คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : { Lumin }Superstar School Chapter 4 (ความบังเอิญหรือพรหมลิขิต)
Chapter 4(ความบังเอิญหรือพรหมลิขิต)
[ณ คฤหาสน์ ของ ซิ่วหมินกับเลย์]
“กลับมาแล้วเหรอค่ะ คุณหนู คุณท่านทั้งสองคนรอทานข้าวอยู่ในห้องรับประทานอาหารค่ะ”เสียงแม่บ้านที่เดินเข้ามาต้อนรับคุณหนูทั้งสองคนกลับบ้านอย่างดีใจ เพราะนานๆทีที่คุณหนูทั้งสองคนจะกลับมาบ้านใหญ่เพราะงานทีเยอะและคุณหนูทั้งสองก็ยังย้ายออกไปอยู่นอกบ้านด้วยกันอีกเลยทำให้ไม่ค่อยได้เจอกัน...
“สวัสดีครับ ป๊าม๊า”สองพี่น้องเดินเข้าไปในห้องทานอาหารตามที่แม่บ้านบอกและก็เจอพ่อกับแม่พวกเขากำลังนั่งรอพวกเขากลับมากินข้าวด้วยกัน(ดูเหมือนเป็นครอบครับอบอุ่นดีนะ)
“อ้าว มาแล้วเหรอรีบเข้ามานั่งสิ”
“ครับ”ทั้งสองพี่น้องเข้าไปนั่งที่โต๊ะที่มีผู้ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นพ่อกับแม่ของพวกเขานั่งรออยู่
“เป็นไงบ้าง ช่วงนี้ทำงานหนักกันมากเลยใช่ไหม”ผู้เป็นแม่ถามด้วยความเป็นห่วง
“ครับ ช่วงนี้งานผมไม่ค่อยหนักเหรอครับ”เลย์ตอบให้ผู้เป็นแม่สบายใจแต่จริงๆแล้วเขาเหนื่อยกับงานจะตาย
“แล้ว ซิ่วหมินละ”
“ผมก็เรื่อยๆครับ”เขาเป็นคนที่พูดน้อยอยู่แล้วเลยไม่มีอะไรจะพูดมาก
“เหรอ ม๊าว่าซิ่วหมินดูผอมลงไปเยอะเลยนะ”
“ช่วงนี้ ผมลดน้ำหนักครับ”
“แล้วอี๋ชิงละที่โรงเรียนเป็นไงบ้าง”เมื่อคนเป็นแม่เห็นว่าบรรยากาศในห้องเริ่มอึดอัดเลยเปลี่ยนเรื่องมาคุยกับลูกของเขาแทน ใช่ลูกจริงๆของเขา(ใช่อ่านไม่ผิดหรอก)ผมไม่ให้ลูกแท้ๆจริง เพราะแม่แท้ๆของผมทิ้งผมไปตั้งแต่ผม7ขวบแม่ผมเป็นภรรยาคนที่สอง คนแรกก็แม่ของพี่เลย์ที่นั่งคุยกับผมอยู่นี้ไง พูดง่ายๆคือผมเป็นลูกเมียน้อยนั้นเละ …
พี่เลย์เป็นคนจีนแท้ ส่วนผมเป็นแค่ลูกครึ่งจีนเกาหลี เชื้อจีนได้จากพ่อ มีช่วงหนึ่งที่แม่ของพี่เลย์ไปอยู่ที่จีนเลยมีเวลาให้พ่อและแม่ของผมได้รักกันและได้ผมออกมาแล้วเมื่อเมียหลวง(แม่ของพี่เลย์)เขากลับมารู้ความจริงแม่ของผมเลยตัดสินใจทิ้งผมเอาไว้อยู่กับพ่อและแม่(ของเลย์)เลี้ยงผมมาจนโตอย่างที่เห็นเนี้ยละครับ…
แต่ก็ไม่ได้ทำให้ผมกลายเป็นเด็กมีปัญหาเหมือนอย่างนิยายเรื่องอื่นนะ ตรงกับข้ามเลยผมถูกโหวตให้ได้อันดับหนึ่งของ ‘ลูกชายที่น่ารักของเกาหลี’(พี่เลย์ตามมาติดๆอับดับสอง) เพราะยังไงพวกเขาก็เป็นเลี้ยงผมมาขนากนี้เขาได้ขึ้นชื่อว่าเป็นแม่แท้ๆของผมและพี่เลย์ก็เป็นพี่ที่ดีมากจริงเขาดูแลตั้งแต่แม่แท้ๆของผมทิ้งผมไปเป็นพี่ชายที่ผมรักคนกนึ่งเลยละ…
