คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #40 : -+กลับบ้าน... (เชอรีน)
Part 39
กลับบ้าน ...(เชอรีน)
Cherreen part :
ฉันมองภาพตรงหน้าอย่างตกตะลึก ภาพม้านั่งน่ารักๆของฉันและอ้น และพี่แกงกับสมาย อยู่ตรงหน้าฉัน ... ตอนนี้มันถูกห้อมล้อมไปด้วยดอกไม้มากมาย ที่ตั้งสูงขึ้นเป็นปราสาทดอกไม้ ฉันหันมองอ้นที่ยืนยิ้มให้ฉันอยู่ก่อนแล้ว
อ้น – “ชอบป่ะ?”
เชอรีน – “อื้ออออ ><”
อ้น – “งั้นเข้าไปข้างในกัน”
อ้นพูดจบก็คว้ามือฉันไปแล้วเดินนำ ฉันเข้ามาอยู่ในปราสาทหลังเล็กนี่สำเร็จ ข้างในก็สวยไม่แพ้ข้างนอกเลย ฉันเดินไปดูดอกไม้ใกล้ๆ ดอกไม้จริง?
เชอรีน – “ไปหามาได้ไงเนี่ย?”
อ้น – “โหยยยย... ไม่อยากจะบ่น คือผมว่ายน้ำกลับไปที่ตัวเมือง แล้วก็เอาใส่แพ จากนั้นก็ว่ายน้ำกลับมา”
เชอรีน – “= =’”
อ้น – “แหะๆ ก็ผมขอให้พี่ทีมงานหาให้น่ะ”
ฉันพยักหน้ารับ ก่อนที่จะเดินดูรอบๆ ในนี้มีแต่กลิ่นดอกไม้ หอมอ่อนๆ ไม่หวานจนเลี่ยน ไม่มีดอกกุหลาบ... แต่ฉันว่าดีแล้วล่ะ เพราะถ้ามีมันคงจะหวานเกินไป มันคือปาร์ตี้นี่นะ
อ้น – “มาเริ่มปาร์ตี้ของเราดีกว่า... ”
ฉันพยักหน้า ปาร์ตี้ของพวกเราไม่มีอะไรมาก ก็เหมือนปาร์ตี้ปกติ กินขนม มีเกม และก็อีกหลายอย่าง... ฉันมีความสุขมากเลยล่ะ แม้จะเป็นปาร์ตี้เล็กๆก็ตาม
ตอนนี้พวกเราแพ็คกระเป๋าแล้วออกมารอตรงชายฝั่งแล้วล่ะ ทุกคนพยายามเก็บเกี่ยวความทรงจำดีๆไว้ ฉันเห็นเรือมาไกลๆ น้ำตาที่กลั้นไว้ก็ไหลลงมาอย่างห้ามไม่ได้
ดิว – “จะร้องไห้ทำไมเล่า เดี๋ยวก็ได้เจอกัน”
อ้น – “นั่นสิ เดี๋ยวก็เจอกันในรายการอยู่ดีนั่นแหละ”
ใน... รายการ ถ้างั้นก็ต้องเลือกแล้วสิ โหยยยย น้ำตาจะไหลอีกรอบ
แฟรงค์ – “เอาล่ะครับ ขึ้นเรือๆ ”
เสียงของคนเก่าเจ้าเดิมตะโกนจากบนเรือลำขนาดใหญ่ พวกเราทยอยกันขึ้นไปนั่ง โดยที่ทุกคนต่างเลือกมุมที่ตัวเองชอบ ฉันชอบมุมปะทะลม เลยมานั่งที่หัวเรือ ส่วนคนอื่นก็ไม่รู้เหมือนกัน แหะๆ
แฟรงค์ – “เอาล่ะครับทุกท่านนนนนนน ช่วยกลับมาที่จุดรวมพลสักครู่นะคร้าบบบ”
ฉันได้ยินเสียงประกาศที่คงดังไปทั้งเรือ ก่อนจะเดินกลับไปที่จุดเริ่มต้น...
ดิว – “เรียกพวกเรามา ถ้าไม่มีเรื่องอะไรสำคัญ นายโดนแน่”
อ้น – “High Five!”
แล้วทั้งสองคนก็แท็กมือกัน ฉันอมยิ้มกับท่าทีของคุณแฟรงค์
แฟรงค์ – “อะไรกันครับเนี่ย ผมแค่จะบอกว่า รายการของเราจะนัดพวกคุณอีกที 1 อาทิตย์หลังจากนี้ ช่วยเคลียร์ตารางงานด้วยนะครับ”
ทุกคนพยักหน้าเข้าใจ ก่อนจะต่างแยกย้าย .. ทำไมต้องเลือกด้วยยยยย TT ขณะที่ฉันกำลังฟูมฟาย และโวยวายกับตัวเองว่าจะเลือกใครดี เรือก็จอดนิ่งสนิท... ถึงแล้วหรอ... ไวไปมั้น นี่มันสปีดโบ๊ตป่ะเนี่ย - -
เชอรีน – “ลาก่อนนนน ไว้เจอกันนะทุกคน”
อ้นและเชอรีนพยักหน้าพร้อมกัน ก่อนที่สองคนนั้นจะกอดกันแน่น แต่ฉันไม่ได้ยินที่พวกเค้าพูดอ่ะ ฮึ่ยยยย เอาเถอะๆ วันนี้เป็นวันสุดท้าย จะยกโทษให้ (= =?)
“ปิ๊นๆ”
เสียงแตรรถที่คุ้นเคยดังขึ้น ฉันขึ้นไปนั่งโดยอัตโนมัติ...
เชอรีน – “คุณเป็นใคร”
ตุ้ยนุ้ย – “ฉันก็ผู้จัดการเธอไงยะ เจอผู้ชายไม่กี่วัน ลืมฉันแล้วรึงายยย”
ผู้จัดการแหวใส่ฉันทันที
เชอรีน – “ล้อเล่นค่า อ่าว ว่าแต่ทำไมถึงรู้ว่ารีนกลับวันนี้ล่ะ”
ตุ้ยนุ้ย – “ก็ฉันดูรายการอยู่ทุกวันนี่ อีกอย่างทางรายการก็โทรมาด้วย”
ฉันพยักหน้ารับ ก่อนจะพิงตัวกับเบาะ นุ่มจังงง
ตุ้ยนุ้ย – “นี่.. ตกลงรีนจะเลือกใคร? ”
ฉันนิ่งเงียบไม่ตอบ แล้วหลับตา ทำเพียงแค่ฟังอย่างเดียวเท่านั้น
ตุ้ยนุ้ย – “แต่ฉันอยากให้แกเลือกดิวนะ...”
ดิว? ทำไมล่ะ แต่ก็ถามออกไปไม่ได้ ก็แกล้งหลับอยู่นี่ - -
ตุ้ยนุ้ย – “เพราะเขาน่ะ... ออกจะหล่อ เธอเห็นซิกแพ็กเค้ามั้ยยย กรี๊ดดดด ><”
ฉันลอบถอนหายใจ ก่อนจะหลับยิ้มๆ วันนั้นอย่าเพิ่งมาถึงนะ ฉันขอเวลาอีกหน่อย
ความคิดเห็น