คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : MFB I : ย้ายบ้าน
O N E
“ป๊าแน่ใจนะว่าแบมที่นี้อยู่ได้อ่ะ? แบบมันดูไฮโซเนอะ..”แบมแบมมองไปรอบๆบ้านก่อนรีบหันมองคนเป็นพ่อทันที คนเป็นพ่อถอนหายใจแล้วยิ้มก่อนจะลูบหัวกลมของลูกชายเบาๆ
“ต้องได้สินี้เพื่อนพ่อสมัยตอนยังหนุ่มๆเลยนะ แถมเขาเป็นคนชวนเราให้มาอยู่ที่นี้เองนะ”เสียงทุ้มบอก หัวกลมพยักรับก่อนจะมองไปรอบๆ ประตูบ้านใหญ่เปิดออกเผยให้เห็นร่างสูงโปร่งกับผมสีแดง ..
เดี๋ยวนะ..?
ผมสีแดง!
“สวัสดีครับ นี้ใช่คุณลุงที่พ่อบอกไว้รึเปล่าครับ?”เสียงทุ้มเอ่ยถามก่อน มองทั้งคู่ด้วยสายตานิ่งๆ
“ต้องใช่อยู่แล้วสิ ไอ้กันต์!”เสียงทุ้มใหญ่ดังมาจากด้านหลังของเจ้าของผมสีแดง ก่อนจะเผยให้เห็นร่างอ้วนใหญ่ ตากลมโตของแบมแบมมองคนเป็นพ่อที่เดินเข้าไปใกล้ก่อนจะกอดกันอย่างแน่น พอมองไปด้านข้าง ..
ก็ชัดเลยนะ
พี่มาร์ค คนหล่อของน้องแบม
เอาไงดี? พุ่งเข้าเลยดีไหม?
ประเด็นคือกล้า ..?
“พ่องั้นผมเข้าบ้านก่อนนะ”มารืคบอกก่อนจะกรอกตาไปมาอย่างเบื่อหน่าย.. มืออวบรีบรั้งแขนลูกชายทันทีก่อนจะปรายตามาทางคนตัวเล็กที่ยืนมองตาแป๋วอยู่
“เดี๋ยว ..ไปช่วยน้องก่อนเลยคุณมาร์ค ต้วน”คำสั้งจากพ่อทำเอามาร์คต้องถอบหายใจยาวอีกรอบ ก่อนจะเดินมาหยุดที่ตรงหน้าอีกคน ก่อนจะเดินลากกระเป๋าเข้าบ้านไปโดยไม่รอแบมแบมสั่งเลย
“แบมแบม!”เสียงแหลมดังขึ้นทำเอาคนตัวเล็กสะดุ้งก่อนจะมองร่างผอมเพรียวที่ยังดูสวยแต่ใบหน้ากลับคล้ายคนที่ถือกระเป๋าของเขาเข้ามาอย่างไม่มีผิดเพี้ยน
“แม่ครับเบาๆหน่อยได้ไหม? นี้มันดึกแล้วเกรงใจคนอื่นบ้าง..”
...
นิ่งโคตร!
“ย่ะ! แบมแบมลูกหน้าตาน่ารักน่าชังจริงๆเลย ม๊าหล่ะชอบจัง”แบมแบมทำได้เพียงแต่ส่งยิ้มหวานๆไปให้ คุณแม่คนสวยหยิกแก้มกลมก่อนจะยิ้มให้บ้าง
“อ้าวแล้วนี้ไม่อยู่ด้วยกันหรอว่ะ?”คนตัวเล็กมองพ่อตัวเองกับพ่อเพื่อนที่เดินคุยกันเข้ามา แบมแบมมองตามอย่างงงๆ คนทั้งสองเดินเข้ามานั่งด้วย
“ไม่หล่ะ ฉันให้ลูกอยู่คนเดียวพอ เดี่ยวไปนอนอยู่ที่ร้านเอาน่ะ”
“เออตามใจๆหล่ะกัน เออแล้วนี้แนะนำตัวกันยัง?”เสียงทุ้มหันมาถามอีกสามคนที่นั่งอยู่ ใบหน้าหวานของแบมแบมส่ายก่อนจะยิ้มให้ คนเป็นพ่อได้แต่มองแล้วก็ยิ้มตาม
“นี้ตามาร์ค น่าจะเป็นพี่เราปีนึงอยู่โรงเรียนเดียวกับเราน่ะ ส่วนนี้..”
