่ข้างนอกห้องอีก ที่แอบยืนมองก็มี.. และนี้มันก็คนละตึกกับที่เขาเรียนเลยนะ


    พาพี่มาทำไมครับน้องยูคยอม



    คิดถึงครับ..

     

    เมื่อคืนเรากับพี่เราก็พาพี่ไปส่งหอแล้วยังไง แล้วจะมาคิดถึงอะไรอีกเล่ายองแจบอก ยูคยอมมองแก้มใสที่ขึ้นสีระเรื่อ จมูกโด่งก้มกดลงที่แก้มใสสูดดมความหอมก่อนจะผละออกมาทำเอายองแจนั่งนิ่งตัวแข็งทันที ก็เมื่อคืนตอนไปส่งเขาที่ห้องสองพี่น้องก็ทำแบบนี้

     

    แก้มจะช้ำแล้ว..

     

    เหตุการณ์เมื่อคืนวาน

     

    ยองแจที่อยู่ในอ้อมกอดของเด็กตัวโตอย่างยูคยอมเบะปากจะร้องไห้ขึ้นมาทันที ยิ่งคนตัวโตทั้งสองคนกำลังมองเขาอย่างกับจะกินไปทั้งตัวแล้ว.. ยองแจก็ดิ้นในอ้อมกอดขลุกขลักจนยูคยอมยอมปล่อยอย่างง่ายดายทันที ยองแจรีบเก็บของเข้ากระเป๋าอย่างลวกๆก่อนจะเดินออกไปทันที

     

    ยองแจๆเมื่อกี้นายเดินออกมาจากห้องพักครูแจ็คสันหรอ?

     

    ใช่ๆมีอะไรหรอ? ซองแจ? ยองแจถามเพื่อนร่วมห้องตัวโตที่วิ่งมาถามเขา



    นี้ก็เย็นมากแล้วยังไม่กลับบ้านกันอีกนะ.. 

     

    เปล่าๆ ครูแจ็คสันก็เพิ่งเดินออกมาเหมือนกันนี้สั่งให้เรามายืนคุยกับนายประมาณสิบนาทีก่อน ยองแจขมวดคิ้วทันที อะไรคือให้ซองแจมายืนคุยกับเขาสิบนาที?

     

    นี้บ้าเปล่า?

     

    พี่ยองแจ! ’ เสียงทุ้มดังขึ้นที่ด้านหลัง ทำเอายองแจรีบหันหลังไปมองตามต้นเสียงแทบไม่ทัน ร่างของรุ่นน้องตัวโตอย่างยูคยอมวิ่งเข้ามาก่อนจะอุ้มเขาพาดบ่าทันที!!

     

    เฮ้ยซองแจช่วยด้วย! ’

     

    ‘ เฮ้ยคือโทษทีอ่ะ คือแบบน้องคนนี้เขาก็สั่งมาเหมือนกันว่ะ แหะๆ

     

    ยุค ซองแจ!!!! ’ เสียงหวานตะโกนลั่นทันที ร่างเล็กดิ้นจนอีกคนต้องตีตูดนิ่มเบาๆ
     

    - - - - - - - - - - - - - - - - 


    ยูคยอมวางอีกคนลงบนพื้นยองแจกอดอกมองอีกคนทันทีมันจะมากเกินไปแล้วนะ รถที่มาจอดด้านหลังทำให้อีกคนต้องมองตาม ยูคยอมเปิดประตูรถให้เป็นเชิงให้ขึ้นไปยองแจส่ายหัวทันที แต่ยุคยอมก็อุ้มเขาเข้าไปในรถจนได้..

     

    กลับคนเดียวมืดๆมันอันตรายนะเดียวครูไปส่ง แจ็คสันที่นั่งอยู่ตรงฝั่งคนขับรถบอก ทำเอายองแจเบะปากก่อนจะกอดอกเอาไว้ ยูคยอมที่นั่งข้างกันหลุดหัวเราะออกมาก่อนจะส่งยิ้มให้ ทันทีที่ถึงคอนโดแจ็คสันเลือกจะเข้ามาจอดรถภายในที่จอดก่อนจะดับเครื่องแล้วเดินตามอีกคนลงมา แจ็คสันมองไปรอบก่อนจะพยักหน้าเบา

