คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #27 : -+น้ำผึ้งพระจันทร์
Part 27
น้ำผึ้งพระจันทร์
Boon part :
ผมดึงมือเธอออก.... ก่อนขะใช้มือลูบไล้ที่แก้ม เพื่อเช็ดน้ำตาที่ไหลออกมาไม่ขาดสาย...
แบมบี้ – “นะ...นาย”
บูรณ์ – “ขอโทษ... ไม่ว่าคุณจะอธิบายว่าอะไร ผมเชื่อ... ผมยอมเป็นคนโง่ แต่ไม่ยอมเสียคุณ...”
ผมพูดสิ่งที่ผมรู้สึก ผมสารภาพว่าพอได้ยินเธอพูดว่าให้หยุด... ผมเหมือนใจสั่น...
แบมบี้ – “ฉัน... ”
บูรณ์ – “ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว ผมรู้ว่าคุณไม่ได้ทำอะไรแบบนั้น... ผมเชื่อคุณ”
ผมดึงเธอมากอด ก่อนจะลูบผมยาวของเธอ แบมบี้กอดตอบผม ผมจึงอุ่นใจขึ้นมาบ้าง...
แบมบี้ – “ฮึก.. จริงหรอ”
ผมผละออก ก่อนจะมองหน้าเธออย่างสงสัย...
บูรณ์ – “คุณ... จะเชื่อฉันหรอ... คุณไม่ได้คิดว่าฉันเป็นแค่ผู้หญิงคนนึงที่ผ่านเข้ามา แล้วก็ผ่านไป อย่างนั้นใช่รึเปล่า”
บูรณ์ – “คุณผ่านเข้ามา.... แต่ผมจะไม่ยอมปล่อยให้คุณผ่านไป... นอกซะจากว่า คุณจะไม่รักผม”
แบมบี้ – “ฉัน... ไม่มั่นใจเลย... จากเรื่องที่ผ่านมา คุณไม่ฟังฉัน ไม่คิดจะคุยให้รู้เรื่อง ...ฉันว่าเราหยุด....”
ผมไม่อยากฟังอีกต่อไป... จึงประทับริมฝีปากลงไป... เนิ่นนาน จนผมแทบลืมหายใจ...
แบมบี้ – “อื้อออ”
แบมบี้เริ่มขยับตัว เพราะอากาศน้อยลงทุกที ผมปล่อยเธอเป็นอิสระ... ก่อนที่จะยิ้ม
แบมบี้ – “คนบ้า >< จะฆ่าฉันรึไงคะ”
บูรณ์ – “ป่าวครับ... แค่อยากยืนยันว่าผมพูดจริงๆ หรือว่าคุณยังไม่เชื่อ..”
แบมบี้ยกแขนขึ้นป้องให้ผมหยุด
แบมบี้ – พอเลยค่ะ... เชื่อแล้ว... เข้าไปกันเถอะค่ะ... อากาศเริ่มร้อนแล้ว”
ผมพยักหน้า แบมบี้จึงเดินนำไป... ผมดันประตูให้ปิด หลังจากเดินเข้ามาในกระท่อม... ก่อนจะคว้าเอวแล้วกอดเธอจากด้านหลัง...
แบมบี้ – “อะไรคะเนี่ย”
บูรณ์ – “กอดไงครับ ^^”
แบมบี้ – “รู้แล้วค่ะ... แล้วกอดทำไมล่ะ”
บูรณ์ – “อยากกอดแฟนคนสุดท้าย”
ผมพูดจบแบมบี้ก็ตีแขนผมเบาๆ
แบมบี้ – “ใครกันคะ??? ”
บูรณ์ – “ก็คุณไงครับ”
แบมบี้ – “พูดเองเออเองดอีกแล้ว”
แบมบี้แกะแขนผมออก ก่อนจะเดินไปนั่งบนเตียงของเธอ
บูรณ์ – “อ่าว.... ถ้างั้นผมก็อกหักสิเนี่ยยย”
แบมบี้ – “ใช่ค่ะ :p”
บูรณ์ – “...”
