คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ปลุกอันเดด
ดวงตาสีแดงทั้งสี่ของเรดวูฟจ้องมองมาไม่ละสายตา เสียงฝีเท้าที่ด้านซ้ายดังขึ้นแผ่วเบา แต่ผมได้ยินอย่างชัดเจน จึงกระโดดถอยหลังหลบอย่างรวดเร็ว ภาพเรดวูฟที่จ้องมองอยู่ข้างหน้าเป็นเพียงภาพลวงตา หลังจากเรดวูฟโจมตีล้มเหลว ภาพลวงตาก็หายไป
กรร
เสียงขบขากรรไกรของเรดวูฟดังไม่หยุด เรดวูฟลองจู่โจมอีกครั้ง เสียงฝีเท้าดังขึ้นด้านซ้ายอีกครั้ง ผมหลบ แต่เรดวูฟไม่ได้โจมตีมา เสียงฝีเท้าดังขึ้นอีกครั้งด้านหลัง ด้านขวา ด้านหน้าและด้านซ้ายอีกที ภาพลวงตาของเรดวูฟปรากฏขึ้นรอบตัว มีภาพลวงตาเรดวูฟห้าตัว?!
ผมโดนตะปบที่ด้านหลังบ้าง ด้านข้างบ้าง การโจมตีไม่รุนแรงเท่าไหร่คงเพราะท่านี้ของมันต้องใช้ความเร็วอย่างมากเพื่อให้เกิดภาพลวงตาหลายตัว จึงทำให้การจู่โจมไม่รุนแรงนัก แต่ทว่าการโจมตีก็ต่อเนื่องไม่หยุด
แบบนี้แย่แล้วแฮะ ถ้ายังแข่งความเร็วต่อไปคงไม่รอดแน่ ต้องลากมันเข้าสู่เกมที่ผมได้เปรียบ
ผมหยิบห่อใบไม้รักษาที่เหลืออยู่ทั้งหมดมาทาทั้งตัว รอจังหวะที่เรดวูฟโจมตีมาผมก็กระโดดหลบขึ้นกลางอากาศ เป็นการกระทำที่โง่มาก กลางอากาศนั้นไม่สามารถหลบได้ทำให้เรดวูฟสามารถจู่โจมได้อย่างง่ายดาย
เรดวูฟเห็นโอกาสที่ผมลอยอยู่กลางอากาศ มันจึงไม่รอช้า กระโดดเข้าไปใช้ขากรรไกรที่แข็งแกร่งของมันกัดเขากลางลำตัว
“ฉันจับแกได้แล้วนะ” ผมแสยะยิ้ม ถึงจะได้รับบาดเจ็บอย่างรุนแรง แต่ยารักษาที่ทาไว้ทั้งตัวก่อนหน้านี้ก็เริ่มทำงาน จนแผลที่ได้รับไม่สาหัสนัก ผมใช้แขนซ้ายและขาทั้งสองข้างกอดปากเรดวูฟไว้แน่น
มือขวาที่จับมีดอีโต้อยู่ก็กระหน่ำสับลงไปทีใบ้หน้าของมันอย่างบ้าครั้ง เรดวูฟเจ็บปวดที่ใบหน้า มันตกใจพยายามสลัดให้หลุด แต่แรงของซอมบี้ที่เกาะแน่นแล้วไม่สามารถสลัดให้หลุดได้ง่ายๆ
เรดวูฟเริ่มรู้ตัวถึงอันตราย เมื่อสลัดไม่หลุดมันจึงเริ่ม ขบขากรรไกรให้แรงขึ้น ทั้งฝาดไปที่พื้นหรือหินใกล้ๆจนผมได้รับบาดเจ็บ ขาหน้าสองข้างของมันตะปบไปทีใบหน้าของตนเองอย่างรุนแรง