     
     

    จะไปห้องผมหรอครับ? เสียงหวานเอ่ยถามสองพี่น้องที่ยืนอยู่ ทั้งคู่รีบพยักหน้ารับกันแทบจะทันที ยองแจถอนหายใจก่อนจะเดินนำออกไปถึงจะปฏิเสธไม่ให้ไปทั้งคู่ก็คงไม่ฟังเขาอยู่ดี - -

     
     

    ‘ โหหหห ห้องของพี่ยองแจใหญ่จัง.. เด็กตัวโตที่เดินตามเขาเข้ามาบอกทันทีก่อนจะมองไปรอบๆ คนตัวใหญ่อีกคนที่เดินเข้ามาก็พยักหน้าก่อนจะมองมองไปรอบๆ ก็ห้องนี้น่าจะอยู่ได้ประมาณสี่ถึงห้าคนด้วยซ้ำ..

     
     

    ใหญ่ไปนะเนี่ย..

     
     

    ทำไมคำพูดมันดูแปลกๆจังวะครับ ..??

     
     

    ใหญ่ไปก็อยู่ได้ครับแล้วจะเอาน้ำไหมครับ? หรือจะกลับเลยครับ? ยองแจตอบไปตามมารยาทก่อนจะมองสองพี่น้องที่เดินสำรวจไปทั่วห้องเขา อยู่ดีๆคนตัวใหญ่อย่างแจ็คสันเดินมาประกบตัวเขาไว้ ก่อนจะสวมกอดจากทางด้านหลังทำเอาคนตัวเล็กยืนเกร็งไปทั้งตัว

     
     

    อาจารย์ครับ .. เสียงหวานเอ่ยเรียกอย่างสั่นๆ ยิ่งเสียงหัวใจของเขาที่เต้นแรงแถมยังเต้นดังก็กลัวอีกคนจะได้ยิน ..คนตัวโตที่ได้ยินเสียงหัวใจที่เต้นรัวทำเอาคนตัวโตยิ้มกว้าง

     
     

    แบบนี้อันตรายไว้ครูมาอยู่ด้วยดีกว่าครับ

     
     

    งั้นผมมาอยู่ด้วยดีกว่าครับ J เด็กน้อยตัวโตอย่างคิมยูคยอมบอกก่อนจะเดินมากอดเขาไว้แล้วกดจมูกลงที่แก้มใส แจ็คสันมองก่อนจะกดจมูกลงไปสูดดมความหอมจากแก้มอีกข้างของคนตัวเล็กบ้าง..

     
     

     

    ออมม่า ยองแจจะไม่ทนแล้วนะครับบบบ T/////////////T


     

    กลับมาที่ปัจุบัน..

    คนตัวเล็กนั่งหน้าแดงก่ำ ยูคยอมส่งยิ้มจนตาปิดมาให้ก่อนจะก้มมองดูนาฬิกาข้อมือพบว่าใกล้เวลาเข้าเรียนอีกคนแล้วจึงจับอักคนให้ลุกขึ้นแล้วจับมืออีกคนไว้ ใบหน้าหวานเงยหน้ามองอย่างงงๆพออีกคนยื่นนาฬิกาให้ดูก็พอจะเข้าใจ ยูคยอมกุมมืออีกคนมาที่อีกตึกตึกเรียนของคนตัวเล็ก ก่อนจะวางมือลงบนหัวอีกคน



    ตั้งใจเรียนนะครับ



    เราน่ะที่ต้องตั้งใจเรียนไม่ใช่พี่ซักหน่อย..ยองแจบ่นอุบอิบเบาๆ ทำเอายูคยอมหัวเราะก่อนจะเดินจากไปยองแจจับลงที่ตำแหน่งหัวใจตัวเองก่อนจะเดินเข้าห้องไป

     
     

    ไอ้สองพี่น้องบ้ามาทำให้ใจเต้นแรง

     
     

    ถ้าไม่รับผิดชอบนะตายแน่ -///////////-!



    .

