คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Story 4
Story 4
“
แฮวี่วูเนื้อรนี้ให้หน่อยสิ “
“ แฮวีอ่า
ือันไม่เ้าใเนื้อเพลเลย “
“ แฮวีัน .. “
นี่แหละรับีวิผม
ยิ่ใล้วันประเมินเท่าไหร่ผม็ะยิ่วุ่นวายมาเท่านั้น - -
“ เอ่อ ทุนใเย็นนะ
เราทำไม่ทัน “
ผมบอไป่อนที่ทุนะะัไปนิหน่อยและ็ยอมนั่อยแ่โยี
“ ป๊อปัเลยนะพ่อุ “
ินนาเินมาแวผมที่โ๊ะ่อนที่ผมะทำหน้าอใส่เธอ
“ เหนื่อยะายอยู่แล้ว
วันนี้แ้เนื้อเพลไปเือบสิบเพลแล้วนะ ะิ่าทำแล้วเนี่ย “ ผมบ่นให้ินนาฟั่อนที่เธอะำออมาเบาๆ
“
แล้วอแฮวีละเปลี่ยนเนื้อเพลหรือเปล่า “
ินนาถามผม่อนที่ผมะส่ายหัวให้เธอเบาๆ
่อนที่ะหยิบโทรศัพท์ึ้นมาเปิเพลที่ผมเลือให้เธอฟั
“ เอ๊ะ .. อะไรันทำไมนอย่าแฮวีถึเลือเพลแนวนี้ันนะ “
ินนาแวผม่อนที่ผมะะัไปนิหน่อย
นั้นสิ .. ทำไมู่ๆผมถึเลือเพลแนวนี้ันละ ..
“ อบใรอยู่หรออ “ ินนาแวผมอีรั้่อนที่ผมะพยายามโบมือบอเ้าว่าไม่ใ่
บ้าหน่า !! ผมไม่ไ้อบใรสัหน่อยนะ
“ เพ้อเ้อแล้วนะเธออ่ะ
ลับไปนั่ที่ไ้แล้ว เี๋ยวรูมาะโนุเอานะ “
ผมเบี่ยเบนประเ็นอีรั้่อนที่ินนาะเินลับไปนั่ที่โ๊ะอัวเอ
เห้อออ
แล้วทำไมผม้อเลือเพลนี้เนี่ย !
“ นายะไปิน้าวพร้อมเราเลยมั้ยหรือว่าะไปหามูแอล่อน
“
ินนาเินมาถามผม่อนที่ผมะยนาฬิา้อมือึ้นมาูอีรั้
“ ไปหามูแอล่อนอ่ะแหละ
“ ผมบอินนา่อนที่ะโบมือลาเธอแล้วเินไปยั้อมเ้าทันที
มูแอลไม่่อยมีเรียนอยู่แล้วโยปิ
เลยอยู่ห้อ้อมบ่อยมาว่าห้อเรียน
“ ย่าห์ ! “ ผมะโนเ้าไปในห้อ้อม่อนที่ะะัเมื่อเห็นว่าเป็นแเนียลฮยอับออูฮยอำลันัุ่ยเล่นันสนุ
ออร่าสีมพูฟุ้ห้อเลยรับ … - -
“ อ้าว แฮวีมาหามูแอลหรอ
“
แเนียลฮยอที่เหมือนะเห็นผมที่ประู็ถามึ้น่อนที่ผมะพยัหน้ารัวๆ
“ ั้นรอแปปนะ “ แเนียลฮยอลุึ้น่อนที่ะเินไปยัอีห้อ็อมหนึ่ที่เื่อมอยู่
่อนที่ออูฮยอะหันมายิ้มว้าให้ับผม
ทำไมบรรยาาศมันน่าอึอัแปลๆนะ … -///-
“ อ้าวมาทำไมไบอ “ มูแอลเินมาหาผม่อนที่ผมะเรียึแนเสื้อเ้าออมาุย้านอ
“
ฮยอสอนเ้ามีอะไรแปลๆมั้ย “
ผมถามออไปรๆ่อนมูแอละำออมาเบาๆ
“ นายิว่ามีมั้ยละ “ แ่เพื่อนรัผมมันันวนีนไรับ พู้วยหน้าาที่วอนีนเอามาๆ
แถมยัเหลือบไปฮยอทั้สอนที่ำลัหัวเราะใส่ัน โยหัวันไปมารนั้นอี ..