ผมเงียบ ก่อนจะนั่งลงบนเตียงของผม.... แล้วเอนตัวลงนอน พลางอมยิ้ม..
แบมบี้ – “เป็นอะไรไปคะ”
บูรณ์ – “ป่าว”
แบมบี้ – “งอนหรอ... โอ๋ๆ”
แบมบี้เดินอ้อมมาด้านหน้า ก่อนจะย่อตัวลงให้อยู่ในระดับสายตาของผม
บูรณ์ – “ผมจะงอนได้ไงครับ เราไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย”
ผมลุกขึ้นนั่งก่อนจะหันหน้าหนี...
แบมบี้ – “โหยยย... พูดเล่นนิดเดียวเอง.... ตกลงค่ะ”
ผมหันหน้ากลับไปก่อนจะเอ่ย
บูรณ์ – “ตกลงอะไรครับ...”
แบมบี้ – “ก็ตกลง... เป็นแฟนคุณไง”
ผมยิ้มกว้างก่อนจะดึงแขนเธอมานั่งบนตักผม....
บูรณ์ – “แฟนของผม”
พูดจบผมก็หอมแก้มฟอดใหญ่...
แบมบี้ – “ฉวยโอกาส เอาเปรียบกันนี่ ”
บูรณ์ – “อ่ะ ให้หอมคืนก็ได้”
แบมบี้ตีอกผม ผมจึงรวบแขนเธอแล้วกอดแน่น
แบมบี้ – “ปล่อยเถอะค่ะ... นะ มีกล้องอยู่เห็นมั้ย...”
ผมหันไปมองกล้องเพียงตัวเดียวที่ถ่ายจากมุมบน
บูรณ์ – “เรื่องแค่นี้”
ผมลุกขึ้นไป ก่อนจะคว้าผ้าขนหนูผืนเล็กไปคลุม แล้วเดินมานั่งที่เตียงต่อ
แบมบี้ – “นิสัยไม่ดี”
แบมบี้ทำท่าจะลุก ผมจึงรั้งไว้ให้นั่ง ก่อนจะหนุนตัก...
แบมบี้ – “นี่... ลุกเลยค่ะ”
บูรณ์ – “ไม่เอาอ่า ตักคุณนิ๊มนิ่ม... นิ่มกว่าหมอนผมอีกรู้ป่าว”
แบมบี้ – “ปากหวานจริง”
ผมผุดลุกขึ้น... ก่อนจะทำหน้ากรุ้มกริ่ม
บูรณ์ – “ปากคุณก็หวานนะ... ^^ นิ่มด้วย ผมชอบ”
แบมบี้ – “คนบ้า >/////< พูดอะไรไม่รู้... ”
แบมบี้หน้าแดงจนเห็นชัด ตอนนี้ผมเริ่มง่วงล่ะสิ เมื่อคืนไม่ได้นอนเลย... มัวแต่เป็นห่วงเธอ... ผมหลับตาลงช้าๆ รู้สึกเพียงว่า มือเรียวกำลังลูบหัวผมอย่างแผ่วเบา....... ให้ตายสิ... ผมอยากจะอยู่อย่างนี้ตลอดไปเลย
ส่วนตอนของเชอรีน... จะมีอีกคนนึงที่ต้องจากเกาะแห่งรักของเราไป
จะเป็นใครก็ไปลุ้นกันเอาเนอะ ตอนนี้มาอัพให้แล้ว พรุ่งนี้จะพยายามมาอัพนะจ๊ะ ถ้าเคลียร์การบ้านเสร็จแล้วอ่ะนะ
ไปละจ้า
to Micgey_ : ไม่ดราม่าแล้วน้า ต่อไปเป็นเชอรีนดราม่าบ้างงง
to Earn earn : ยินดีจ้า แต่ว่ารอหน่อยน้า
to Bk'bo : โอ๋ๆ ไรท์จัดหวานๆปลอบใจแล้ว หวังว่าจะชอบน้า
ความคิดเห็น