การโจมตีสุดชีวิตของเรดวูฟได้ผล ผมเริ่มมีแผลแผลฉกรรจ์หลายแห่ง รู้สึกเหมือนขาข้างหนึ่งหลุดไปรึป่าวนะ แต่สิ่งหนึ่งที่ผมได้เปรียบก็คือ ผมไม่มีความรู้สึกเจ็บ ในขณะที่ผมกระหน่ำสับไปที่หน้าของเรดวูฟ มันรู้สึกเจ็บปวดอย่างสาหัส ไม่นานคงหมดสติไป ในขณะที่ผมต่อให้ขาหลุดก็ไม่รู้สึกเจ็บ จึงลงมือได้อย่างต่อเนื้อไม่หยุด ผมเริ่มโจมตีโดยใช้ปากกัดเข้าไปด้วย ฉีกกินเลือดและเนื้อสดๆของมัน บาดแผลค่อยๆรักษาตัวเอง นี่เป็นการต่อสู้ที่ยืดเยื้อยาวนาน แต่ในที่สุดมันก็จบลงเมื่อเรดวูฟลงไปกองกับพื้น
ได้รับมานา 39 (มานา 152/150) เพิ่มเป็นเลเวล2 (มานา 2/330)
เลือกสกิลต่อไปนี้
ตามปกติคงจะตื่นเต้นนิดหน่อยไปแล้วที่ได้สกิลใหม่ แต่สถานการณ์ในตอนนี้ไม่ใช่เวลาจะมาดูอะไรพวกนี้หรอก
ผมตรวจดูสภาพของตัวเอง มีแผลเต็มตัว ขาขวาหลุดไปไหนแล้วไม่รู้ แขนซ้ายเกือบหลุดออกจากตัว ส่วนสภาพของเรดวูฟ ดวงตาและใบหน้าเละจนมองเห็นกะโหลกแล้ว คาดว่าจุดที่กะโหลกแตกคงเป็นจุดที่ทำให้มันตาย
ผมคลานเข้าไปใกล้ๆเรดวูฟ ทำการฉีกเนื้อของมันออกมากินเพื่อฟื้นฟูร่างกาย ผมกินและรอ กินและรออยู่นาน
แผลตามร่างกายเริ่มหาย แขนที่เกือบหลุดก็ค่อยๆต่อกันเหมือนเดิม แบบนี้น่าจะต่อขาได้หรือป่าวนะ ผมคลานไปหาขาที่หล่นอยู่ไม่ไกล นำมาวางต่อกับรอยที่ขาด ในขณะนั้นก็กินเนื้อและเลือดต่อไป ใช้เวลานาน แต่ขาก็เริ่มต่อกันได้แล้ว ใช้เวลาอยู่คืนหนึ่งเต็มๆ
เฮ้อ
เมื่อบาดแผลเริ่มหายดี ผมจึงถอนใจโล่งอกได้
“ไหนดูซิ” ผมหันมาสนใจการ์ดสกิลที่ลอยอยู่
หัวใจอันเดด
ประเภทสกิล อัตโนมัติ
เพิ่มการฟืนฟูโดยการกินเนื้อและเลือด เพิ่ม70%จากเดิม
โฮ่ สกิลนี้ต้องมีประโยชน์แน่นอน ครั้งนี้ที่ผ่านมาได้ก็เพราะอาศัยการฟืนฟูจากการกินด้วยสิ
คำสาปอ่อนแอ
ประเภทสกิล โจมตีเป้าหมาย (ธาตุมืด)
สกิลไม่สร้างความเสียหายให้เป้าหมาย แต่เป้าหมายจะติดคำสาปอ่อนแอ ลดพลังโจมตี 15% ลดความเร็ว 15% ลดพลังป้องกัน 15%
ถึง 15% จะดูเหมือนน้อย แต่หากใช้สกิลนี้ตอนที่สู้กับเรดวูฟคงเห็นผลต่างได้ชัดเจน ทำให้การต่อสู้ง่ายขึ้นแน่นอน
แสงศักดิ์สิทธิ์ ฮิล ระดับ 1
ประเภทสกิล สนับสนุนเป้าหมาย(ธาตุแสง)
ภาวนาต่อพระเจ้าให้ใช้แสงศักดิ์สิทธิ์ในการรักษาเป้าหมาย บาดแผลเล็กน้อยจะหายทันที บาดแผลสาหัสจะค่อยๆฟืนฟู