“มะม๊าของมาร์คจ้ะ ส่วนหนูก็น้องแบมแบมใช่ไหมจ้ะ? เรียกมะม๊าได้ตามสบายเลยนะจ้ะ คิดซะว่าเป้นแม่ของตัวเองเลยจ้ะ”เสียงแหลมของคุณแม่คนสวยที่แทรกขึ้นทำเอาคนเป็นพ่อของทั้งคู่ถึงกับอ้าปากเหวอ ต่างกับมารืคที่ทำหน้าเบื่อหน่ายเต็มทน
“อ่อครับ คุณป้า ..”
“มะม๊าจ้ะ เรียกมะม๊าสิแบมแบม”คุณแม่คนสวยพูดขึ้นย้ำอีกครั้ง ทำเอาแบมแบมต้องหัวเราะแห้งๆให้แล้วเรียกอีกคนด้วยสรรพนามใหม่ทันที
“อ่อครับมะม๊า แฮะๆ”
“น่ารักจังเลย”คุณแม่คนสวยบอกก่อนจะดึงตัวแบมแบมเข้าไปกอดอย่างเต็มรักราวกับแบมแบมเป็นลุกของตัวเอง ใบหล่อของมาร์คเริ้มบูดเบี้ยวด้วยความเบื่อก่อนจะลุกขึ้นยืน ทำเอาอีกสี่ชีวิตมองทันที
“จะไปไหนคุณมาร์ค?”คุณแม่คนสวยรีบถามดักเจ้าลูกชายตัวโตทันที
“ก็ขี้เกียจฟังแล้ว หิวข้าว จะไปกินข้าวครับคุณมะม๊า”เสียงทุ้มของมารืคบอกก่อนจะหายใจออกยาวๆแล้วเดินหายไปทางห้องครัว แบมแบมฟังแล้วถึงกับถอนหายใจยาวๆบ้างก่อนจะก้มหน้า
คนอะไรพูดโคตรตรงเลย!
“แล้วนี้เราเป็นอะไรไปจ๊ะแบมแบม?”มือเล็กสองข้างรีบยกขึ้นเป็นเชิงรีบยกขึ้นเป้นเชิงปฏิเสธก่อนจะยิ้มแห้งๆ มือหนาของคนเป็นพ่อวางลงที่หัวก่อนจะเอ่ยลาแล้วเดินออกจากบ้านไปโดยมีเพื่อนร่างใหญ่เดินออกไปส่งด้วย
“แบมแบมมีอะไรบอกม๊าได้นะ บอกมาเถอะมะม๊าฟังได้นะ”แบมแบมยังคงได้แต่ยิ้มเจื่อนกลับไปเช่นเคย
แล้วจะให้เขาบอกว่าอะไรหล่ะ
..แบบม๊าฮะ แบมชอบลูกชายม๊ามากๆเลยอ่ะแบบนี้นะ?
ตลก..
