คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Love or Bad 1/2
รักหรือร้าย
เขา...เหมือนกับออกมาจากในเทพนิยาย
เขา...เหมือนกับเจ้าชายที่ใครๆต่างก็โปรด
เขา...หน้าตาดีและสง่างาม
ผม...ตกหลุมรักเขา
มีแค่ผมที่รู้นิสัยจริงๆของเขาสินะ...
“รุ่นพี่ครับ...ผมชอบคุณ”
“อา...ไม่อะฉันไม่ชอบผู้ชายน่าขยะแขยงชะมัด!!”
เหมือนฟ้าผ่าลงกลางอกหัวใจสั่นไหวเหมือนกำลังแตกสะหลายฮึก...หัวใจของผมกำลังร้องไห้ แต่ว่า...หยดน้ำตาของผมมันไม่ได้ไหลมานานแล้ว... ผมไม่ได้หล่อรวยหรืออะไรผมแค่ผู้ชายธรรมดาคนหนึ่งที่ใส่แว่นเชยๆทรงผมเชยๆที่ใครต่างก็นินทา
Kris Talk
ผมเพิ่งโดนผู้ชายสารภาพรักมามันน่าขยะแขยงใช่มั๊ยละครับที่เพศเดียวกันจะมารักกัน ผู้ชายที่มาสารภาพรักกับผมนะไม่มีอะไรดีเลยทรงผมก็เชยแว่นยังเชยอีกส่วนน่าตาก็...นะครับ ตอนนี้ผมถูกสาวๆชวนไปห้องสมุดแสนน่าเบื่อแต่ผมก็พอชอบอ่านหนังสือบ้างละ
“คริสมึงลืมหนังสือเอาไว้!!”เซฮุนที่วิ่งมาหาผมอย่างหอบๆ
“ขอบใจเดี๋ยววันหลังจะตอบแทน...ไปกันเถอะสาวๆ”
“นี่ครับหนังสือที่เอามาคืนขอโทษด้วยที่ล่าช้า”ผมยื่นหนังสือให้ผู้ชายตรงหน้ามันเป็นการเสแสร้งนะครับ
“สักครู่...นะครับ”ผู้ชายตรงหน้าเบิกตากว้างเล็กน้อยก่อนจะรับหนังสือไปแล้วก้มหน้าเช็คต่อ
!!!!
“นาย!!!”ผมเผลอตะโกนออกไปทุกคนมองผมเป็นตาเดียวกันหมดผมเลยโค้งให้เล็กน้อย
“ช่วยเบาเสียงด้วยนะครับ”
“เอ่อช่วยแนะนำหนังสือหน่อยได้มั๊ย?”เขาปิดหนังสือลงแล้วมองหน้าผมสักพักก่อนจะลุกขึ้นยื่น
“รุ่นพี่ฮะฝากดูแลทางนี้หน่อยน้า”เขาพูดขึ้นกับคนที่อยู่ห่างจากเขาไม่ไกลมากนัก
สักพักเขาก็พาผมเดินมายังห้องๆหนึ่งมีป้ายเขียนไว้ว่าห้ามเขาผมมองด้วยท่าทางลังเล
“ไม่ต้องห่วงหรอกครับที่นี้ผมเข้าได้”เขาไขกุญแจแล้วเปิดประตูเข้าไปยังห้อง ห้องนี้เป็นห้องธรรมดาๆออกแนวหรูหรานิดๆติดแอร์และมีตู้หนังสือเต็มไปหมด
“เอ่อ...นายชื่ออะไรละ”
“ผมชื่อหวาง จื่อเทาครับอยู่ปี3เป็นรุ่นน้องของคุณ1ปี”
“อืม...”
