คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : -+เลี้ยงส่ง
Part 23
เลี้ยงส่ง (เชอรีน)
Cherreen part :
เชอรีน – “ไกล.... สุดฟ้า... ก็ไม่สามารถกั้นเรา ให้ห่างแค่เพียงเอื้อมมือ... แต่การ...ได้รักเธอ.. นั่นคือของสำคัญกว่า และมันมีค่ามากกว่าสิ่งไหนๆ... ฉันขอสัญญา... จะจำทุกเรื่องราว... ไม่ว่าร้ายหรือดี... สุขหรือทุกข์ใจ ฉันจะทบทวนเรื่องราวของเธอตลอดไป.... เผื่อวันสุดท้ายที่ฉันหายใจจะได้ไม่ลืมเธอ... ”
ฉันมองหน้าทุกคน... ก่อนจะยิ้มบางๆ พวกเรานั่งอยู่บนทราย ล้อมวงเข้าหากัน.. เพื่อส่งใครคนนึง ใครสักคนที่จะต้องไป...
เชอรีน – “กลาง.. ขอบฟ้า กับระเบียงที่เราเคยนั่งมองท้องฟ้าด้วยกัน... ต้นไม้... ต้นนั้น จะดูแลรักษามัน แทนความคิดถึงเมื่อเธอไม่อยู่ตรงนี้... ฉันขอสัญญา จะจำทุกเรื่องราวไม่ว่าร้ายหรือดี สุขหรือทุกข์ใจ...ฉันจะทบทวน เรื่องราวของเธอตลอดไป จะจำเธอไว้ และรักเธอไปอย่างนี้ ”
(มันจะมีเสียงแปลกๆอยู่ - - ขอประทานอภัย TT)
ทุกคนปรบมือ...
ดิว – “นี่... เลือกเอาซักอย่างสิ จะร้องเพลงหรือร้องไห้ - -”
เชอรีน – “ฮึก... ก็มันเศร้านี่”
อ้น – “จะเศร้าทำไมกัน เธอไม่ได้ออกหรอก ไม่งั้นพวกฉันคงกินกันเอง 555”
ตั้ม – “พูดแล้วขนลุก - -”
คริส – “อืมม... ”
ฉันมองพวกเค้าทีละคนอีกครั้ง.. ก่อนจะเริ่มพูดกับทีละคน...
เชอรีน – “อ้น... ขอบใจนะ สำหรับทุกอย่าง นายจะปกป้องฉันเสมอ และไม่เคยล่วงเกิน... เอ่อ ถ้าไม่จำเป็นอ่ะนะ นายเป็นสุภาพบุรุษคนนึงเลยล่ะ... ถ้านายไม่ชอบแบมบี้อยู่ ฉันชอบนายไปแล่ว คิคิ”
อ้นทำท่าจะพูดบางอย่าง แต่ก็เปลี่ยนเป็นยิ้มบางๆมาแทน ... ทำไมเค้าถึงไม่ปฎิเสธล่ะ (???)
เชอรีน – “คริส... ถึงนายจะไม่ค่อยพูด แต่เวลาอยู่กับนาย ฉันรู้สึกดีทุกครั้ง นายจะมาอยู่เป็นเพื่อนทุกครั้ง เวลาฉันอยู่คนเดียว... ขอบใจจ้ะ”
คริส – “เพราะเธอทำให้ชีวิตฉันมันสดใสขึ้นมั้ง...”
ฉันมองหน้าคริสอึ้ง... เค้ากำลังบอกชอบฉันอยู่ป่ะ (- - )
เชอรีน – “อ่า.. แหะๆ ดิว..”
ดิว – “จ๊ะ ที่รัก”
เชอรีน – “ข้ามๆ ตั้มๆ”
ดิว – “อ่าว TT”
เชอรีน – “ตั้ม... ถึงนายจะเป็นพวกปากตรงกับใจ ตรงฉิน ไม่เอียงเลยอ่ะนะ แต่ว่าฉันว่ามันก็น่ารักดี... แต่ก็มีบางครั้งที่นายชอบพูดอ้อมจักรวาลอ่ะนะ แต่ถ้าที่นี่ไม่มีนาย คงไม่มีเสียงหัวเราะ... คงจะเงียบเหงา... ดังนั้นนายสำคัญนะ ^^”
ตั้มเกาหัวก่อนจะพูด
ตั้ม – “ฉันก็ไม่ตั้งใจทำให้มันฮานะ - -”
เชอรีน – “นายดิว... ถึงนายจะหื่นไปหน่อยอ่ะนะ แต่นายก็เป็นคนดี... ฉันเชื่อว่านายจะต้องได้เจอคนดีดีแน่...”