“แม่ครับแม่ลืมหุงข้าวครับ ผมหิวแล้วหุงข้าวให้กินหน่อย”มาร์คเดินมาบอกอย่างเรียบๆ ก่อนจะนั่งลงข้างๆคนตัวเล็ก คนเป็นแม่แทบจะรีบลุกออกไปทันที แบมแบมเม้มปากแน่นก้มหน้านิ่งมือเล็กบีบเข้าหากันแน่น
ลองคนที่ชอบนั่งข้างๆสิไม่ตื่นเต้น .. ก็บ้าแล้ว
“นี้ ..เจ้าโรคจิตที่ชอบแอบตามฉันน่ะ ห้ามไปบอกคนอื่นว่าอยู่บ้านเดียวกันกับฉัน ..เข้าใจไหม?”เสียงทุ้มของมาร์คดังขึ้นทำเอาเขาสะดุ้งเฮือก แต่ แต่เดียวนะ..
คืออะไรอ่ะ?
โรคจิตคืออะไร ..
“อ่อ ..แล้วก่อนคิดจะชอบคนอื่นนะ”เสียงทุ้มดังขึ้นอีกครั้งคราวทำเอาอีกคนต้องหันมอง ก่อนจะนิ่งจนแทบจะช็อคค้างเลยก็ว่าได้
.
.
“สอบทุกวิชาให้มันผ่านก่อนดีไหม?”เสียงทุ้มของมาร์คพูดต่อทำเอาแบมแบมถึงกับอ้าปากค้าง มือหนาหยิบรีโมตขึ้นมาเปิดทีวีดูแทน แบมแบมเลยได้แต่กัดปากก่อนจะก้มหน้าลง
แบมจะร้องไห้
มันแย่อ่ะมันแย่ T^T
นี้โชคดีหรือโชคร้ายที่ได้อยู่ใกล้พี่มาร์คกัน ?
“เด็กๆข้าวเสร็จแล้วนะ ไปกินข้าวกันเร็วจ้ะ”เสียงแหลมดังขึ้นจากด้านหลังบ้านมาร์คปิดทีวีก่อนจะเดินตามเสียงไปอย่างเงียบๆ แบมแบมได้แต่นั่งกัดปากเงียบๆ ทำให้คุณแม่คนสวยต้องเดินออกมาดู
“แบมแบมไม่ไปกินข้าวหรอลูก?”
“ม๊าฮะ.. เป็นติวเตอร์ให้แบมแบมหน่อยได้ไหมฮะ?”เสียงใสถามออกไปคุณแม่คนสวยมองคนตัวเล้กก่อนจะคิดแล้วยิ้มออกมา ใบหน้าสวยพยักหน้า
หลังจากกินข้าวเสร็จแบมแบมยกกระเป๋าขึ้นมายังชั้นสองประตูบานเล็กที่มีป้ายแขวนว่า แบมแบม แบมแบมจัดการเปิดประตูห้องก่อนจะจัดของ แบมแบมจัดของเสร็จก็ทิ้งตัวนอนที่เตียงทันที
“แบมแบมจ้ะห้องเป็นไงบ้าง เอ๋..?”เสียงแหลมของคุณแม่คนสวยดังขึ้นทำเอาแบมแบมที่นอนอยู่บนเตียงแทบเด้ง ยิ่งคุณแม่คนสวยดัวโผล่แค่หัวเข้ามาในห้องอย่างเดียว ..
หนังผีดีๆเลย..
“เอ่อคือมะม๊ามีอะไรหรอครับ?”แบมแบมถามขึ้น ก่อนจะมองคุณแม่คนสวยที่เดินเข้ามาภายในห้องก่อนจะเดินไปยังหัวเตียงมือเรียวแตะลงที่กรอบรูปก่อนจะหันมองอีกคนทันที
“เอ๋.. นี้มันรูปตามาร์คนิ”มือเรียวจับเข้าที่กรอบรูปบนหัวเตียงก่อนจะหยิบมาดูแล้วมองอีกคนทันที แบมแบมอ้าปากค้างแก้มกลมๆสองข้างขึ้นสีทันที
“เอ่อ.. มะม๊าคือว่าแบม”
“แบมแบมมีอะไรจะบอกมะม๊าไหม?”จากเสียงแหลมสูงกลายเป็นเสียงโทนต่ำแถมมองตาเรียวคมๆยังมองมาทางเขานิ่งๆอีก ..