“แต่แปลกนะครับผมคิดว่า...คุณคงรังเกียจที่อยากจะรู้ชื่อของผม”
“อ่าถึงฉันจะไม่ชอบผู้ชายแต่ก็ไม่ใช่ว่าจะทำเป็นไม่รู้จักกันนะ”
“ครับ”เทาตอบเสียงเรียบ ผมกับเทานั่งลงบนเก้าอี้ตรงข้ามกันเทาส่งหนังสือนิยายมาให้ผมมันชื่อว่า ‘Love or bad’
“เรื่องนี้สินะที่นายอยากให้ฉันอ่าน”เทาพยักหน้ารับ ผมก็เลยลองเปิดอ่านเนื้อหาข้างในคร่าวๆ
“น่าสนใจดีงั้นอ่านเลยละกัน”ผมก้มหน้าอ่านหนังสื่อแต่ทำไมกัน...สมาธิของผมต้องสั่นแน่ๆ ทำไมถึงได้จ้องแต่เทาละ?ไม่สามารถละสายตาได้จริงๆ
“เอ๊ะ! ดอกกุหลาบสีส้มเหรอเนี้ยทำไมถึงได้เลือกสีนี้ละ? ”ผมเปลี่ยนจุดสนใจไปเป็นดอกกุหลาบสีสดใสตรงหน้าแทน
“ครับก็...มันหมายถึงความสดใส ความร่าเริงและอบอุ่นนะครับ”
“อืม”
“แต่จริงๆมันไม่ใช่ของผมหรอกครับ...มีรุ่นพี่เอามาให้ผมทุกๆวันแล้วผมก็เอามาใส่แจกันมันจะดูดีกว่าครับ”เทายิ้มออกมาด้วยสีหน้าที่สดใสผมเพิ่งเคยเห็นครั้งแรกแฮะ
“อืมมีคนมาจีบนายด้วยสินะ”ผมพยักหน้าเบาๆ
“ไม่หรอกครับเป็นรุ่นพี่ที่เอ็นดูผม”ผมก้มลงอ่านหนังสือต่อ ถ้าเทาถอดแว่นออกจะเป็นยังไงนะ?
“นี่เทา!”
“ครับ?”
“ทำไมนายไม่เรียกฉันว่ารุ่นพี่เหมือนตอนนั้นละ? ”
“ผมคิดว่าคุณคงรำคาญ”
“ไม่เป็นไรเรียกเหมือนเดิมก็ได้ฉันไม่ใจร้ายขนาดนั้นหรอก”
“ครับ…รุ่นพี่”
“นี่เทาลองถอดแว่นหน่อยส-”
“มะ...ไม่ได้นะครับ!!”เทาเอามือจับแว่นของตัวเองล้าก้มหน้าลงที่สำคัญทำไมต้องหน้าแดงด้วยละ??
“โอเคไม่ถอดก็ได้”
ผ่านไปได้ประมาณ30นาทีผมก็อ่านไปครึ่งเล่มแล้วครับพอเงยหน้ามาอีกทีเทาก็หลับปุ๋ยไปแล้วผมลูบหัวเทาเบาๆด้วยความเอ็นดู
“ฮะๆสงสัยคงง่วงมากสินะ”นี้ผมเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆตอนแรกก็ไม่ชอบแต่ความรู้สึกตอนนี้มันแปลกๆแบบไม่เคยเป็นมาก่อน อ่าเทาหลับไปแล้วนิงั้นถอดแว่นเลยละกัน
!!!!!!!
“สวย!! ทั้งๆที่สวยขนาดนี้แต่ทำไมนายต้องซ้อนหน้าจริงไว้ด้วยละ”
กึก!!!
เฮ้ยยยยซวยแล้วขาแว่นหักเลนส์แว่นก็แตกอีกฉิบละเผลอกำแน่นไปหน่อยชิ!!ทำไงดีว่ะถ้าเทาตื่นมาอาจจะโวยวายก็ได้...งั้นถ้าโวยวายก็กดจูบเลยละกัน...แต่นั้นผู้ชายนะเว้ยยย สวยแบบนี้ไม่ใช่ผู้ชายแล้ว!!!
“งืม...อืมนี้ผมเผลอหลับไปเหร- แว่น!!”เทารีบค้นหาแว่นทันทีสุดท้ายก็ชี้มาทางมือผม
“เทาเดี๋ยวฉันซื้อให้ใหม่”
“ไม่ต้องครับ!!ผ...ผมไปก่อนนะครับ”เทารีบเดินมาคว้าแว่นที่มือผมแล้วรีบวิ่งออกไปทันทีผมรู้สึกว่าหน้าของเทาแดงด้วยละครับเขินงั้นเหรอ?หรือว่าอายกันแน่...แต่ว่าตอนนั้นมันน่ารักจริงๆ
TBC...
TalK
มาเปิดตอนแรกค่ะไรท์แอบมาบอกว่า!!
เรื่องนี้มีฉากเรททท!!!รออ่านได้เลยนะค่ะ
คอมเม้นเป็นกำลังใจให้สักนิด
ความคิดเห็น