FIC : Don't Lie แผนร้าย พ่ายรัก 'ยัยสามีกำมะลอ' [TIFFANY x JESSICA]

INTRO


ณ โรงแรมห้าดาว VRC 


ในปาร์ตี้งานเลี้ยงสละโสดฝั่งห้องจัดเลี้ยงระดับ VIP 

เสียงครึกครื้นเจื้อยแจ้วของเหล่าบรรดาเพื่อนเจ้าบ่าวเจ้าสาวแสดงถึงความสุขสนุกสนานในราตรีนี้

พวกเขาและเธอต่างชนแก้วไวน์และโยกย้ายเริงระบำไปตามดนตรีที่บรรเลงอยู่

ก่อนที่ประตูห้องจัดเลี้ยงจะถูกเปิดออกหนึ่งบาน เผยร่างบางอรชรของผู้มาใหม่ 

ใบหน้าสวยราวกับรูปปั้นที่ถูกแกะสลักเป็นอย่างดีเริ่มชักสีหน้าแววตากังวลเล็กน้อย 

เธอเดินเข้าไปหยุดอยู่ระหว่างคู่บ่าวสาวเจ้าของงานเลี้ยง ก่อนจะเอื้อนเอ่ยคำบางคำออกไปให้ดังพอแข่งกับเสียงเพลง

“คุณสเตฟ ฉันมีเรื่องอยากจะขอความเมตตาจากคุณ” 

“.....” ใบหน้าหวานเจ้าของชื่อขมวดคิ้วหน่อย ๆ ตามด้วยรอยยิ้มที่แสยะออกมาเล็กน้อย “หืม?”

“แม่ของคุณ ‘ฮวัง อึนนา’ หล่อนเป็นเจ้าหนี้พ่อฉัน” ก้าวเท้าเข้าใกล้คู่กรณีอีกนิด “ฉันว่าสัญญาหนี้ระหว่างเรา

มันไม่ยุติธรรมเลย และฉันก็รู้มาว่าคุณได้ขึ้นชื่อเป็นคุณนายเจ้าของที่ตรงนั้นแทนแม่ของคุณแล้ว 

ฉันอยากให้คุณช่วยพิจารณาสัญญาใหม่ทีเถอะค่ะ ฉัน...”

“มันธุระกงการอะไรของฉันที่ต้องทำตามที่เธอขอหรอ?” สเตฟานี่กล่าวตัดบท ซึ่งนั่นก็สร้างความไม่พอใจ

ให้กับคนถูกถามกลับอย่างเจสสิก้า จอง ไม่น้อยเลย

“ค คุณ” 

“แล้วนี่ทำไมการ์ดด้านนอกถึงปล่อยให้เธอเข้ามาในงานฉันได้เนี้ย ใช้ไม่ได้จริง ๆ” สเตฟานี่เบะปาก

พร้อมกับกอดอก จ้องหญิงสาวอีกคนที่กำลังสู้สายตาเธออยู่ “แต่จะว่าไป... ฉันว่าฉันมีข้อเสนอดี ๆ ให้หล่อนนะ” ^’^

กรีดรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา นิ้วเรียวช้อนคางเจสสิก้าขึ้นอย่างดูถูก “สวย ๆ อย่างเธอ ไปขายตัวแลกเงินสิ

จะได้มีปัญญาหามาใช้หนี้ฉันได้ไง จริงไหม?” ^*^ แค่นหัวเราะในลำคอ 

“คุณนี่มัน” กำมือแน่น พยายามควบคุมตบะตัวเอง 

ไม่ได้ เธอจะระเบิดลงตรงนี้ไม่ได้เด็ดขาด

“ไปเถอะค่ะเซฮุน รู้สึกว่าฉันชักจะไม่สนุกแล้วสิ” สเตฟานี่หันไปยิ้มหวานให้ชายหนุ่มคนรักของตนเอง

ก่อนจะยื่นหน้าไปหอมแก้มชายหนุ่มก่อน

“จ้ะ ผมก็อยากเข้าห้องหอกับคุณเร็ว ๆ แล้วเหมือนกัน” ^__^ 

“ว๊าย ๆ จะไปแล้วเหรอจ๊ะเพื่อนจ๋า?” ซันนี่ร้องแซวขึ้น 

“ไม่ไหวเลย ๆ คนเค้าอุตส่าห์ถ่อสังขารมาขอความเมตตาจากเธอนะยัยฟาน ฮุ ๆๆๆ” ฮโยยอนเสริม 

ก่อนเสียงหัวเราะคิกคักจะค่อย ๆ ดังขึ้นอย่างไม่ได้นัดหมาย 

นั่นยิ่งทำให้เจสสิก้าถึงกับน้ำตาคลออย่างเหลืออด ในขณะที่คู่บ่าวสาวกำลังเดินเฉียดเธอไปด้วยความดูถูกเช่นกัน




(ทำไมฉันต้องลดศักดิ์ศรีตัวเอง เพื่อมาที่นี่ด้วย... 