*หากใช้สกิลใส่มอนเตอร์เผ่าอันเดดจะเป็นการโจมตีด้วยเวทย์มนต์ธาตุแสงแทน
......เป็นสกิลที่ไม่เกี่ยวด้วยเลยไม่ใช่เรอะ! ....ถึงจะเกี่ยวในทางแปลกๆก็เถอะ มองข้ามไปซะ
ปลุกอันเดด ระดับ2
ประเภทสกิล ซัมม่อน
สามารถคืนชีพศพมารับใช้ได้สูงสุด 2 ตัว
นี่มันสกิลแรกของผมไม่ใช่เหรอ หากเลือกสกิลที่เคยมีอยู่แล้วก็จะสามารถเพิ่มระดับได้สินะ
หลังจากที่ใช้สกิลนี้ ในการคืนชีพตัวเองขึ้นมาตั้งแต่ครั้งแรก ก็ไม่มีประโยชน์อื่นอีกเพราะว่ามันสามารถคืนชีพได้ตัวเดียว สกิลมันนับตัวผมที่ใช้ไปในตอนแรกด้วย ดังนั้นจึงใช้ไม่ได้อีก อืม...ถ้าเป็นระดับสองก็จะได้อีกตัวสินะ แบบนั้นก็ดีไปเลยไม่ใช่เรอะ หากได้ซอมบี้ที่แข็งแกร่งมาช่วยด้วยอีกคนก็อาจจะสามารถสู้กับฆาตกรพวกนั้นที่มีสองคนได้
ผมนั่งคิดอยู่สักพักก็เลือกการ์ดสกิล ปลุกอันเดด ระดับ2 มาใช้
เผ่าอันเดด สายพันธุ์ซอมบี้
เลเวล2
สกิลแรก ปลุกอันเดด ระดับ2
สามรถคืนชีพศพมารับใช้ได้สูงสุด 2 ตัว (1/2)
“ปลุกอันเดด!” ผมลองใช้ปลุกอันเดดกับเรดวูฟ หากสามารถคืนชีพได้ก็จะได้กำลังเสริมที่แข็งแกร่งมา
‘ไม่สามารถใช้สกิลกับเป้าหมายที่เลือกได้ สกิลมีผลกับศพมนุษย์เท่านั้น’
เสียงดังขึ้นหลังใช้
ศพมนุษย์เหรอ ทำไมต้องเป็นมนุษย์ด้วย? เรดวูฟเป็นซอมบี้ไม่ได้หรือไง เฮ้อ หากพูดถึงศพมนุษย์ที่คิดออก ตอนนี้ก็มีอยู่คนเดียว คงต้องกลับไปที่บ้านยายสินะ บอกยายไว้ก่อนดีกว่าไหมนะ?
เวลาผ่านไปอีกหลายชั่วโมง แผลของผมหายเกือบหมดแล้ว ขาก็ต่อเสร็จแล้ว ถึงจะยังขยับได้ไม่สะดวกแต่ก็สามารถเดินได้แล้ว ขณะกำลังฉีกเนื้อของเรดวูฟกินก็ไปเจอเข้ากลับหินแปลกๆสีเขียวในตัวของเรดวูฟด้วย
ผลึกของเรดวูฟ
สามารถได้รับไอเทมเวทมนต์แบบสุ่ม ทุบให้แตกเพื่อใช้งาน
ผมใช้สองมือบีบผลึกเข้าด้วยกันจนเกิดเสียงแก้วแตก เพล้ง แสงสว่างจ้าเกิดขึ้นชั่วขณะ ผลึกแก้วในมือหายไป แทนที่ด้วยแหวนวงหนึ่ง แหวนวงนี้เป็นสีทองแดง ตรงหัวแหวนมีอัญมณีสีแดงหนึ่งเม็ดตกแต่งอยู่
แหวนมายามณีแดง
เพิ่มความเร็วระดับ C
เพิ่มพลังโจมตีระดับ D
ผู้สวมใส่ได้รับสกิล ดาราพริบตา
ดาราพริบตา เพิ่มความเร็วอย่างมาก เป็นเวลา3วินาที ในระหว่างที่ใช้สกิลจะเกิดภาพลวงตาตรงจุดที่เคยอยู่