“ที่โรงเรียนเหรอครับ ก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับสนุกดีครับมีแต่พวกเดียวกัน”
“เหรองั้นก็ดีแล้วละ อ้อ อี๋ชิงจำน้าลี้ฟานเพื่อนม๊าคนที่อยู่ข้างบ้านเราที่จีนได้รึป่าวลูก”
“ลี้ฟานงั้นเหรอ ขอโทษด้วยครับผมจำไม่ได้ครับ”เขาพยายามนึกแล้ว(เขาจึงเรื่องในอดีตไม่ได้หรอก ปัจจุบันยังเอาตัวเองไม่รอดเลยลืมนู้นลืมนี้ จะเอาอะไรไปจำเรื่องอดีต)
“โธ! ไม่เป็นไร สงสัยไม่ได้เจอกันนาน แต่ถ้าได้เจอกันอีกที ลูกคงจะจำได้เองเละ”
“แล้วมีอะไรเหรอครับดูม๊าตื่นเต้นจัง”
“อ้อ ก็อาทิตย์หน้าน้าเขาจะมาเกาหลีนะ ม๊าเลยอาสาให้เขามาพักอยู่ใกล้ๆบ้านเรานะ อี๋ชิง จำพี่อี๋ฟานได้ไหมลูกน้าลี้ฟานนะตอนเด็กลูกติดพี่เขามากเลยนะ”
“อี๋ฟานเหรอ ชื่อคุ้นๆนะครับม๊าแต่ผมจำไม่ได้”เขาพยายามนึกแล้วแต่ก็นึกไม่ออกชักที
“ไม่เป็นไรเดียวม๊าเล่าให้ฟังเอง ถ้าจำไม่ได้#^$@$%@%$%&*((()(&*%&^$%”
เอาแล้วเรื่องอดีตผมไม่ชอบตอนพวกเขาเล่าเรื่องอดีตเพราะอดีตของพวกเขาไม่เหมือนกับผม ผมไม่อยากได้ยินเรื่องอดีตเพราะอดีตของผมนั้นทำให้ผมเจ็บปวด
“ผมอิ่มแล้วครับ ขอตัวก่อนนะครับ”ซิ่วหมินพูดเพราะอยากจะหนีออกมาจากบทสทนานี้
“แกจะรีบไปไหนนะ ไม่อยู่คุยกันก่อนเหรอ”ป๊าถามขึ้นก่อนที่ลูกชายของเขาจะเดินออกไป
“ไม่หรอกครับป๊า พรุ่งนี้ผมต้องเข้าสตูดิโอแต่เช้าค่ะ ขอตัวไปนอนก่อนนะครับ”
“อ้อ ป๊าจัดตารางเวลางานให้แกหมดแล้วนะ อย่าทำงานหนักเกินไปละ หาเวลาเรียนบ้าง”
“ครับ”
ผมรู้ว่าป๊าเป็นหวงผมมากจริงๆ แต่ท่านเป็นคนที่แสดงออกไปเป็น ถ้าไม่อย่างนั้นเขาคงปล่อยผมทิ้งเหมือนแม่ของผมไปนานแล้ว...
[เช้าวันต่อมา]
7.30 AM.
“ตื่นแล้วเหรอคะคุณหนู ทานอาหารเช้าก่อนไหมค่ะ”
“ครับ ผมทานอาหารเช้าก่อนออกจากบ้านก็ดีเหมือนกันครับ”ซิ่วหมินตอบตกลงก่อนจะมองไปรอบๆในบ้านที่กว้างใหญ่ แต่บ้านที่กว้างกลับดูโล่งเหลือเพียงแต่แม่บ้านสองสามคนเท่านั้น
“ได้ค่ะเดียวดิฉันจะไปเตรียมอาหารเช้าให้คุณหนูก่อนนะค่ะ”
“พี่เจียครับป๊ากับม๊าอยู่รึป่าวครับ”ซิ่วหมินหันไปถามแม่บ้านคนหนึ่งที่เดินผ่านมาพอดี
“อ้อ คุณท่านกับคุณผู้หญิงออกไปทำงานตั้งแต่เช้าแล้วคะ”
“แล้วพี่เลย์ละครับ”
“คุณเลย์เขาออกไปตั้งแต่เช้าแล้วคะ เห็นบอกว่าไปคุยงานเกี่ยวกับหนังเรื่องใหม่นี้นะคะ”
“อ้อ ขอบคุณครับ”
“คุณหนูค่ะอาหารเช้าพร้อมแล้วคะ เชิญได้แล้วคะ”
...............................................................................
