My Neighbor [LuLay]

ลำดับตอนที่ #1 : Intro

Long story for Love Next Door

CP:LuhanxLay

Author:GunJDao(XingBaobei)
 

Intro

For you, I’m nothing.

                ไม่ชอบเลย...นี่มันบ้าชัดๆ

                เด็กหนุ่มร่างขาวเผือดนั่งคู้กายอยู่เหนือโต๊ะเล็กๆริมหน้าต่างที่เต็มไปด้วยหนังสือ ในมือถือดินสอกดราคาแพงที่จ่อค้างเติ่งอยู่บนกระดาษสีขาว แน่ซิ มันต้องแพงอยู่แล้ว ในเมื่อพ่อเขามักจะพูดอยู่เสมอว่า “การเรียนคือการลงทุน” เพราะฉะนั้นอุปกรณ์การเรียนของเด็กหนุ่มจึงมักจะเป็นของดีที่สุด แพงที่สุด เพื่อ “การเรียนที่ดี” อย่างที่พ่อเขาว่า แต่เด็กหนุ่มรู้ดี ของแพงๆพวกนี่เป็นเพียงของประดับเพื่อยกฐานะให้สูงขึ้นเท่านั้น

                บางทีเขาก็สงสัย ตัวเขานั้นมีค่าเท่ากับดินสอแท่งนี้ไหมในสายตาของพ่อ

                เหงื่อไหลลงไปตามโครงหน้าเรียวที่ถอดแบบมาจากมารดา สายตาเคร่งขรึมหรี่จ้องไปที่กระดาษซึ่งพิมพ์ตัวเลขยุ่งเหยิงชวนเข้าใจยากเอาไว้ เขานั่งจ้องมันมานานหลายนาทีแล้ว แต่ก็ไม่ได้ทำให้ความเข้าใจในตัวเลขเหล่านั้นเพิ่งขึ้นแม้แต่น้อย เขาหงุดหงิด หงุดหงิดมากเสียจริง

                ในที่สุดเขาก็วางดินสอทับลงไปบนกองตัวเลขยุ่งเหยิงนั้น หลับตาลงแล้วตบหน้าผากเบาๆเพื่อผ่อนคลายอาการปวดหัว ก่อนที่จะนั่งเท้าคางมองวิวทิวทัศน์ยามเย็น แสงสีส้มที่สะท้อนออกมากองเพลิงดวงใหญ่ที่อยู่นอกโลกนั้นน่ามอง เด็กหนุ่มจึงทอดสายตามองแม่น้ำและสะพานคอนกรีตที่อยู่ถัดจากบ้านเขาไปเงียบๆ

                ร่างของเด็กหนุ่มอีกคนค่อยๆย่างกรายเข้ามาในสายตา ผมสีน้ำตาลเข้มสะบัดไหวไปตามแรงลม ในมือของเขาถือลูกบอลเลอะดินโคลนไว้ลูกหนึ่งอย่างรักใคร่ ใบหน้าระบายไปด้วยรอยยิ้มอย่างคนอารมณ์ดีขณะที่เดินข้ามสะพานคอนกรีต เด็กหนุ่มหลังหน้าต่างรู้สึกแย่กว่าเดิมหลังจากเห็นเด็กหนุ่มผมน้ำตาลเดินกระหยิ่มยิ้มหย่องเข้ามาใกล้

                เขาไม่รู้ตัวเลย ว่าความรู้สึกนั้นคือ “ความอิจฉา”

                ทำไมเด็กหนุ่มผมน้ำตาลจึงสามารถไปเล่นเตะฟุตบอลกับเพื่อนได้ ในขณะที่เขาต้องนั่งหันหน้าเข้าโต๊ะเพื่ออ่านหนังสือ ทำไมเด็กหนุ่มผมน้ำตาลถึงสามารถสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้โดยที่ไม่ต้องอาศัยความพยายามอะไรมาก ในขณะที่เขาต้องท่องหนังสือแทบตายเพียงเพื่อการสอบกลางภาคของชั้นม.6

                ทำไม....ทำไม....

                เมื่อเด็กหนุ่มผมน้ำตาลเดินมาถึงหน้าประตูบ้านตัวเองที่อยู่ถัดไปจากบ้านเด็กหนุ่มข้างหน้าต่าง เขาหยุดกึกอยู่หน้าประตูบ้านราวกับสัมผัสได้ถึงสายตาไม่ค่อยเป็นมิตรเท่าไหร่ เด็กหนุ่มผมน้ำตาลเงยหน้าขึ้นไปมองต้นตอของสายตานั้น ก็เห็นเด็กหนุ่มผมดำนั่งมองเขามาจากหน้าต่างห้องตัวเอง

                เด็กหนุ่มผมน้ำตาลยิ้มแฉ่ง ยกมือขึ้นโบกแรงๆให้กับเด็กหนุ่มข้างหน้าต่าง แต่กลับโดนปิดม่านใส่อย่างไม่ไยดีแม้แต่น้อย

                อีกคนหนึ่งนั่งจมอยู่กับความอิจฉาอยู่ในห้องมืดๆ ส่วนอีกคนยืนนิ่งอยู่กับความผิดหวังท่ามกลางแสงสีส้มยามอาทิตย์อัสดง...