ฮ่อลลลลล
“ เออ่าเหอะ
นายะไปิน้าวมั้ย “
ผมถามมูแอลอีรั้่อนที่มันะส่ายหัวให้ผม
“ ไอ้เพื่อนรั
ทีหลั่วยทัมาบอูที - - “ ผมทำหน้ามุ่ยใส่มัน่อนที่มันะลูบหัวผมเบาๆ
“
เออๆราวหน้าะทัไปนะ มึ็ไปินไ้แล้ววันนี้อนเย็นไม่้อรอนะ ้อมึอ่ะ “ มูแอลบอผมอีรั้่อนที่ผมะพยัหน้าให้มัน ่อนที่เราสอนะโบมือลา
และผม็โ้ให้ับฮยอทั้สออีรั้
ผมเินมาที่โรอาหาร่อนที่ะเินไปยัโนัอาหาร
โรเรียนผมอาหาระแล้วแ่ละวัน
ไม่้ำันสัวัน เรื่อารัอาหาร็บุฟเฟ่อ่ะรับ
อย่าว่าโรเรียนผมโรลูุหนู ..
ผมเินเอาบัรนัเรียนไปแสน่อนที่ะเินไปหยิบถาอาหารแล้วเินไปูรโนัอาหาร
้าว แิมิ ิมบับ สปาเ็ีุ้้
ุปสาหร่าย บลาๆๆๆๆ
ผมนี่ถอนหายใออมาเลยรับ - -
ผมเลือที่ะัแิมิับ้าวแล้ว็ุปสาหร่ายมา
แล้ว็ลูิ้นินเล่นนิหน่อย เพราะเอารๆผมินอาหารอย่าอื่นไม่่อยเ่ ..
“
อ้าวแฮวีมานเียวหรอ นั่ับพวเราไ้นะ “
ผมเินผ่านเ็นัเรียนลุ่มหนึ่่อนที่ะยิ้มว้าให้ับพวเา
แ่ทว่า ..
“ พวฮยอนอื่นรอรนู่นอ่ะะไม่ไปนั่หรือไ
“ ินยอฮยอเินมาทัผมา้าหลั่อนที่ผมะะั
แล้วหันไปมอเ้า
ึั ึั ึ ..
อีแล้วรับ .. หน้าโรใล้อีแล้ว
“ เอ่ออ “ ผมนิ่แไปนิหน่อย่อนที่ฮยอเ้าะว้าแนผมแล้วลาผมไปที่โ๊ะทันที
สิหลุไปแล้วรับ
แฮวีไร้สิแล้วรับ TT
“ ทำไมทำหน้าั้นอ่ะ
เป็นอะไร “ มินฮยอนฮยอถามผม่อนที่ผมะส่ายหัวให้เ้าเบาๆ
่อนที่ะ้มหน้าทาน้าวทันที
“ อ้าว ินยอ “
เสียผู้หินหนึ่ทัินยอฮยอ่อนที่ผมะเยหน้าไปมอ
ุ้นๆหน้าแหะ ..
“ อ้าว ึนบิน “ ินยอฮยอเยหน้าไปมอนทา้านหลั่อนที่ะยิ้มให้เธอ
อ๋อ เว ึนบิน .. นัร้อนำอโรเรียนผม
เ็เทรนอ่ายให่ แถมเป็นหลานผอ.โรเรียนผมอี
บ้านรวย สวย าว
มีวามสามารถเ็ๆในโรเรียนหมายปอ
แ่นั้นแหละ นาฟ้า .. อยู่สูรับ
แ่เห็นแบบนี้เป็นเพื่อในห้ออพวฮยอเ้าเลย
“ หวัีึนบิน “ ฮยอแ่ละนหันไปทันูน่า่อนที่ผมะโ้ให้เ้านิหน่อย
“
อะไรันวนไปิน้าว้านอไม่ไป มานั่ินในโรอาหารอ่ะนะ “
นูน่าพูหยอับินยอฮยอแบบสนิทสนมมา มานผมรู้สึแปลๆ
เพราะฮยอเ้ายิ้มว้า
และหัวเราะับนูน่าเ้าแบบที่ผมไม่่อยไ้เห็นเลยริๆ
“ อะไรันึนบินนี่พวเรา็นั่อยู่นะ
“
ีอฮยอที่นั่อยู่้าๆผมท้วึ้น่อนที่นูน่าะำออมาเบาๆ
“
ไว้นายทำให้ินยอไปเทับันไ้ ันเลี้ยพวนายทั้โ๊ะเลย “
อะไรนะ ..