[Lay talk]
“สวัสดีตอนเช้าครับ ผู้กำกับคิม”ร่างบางเดินเข้าไปทัก ผู้กำกับคิม ซูฮยอนที่กำลังจะเดินเขาไปในบริษัทเขาเป็นผู้กำกับที่กำลังมีชื่อเสียงอยู่มากเลยตอนนี้ แล้วเขาก็คือผู้กำกับหนังเรื่องใหม่ที่เลย์กำลังจะเล่นด้วย
“อ้าวสวัสดีครับ คุณเลย์ ไม่ได้เจอกันตั้งนานเลยนะครับ”
“ครับ ไม่ได้เจอกันนานมาแล้วนะครับตั้งแต่หนังเรื่องนั้นจบไป” ผมเคยร่วมงานกับผู้กำกับคิมมาหลายเรื่องมากเลยทำให้สนิทกัน หนังเรื่องแรกๆที่ผมเล่นเขาก็เป็นผู้กำกับ ต้องขอบคุณผู้กำกับคิมมากจริงๆเพราะหนังเรื่องนั้นทำให้ผมดันกลายเป็นซูเปอร์สตาร์ได้
“ครับ ผมยินดีเป็นอย่างมากเลยนะครับที่ได้มาร่วมงานกับคุณเลย์อีกครั้ง เห็นว่าช่วงนี้คุณยุ่งมากเลย”
“ผมสิควรจะขอบคุณผู้กำกับที่เลือกผมมาแสดงบทนี้ ผมชอบร่วมงานกับคุณมากเลยนะครับ”เขาตอบไปแบบเกรงใจเพราะผู้กำกับเป็นผู้มีพระคุณกับเขามาก
“ครับดีจริงๆที่ได้คุณมากแสดงเรื่องนี้เพราะผมว่าเรื่องนี้เหมาะสมกับคุณมากเลยนะครับ”
“ครับ ผมอ่านบทแล้วน่าสนุกมาเลยครับ ว่าแต่ใครเป็นนักแสดงคู่กับผมละครับ”
“อ้อ เอาไว้บอกตอนประชุมเลยดีกว่าครับ”
“ครับ งั้นเรารีบไปห้องประชุมกันดีกว่าครับ เลย์อยากเห็นหน้าพระเอกเร็วๆ”เลย์พูดอย่างตื่นเต้นเพราะเขาอยากที่จะเห็นหน้านักแสดงคู่กับเขาเร็วๆ
[ในห้องประชุม]
ผู้กำกับ คนเขียนบท สไตล์ลิส คอสตูม นักแสดงต่างๆ เริ่มทยอยกันเข้ามาที่ประชุมกันอย่างพร้อมหน้า จะเหลือก็เพียงแต่ดารานำชายอีกคนหนึ่งที่ไม่รู้ทำไมยังมาไม่ถึงอีก การประชุมนี้ต้องมียังเริ่มเพราะต้องรอเขาคนเดียว นึกว่าเขามีอภิสิทธิ์มาจากไหนที่ทำให้คนอื่นรออย่างนี้ ขนาดผมที่เป็นลูกชายของประธานบริษัทยังมาเป็นคนแรกๆเลย
“ผู้กำกับคิมครับ ผมว่าเราเริ่มประชุมกันเลยดีกว่าครับ ไม่ต้องรอเขาหรอกครับ”เลย์พูด หลังจากที่พวกเขานั่งรอคนคนเดียวมาเป็นเวลานานพอสมควรจนความอดทนเริ่มไม่เหลือแล้ว
“จะดีเหรอครับ”
“ดีครับผมว่าทุกคนก็เห็นด้วยกับผมเหมือนกัน”เมื่องมองไปรอบๆแล้วทุกคนที่อยู่ในห้องก็ต่างเห็นด้วยกับคำที่เลย์พูดกันทั้งนั้น
“งั้นเอาอย่างนั้นก็ได้ครับ เรามาเริ่มประชุมกันเลยครับ”
ทุกคนเริ่มเข้าที่และการประชุมก็เริ่มขึ้นละครเรื่องนี้เป็นเรื่องแนวโรแมนติก แฟนตาซี แบบตัวเอกเป็นนางฟ้ากับซาตานซึ่งแน่นอนว่าผมเป็นนางฟ้าส่วนซาตานก็คือคนที่ยังไม่มาซักทีนั้นเละ พูดแล้วโมโหกล้าดียังไงมาให้คนอย่างเลย์รอนานอย่างนี้ อย่าให้เจอนะแม่จะด่าไม่ยั้งเลย