แบมจะบ้าหลักฐานมันคามือเลย!
“คือมะม๊าอย่าเกลียดแบมนะ คือแบม คือ..”เสียงหวานสั่นเล็กน้อยมือเล็กจับเข้าที่แขนเรียวของคุณแม่คนสวยทันที ใบหน้าหวานก้มต่ำลง ใบหน้าสวยมองอีกคนก่อนจะยิ้มแล้วหัวเราะออกมาทันที
“ฮ่าๆ มะม๊าแกล้งแบมเล่นน่ะ ไม่เห็นต้องทำท่าอย่างนั้นเลยนิจ้ะ ชอบตามาร์คก็ไม่บอกมะม๊าดีๆหล่ะจ้ะ”
อ้าว
อ้าว
อ้าว
อ้าว!
“มะม๊าไม่โกรธแบมหรอครับ? แบบว่าแบมเอ่อ ..”แบมแบมช้อนตามองคุณแม่คนสวย มือเรียวลูบหัวกลมก่อนจะยิ้มกว้างแล้วดึงอีกคนมากอดไว้ มือเรียวลูบหลังเล็กเบาๆ ก่อนจะผละออก
“ไม่โกรธจ๊ะ ดีซะอีกเพราะมะม๊าชอบแบมมาก แต่ตามาร์คดันนิ่งเหมือนใครก็ไม่รู้ มะม๊าโอเคนะกับตำแหน่งสะใภ้”เสียงแหลมบอกจนจบประโยคทำเอาแบมแบมอ้าปากค้างในทันที
แต่เดี๋ยวก่อนนะ
คือตำแหน่งสะใภ้เห้ยแบบ.. แบมแบมไม่รู้เรื่องนะคะ คุณแม่พูดเองเลยค่ะ
ไม่รู้เรื่องเลยนะ ไม่รู้จริงๆ
อิ-อิ
“มะม๊าจะช่วยแบมเรื่องพี่มาร์คหรอครับ?”เสียงหวานเอ่ยถามทันที คุณแม่คนสวยพยักหน้ารับก่อนจะจับมือเล็กทั้งสองข้างของแบมแบมขึ้นมากุมไว้
“ไม่ต้องห่วงนะแบม เชื่อใจมะม๊าได้ลูก”
.
กว่าที่แบมแบมจะได้นอนจริงๆ ก็เกือบเที่ยงคืนเพราะมัวแต่คุยกับคุณแม่คนสวยของพี่มาร์คไปทั้งคืน ถึงแม้ว่าอย่างน้อยตอนนี้ยังไม่ได้ใจพี่มาร์ค ก็ได้ใจแม่พี่มาร์คมาเต็มๆแล้วอ่ะ!
“แบมแบม มีอะไรดีๆป่ะยิ้มแต่เช้าเลยอ่า”เสียงของจินยองดังขึ้นทำเอาแบมแบมที่นังอยู่ที่โต๊ะม้านั่งหินอ่อนสะดุ้งก่อนจะหันไปยิ้มอีกที
“นี้มีอะไรดีๆแล้วไม่บอกกันเปล่า?”จินยองบ่นก่อนจะผลักหัวกลมๆซักที ทำเอาอีกคนหันไปยู่ปากใส่ก่อนจะแลบลิ้น
“ทำไมมาเช้าอ่ะ? บ้านใหม่นี้ใกล้หรอ?”จินยองถามอีกครั้ง แบมแบมเลือกที่จะหัวส่ายเป็นคนตอบ ถ้าเกิดว่าเขาเผลอบอกออกไป เขาต้องโดนอีกคนฆ่าแน่ๆ นี้อุส่าห์ไล่ให้เขาออกมาจากบ้านตั้งแต่เช้าก่อนเลยนะ ส่วนตัวเองน่ะหรอ หึ
เพิ่งจะมาถึงจ้ะ ..
