ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    (Ts9)Reality love เรียลลิตี้รัก ฉบับโหด 2

    ลำดับตอนที่ #10 : -+sing a song to Bambi

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 403
      0
      8 เม.ย. 56



    Part 10

    Sing a song to Bambi

     

     

     

     

     

     

     

    Boon part :

          ผมเอามือวาดรูปลงบนทราย....   พลางนึกเพลงที่จะร้อง...

    บูรณ์ – “พูดไม่ค่อยเก่ง...  แต่รักหมดใจ  ไม่ๆๆ  เพลงนี้มันไม่ใช่ตัวฉัน....”

    แบมบี้ – “จ๊ะเอ๋! 

    บูรณ์ – “เฮ้ยยยยยย!   มะ...มาตั้งแต่เมื่อไหร่”

    แบมบี้ – “เมื่อกี้แหละ  ว่าแต่ ทำอะไรอยู่  ทิ้งให้แบมอยู่คนเดียว”

    บูรณ์ – “แบมบี้ต้องหัดอยู่คนเดียวมั่งนะ   เผื่อวันไหนไม่มีบูรณ์”

    แบมบี้เงียบไป...   นี่เราพูดอะไรวะเนี่ยย  ทำลายบรรยากาศหมด...

    บูรณ์ – “55+  ช่างเหถอะๆ  ไปเล่นกันดีกว่า”

    แบมบี้ – “เล่นอะไรอ่ะ”

    บูรณ์ – “นี่ก็เริ่มสายแล้ว แดดออกแล้ว  เข้าบ้านเถอะ ”

    แบมบี้พยักหน้า  ก่อนที่ผมจะเดินนำ  แบบนี้จะคิดเพลงได้ยังไงล่ะ  ผมหิ้วกีตาร์เข้ากระท่อม  ก่อนจะหยิบกีตาร์มาเล่นในกระท่อม

    แบมบี้ – “ขอกีตาร์หน่อย”

    บูรณ์ – “ห๊ะ!  เล่นเป็นด้วยหรอ”

    แบมบี้พยักหน้า  ก่อนจะเดินมานั่งข้างผม... 

    แบมบี้ – “เดี๋ยวแบมจะร้องเพลงให้ฟัง  ไม่ค่อยเพราะเท่าไหร่  แต่ช่วยฟังด้วย”

    -*-  ในกติกามันบอกให้ผมร้อง  ไหงกลับเป็นแบมบี้ร้องล่ะ

    แบมบี้ – “ฉันอาจไม่ใช่คนที่ดีพร้อม  แต่ฉันพร้อมจะเป็นคนดี....ของเธอ   ฉันอาจจะไม่ใช่คนที่เลิศเลอ  แต่ฉันจะเป็นคนที่.....”

    แบมบี้หยุดมองหน้าผมแวบหนึ่ง  ก่อนจะร้องเพลงต่อ

    แบมบี้ – “รักเธอ.... ตลอดไป”

    บูรณ์ – “เพราะดีนะ”

    แบมบี้ – “หรอ  แค่ร้องจากใจน่ะ ”

    บูรณ์ – “ร้องจากใจหรอ”

    แบมบี้ – “อื้มม...   ถ้าเราคิดจะทำอะไร แล้วทำมาจากใจ  มันก็ดีทั้งนั้นแหละ”

    บูรณ์ – “แล้วเมื่อกี้....   ร้องจากใจจริงๆ  ...ใช่มั้ย”

    ผมมองแบมบี้อย่างกรุ้มกริ่ม  แบม บี้ปาหมอนใส่หน้าผม  ก่อนจะวิ่งออกไป.....

    บูรณ์ – “แค่ร้องจากใจ  ก็พอแล้วสินะ”

     

     

     

     

     

    Bambi part :

      คนบ้า ชอบทำให้ใจเต้นอยู่เรื่อย >/////<

    แบมบี้ – “เราเป็นอะไรไปเนี่ยยย ”

    ฉันส่ายหัว  แต่หน้ายังร้อนผ่าวอยู่.... ว่าแต่เค้าคิดจะทำอะไรนะ?

    บูรณ์ – “เป็นอะไร  เห็นส่ายหัวอยู่คนเดียว”

    แบมบี้ – “หะ....เฮ้ยยยย!   ชอบมาเงียบๆ”

    บูรณ์ – “55+  หน้าแบมบี้เวลาตกใจ  ... น่ารักดีหนิ”

    แบมบี้ – “ชิ....”

    บูรณ์ – “มานี่เร็ว...”

    บูรณ์ลากฉันเข้ากระท่อม - - ?  ฟังดูพิลึกแหะ 

    แบมบี้ – “อะไรของบูรณ์เนี่ยยยย”

    บูรณ์ – “เดี๋ยวก็รู้เอง ^^

    แบมบี้ – “อืมมๆ”

    บูรณ์จับฉันนั่งลงบนเตียง  ก่อนจะหยิบกีตาร์ตัวที่ฉันเล่นเมื่อกี้มา...

    บูรณ์ – “ผมจะร้องเพลงให้คุณ....จากใจนะ^^

    แบมบี้ – “ค่ะ...”

    ฉันยิ้มรับ  ก่อนที่บูรณ์จะเริ่มดีดนิ้วลงบนกีตาร์

    บูรณ์ – “ต้องสวยขนาดนั้น...ต้องหวานขนาดนี้  ทุกอย่างกำลังดีคนนี้ ใช่เลย....อย่าสวยไปกว่านั้นอย่าหวานไปกว่านี้เอาแค่ที่เธอมี แค่นี้ ได้เลย

    ฉันมองหน้าบูรณ์ที่มองหน้าฉันอยู่...

