คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : -+ภารกิจพิชิตใจ (แบมบี้) - ต่อ
Part 6
ภารกิจพิชิตใจ (แบมบี้) – ต่อ
บูรณ์ – “เป็นภารกิจที่ไม่เลว”
แบมบี้ – “อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ”
บูรณ์ – “แบมก็อย่าทำหน้าเหมือนจะร้องไห้สิ -*-”
แบมบี้ – “ก็ได้”
บูรณ์คว้าเชือกก่อนจะเอามาผูกไว้ที่แขนซ้ายของฉัน ส่วนเขาผูกแขนขวาตัวเอง
บูรณ์ – “โชคดีที่ผมเป็นคนถนัดซ้ายนะเนี่ย”
แบมบี้ – “แบมว่าไม่นะ - -”
บูรณ์มองฉันอย่างสงสัย ฉันจึงชี้แจงแถลงไขให้ฟัง
แบมบี้ – “ฉันก็ถนัดซ้าย”
ฉันพูดจบบูรณ์ก็คว้ามือซ้ายฉันไปก่อนจ้องในระยะใกล้
แบมบี้ – “ทะ...ทำอะไร?”
บูรณ์ – “จริงด้วย ถนัดมือนี้จริงๆ”
แบมบี้ – “แล้วฉันจะโกหกเพื่ออะไรเล่า”
บูรณ์ – “นั่นดิ 55+”
ไปเถอะ พูดจบบูรณ์ก็จับมือฉันแล้วเดินไป
แบมบี้ – “นี่... ทำไมต้องจับมือด้วย”
บูรณ์ – “ผมไม่ได้ผูกเชือกแน่นนี่ อีกอย่างเชือกก็สั้นจะตาย เกิดคุณเดินไปไกล แล้วเชือกหลุด ทำไงเล่า”
แบมบี้ – “ถามนิดเดียว ตอบซะยาวเลย”
บูรณ์หัวเราะกลบเกลื่อน ก่อนจะจูงมือฉันเดินนำเข้าไป... ฉันเอาแต่จ้องมือใหญ่ที่กุมมือฉันไว้ เหมือนกลัวมันจะหายงั้นแหละ
แบมบี้ – “เดินมาตั้งไกล ไม่ถึงสักที”
บูรณ์ – “คุณร้องเพลงหรอ”
แบมบี้ – “ไม่ใช่ - -* แบมหมายถึงว่า เราหาที่พักไม่เจอสักที”
บูรณ์ – “นั่นสิ....”
อยู่ๆ บูรณ์ก็เงียบไป ก่อนจะหันมามองหน้าฉันด้วยสายตาแปลกๆ....
แบมบี้ – “ทำไมมองแบบนั้น หรือว่าเราหลง?”
บูรณ์ – “อันนั้นก็ใช่... แต่ว่า ผม... เอ่อ”
แบมบี้ – “พูดมาเถอะ ไม่มีอะไรที่แย่ไปกว่าหลงป่าแล้ว”
บูรณ์ – “จริงหรอ.... ผม.... จะ เอ่อ อยากเข้าห้องน้ำน่ะ”
แบมบี้ – “แล้วจะหาห้องน้ำจากไหนล่ะ ยังไม่ถึงที่พะ.... หรือว่า!!!!”
บูรณ์ - “แฮ่ๆ ครับผม”
แบมบี้ – “ไม่เอาอ่า รออีกแปปเดียวนะ จะถึงแล้ว”
บูรณ์ – “แต่เราหลงกันอยู่นี่ TT”
แบมบี้ – “ทำไงดีอ่ะ”
บูรณ์ – “ถอดเชือกเถอะ”
แบมบี้ – “แต่ว่า”
บูรณ์ไม่ฟัง เค้ากระตุกปมเชือกจนหลุด ก่อนจะยิ้มกว้าง แล้วเดินไป....
แบมบี้ – “ขอบคุณ”
ฉันพูดเบา จนบูรณ์อาจไม่ได้ยิน.... ถึงจะดูกะล่อนไปบ้าง มือไวไปนิด แต่ก็เป็นสุภาพบุรุษนะ....
บูรณ์ – “นี่คุณ..... เอ่อแบมบี้ ยืนเหม่ออะไร ”
แบมบี้ – “อ๋อ แบมกำลังมองหาทางออกน่ะ อยู่ไหนน้า”
บูรณ์หัวเราะในลำคอ ก่อนจะเดินไปมองรอบๆ
“โป๊ก...”