เราประชุมกันมาได้มาประมาณ 30 นาทีกว่าๆแล้ว แต่ก็ยังไม่เห็นแม้แต่เงาของคนที่รอเลยสงสัยเขาไม่มาแล้วมั้งเป็นพระเอกยังไงไม่มีความรับผิดชอบเลย ใช่ไม่ได้ และแล้วประตูก็ค่อยเปิดออกทุกคนที่อยู่ในห้องต่างพากันมองไปที่คนที่กำลังเดินเข้ามากันอย่างพอเพียงกัน
“ขอโทษนะครับที่ผมมาช้า พอดีมีถ่ายโฆษณาที่ต่างจังหวัดเลยกลับมาไม่ทัน ขอโทษจริงๆนะครับ”คนตัวเล็กเตี้ยๆใส่แว่นตาสไตล์แบบเด็กเนิร์ดที่เดินเข้ามาและขอโทษขอโพยทีมาสาย เดียวอย่าบอกนะว่าคนๆนี้เป็นพระเอกที่จะมาเล่นละครคู่กับผมเนี้ยมันไม่เอานะไม่ใช่สไตล์ผมอะ
“อ้อไม่เป็นไรครับ เราพึ่งจะเข้าเรื่องหัวข้อในการประชุมครับ เชิญนั่งเลยครับ”
“เดียวครับ นี้เหรอครับพระเอกที่จะมาเล่นละครคู่กับผมนะ”เลย์ลุกขึ้นถามอย่างความสงสัย(มาก)
“5555 ไม่ใช่ผมเหรอครับ แต่เป็นเจ้านี้ต่างหาก”เขาชี้ไปที่คนตัวสูง(มาก)ที่กำลังเดินเข้าห้องนี้มาในห้องนี้
“55555 เอาละขอแนะนำให้ทุกคนรู้จักกันนะ นี้คือคริสพระเอกของเรื่องเรา ล่วนคริสและนี้เลย์คือนางเอกที่จะมาเล่นคู่กับนาย ทำความรู้จักกันไว้นะทั้งสองคน ^-^”ผู้กำกับคิมพูดอย่างภาคภูมิใจที่ได้สองคนนี้มาร่วมงานด้วย
เลย์มองหน้าคนตัวสูงอย่างงง อยากจะโกรธคนๆที่มาสายแต่ก็รู้สึกว่าโกรธไม่ลง และที่สำคัญเขารู้สึกถูกซะตาแปลก
[กลับมาที่ลู่หมิน]
หลังจากทานอาหารเสร็จซิ่วหมินก็รีบขับรถออกจากบ้านมาอย่างเร็ว เพราะวันนี้เค้ามีถ่ายโฆษณาไอศกรีมกับรุ่นพี่เฮนรี่ที่เขาชื่นชอบเพราะรุ่นพี่เฮนรี่น่ารักมากเลยซิ่วหมินเป็นแฟนคลับของรุ่นพี่เฮนรี่ด้วย เขาเลยตื่นเต้นเป็นพิเศษที่จะได้ถ่ายโฆษณากับรุ่นพี่ ตอนแรกที่เห็นงานนี้เขารีบตอบรับไปอย่างเร็วที่สุดโดยไม่คิดถึงเรื่องตารางงานตัวเองเลยว่าเยอะแค่ไหน
“สวัสดีครับพี่ยูริ”ซิ่วหมินเดินเข้ามาในสตูดิโอเขาก็เดินเข้าไปทักรุ่นพี่ยูริเธอเป็นช่างแต่งหน้าด้วยความสนิทเพราะเคยร่วมงานด้วยกันบ่อยๆ
“อ้าว!น้องซิ่วหมิน วันนี้มาเร็วจัง”
“หมินตื่นเช้านะครับ เลยมาถึงเร็ว ”
“ค่ะ งั้นเข้าไปในห้องเตรียมตัวได้เลยค่ะ เดียวพี่แต่งหน้าให้เอง”
“ครับ แต่งให้สวยๆนะครับ”
“อย่างน้องซิ่วหมินไม่ต้องแต่งก็สวยค่ะ”
“พี่ยูริก็ชมเกินไป>///<”
“เสร็จแล้วค่ะ น้องซิ่วหมินนี้น่ารักจังนี้พี่แต่งนิดเดียวเองยังสวยได้ขนาดนี้ น้องหมินไปแต่งตัวต่อได้เลยค่ะ พี่เตรียมชุดให้แล้ว”