    บูรณ์ – “ใช่ เลย คือคนนี้เลยที่รอตั้งนาน ที่ใจต้องการ….ประมาณนี้เลย ใช่เลย

    ฉันปรบมือเบาๆ 

    แบมบี้ – “ขอบคุณนะ...”

    บูรณ์ – “ชอบรึเปล่า?”

    แบมบี้ – “อื้มม ชอบสิ”

    ฉันยิ้มบางๆ  บูรณ์คว้ามือฉันไป  ก่อนจะจุมพิตแผ่วเบา

    บูรณ์ – “ผมร้องจากใจ... จริงๆนะ”

    แบมบี้ – “แล้วนี่...  กระดาษอะไรหรอ”

    บูรณ์ – “อะ...เอ่อ  ไม่มีอะไร  ผมขอนะ”

    ฉันมองอย่างสงสัย ก่อนจะรีบเปิดอ่าน...  ภารกิจหรอ?.....   เมื่ออ่านจบฉันมองคนตรงหน้า....  ก่อนจะยิ้ม...

    แบมบี้ – “ร้องจากใจ...   จริงๆหรอ”

    บูรณ์ – “แบมบี้ฟังผมก่อนนะ”

    ฉันวิ่งออกจากกระท่อม...   ก่อนจะล้ม...  แต่ก็ลุกขึ้นวิ่งต่อ  แต่ก็โดนบูรณ์รวบตัวไว้  บูรณ์กอดฉันแน่นจากด้านหลัง  ....

    บูรณ์ – “นึกไม่ถึงมีคนอย่างเธอด้วยซ้ำไป....นึกไม่ถึงว่าเธอจะมีตัวตน  จะพูด ไงดี   

    บูรณ์เว้นวรรค  ก่อนจะร้องต่อ

    บูรณ์ – “สรุปว่าพอดี….กับใจฉันเลย ใช่เลย

    บูรณ์ตั้งใจร้องข้ามท่อน...   ฉันเงียบ ไม่ได้พูดอะไร

    บูรณ์ – “อย่าเงียบสิ  ผมกลัวนะ”

    แบมบี้ – “กลัวอะไร...”

    บูรณ์ – “กลัวกับการที่ไม่มีคุณ...  ผมก็ไม่เข้าใจสิ่งที่ตัวเองพูดไปหรอกแต่ว่า...   ผมให้คุณไปไม่ได้”

    ฉันกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่  ร้องไห้อีกแล้วหรอ...  บูรณ์ค่อยๆหันหน้าฉันกลับไป...  เค้ามองหน้าฉัน  ฉันจึงหลบตา....

    บูรณ์ – “ไม่เอานะ  อย่าร้องไห้  ถ้าคุณร้องอีกล่ะก็  ผมจูบคุณจริงๆด้วยนะ”

    ถึงอย่างนั้น  ฉันจะหยุดน้ำตาได้ยังไงล่ะ...   บูรณ์ประกบปากฉันทันที....

    แบมบี้ – “”อื้ออออ”

    บูรณ์ – “หยุดร้องจริงๆด้วย ^^

    แบมบี้ – “คนเจ้าเล่ห์”

    ฉันตีอกบูรณ์เบาๆ  เค้าดึงฉันเข้าไปกอดแน่น  ...

    บูรณ์ – “อย่าสวยไปกว่านั้น...อย่าหวานไปกว่านี้...เอาแค่ที่เธอมี แค่นี้ได้เลย

    บูรณ์กระซิบแผ่วเบา  ก่อนผละออก...

    แบมบี้ – “ร้องก็ผิด”

    บูรณ์ – “ยังไง”

    แบมบี้ – “ร้องข้ามท่อนอยู่ได้....”

    บูรณ์หัวเราะ  ก่อนจะปาดน้ำตาฉันออก  แล้วหอมแก้มฉันอีกครั้ง....




     





    ไรท์มาอัพช้าไปนิดนึงเนอะ 55+  เมื่อวันเสาร์มัวแต่เตรียมเอกสารมอบตัว 55+ โทดทีจ้า
    วันนี้มาอัพให้แล้ว  หวานๆเนอะ...
    แล้วก็ตอนหน้าเป็นของเชอรีนนะ ^^  อย่าลืมเม้นกันด้วยล่ะ ^^  ไปละ

     
    to shup : ขอบคุณค่ะ  ^^
    to ` (eunhyukbaekhyun) -? : ดีใจที่ชอบจ้า
    to Ja_la_len Jane Jane : 55+  รอแปปน้า
    to สายป่าน : มาอัพแล้วจ้า ^^
    to ΚΔ€m : อัพให้แล้วจ้า ภารกิจของเชอรีนรอตอนหน้าน้า แล้วก็เพิ่งอ้นรีนไป รออักสักแปปนึง
    to NAPATS.SHG : อ่าจ้า  ว่าแต่มีขนาด 250*75 มั้ยอ่า
    to Dell : อัพแล้วนะจ๊ะ
    to king of the chessu : กลับมาแล้วค่า  ขอบคุณที่ติดตามจ้า
    to  Bk'bo : ขอบใจจ้า ดีใจที่ชอบน้า


     
    ทิ้งท้ายด้วย....   ช่วยส่งภารกิจกันเข้ามานะ  ไรท์จะได้อัพไวๆ 55+  เพราะการคิดภารกิจเป็นอะไรที่เป็นปัญหากับชีวิตไรท์มาก55+
     
     
    THE★ FARRY
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×