ะ เท !?
“ บ้า พูเป็นเล่นไป
รีบไปิน้าวไ้แล้วหน่า “
ินยอฮยอำออมาเบาๆ่อนที่นูน่าะับไหล่ฮยอเ้าไว้
“ เราไม่เล่นนะ “ นูน่ายิ้มให้ับินยอฮยอ่อนที่ะเินออไปทันที
ทำไมใผมรู้สึาแปลๆนะ ..
“ อะไรันวะ
อยู่ับึนบินมาเือบสามปี ไม่เยเห็นเธอสุสิับผู้ายนไหนนอาพวเรานี่แหละ “ ีอฮยอพูึ้น่อนที่มินฮยอนะพยัหน้าเห็น้วย
“ เออไม่ิมึ
มินฮยอน่อนเยนี่หว่า “
แฮวานฮยอพูแทรึ้นมา่อนที่มินฮยอนะหันไปมอฮยอเ้านิ่ๆ
อนนี้ผมไม่ไ้สนใหรอรับว่าอีอึนบินนูน่าเ้าสนใใร
แ่ปัุบันเ้าสนใินยอฮยอไ แบ
ินยอ ..
“ ผมอัวนะฮยอเอันอนเย็น
“ ผมบอพวฮยอ่อนที่ะลุึ้นไปทันที
“ เห้ยเี๋ยวสิ
นายเพิ่ินไปไ้นิเียวเอนะ “
ีอฮยอว้าแนผมไว้่อนที่ผมะหันลับไปมอพวฮยออีรั้
ินยอฮยอที่มอผมอยู่อนนี้แววาเ้าไม่ไ้แสอออะไรเลย ..
่ามันเหอะ ผมหวัอะไรอผมเนี่ย
“
ผมลืมไปว่าาบ่อไปมีสอบน่ะ อัวนะรับ “ ผมพูึ้นอีรั้่อนที่ะรีบเินออมาทันที
ทำไมใผมมันหน่วแปลๆนะ …
“ เห้อออออออออออ “ ผมถอนหายใออมาเบาๆ่อนที่ะฟุบหน้าลไปับโ๊ะทันที
“ อะไรันนน “
ผมรีบลุึ้นมาทันที่อนที่ะสะุ้เมื่อเห็นว่านที่เินเ้าห้อผมมาเป็นเ้าพวสอนนี้
“ โห้ีฮุนฮยอ วานลิน
ทีหลัใหุ้่มให้เสียหน่อยสิ “
ผมบ่นึ้นอีรั้่อนที่ทั้สอะำออมาเบาๆ
“
็ำลัะเินไปส่วานลินที่ห้อันมาเห็นเ็น้อยทำัวเ๊อยู่ในห้อไเลยเินมาู
“ ีฮุนฮยอพูึ้น่อนที่ผมะทำหน้าเ๊ๆอีรั้
วานลินับีฮุนฮยอสนิทันรับ
ริๆพวเราทั้หมสนิทันหมเลย
วานลินเป็นเพื่อน่าห้ออผมเ่นัน
ส่วนีฮุนฮยอ็เป็นเพื่อนับพวแเนียลฮยอนั้นแหละ
“ ไม่วนแล้วๆๆ
พัไปเหอะไว้เอันนะ “ วานลินพูึ้น่อนที่ผมะโบมือให้พวเ้าแล้วฟุบลบนโ๊ะอีรั้
ิ ิริๆนะ …
“ อ้าวเี๋ยวอลออีรั้นะ
“ เสียอมินฮยอนฮยอพูึ้นอีรั้
่อนที่ผมะเรียมัวเล่นเปียโนเพลที่พวผมเลือที่ะใ้ร้อลุ่มันสามน ..