     
     

    ทำไมต้องให้เรามาเอาเอกสารแต่เช้าด้วยนะหัวหน้าห้องก็ไม่ใช่จุนฮเวนิสัยไม่ดีเป็นหัวหน้าห้องแต่มา แถมยังมาใช้เราเนี่ยนะคนตัวเล็กบ่นออกมาเสียงดังแต่มือเล็กก็ยังคงจัดเรียงเอกสารต่อไป คนตัวสูงที่เดินมาอยู่ด้านหลังยืนมองก่อนจะอมยิ้ม เด็กอะไรกันพูดคนเดียวรู้เรื่อง ..?

     
     

    นี้ถ้าไม่ติดว่ามีบุญคุณกันจะไม่มาช่วยเลยจุนฮเว นิสัย!!”เสียงหวานยังคงบ่นต่อไป มาร์คเดินมาหยุดที่ด้านหลังก่อนจะเดินมานั่งลงข้างๆคนตัวเล็ก คนตัวเล็กช้อนตาขึ้นมองก่อนจะอ้าปากค้าง

     
     

    มีอะไรให้พี่ช่วยรึเปล่า?

     
     

    พี่มาร์ค..

     
     

    ครับ??เสียงทุ้มขานรับก่อนจะหยิบเอางานของคนตัวเล็กมาช่วยเย็บ ปากเรียวยกยิ้ม ตาโตมองอีกคนอย่างไม่วางตายิ่งมองก็ยิ่งยิ้มกว้างก็เพราะอีกคนใจดีแบบนี้..

     
     

    ชอบวะ..เสียงหวานบอกกับตัวเองเบาๆแต่ คนตัวสูงกลับได้ยินมันอย่างชัดเจนริมฝีปากหนายกยิ้มแต่กลับเย็บกระดาษต่อไปเงียบๆกระดาษกองโตถูกเย็บจนหมด เสียงประตูเปิดออกปรากฏให้เห็นร่างเพื่อนสนิทของคนตัวเล็กที่ควบตำแหน่งหัวหน้าห้องวิ่งเข้ามา

     
     

    แบมแบมมาช่วยแล้ว อ้าว ..รุ่นพี่สวัสดีครับเสียงหวานปนทุ้มเอ่ยบอกมาร์คลุกขึ้นยืนก่อนจะมองอีกคนมือหนาลูบหัวคนตัวเล็กเบาๆก่อนจะเดินออกจากห้องไปแบมแบมมองอีกคนแล้วยิ้มกว้าง ทำเอาจุนฮเวเดินมาก่อนจะโบกมือที่หน้าอีกคนแต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

     
     

    เข้าสู่โลกมโนอีกแล้วสินะแบมแบม = =

     
     

    ต้วนอี้เอิน..”เสียงทุ้มแห้บดังขึ้นที่ด้านหลังทำให้เขาต้องหันมองร่างท้วมเตี้ยของผู้อำนวยการโรงเรียนเดินมาใกล้ก่อนจะมองอีกคน เขามองอีกคนนิ่งร่างท้วมเตี้ยหันหลังเดินกลับไปเป็นเชิงให้เดินตาม มาร์คมองไปรอบๆสายตานับสิบคู่ต่างจ้องมองเข้าคนตัวสูงถอนหายใจก่อนจะเดินตามอีกคนไปในทันที




    เชิญนั่งก่อนสิทันทีที่ห้องปกครองเสียงแห้บทุ้มสั่งอีกครั้ง คนตัวสูงเดินไปนั่งก่อนจะมองอีกคนที่เดินไปหยิบเอกสารมาให้ ชายชรานั่งลงที่ฝั่งตรงข้ามก่อนจะมองเขา เขาไล่สารตาเอกสารแปบเดียวก็รู้ว่ามันคืออะไร

     

     

    เธอทำได้ไหมฉันขอร้องเธอให้ไปแข่งงานนี้ริมฝีปากหนากระตุ้กยิ้ม ก่อนจะมองหน้าอีกคนเอกสารการแข่งขันพวกหัวกระทิถ้าชนะรางวัลนี้จะได้ไปเรียนสายอาชีพตามที่ต้องการได้ทันทีโดยไม่ต้องสอบเข้า มันก็ไม่ต่างอะกับการแข่งขันโอลิมปิกน่ะ ..