“พี่ยูริครับ แล้วรุ่นพี่เฮนรี่ละครับทำไมยังไม่เห็นเลย”
“คุณเฮนรี่เหรอคะ ไม่รู้สิคะแต่พี่ได้ยินข่าวว่าคุณเฮนรี่ติดถ่ายหนังอยู่ที่ประเทศจีน”
“เหรอครับ งั้นแล้วใครจะมาถ่ายโฆษณาคู่กับผมละครับ”
“พี่ได้ยินว่าเป็นนายแบบอีกคนที่คุณเฮนรี่แนะนำมานะคะ ได้ข่าวว่าเขาคนนั้นกำลังดังเลย และน้องซิ่วหมินไม่ต้องเป็นห่วงไปนะคะพี่ว่าน่าจะเป็นคนที่หล่อและมีความสามารถมากแน่ได้ ข่าวว่าเขาถูกใจสปอนเซอร์มากเลยด้วย”
“อ้อครับ งั้นผมขอตัวไปเปลี่ยนชุดก่อนนะครับ”
ซิ่วหมินรู้สึกผิดหวังมากเลย เขาลงทุนตื่นตั้งแต่เช้า(ที่จริงก็ตื่นเช้าอยู่แล้ว)แล้วก็รีบขับรถมาที่นี้อย่างเร็ว(มาก) แต่ไม่เป็นไรหรอกโอกาศหน้ายังมี และคนที่รุ่นพี่เฮนรี่แนะนำมากก็คงดีอยู่ไม่น้อยแน่ๆ
“สวัสดีครับ คุณซิ่วหมิน”ซิ่วหมินที่กำลังเหม่อลอยอยู่ก็มีใครไม่รู้เข้ามาทัก
“สวัสดีครับ คุณ...O.O!!! เฮ้ย!!!!”ลู่.หะ...หาน
“ขอโทษนะครับที่ทำให้ตกใจ”
“นะ..นายมาทำอะไรที่นี้นะ..”
“วันนี้ผมมาถ่ายแบบ”
“ถ่ายแบบงั้นเหรอ งั้น...อย่าบอกนะว่านายมาถ่ายแบบโฆษณาตัวนี้นะ”
“ถูกต้องครับ แล้วก็ถ่ายแบบคู่กับคุณด้วย ดีใจจังเลย ^^”
“ใครดีใจกับนายด้วยหะ แล้วนายมาถ่ายแบบตัวนี้ได้ยังไงเนี้ยหะ!”
“ก็รุ่นพี่เฮนรี่แนะนำมา แล้วผมบอกแล้วใช่ไหมครับว่าเราจะได้เจอกันอีก”
เจอหน้าหมอนี้ที่ไรผมละอยากจะต่อยหน้าหล่อๆของลู่หานให้หมดสภาพให้ได้เลย(รู้สึกว่าเจอกันครั้งแรกเธอจับเขามาจูบไม่ใช้เหรอ) ทำไม่วันนี้มันมีแต่ความผิดหวังนะ ถ่ายแบบกับรุ่นพี่เฮนรี่ก็ไม่ได้ถ่าย ซ้ำยังต้องมาร่วมงานกับจอมขี้เก๊กนี้อีก
โอ้พระเจ้ากำลังเล่นตลกอะไรกับลูกอยู่ครับ
100%
จบแล้วนะคะ
ขอโทษด้วยนะค่ะที่หายไปนาน พอดีเปิดเทอมแล้วก็แอบดราม่านิดหน่อย
แต่ยังไงเฮียก็ยังอยู่ในใจเสมอนะค่ะ และยังอยู่ในเรีืองนี้ด้วย
ขอบคุณรีดเดอร์ทุกคนที่เข้ามาอ่านด้วยนะค่ะ คอมเมนเป็นกำลังใจให้ไรท์เตอร์ด้วยนะค่ะ
รอติดตามด้วยนะค่ะ
ไรท์เตอร์ขอฝากนิยายเรื่องใหม่ด้วยนะคะเป็นของ[EXO&SNSD]ค่ะ
เรื่องนี้ไรท์เตอร์แต่งร่วมกันกับเพื่อนค่ะ เพือความสนุกและหลากหลาย
รับรองสนุกแน่ๆค่ะเข้าไปอ่านไปโหวตไปคอมเมนกันเยอะๆนะค่ะ
[EXO&SNSD]FAIRY OF YOUNG CAST หยุดซ่าซะเถอะ... นายสุดหล่อ
http://writer.dek-d.com/natnaree55/writer/view.php?id=1171384
AP SMILE...
ความคิดเห็น