ดิว – “เป็นเธอไม่ได้หรอ...”
ดิวทำตาวิบวับ
เชอรีน – “รอดูก่อนเหอะว่าจะต้องออกรึเปล่า”
ดิว – “หมายความว่า ถ้าฉันได้อยู่ต่อเธอจะคบฉันใช่มั้ย... ”
เชอรีน – “พูดเองเออเองอีกและ - -”
ตั้ม – “ถ้างั้นให้พวกเราพูดบ้างดีกว่ามั้ย”
ดิว – “ฉันก่อนนะ.. ถ้าฉันต้องออกจริงๆ ฉันจะรอเธอ... เธออย่าเพิ่งรักใครนะ”
เชอรีน – “ไม่รับปาก”
คริส – “แต่ถ้าเป็นฉันต้องออก.. ก็ขอให้เธอโชคดี.. ฉันมีลางสังหรณ์บางอย่าง ถ้าฉันต้องออก ให้เธอไปดูใต้หมอนฉัน.. แต่ถ้าได้อยู่ต่อฉันจะบอกเธอด้วยตัวเอง”
ฉันมองหน้าคริสงงๆ แต่นี่คงเป็นประโยคที่ยาวที่สุดที่เค้าเคยพูด ทุกคนเลยมองอึ้งๆ....
เชอรีน – “จะ..จ้ะ”
ตั้ม – “ฉัน... ฉัน... รู้สึกว่า ดีใจทุกครั้งที่เธอคุยกับฉัน.. อยากอยู่ใกล้ๆ ไม่อยากให้ใครมายืนข้างเธอ... เขินว่ะ - -”
ดิวตบไหล่ขำ
ตั้ม – “ขำอะไรวะ - - ก็ใครจะไปเก่งกล้า ขนาดแกเล่า”
ดิวกับตั้มหัวเราะพร้อมกัน... เพื่อนซี้กันสินะคู่นี้ ^^
ดิว – “เหลือแกคนเดียวแล่ว... ปิดท้ายด้วยนะเนี่ย”
อ้น – “ฉัน... ไม่ได้ชอบแบมบี้หรอกนะ... ไม่สิ ฉันเคยชอบน่ะ”
อ้นก้มหน้าต่ำ... ทำไมต้องดีใจด้วยฉันเนี่ยยย ฉันยิ้มกว้าง... เกินไปป่ะ??? เพราะมัวแต่ดีใจ จนลืมสังเกตดิวที่มองฉันไม่วางตา...
ทุกคนตื่นแต่เช้า... ตอนนี้อาบน้ำแต่งตัวกันเสร็จแล้ว ...
แฟรงค์ – “ก๊อกๆ เชิญออกมาได้แล้วครับผม ^^”
ทุกคนเดินออกไปเนือยๆ และเชื่องช้า เหมือนจะถ่วงเวลา...
แฟรงค์ – “แหม... ทุกคนเหมือนซอมบี้เพิ่งฟื้นเลยนะครับ 555”
อีตาบ้า คนกำลังเศร้าๆ หัวเราะออกมาได้
แฟรงค์ – “5555555 พวกคุณหน้าเศร้ากันจัง.... ไม่ดีใจหรอครับ คู่แข่งลดลง?”
ทีมงานมองหัวหน้าของเค้าอึ้ง... ไม่ต่างจากพวกฉัน
ตั้ม – “ฉันว่า... ไอนี่แม่งบ้าชัวร์...”
ดิว – “ฉันนึกว่าฉันรู้สึกคนเดียว - -”
คริส – “ไหนก็เลี้ยงส่งตัวเองกันแล้ว ส่งไอบ้าแฟรงค์หน่อยมั้ย”
อ้น – “เอาดิ ”
ฉันมองหนุ่มๆ สีคนข้างหลัง ก่อนที่ทุกคนจะจู่โจมไปล็อกตัวแขนขา ....