“เปล่าๆน่ะพอดีเรานอนไม่ค่อยหลับอ่ะเลยมาเช้า”จินยองมองก่อนจะพยักหน้ารับเบาๆ
“เออเห้ยแต่แปลกวันไม่ไปส่องพี่มาร์คอ่อ?”เสียงของจินยองถามขึ้นอีกครั้งก่อนจะจ้องใบหน้าหวานของแบมแบม แบมแบมเหลือบตามองก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาเล่นแทน
ไม่ต้องส่อง เมื่อเช้าก็เห็นโว้ย
“เงียบไม่ตอบอีก แต่เมื่อกี้เจอพี่มาร์คเขาเปลี่ยนกระเป๋าใหม่อ่ะคล้ายของแกเลยอ่ะ”จินยองยังคงสงสัยต่อแบมแบมยักไหล่ให้ จินยองมองก่อนจะเริ่มขมวดคิ้วแทน
จะไม่เหมือนได้ไงก็มะม๊าเป็นคนเปลี่ยนให้เมื่อเช้า
“เออถ้าไม่ตอบอีกที.. รอยูคยอมไปคนเดียวเลย”จินยองบอกก่อนทำท่าจะลุกขึ้น มือเล็กรีบขว้าข้อมืออีกคนไว้ทันที
“อะไรอ่า ..จินยอง นยองงิๆ”แบมแบมมองก่อนจะเอาหูถูกับมือเล็กแล้วช้อนตามองอีกคนตากลมโตกระพริบตาสองสามที จินยองถอนหายใจก่อนจะนั่งลงข้างๆอีกครั้ง
“งั้นสรุปมาเลยทำไมวันนี้แปลกๆไป”
“ก็ไม่มีอะไรแค่กำลังคิดว่า บางครั้งเราก็โชคดีนะบางครั้งก็โชคร้ายแบบ .. ”
ไม่โชคดีก็ได้นะไม่มีใครว่าอ่ะ ..
“จะเอ๋!”เสียงทุ้มดังขึ้นทำเอาทั้งสองคนสะดุ้งกันแทบตกเก้าอี้ ใบหน้าหล่อๆของยูคยอมแทรกกลางระหว่างใบหน้าของจินยองกับแบมแบมก่อนจะส่งยิ้มหวานให้แบมแบม จินยองได้แต่ทำหน้าเอือมๆ คือเขาก็นั่งอยู่ไหม?
“ยูคคือนี้ยังอยู่..”จินยองบอกก่อนจะดันหัวเพื่อนตัวโตออกทันที เป็นเพื่อนด้วยกันมาตั้งแต่เด็กรู้จนเห็นถึงไส้ในหล่ะว่ายูคยอมอ่ะชอบแบมแบมก็มีแต่เจ้าตัวแหละที่ไม่เคยรู้อะไรเลย
“ไปเรียนกันเหอะ”เสียงทุ้มของยูคยอมบอกก่อนจะกอดคอเพื่อนตัวเล็กทั้งสองไปเรียน ตลอดการเรียนคาบเช้าถ้าแบมแบมไม่นอนก็วาดการ์ตูนใบหน้าหวานยู่ปาก่อนจะเปลี่ยนเป็นฉีกยิ้มกว้างเมื่อเสียงออดดังขึ้น
“แบมแบม ไปกินข้าวเหอะ”แบมแบมพยักหน้ารับก่อนจะลุกขึ้นยืนแขนเล็กทั้งสองข้างกอดแขนเล็กของจินยองแล้วเอาหน้าเกยไหล่บางเอาไว้ ก่อนจะหยุดเดินเมื่อเห็นใครมองเขาอยู่
“นี้ถือว่าเป็นครั้งแรกที่เห็นเขาจ้องแกว่ะแบม”จินยองบอกก่อนจะมองคนที่เกาะไหล่อยู่แบมแบมมอง มาร์คที่อยู่อีกฝั่งใบหน้าอีกคนเรียบนิ่งแทบจะอ่านไม่ออก
“สงสัยว่าพี่มาร์คจะตกหลุมรักเขา”แบมแบมบอกก่อนจะขำเบาแล้วเดินทำเป็นไม่สนใจอะไรอีกคนที่ยืนมองเขาอยู่ ทั้งที่ข้างในน่ะหรอเขาเขินพี่มาร์คจะแย่!