“ ย่าห์ ! แฮวี นายไม่เยพลานานี้นะ “
ผมะัับเสียุอฮยอนิหน่อย่อนที่ฮยอนอื่นๆะเ้าไปห้ามมินฮยอนฮยอ ..
“ อโทษรับ “ ผมพูอโทษทุๆน่อนที่ะเินออมานั่ที่โฟานเียวเียบๆ
“
ฮยอมีอะไรในใหรือเปล่า “ อูินเินมาถามผม่อนที่ผมะมอหน้าเ้าแล้วส่ายหัวไปมา
เอารๆ็มีแ่แ่ไม่อยาบอใรแ่นั้นเอ
..
“ ฮยอพั่อนละัน
เี๋ยวผมไป้อมเี่ยวรอ “
อูินบอผม่อนที่ะเินออไป้อม่อ
“ ย่าห์ๆ
นายะมาเป็นแบบนี้เพราะเรื่อพวนี้ไม่ไ้นะแฮวี “
ผมเรียสิัวเออีรั้่อนที่ะลุึ้นมานั่แล้วเปิเพลฟัอีรั้
“ อ้ะ “ ผมในิหน่อยเมื่อมีสัมผัสเย็นๆมาแะที่แ้มอผม
“ ินะะไ้ีึ้น “
ินยอฮยอเอาน้ำผลไม้ระป๋อมาให้ผม่อนที่ผมะรับมันไว้แล้วเปิึ้นมาื่มทันที
“ อะไรัน
นที่สใสที่สุในโรเรียนอนนี้ลายเป็นนที่มานั่อมทุ์แบบนี้อ่ะนะ “ ินยอฮยอพูแวผม่อนที่เ้าะยิ้มให้ผมบาๆ
“
ผม็้อมีเรื่ออะไรในใมั้สิรับ “
ผมบอฮยอเ้าไป่อนที่ฮยอเ้าะพยัหน้าเหมือนเ้าใผม
่อนที่ผมะ้มหน้าลไปแล้วถอนหายใออมาเบาๆ
เห้อออ ไม่อยาเป็นแบบนี้เลย
ทำไมมันน่าอึอันานี้นะ …
“ นายยิ้มมันูีมาว่าอนนี้มาเลยนะ
“ ผมะัับำพูอินยอฮยอ่อนที่ะเยหน้ามามอเ้า ..
รอยยิ้มที่สใสอฮยอมันปราึ้นบนใบหน้าอผู้ายรหน้าผม
รอยยิ้มที่ผมไม่เยเห็นเ้ายิ้มให้ใร
.. แม้เ้าะยิ้มมามายนาไหน
แ่สำหรับผมวามรู้สึที่มันส่มาให้ผมอนนี้มันีมา
ีนบอไม่ถูเลยแหละ …
“ เ้าใแล้วฮยอ “ ผมยิ้มว้าให้เ้า่อนที่ะ้มหน้าและฮัมเพลเบาๆอีรั้
ไม่ว่าผมะเยหน้าไม่อีี่รั้ผม็เห็นฮยอเ้ามอหน้าผมและยิ้มให้อยู่แบบนั้น
มันีมาเลยนะ … ทำให้นอย่าผมรู้สึีมาเลยริๆ ^^
Talk : อะไรันนนนนนนนนนน ยิ้มอะไรันนัหนาาาาาาาาาาาาาาาา
เหม็นฟามรัเฟ่อออออออออออออ 555555555555555555555555
อบุที่ิามอ่านันนะรับบบบ
เม้นเป็นำลัใให้ไรท์หน่อยน๊า อาะมาไม่บ่อย แ่ไม่เททิ้แน่นอนรับบบบ
มาทัทายันในแท๊ไ้เสมอน๊าาาา > <
#Stroyินฮวี
ความคิดเห็น