คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : { Lumin }Superstar School Chapter 6 (เรื่องสั้นๆที่นายควรรู้)
Superstar School Chapter 6
เรื่องสั้นๆที่นายควรรู้
::Lumin::
บรรยากาศในร้านที่อบอวนเต็มไปด้
"นี้นาย คิดจะพาฉันมานั่งร้านกาแฟเพื่
" ^_^ <----(ยิ้ม)"
"แล้วนายไม่มีอะไรทำรึไง ได้ข่าวว่างานเยอะนิ"
"รู้ได้ไง งั้นแสดงว่านายก็ติดตามฉันใช่
"หลงตัวเองใครติดตามนาย"
"โห แต่ฉันไปอ่านประวัตินายให้อิ
" '[]' นายนี้เป็นเอามากนะ"
"ก็คนมันชอบนิ"
"-_-"ไม่ต้องแปลกใจว่าทำไมไม่
"จริงๆนะถามมาเลย เรื่องนายฉันรู้หมด^_^"
"-_- ถามจริงๆนะ ถ้าชอบฉันขนาดนั้นนายจะมาขอจี
"ได้เหรอ^_^ แต่ไม่เอาดีกว่ามันง่ายเกินไป มันไม่ใช่สไตล์"
"นายนี้เป็นคนยังไงนะ ทำไมนายถึงชอบฉัน"
"ไม่รู้เลยได้ลองจีบดู^_^ ทำไมนายมีแต่คำถามนะ"
"งั้นขออีกคำถาม^_^"
"-_- ให้แค่คำถามเดียวนะ"
"โอเค แล้วนายจะจีบฉันยังไง จะได้รับมือทัน"
"ความลับ บอกไปก็ไม่สนุกสิ หึหึ"
::KRISLAY::
อึก ฮีอ ฮือ
ร่างเล็กที่กำลังอยู่ในอ้อมกอดร้องไห้อย่างนักเพราะว่าเขาไม่อยากจะกลับเกาหลีที่จริงเขาไม่อยากห่างจากคนที่เขากำลังกอดอยู่นี้เละ เขาไม่อยากจะห่างจากพี่คนนี้เลยพูดง่ายๆคือเขาติดพี่คนนี้มากๆ และวันหนึ่งเช่นวันนี้ที่เขาต้องห่างไกลมันทำให้เขารู้สึกใจสลาย
" 'พี่ฟาน' อี้ไม่อยากไปเลยอะ อี้ไม่อยากไปเกาหลี อี้อยากอยู่กันพี่ฟานอะ ฮือๆ"คนตัวเล็กที่อยู่ในอ้อมกอดร้องไห้งอแงไม่อยากไปจริงซึ่งเป็นหน้าที่ของ พี่ฟาน ที่ต้องกล่อมให้เขาไปจนได้
"ทำไมหรอ อี้ไม่อยากไปเจอป๊าเหรอ"
"ไม่อะ อี้จะอยู่กับพี่ฟาน"
"เดียวพี่ไปเยียมอยู่เกาหลีก็ได้นิ"
"แล้วตอนไหนอะ นานไหม ถ้าอี้ไปอี้ก็จะไม่ได้เจอพี่ฟานแล้วสิ"
"ได้เจอสิ งั้นอี้เอานี้ไป" คนตัวสูงปลดสร้อยรูปดาวที่เขาใสอยู่และสวมให้คนตัวเล็กที่กำลังร้องไห้งอแงไม่หยุดคนตัวเล็กจับสร้อยเส้นนั้นหมุนไปหมุนมาอย่างสงสัย
"ให้อี้ทำไมอะ มันเป็นของติดตัวของพี่เลยนะ"
"ก็พี่ฝากอี้เอาไว้ไง เดียวพี่ฟานไปเอาคืนแน่อี้ต้องเก็บเอาไว้ดีๆนะ"
"อ้าว นึกว่าจะให้เลย -v-"
