คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Love or Bad 2/2
ยามเช้าอากาศสดใสลมพัดแรงเสียงนกร้องจิ๊บๆเพื่อเป็นการปลุกให้คนที่น้องอยู่ตื่นขึ้นมาร่างบางพลิกตัวไปมาเพื่อการบิดขี้เกียจ
ก๊อก ก็อก!!
เสียงเคาะประตูดังลั่นชายหนุ่มผมดำหน้าสละสลวยเปิดประตูเข้ามาในห้องของจื่อเทา แล้วนั่งลงบนเตียงเอามือบางสัมผัสหน้าของจื่อเทาแล้วเขย่าหน่อยๆเพื่อเป็นการปลุกคนตรงหน้า
"จื่อเทา...ตื่นได้แล้วนะ"รางบางยิ้มๆออกมาหน่อยๆ
"งืม...พี่จียง"จื่อเทาลืมตาขึ้นมาด้วยความสะลึมสะลือเอ่ยเสียงครางออกมาหน่อย
"ตื่นเลย!!ต้องไปโรงเรียนนะ!!"จียงดึงผ้าห่มออกจากคนตรงหน้าที่นอนซุกอยู่ใต้ผ้า เทาส่งเสียงจิปากนิดๆแล้วลุกขึ้นมาด้วยความสะลึมสะลือเอนซบที่ไหล่ของจียง
"เร็วเข้า...พี่ซีวอนรออยู่นะไปอาบน้ำแล้วก็ทานข้าวเร็ว
"จียงลูบหลังเทา "ครับๆ"จื่อเทาเงยหน้ามองจียงสักพักแล้วลุกขึ้นไปหยิบผ้าเช็ดเดินเข้าห้องน้ำไป
Tao Talk
“พี่ครับผมเสร็จแล้ว” ตอนนี้ผมวิ่งลงมายังห้องครัวด้วยท่าทางร่าเริงก็พบว่าพี่ซีวอนและพี่จียงกำลังเตรียมอาหาร
“มาเร็วๆวันนี้ที่ตื่นเช้าเลยมีเวลานิดหน่อยทำได้แค่นี้แหละ”พี่ซีวอนถอดผ้ากันเปื้อนออกแล้วนั่งลงบนเก้าอี้ของตัวเอง
“แค่นี้ก็อิ่มจะแย่”
“อืมๆมากินกันเถอะจียง เทา”ผมตอบตกลงตอนที่จียงนั่งลงแล้วกินข้าวทันที
“กินเลอะเป็นเด็กไปได้”พี่จียงเช็ดซอสที่ปากของผมเบาๆ
“ขอโทษครับ”
“เออ! เทาเดี๋ยววันนี้พี่ไปส่งนะ”ผมส่ายหน้าทันที
“หืมมม ทำไมละ?”
“ไม่เอาอ่ะพี่จะสายเอานะ”พี่ซีวอนยกยิ้ม
“ไม่เป็นไร วันนี้พี่กับจียงเข้าบริษัทสายได้” ผมส่ายหน้าอีกรอบ
“เหอะๆ แล้วอีกอย่างที่ผมห่วงก็คือพวกผู้หญิงต่างหากเดี๋ยวเค้าจะรู้หมดว่ามีพี่ชายหล่อลากไส้” พี่ซีวอนหัวเราะลั่น
“กลัวคนจะมาจีบพวกพี่หรอ?”
“อืม ก็ประมาณนั้น”
“อืม ไม่ต้องห่วงพี่หรอกพี่ยังไม่อยากคบใคร”ผมพยักหน้าแล้วยิ้ม
“เทาแว่นหายไปไหนล่ะ?”อยู่ๆพี่จียงก็ทักขึ้นรู้สึกหน้าร้อนวูบใจเต้นแรง
“ม... เมื่อวานผมเผลอนั่งทับจนแตก”
“แล้วใส่คอนแทคเลนส์รึยัง?”ผมพยักหน้าตอบ
ผ่านไปได้ประมาณ 10 นาที พี่ซีวอนก็ขับรถมาส่งถึงมหาลัยแล้วครับผมบอกลาพี่ซีกับพี่จีเรียบร้อยก็ตรงดิ่งไปที่ห้องลับทันทีแต่ยังไม่ทันถึงก็มีผู้ชายสูง 180 กว่าๆกระโดดกอดคอผม
“จื่อเทา มอนิ่งงจุ้บ”เสียงจุ้บที่แก้มดังจนผมได้ยิน
“รุ่นพี่ทำไรเนี่ยยย!!”ผมเอามือลูบแก้มตัวเองไปมา
“มอนิ่ง~~ มอนิ่งคิสไงง!!”ผมส่งเสียงจิ๊ปากนิดๆ
“ไปทำกับรุ่นพี่แบคฮยอนสินะ-_-*”พอพูดถึงพี่แบคฮยอนรุ่นพี่ชานยอลก็ทำหน้าตาเศร้าทันที
“ทะเลาะกันอีกแล้วหรอฮะ?”