ฉันหันมองตามเสียงก็พบหินที่ตกอยู่ แต่ก่อนหน้านั้นมันเคยอยู่....
บูรณ์ – “หัวช้านนนนนน T^T”
ฉันรับวิ่งไปดู ก่อนที่จะเห็นอะไรบางอย่างที่ก้อนหิน ....กระดาษหรอ?
“แย่จริงๆ ผมลืมไปว่าพวกคุณอาจจะหลงได้... ยังไงตอนนี้เราทำสัญลักษณ์ไว้แล้ว พวกคุณก็เดินตามไปละกัน ขอโทษอีกครั้ง ^^”
เป็นคำขอโทษที่ไม่น่าให้อภัย - - ฉันหันไปดูบูรณ์ เค้ากำลังกุมหัวที่โดนแก๊งปาหินปาใส่ - -*
แบมบี้ – “มันบอกว่า เค้าจะทำสัญลักษณ์ไว้ให้น่ะเราจะได้ไม่หลง เป็นอะไรมากรึเปล่า... เอามือออกสิ ”
บูรณ์ – “ไม่ได้...”
ฉันดึงมือเค้าออก ก่อนจะเห็นเลือดไหลเป็นทาง...
แบมบี้ – “ละ... เลือด!!!”
สติของฉันดับวูบลง.... ทันทีที่น้ำสีแดงสดโดนมือของฉัน
บูรณ์ – “ก็ผมบอกแล้วว่าไม่ได้- -”
Boon part :
ผมช้อนตัวแบมบี้ขึ้น .... เฮ้อออ อ่อนแอเกินไป ผมส่ายหัวก่อนจะออกเดิน สัญลักษณ์หรอ....
บูรณ์ – “เอ๊ะ! ลูกศรนี่ ติดตอนไหนวะ - -*”
ผมออกเดิน ก่อนจะเห็นลูกศรเป็นระยะๆ ไม่นานก็ถึงบ้านไม้ 1 หลัง
บูรณ์ – “หลังเดียว? จะให้นอนด้วยกันรึไง”
ผมพาแบมบี้เข้าไปในบ้านพัก ก่อนจะวางเธอลง.... อย่างน้อยที่พักก็น่าอยู่... มันดูหรูมาก ไม่เหมือนกับภายนอกที่ดูเป็นบ้านไม้ธรรมดา.... ผมออกไปเดินสำรวจรอบๆ
บูรณ์ – “หลังกระท่อมเป็นห้องน้ำ.... อืมมม หรูซะด้วย ”
ผมมองอ่างอาบน้ำ สายบัว อ่างล้างหน้า บ่อน้ำร้อน..... มันดูดีเกินกว่าจะเป็นเกาะร้าง
บูรณ์ – “ห้องน้ำห้องเดียว.... หวังว่าคงไม่มีภารกิจพิสดารอะไรในห้องน้ำหรอกมั้ง”
ผมหวังว่า.... มันจะไม่มีอ่ะนะ ผมออกจากห้องน้ำ นี่ก็เที่ยงและ เราจะกินอะไรล่ะเนี่ย...
บูรณ์ – “แล้วอาหารล่ะ!”
ผมตะโกน ก่อนที่จะได้ยินเสียงพุ่มไม้สั่น...
Special part
แฟรงค์ – “อาหารๆๆๆ นี่! อาหารอยู่ไหนเล่า”
ทีมงาน – “มัวแต่ลุ้นอยู่อ่ะครับ แหะๆ”
แฟรงค์ – “ลุ้นอาร๊ายยยย เร็วจัดเตรียมอาหาร ธีมของปีนี้คือ หรูหรา ฮา บ้าบอ”
ทีมงานพยักหน้าเอือมๆ
แฟรงค์ – “รู้แล้วก็รีบๆสิ เร้วววววว”
ทีมงาน – “คร้าบบบบบบบ/ค่าาาาาาา”
แฟรงค์ – “ดี.... คิคิ น่ารักจุงเบย บูรณ์แบมบี้ เขินนน ><”
ทีมงาน – “นี่ แกว่าพี่แฟรงค์ไหวป่ะ”
ทีมงาน – “แกคิดว่าไง”
ทีมงาน - “ฉันคิดว่า.... พี่แฟรงค์แกเกินเยียวยา”
ทุกคนพยักหน้าอย่างเห็นพร้อมต้องกัน....
Bamni part :
ฉันค่อยๆลืมตา ก็พบว่านอนอยู่บนเตียวนุ่มๆ....