"ถ้าอี้คิดถึงพี่อี้ก็บอกให้ม๊าโทรมาหาพี่ก็ได้"
"แล้ว พี่ฟานจะลืมอี้รึป่าวอะ"
"ไม่ลืมหรอ น้องอี้ของพี่ฟานออกจะน่ารักขนาดนี้ใครจะลืมได้ละ"
"แน่ใจนะ อี้ก็จะไม่ลืมพี่ฟานเหมือนกัน พี่ฟานต้องมาเอาสร้อยนี้คืนนะ สัญญานะ"คนตัวเล็กยื่นนิ้วก้อยออกมาทำให้คนตัวสูงยิ้มเพราะความน่ารักของเด็กน้อยน่ารักตรงหน้า
"ครับ พี่ฟานสัญญา ว่าพี่จะไปเอาสร้อยเส้นนี้คืนแน่ๆครับ"คนตัวสูงยืนนิ้วไปเกียวก้อยทำสัญญา
"คิคิ อี้จะไม่มีวันลืมพี่ฟานเลย อี้รักพี่ฟานที่สุดในGalaxyนี้เลย"
::Chanbaek::
“เห้ คริสคืนนี้ว่างปะ ไปเทียวกัน"
[โทษที่ว่ะวันนี้กูไม่ว่างวะ กูต้องอยู่กินข้าวกับม๊า]
“โห! ไม่เป็นเดียวกูไปชวนไอ้ จงอินก็ได้"
{โทรหาจงอิน}
[โยโบเซโย]
“จงอิน มึงว่างปะไปเทียวกัน"
[โทษทีว่ะวันนี้กูต้องอยู่กับคยองซู]
“โถ ไอ้คนรักเมีย ไม่เป็นไร เดียวกูไปชวนไอ้จงแด ก็ได้โว้ย"
[ออ จะไหนก็ไปเลยไป]
{ที่พึงที่3 เมื่อจงอินไม่ไปก็หันมาหาจงแด}
“เห้ยเพื่อน ไปเทียวกัน"
[โทษที่วะเพื่อน..]
“หยุด! มึงกำลังจะบอกว่าไม่ไปใช่ไหม ไม่เป็นไร กูไปคนเดียวก็ได้โว้ย"
(ใครๆก็ไม่รักยอลTT_TT งอน งอน งอนโว้ย) ((ใครก็ได้มาช่วยง้อ ชายยอลสิ))
“โว้ย ทำไมท่อนนี้แกถึงร้องไม่ได้ซักวะ แกต้องร้องให้ได้สิว่ะ ร้องสิ" ชานยอลมองเข้าไปในห้องซ้อมและเห็นคนตัวเล็กที่กำลังชี้หน้าด่าตัวเองในกระจก หึ!คนบ้าอะไรชี้หน้าด่าตัวเองอยู่หน้ากระจก(หน้ารักละสิ)ขอแอบดูแปบนะ
“นั้น ใครนะอยู่ตรงประตูนะ ออกมานะ"
“°[]°”ซวยแล้ว โดนจับได้แล้วไง ทำไงดี โอ้ยคนมันเกิดมาสูงหล่อแล้วจะไปหาที่หลบอยู่ไหนวะ
ในขณะที่ชานยอลกำลังลนลานหาที่ซ่อนอยู่แบคฮยอนก็เดินมาด้วยความเร็วสูง แล้วเอื้อมมือคว้าคอเสื้อชานยอลไว้แล้วดึงทำให้คนตัวสูงแทบทรงตัวไม่อยู่
“ปาร์ค ชานยอล!!! นายมาแอบดูฉันซ้อมงั้นเหรอ "โหเรียกสะเต็มยศเลย หาคำแก้ตัวแปบ
“พอดีเดินผ่านเมื่อกี่นี้เองไม่ได้แอบดูอะไรเลย จริงจริ้ง!"
“เหรอ? งั้นถ้านายไม่มีอะไรก็กลับไปเลย ฉันจะซ้อมต่อ"
“นี้ ฉันเห็นนายซ้อมท่อนนั้นมานานแล้ว"
“แล้วไงจะบอกว่าฉันเหมือนคนบ้าเหรอ”
“ก็บ้านะ”
“นี้!!!!”