“จินยอง แบมแบมใจร้ายอ่า ทิ้งเขาไว้ในห้องได้ไง”เสียงทุ้มที่ถูกบีบให้แหลมเล็กของยูคยอมดังขึ้น เรียกสีหน้าเอื้อมๆของจินยองกับแบมแบมได้
“ไม่ได้ลืมแต่ปลุกแล้วไม่ตื่นเอง”
“จินยองใจร้าย!”ยูคยอมบอกก่อนจะมานั่งข้างๆแบมแบมก่อนจะเอนหัวมาซบลงที่ไหล่เล็ก แบมแบมดันหัวถุยๆของยูคยอมออกแต่เจ้าตัวก็งอแงจนเขาต้องยอมให้ซบจนได้
“แหวะ หมั่นไส้”
“ฮิๆ”ยูคยอมหัวเราะ จนจินยองต้องเอาช้อนเคาะหัวไปซักที แบมแบมนั่งกินข้าวไปจนรู้สึกว่ามีคนมองพอเงยหน้าไปพบว่ามีคนยืนมองเขาอยู่ สายตาคมๆมองมาพร้อมกับร้อยยิ้มแปลกๆ ..
พี่มาร์คเป็นอะไร?
“เบื่ออ่าขี้เกียจเรียนแล้ว”แบมแบมบ่นขึ้นหลังจากหมดชั่วโมงคาบบ่าย มือเล็กเก็บของลงกระเป๋าอย่างลวกก่อนจะหยิบมาสะพายไว้ที่ไหล่เล็ก
“แบมต้องให้ไปส่งป่ะ?”จินยองถามขึ้นทันที แบมแบมมองก่อนจะส่ายไปมาแล้วยิ้มแล้วให้จินยอง
“ไม่ต้องหรอกวันนี้กลับเอง”
“จะดีหรอ?”จินยองบอกก่อนจะจับที่ไหล่เล็กแบมแบมเอียงคอมองจินยองทันที
“ที่อยากไปส่งเพราะอยากรู้ว่าเราอยู่ที่ไหนใช่ป่ะ?”แบมแบมหรี่ตามองอีกคนอย่างจับผิดทันที จินยองรีบยกมือขึ้นสองข้างเป็นเชิงสารภาพ
“บ้า ..เป็นห่วง”
“ไม่ต้องหรอกจินยองอา เราไปอยู่กับเพื่อนพ่อไม่มีอะไรหรอกน่า ..”มือเล็กจับลงที่ไหล่ของจินยองก่อนจะบีบเบาๆเพราะเข้าใจว่าอีกคนคงเป็นห่วงเขาจริงๆ
แต่จริงๆแล้ว..
“ก็แค่อยากไปเจือกด้วยเอง ..”
ขอถอนคำพูดเลยที่บอกว่าเป็นห่วงน่ะ โกหกทั้งเพ!
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
รีไรท์เรื่องแต่เนื้อหายังคงเดิมนะค่ะ
อาจจะเปลี่ยนนิดหน่อยเนื่องจากมีคำไม่สุภาพ
ยังสามารถพูดคุยกับบอทฟิดได้เหมือนเดิมค่ะ
บอทฟิคพูดจาไม่สุภาพบอกได้นะคะ
ขอบคุณที่ติดตามกันมาตลอดนะคะ
#ฟิคมฟบ
ความคิดเห็น