แบมบี้ – “ที่ไหนกันเนี่ย บูรณ์ล่ะ?”
ฉันลุกยืนขึ้นก่อนจะล้มลงไปอีก บูรณ์ก็เข้ามาพอดี
บูรณ์ – “ตื่นแล้วหรอ”
ฉันพยักหน้า ก่อนจะพบว่าที่หัวเค้ายังไม่ได้ทำแผล
แบมบี้ – “ทำไมถึงไม่ทำแผลล่ะ”
บูรณ์ – “อ่อ! ลืมไปเลย 55+ ผมมัวแต่ตกใจคุณน่ะ อยู่ๆก็เป็นลมไป เลยรีบพามาที่พัก”
ฉันมองเค้ายิ้มๆ ก่อนจะกวักมือเรียก เค้าเดินมาก่อนจะหยุดตรงหน้าฉัน
แบมบี้ – “เดี๋ยวแบมทำแผลให้ ^^”
บูรณ์พยักหน้า... ฉันเดินวนหากล่องยา ก่อนจะพบว่ามันอยู่ในตู้เสื้อผ้า
แบมบี้ – “นั่งลงสิ”
บูรณ์นั่งลงบนเตียง ฉันเดินไปนั่งข้างๆ
แบมบี้ - “เจ็บหน่อยนะ”
บูรณ์ – “คุณไม่กลัวผมแล้วหรอ”
แบมบี้ – “ไหนเราตกลงกันว่าจะไม่เรียกกันว่าคุณ”
บูรณ์ – “โทษที ผมลืมน่ะ แล้วแบมไม่กลัวผมหรอ”
แบมบี้ – “ไม่แล้วล่ะ แบมไว้ใจคุณ ^^ แต่อย่าทำลายความเชื่อใจของแบมล่ะ เพราะมันมีได้แค่ครั้งเดียว”
บูรณ์ – “ครับผม!”
ฉันหัวเราะเบาๆ ก่อนจะหยิบแอลกอฮอล์มาล้างแผล
บูรณ์ – “โอ๊ยยย!”
แบมบี้ – “เจ็บหรอ!“
บูรณ์ – “เปล่า ผมแค่ร้องเฉยๆ”
ฉันตีไหล่บูรณ์ ก่อนจะใส่ยาต่อ ฉันรู้สึกเหมือนถูกจ้องอยู่เลยมองหน้าเค้า
บูรณ์ – “^^”
แบมบี้ – “-/////////-”
บูรณ์ – “><”
แบมบี้ – “นี่บูรณ์ จะจ้องหน้าแบมอีกนานมั้ยเนี่ย - -*”
บูรณ์ – “ขอโทษคร้าบบบ ก็คนมันน่ามองนี่ ^++++^”
ฉันหน้าร้อนผ่าว คนนิสัยไม่ดี ชอบแกล้งให้ใจเต้นอยู่เรื่อย....
สนุกมั้ยเอ่ย ติชมกันได้เลยจร้า เม้นกันเข้ามาไรท์รอตอบเน้อออ แล้วก็ชอบคู่ไหนก็ส่งมาบอกกันเนอะ
ตอนหน้าเป็นตอนเชอรีน อยากให้ตอนหน้าเชอรีนทำภารกิจกับใครก็ส่งมาได้น้า ไรท์ไปแล้วเน้ออออ
to Zacr-hottest : รออีกไม่นาน ^^ ดีไม่ดีอาจเป็นตอนหน้า
to della : บูรณ์แบมอีกสักตอนหน้า ตอนหน้าของเชอรีนแน่จร้า
to Bk'bo : จ้า^^ ยังไงก็ขอบตคุณน้าที่ย้อนไปอ่านด้วย ตอนนั้นไรท์ยังเด็กเลยแต่งได้ค่อนข้างฮา ไม่รู้เรื่องนี้ฮารึเปล่า 55+
to Ja_la_len Jane Jane : 55+ จ้า อีกแปปนึงน้า
to Duen^^ : ขอบใจจ้า ดีใจที่ชอบ
to meww : รอนานมั้ย โทษด้วยน้า ไรท์อู้ 55+ เมื่อวานเลยไม่ได้อัพ
to ` (eunhyukbaekhyun) -? : ไม่หรอกจ้า อีกแปปนึงพี่แบมของเราก็จะเปลี่ยนไป (ไรท์บอกรีดก่อนอีกและ -*-)
to สายป่าน : ขอบคุณค่า ดีใจที่ชอบจ้า ^^
ความคิดเห็น