“เอาอย่างนี้ ถือว่าฉันเป็นคนมีน้ำใจฉันช่วยนายได้นะ”
“ยังไง?”
“ก็ฉันคือปาร์ค ชานยอล ยอดนักดนตรี ผู้เก่งที่เก่งที่สุดในเกาหลี 5555”
“อุแหวะ แหวะ ~ 555โทษทีใครสถาปนา นายขึ้นมาเนี้ย"
“-_-¡(ฉันสถาปนาตัวเองขึ้นมาเองละ)งั้นตามใจละเวลาฉันมีไม่มากหรอกนะมีคิวเยอะนะ((ได้ข่าวว่าโดนเพื่อนทิ้ง))"
“งั้นแสดงว่านายแอบดูฉันซ้อมจริงๆใช่ไหม"
“โอเค ยอมรับก็ได้ ตกลงจะให้ช่วยปะ"
“นายช่วยได้จริงๆเหรอ" คนตัวเล็กท่าทางเริ่มสนใจ
“ได้สิ”
“อื้มแต่นายต้องทำให้ฉันร้องท่อนนี้ให้ได้นะ"
“แค่นี้ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับ ปาร์ค ชานยอล"
((ไม่มีสิ่งมีชีวิตไหนที่จะหลงตัวเองได้เท่า ปาร์ค ชานยอลอีกแล้วละ))--->ความคิดแบคฮยอน
ในขณะที่สองคนกำลังซ้อมอยู่ก็มีสายตาคู่หนึ่งกำลังมองทั้งคู่จากกระจกใสบานเล็กที่หน้าประตูเข้ามาในห้อง เขาหยิบโทรศัพท์ออกมากดเบอร์ผู้เป็นหัวหน้า
[ว่าไง]เสียงปลายสายดูจะอารมณ์ไม่ดีเพราะเวลานี้ก็ดึกแล้ว คนปลายสายคงกำลังหลับอยู่
"ฮยอง ผมคิคโปร์เจกใหม่ดีๆได้แล้วครับ"
[เอาไว้บอกพรุ่งนี้ไม่ได้เหรอวะ คนจะหลับจะนอนโว้ย!]
"ขอโทษครับ ฮยองที่โทรมาตอนดึกแต่ผมว่าความคิดผมใช่ได้เลยนะ"
[ว่ามา ถ้าไม่เจ๋งจริง พรุ่งนี้แกโดนหนักแน่]
หลายวันต่อมา
“ว่าไงนะครับ!!!!"
“พวกนายจะเสียงดังทำไมเนี้ย"
“แต่ ฮยองจะให้ผมร่วมงานกับ..."(ไอ้คนหลงตัวเองนี้เหรอ)
“มีปัญหาอะไรเหรอครับคุณแบคฮยอน"
“แล้วทางวง Overdose ละครับจะทำยังไง ช่วงนี้กำลังโปรโหมดอยู่ด้วย"
“ใช่ครับ แล้วยังอัลบั้มเดียวของผมอีกละครับ"
“เรื่องของวงOverdoseการโปรโหมดจะเสร็จเดือนหน้าซึ่งมันตรงกับที่ อัลบั้มเดียวของแบคฮ
ยอนจะเริ่มโปรโหมดทางค่ายจะเปลียนมาเป็นอัลบั้มของพวกนายสองคน มีใครมีปัญหาไหม”
‘มี…’(แต่ใครจะพูดขัดใจทางต่ายได้ละ)
“โอเค พวกเราเข้าใจตรงกันแล้วนะ แล้ววันหลังค่อยมาคุยรายละเอียดกัน”
“ครับ”
มาสั้นๆให้ฟินกันเล่นๆ
::kaido::
“ไค อา~”
“(-_- Zzz )”
“นี้ ไคอา ~ ตื่นขึ้นมาเดียวนี้เลยนะ”
“(-_- Zzz )”
“ย๊า คิม จงอิน ตื่นขึ้นมาเดียวนี้นะ ฉันรู้ว่านายไม่ได้หลับจริงๆ ตื่นเดียวนี้นะ!!”