     

     

    ถ้าผมไม่ชนะหล่ะครับผมไม่ได้เก่งขนาดนั้นครับมาร์คบอกอย่างติดตลกก็ทุกๆปีเขาต้องมานั่งในห้องแบบนี้เพราะเรื่องแบบนี้อยู่แล้ว

     

     

    ไอคิวกับสมองระดับเธอไม่แพ้หรอก เพราะงั้นลงแข่งซะปีนี้มาร์คกอดอกถอนหายใจเขาไม่ชอบอะไรแบบนี้เป็นการสอบห้องต่อคนแล้วมีคนมองจากทางกล้องอีกเพียงจับผิดก็มีแต่พวกหัวกะทิกันทั้งนั้น ..

     

     

    ถ้าผมชนะผมต้องได้เป็นหมอเสียงทุ้มบอกเรียบๆชายชราเลิกคิ้วอย่างงุนงงซะมากกว่า

     

     

    ทำไมไม่เขาพวกวิศวะในเมื่อพ่อเธอเข้าพวกวิศวะไม่ใช่หรือไงทำไมเลือกเข้าหมอ?

     

     

    อย่าถามเซ้าซี้สิครับเสียงทุ้มบอกพร้อมกับแสยะยิ้มออกมา ทำเอาชายชรากำหมัดแน่นถ้าไม่ติดว่าต้องพึ่งเด็กตรงหน้าเขา ป่านนี้โดนเขาเตะไปนานแล้วเด็กอะไรกวน ..ชะมัด

     

     

    “…”

     
     

    เอาเป็นว่าตกลง

     
     

    .

     
     

    ทำไมเขาต้องมานั่งตรงนี้ด้วยอ่า.. แล้วมาร์คกับแจบอมไปไหน.. TT^TT”เสียงหวานของยองแจถามขึ้นหลังจากหมดชั่วโมงเขาก็โดนจินยองกับแบมแบมลากมาที่โรงอาหารหลังจากแนะนำตัวกันเสร็จก็ได้รู้ว่าแบมแบมชอบมาร์ค ส่วนจินยองแฟนแจบอมแล้วเขาเกี่ยวอะไรเล่า.. ??

     
     

    นั่งไปเถอะฮะ แจบอมสั่งให้พี่นั่งอยู่กับพวกผมจินยองบอกก่อนจะกินข้าวในจานต่อ ยองแจนั่งกินข้าวเงียบๆก่อนจะค้นพบว่าแบมแบมเป็นคนพูดมากมากเลยคนหนึ่ง..




    ทำไมทุกคนต้องมองพวกเราแปลกๆอ่ะจูเนียร์??เสียงหวานเอ่ยถามก่อนจะเกาหัวตัวเองเบาๆ คนตัวเล็กที่นั่งกินข้าวอยู่ช้อนตาขึ้นมอง ทั้งเด็กผู้ชายผู้หญิงต่างมองพวกเขากันหมด มองด้วยสายตาแปลกๆบ้าง ชื่นชมบ้าง แอบชอบ(???)บ้าง มันแปลกไปหล่ะ.. -_-

     

     

    นั่นสิ..

     
     

    ทำอย่างเขาไปทำอะไรผิดมาอ่ะ นี้เขาก็นั่งกินเฉยๆตลอดเลยนะแบมแบมบอกก่อนจะยู่ปากมาให้ จินยองเลยผลักหัวกลมๆซักทีเบาๆด้วยความหมั่นไส้

     
     

    แกน่ะพูดมากสุดเลยแบม ดูพี่ยองแจดิกินโคตรเงียบอ่ะเห็นป่ะ?แบมแบมเลยยู่ปากให้เพื่อนตัวเล็กไม่ต่างกัน ยองแจเลยได้แต่มองแล้วก็ยิ้มจางๆส่งมาให้แทน

     
     

    “แหม ..นั่งกันเป็นสาวสาวพาวเวอร์พัฟเกิร์ลเลยครับเสียงของแจบอมดังขึ้น ทำเอาจินยองมองก่อนจิกตาใส่ทันที ยองแจอ้าปากเหวอๆใส่เพื่อนตัวเองทันที ส่วนแบมแบมกลับทำตาเป็นประกาย..

     
     

    ขอเป็นบับเบิ้ลได้เปล่า..

     
     

    บับเบิ้ลพ่อง!

     

     
     
     
    - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 


    #ฟิคมฟบ
     

     
      CR.SQW

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×