เชอรีน – “55 สมน้ำหน้า แบร่:P”
ทีมงาน – “นั่นสิคะ คุคุ”
ฉันหันไปมองทีมงานที่ถือกระดาษอยู่
เชอรีน – “นั่นผลว่าใครออกใช่มั้ยคะ?”
ทีมงานพยักหน้า ฉันรีบฉกมาอ่าน พี่ทีมงานจะเอาคืนแต่ฉันไม่ให้
เชอรีน – “เอาน่าๆ ไหนก็ต้องรู้อยู่แล้วนี่คะ รู้ก่อนก็ไม่เห็นเป็นไร...”
ฉันเปิดอ่าน... ก่อนจะทิ้งกระดาษนั่นแล้ววิ่งกลับเข้ากระท่อม.. ฉันหยิบบางอย่างใต้หมอนขึ้นมา ลายมือที่บรรจงเขียน อย่างตั้งใจ...
เชอรีน – “ฉันรักเธอ... รักตั้งแต่แรก... แต่ฉันไม่ค่อยพูด ไม่รู้จะพูดยังไง ยิ่งรู้ว่าดิวชอบเธอ.. ก็ยิ่งไม่กล้า... ขอบคุณสำหรับมิตรภาพที่เธอมอบให้ .. แต่ถ้าเป็นไปได้... ฉันขอหัวใจเธอได้มั้ย.. ฉันคงขอมากไป... ขอโทษ”
ฉันอึ้งๆ ก่อนจะพับเก็บใส่กระเป๋า... แล้ววิ่งออกไป... รอจนทุกคนขึ้นจากน้ำ...
แฟรงค์ – “พวกคุณแกล้งผมนี่ TT”
ดิว – “เอาน่าๆ ”
แฟรงค์ – “เอาผลมา....”
ตั้ม – “ทำไมเธอทำหน้าช็อกแบบนั้นอ่ะ”
ฉันเหลือบมองคริส ก่อนส่ายหน้าเบาๆ
แฟรงค์ – “เสียใจด้วยนะครับ... คุณ... คริส”
คริสไม่พูดอะไรได้แต่ยิ้มบางๆ
คริส – “ฉันเข้าใจแล้วละ”
คริสแววตาเศร้าลงไป...
ตั้ม – “อะไรวะ.. - - ไม่เข้าใจ ส่งกระแสจิตกันไง”
คริส – “เปล่าๆ”
ดิวโผเข้ากอดคริส ตั้มและอ้นก็กอดทับอีกที ... ฉันเอามือปาดน้ำตา... ทุกคนคลายอ้อมกอด... ฉันจึงไปกอดคริสบ้าง...
เชอรีน – “ขอบคุณนะ สำหรับความรู้สึกดีดี แต่ฉัน..”
คริส – “ไม่ต้องพูดหรอก .. ฉันเตรียมใจไว้แล้ว และก็พอเดาออกว่าเธอชอบใคร”
ฉันผละออก ก่อนจะมองหน้าคริสงงๆ ขนาดฉันยังไม่รู้เลย?
แอบดราม่านึดนึงนะ...
555 ตอนแรกนึกว่าต้องเอาออกสองคน ก็ดิวกับคริสดันคะแนนเท่ากันเป๊ะ... เลยรออีกแปปนึง
ตอนนี้มาอัพให้แล้ว... อ่อ! ขอบอกไว้ก่อนว่าหลังจากนี้ภารกิจจะเข้มข้นขึ้นน้า...
จะหวานขึ้น โกรธแรงขึ้น ดราม่าขึ้น (- -)
ไปละนะจ๊ะ มาอัพให้สองตอนตามสัญญาแล้ว
to EaRnG_EaRnG : โห... เปลือกทุเรียนเลยหรอ.. แล้วผลล่ะ เดี๋ยวไรท์ช่วยกิน(ใช่เรื่องมั้ย- -) ส่วนอ้นรนตอนหน้าจะจัดให้หวานจนน้ำตาขึ้นจอ ให้แซงหน้าบูรณ์แบมไปเลยดีมั้ย ^^
ความคิดเห็น