ถ้าไม่ใช่เพื่อบ้านไร่ที่พ่อฉันรักนักรักหนานั่น... เธอกับเพื่อนของเธอ 

ป่านนี้คงได้เลือดกบปากไปตั้งแต่ประโยคแรกแล้วมั้ง)




“เดี๋ยวก่อน!” เจสสิก้าสบถเสียงดัง “งั้นในเมื่อเราตกลงกันดี ๆ แล้วไม่รู้เรื่อง” 

“...” ชะงักฝีเท้า

“ฉันก็คงไม่มีอะไรจะต้องพูดกับคุณอีก นอกเสียจาก..” หันกลับไปมอง 

และเดินย่ำเท้าเข้าไปประจันหน้าสเตฟานี่ด้วยความรู้สึกเคียดแค้นในใจ “ขอให้ทรัพย์สินที่ครอบครัวคุณไปโกงคนอื่นมา

จงมลายหายไปในที่สุด ให้ชีวิตคู่ของคุณทั้งสอง จงวอดวายอย่างกู่ไม่กลับ 

ตายตายและย่อยยับมันได้ยิ่งดีนะคะ สาธุ!” ผลักร่างสเตฟานี่ออกให้พ้นทาง

ท่ามกลางเสียงซุบซิบนินทาและสายตาตกใจจากคนอื่น ๆ นับยี่สิบคนจากผลการกระทำของเธอ 




“ว๊ายยยยยยยยยยยยยย” 

“แย่มากผู้หญิงคนนี้!”

“สวยแต่รูปจริง ๆ”

“ไร้มารยาทผู้ดี!” 


“นี่มันงานมงคลนะยะหล่อน ไพร่มาก ต่ำตมสุด ๆ”



“กรี๊ดดดด นังบ้าเอ๊ย!! แกสิตาย ออกไปให้พ้นงานมงคลของฉันเลยนะ! กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด !!”

--------------------------------------------------------

เมื่อความรัก ต้องมาพร้อมกับ ความลับ 

โชคชะตาจะเล่นตลกอย่างไรกับชีวิตของ เธอ และ หล่อน 

คุณพร้อมที่จะยิ้ม หัวเราะ ดราม่า และ หวั่นไหว ไปกับพวก She แล้วหรือยัง? 

พบกับซีรี่ย์น่ารัก ๆ ไฉไลกว่าเดิมจากไรท์เตอร์คนเก่า ผู้ห่างหายจากการเขียนฟิคชั่นไปนาน 

ติดตามความสนุกของ TIJE ในบทบาทที่คุณต้อง ปวดหัว ได้ใน

Don't Lie แผนร้าย พ่ายรัก 'ยัยสามีกำมะลอ'

Ooops!! spoil



“ฉัน!! ฉันเป็นใคร?!! กร๊าดดดส์!!! เกิดอะไรขึ้นกับฉัน 

ทำไมฉันจำอะไรไม่ได้เลย บ้าเอ๊ย!!!!!!!!”



เคล้งงงงงงงงงงง!!



“พอ! พอได้แล้ว!! เลิกทำลายข้าวของฉันได้แล้ว!”

“ออกไปให้พ้น ฉันไม่อยากเห็นหน้าใคร ฉันบอกให้พวกแกออกไปไงหูแตกเรอะ!!!” 

“ทิฟฟานี่!”




“หือ?!? // หา???! // ท ทิฟฟานี่หรือ?O_O” (เหล่าคนงานในไร่)




“ธ เธอเรียกฉันว่าอะไรนะ? น นี่เธอ เธอรู้จักฉันใช่ไหม? ใช่ไหม? เธอรู้จักฉันเหรอ?!” สเตฟานี่พุ่งตรงไป

เขย่าตัวเจสสิก้า ราวกับคนเสียสติไปแล้วก็ไม่ปาน จะมีอะไรที่ทำให้เธอ

มีความหวังได้เท่ากับมีคนที่ดันรู้จักคนความจำเสื่อมอย่างเธอ ใช่ เห็นทีจะมีแค่หล่อนสินะ ที่ช่วยเธอได้

“ใช่” เจสสิก้าตอบหน้านิ่ง สายตาสวยแข็งกร้าวเหมือนครุ่นคิดอะไรอยู่ลึก ๆ ก่อนจะผลักทิฟฟานี่

หญิงสาวที่เธอเรียกไปเมื่อครู่กระเด็นไปที่เตียงกว้างสีขาวห้องเธอเอง 

“อ๊ะ!! เห้!! มันเจ็บนะ ช่วยนุ่มนวนกับฉันด้วยเด้ ไม่รู้หรือไงว่าฉันลูกใคร ฉันน่ะ!” ชี้ตัวเองก่อนจะนึกขึ้นได้

ว่าเธอจำอะไรไม่ได้เลย “ฉันน่ะ...” กลอกตาไปมา “ฉัน... ฉันเป็นใครวะ ? ฉันเป็นใคร!”

“เลิกฟุ้งซ่านซะทีฟานี่! เธอเป็นสามีของฉัน ลืมไปแล้วหรือไง!” 




“เห้ย!!!! // สามี!! ? // ห เหี้ย ยย.... // ผัวหรา?!” O[]o , =[]=;;; 



“.....ว ว่าไงนะ” = =^;!! แทบช็อก ไม่สิ ช็อกไปแล้ว ทิฟฟานี่ถึงกับหมดเรี่ยวแรงสิ้นประดา 

เมื่อกี้เธอได้ยินหล่อนพูดไม่ผิดใช่ไหม? เธอฟังไม่ผิดใช่ไหม? เธอเนี้ยนะ มีเมีย? จะบ้าเหรอเธอเป็นผู้หญิงนะเห้ย! =[]=;

“ฟังไม่ผิดหรอก ไว้ซักวัน เธอจะจำฉันได้ นอนได้ละ เลิกพล่าม! เธอก็รู้ว่าฉันไม่ชอบ” = =

“ม๊ายยยยยยยยยยยยยย ยย ย ย ย!!!!” T[]T;;;;;

เร็ว ๆ นี้