“เฮ้อ~ ก็ช่วงนี้แบคฮยอนของฉันไม่ว่างเลยนะสิ”
“รุ่นพี่เหงาสินะ”
“อืม... เออนี่!!!อ่ะดอกไม้”
“อ่าอีกแล้วหรอครับ?”ผมรับดอกไม้มาอย่างเต็มใจแต่แอบเซ็งนิดๆ
“วันนี้ไม่ใช่ของฉันหรอก... ของแบคฮยอนต่างหาก”รุ่นพี่ทำหน้าน้อยใจนิดๆ
“แล้วนี่ดอกอะไรครับ?”
“เฮ้อ... ดอกลิลลี่สีขาวหน่ะ”
“โอ๊ะ! มันหมายความว่า…”
“เออนั่นแหละ หมายถึงรู้สึกดีที่อยู่ใกล้นายไงล่ะ”ผมยกยิ้ม
“รุ่นพี่หึงสินะ”รุ่นพี่ชานยอลขยี้หัวตัวเองจนยุ่งหน้าเสียเอาหมดหล่อเลยล่ะครับ
“ใช่!! หึง หึงมาก!!!!! แบคฮยอนไม่เคยให้ฉันบ้างเลย ชิ!”
“โอ๋เอ๋ อย่าน้อยใจน้า”ผมทำท่าน่ารักใส่รุ่นพี่ชานยอล เค้ายิ้มกว้าง ปกติไม่ทำหรอกน่าอายจะตายไป
“โอ้ยทำแบบนี่ใครจะไปน้อยใจลง-//-”รุ่นพี่เอามือจับหน้าอกข้างซ้ายของตัวเองแล้วยิ้มหน้าบาน
“รุ่นพี่ฮะ พอดีผมจะไปห้องนั้น รุ่นพี่จะไปด้วยกันมั๊ยฮะ?”รุ่นพี่ชานยอลยืนคิดสักพักแล้วพยักหน้าตกลง อยู่ๆก็จูงมือผมวิ่งไปอย่างรวดเร็ว
“อ๊ะ!!! ขอโทษฮ...ฮะ”ด้วยความที่วิ่งเร็วแขนของผมเลยไปชนแขนของใครบางคนแต่มันกลับเป็นแขนของรุ่นพี่คริส...แต่ยังไม่ทันที่จะได้ก้มหัวโค้งขอโทษกลับโดนอีกคนลากไปอยากไม่ทันตั้งตัว
สายตาของรุ่นพี่คริส ดูแปลกไปจากเดิม.....
“โอ้ยเหนื่อย”รุ่นพี่ชานยอลหายหอบเสียงดังพร้อมกับเอามือปาดเหงื่อออก
ตึง
อยู่เสียงเปิดประตูก็ดังขึ้นก็พบกับผู้ชายร่างสูง190เดินเข้ามาด้วยท่าทางโกรธแล้วคว้ามือผมไปอย่างแรง เขาพาผมมายังห้องสมุดที่ตอนนี้ไม่มีใครอยู่เลยสักคนจัดการล็อคประตูเสร็จก็ตรงดิ่งมายังผม
“รุ่น...พี่จะทำอะไรครับ!!!”รุ่นพี่คริสจัดการปลดกระดุมเสื้อของตัวเองทันทีเขาทำสีหน้าโกรธจัดแล้วค่อยๆเดินเข้ามาใกล้ผมอย่างช้า
TALK
ฉากตัดไปตามอ่านได้ที่ไบโอทวิต@xiuwenkt
หรือติดต่อทางเฟสบุ๊คค่ะ
ความคิดเห็น