“(-_- Zzz )”
“ได้ ถ้านับ3แล้วนายไม่ตื่น เราเลิกกัน”
“(-_- Zzz )”
“หนึ่ง......สอง....... นี้เลิกจริงๆนะ รีบตื่นสิ”
“.........”
“สา....สองครึ่ง.. สองนิด..............ได้ถ้านายไม่ตื้นฉันกลับละ”
“..........”
“ไปแล้วจริงๆนะ ว้ายยยยย!”ก่อนที่ดีโอจะเดินออกไปจากห้อง คนที่เคยหลับอยู่ก็รับลุกขึ้นแล้วฉุด
คนตัวเล็กที่กำลังจะเดินออกจากห้องเข้าไว้และออกแรงกระชากนิดเดียวคนตัวเล็กก็เสียหลักล้มลงมาอยู่บนเตียงด้วยกันและคิม จงอินไม่มีวันปล่อยโอกาสให้หลุดลอยไปเลยรีบกอดคนตัวเล็กเอาไว้แน่นไม่ให้หนีไปไหนได้
“55555 ไม่นับสามแล้วเหรอ”
“จะนับนะ ถ้านายไม่ปล่อยฉัน ปล่อยนะ”
“โอๆ ไม่งอนนะ ‘คนดี’”
“งอนไร ใครงอนนายจะนอนก็นอนไปสิ”
“โอๆ จะให้ง้อยังไงดีเนี้ยเด็กน้อยงอนซะแล้ว”
“ก็บอกว่าไม่ได้งอนไง ปล่อยได้แล้วจะกลับบ้าน”
“ไม่ปล่อยจนกว่าคนดี จะหายงอน ‘คนโต’”
“โอเค หายงอนแล้ว ปล่อยเราได้รึยังครับ”
“โห อะไรอะหายงอนง่ายจัง อย่างนี้ต้องให้รางวัล (จุ๊บ(-3-))”
“>/////////< “จงอินเมื่อเห็นคยองซูเขินอย่างนี้เขาก็ยิ่งอยากจะแกล้งคนตัวอีก
[someone call the doctor 난 그녀가 빌요해]
[ใครก็ได้ตามหมอมาทีได้โปรด จับฉันเอาไว้แล้วบอกทีว่า]
(เพลง: Overdose :EXO)
จงอินที่กำลังจะแกล้งคยองซูอีกแต่ก็ต้องอารมณ์เสียเมื้อเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นขัดจังหวะทำให้จงอินต้องจำใจปล่อยคนตัวเล็กที่อยู่ในก้อมกอดนั้นไปอย่างหน้าเสียดาย แล้วเอื้อมมือไปรับโทรศัพท์อย่างอารมณ์เสีย
“โยโบเซโย”
[จงอิน มึงว่างปะไปเทียวกัน]
“โทษทีว่ะวันนี้กูต้องอยู่กับคยองซู”
[โถ ไอ้คนรักเมีย ไม่เป็นไร เดียวกูไปชวนไอ้จงแด ก็ได้โว้ย"
“ออ จะไหนก็ไปเลยไป”
“ใครโทรมาเหรอ?”
“ไอ้ชานยอลนะ โทรมาชวนไปเทียวสงสัยมันเหงานะ”
“แล้วทำไมไม่ไปเหรอ”
“ไม่หรอก ไอ้ยอลมันหาคนไปได้เสมอนะเละ อยู่กับคยองซูสนุกกว่า ว่าแต่เมื้อกีถึงไหนแล้ว”
“ไม่ นาาาาาาาาาาาาาา"
"มาเป็นของผมเถอะนะที่รัก"
ลู่หานจะจีบซิ่วหมินยังไงนะ พี่ฟานของน้องชิงจะไปเอาสร้อยคืนยังไง
รับรองว่าสนุกแน่ๆ รอติดตามคู่นี้นะ
และก็ยังมีคู่อื่นอีก ต่อไปอยากอ่านคู่ไหน บอกไรท์เตอร์ได้เลยนะ
ความคิดเห็น