*ระยะเวลาใช้ใหม่อีกครั้งคือ 10 วินาที
นี่มันสกิลที่เรดวูฟเคยใช้ไม่ใช่เหรอ แต่เหมือนจะใช้ติดต่อกันหลายครั้งอย่างที่เรดวูฟทำไม่ได้แฮะ คงต้องเอาไว้ใช้ในจังหวะที่ดีสินะ
ผมสวมแหวนมณีแดงไว้ที่นิ้วกลาง หลังจากนั้นเดินเข้าไปในถ้ำเพื่อสำรวจดูสภาพแวดล้อม
“ทำความสะอาดเล็กน้อย ก็น่าจะพออยู่ได้นะ” เมื่อทำความสอาดเสร็จผมก็กลับไปหายาย แบกยายมาที่ถ้ำ ใช้หนังหมาป่าทำเป็นที่นอนนุ่มๆ
ผมออกไปหาน้ำสะอาดมาเก็บไว้ ส่วนอาหารยังมีเนื้อหมาป่าที่ตายแล้วหลายตัว คงกินได้อีกสักพัก หญ้านางฟ้าก็จำเป็นมากในการต่อสู้ ผมจึงออกไปหาอีกครั้ง
“นี่ยาย ทำหญ้ารักษาสำหรับซอมบี้เพิ่มให้หน่อยสิ” ผมกลับมาพร้อมหญ้านางฟ้าหนึ่งกองใหญ่ๆ
“เอามาใกล้ๆข้าซิ” ยายลุกขึ้นนั่ง ผมนำหญ้าไปไว้ใกล้ๆที่นอนของยาย มีถังเลือดหมาป่า กับหญ้าอื่นๆอีกเล็กน้อย ยายเริ่มใช้หินบดใบไม้ช้า ถ้าได้กลับเข้าเมืองคงต้องหาซื้อที่บดยาดีๆมาไว้ใช้สักอัน
“นี่ยาย…ผมคิดว่า จะใช้ร่างของลูกสาวยาย ชื่อ..ชารอท ใช่ไหม? มาทำเป็นอันเดด เพื่อสู้กับเจ้าพวกฆาตกรนั่น …แต่ไม่รู้เหมือนกันว่าอันเดดที่คืนชีพขึ้นมาจะเป็นคนเดิมหรือป่าว…ยาย..คิดว่าอย่างไง?…” ผมถามออกไป
ยายหยุดมือที่บดหญ้าพักหนึ่ง ก่อนจะบดต่อเหมือนเดิม
“..ลูกสาวข้าคงยินดี หากได้แก้แค้นด้วยมือของตัวเอง เจ้าจะทำอะไรก็ทำไปเถอะ” น้ำเสียงของยายหนักแน่นและจริงจัง
หลังจากพักสักหน่อยจนร่างกายหายดี ผมก็ออกเดินทางไปยังบ้านเก่ายายทันที ถึงมาเข้ามาในป่าจะหลงทางไปบ้าง แต่ยังดีที่ยายยังจำทางได้แม่นยำ จึงเขียนแผนที่ออกจากป่าให้ผมหนึ่งใบ ระหว่างทางไม่มีศัตรู แต่ด้วยความไม่ประมาทผมจึงรอให้ถึงกลางคืน แสงมืดลงเสียก่อน ค่อยเข้าเมือง
ผมกลับเข้าบ้านด้วยความเงียบ ในบ้านไม่มีคนอยู่แต่มีร่องรอยถูกบุกรุก คงเป็นพวกฆาตกรที่กลับมาค้นหาคน ผมเดินไปหลังบ้านที่เคยฝังศพเอาไว้ ชี้นิ้วไปที่หลุมศพของชารอท
“ปลุกอันเดด!” ผมใช้สกิล
พุ
มือข้างหนึ่งโผล่ออกมาจากใต้ดิน ถึงจะมีเนื้อติดอยู่บ้าง แต่ก็เกือบเป็นกระดูกหมดแล้ว
พุ พุ
มืออีกข้างโผล่ตามมา มันพยายามจะดึงตัวเองขึ้น ไม่นานอันเดดก็ลุกขึ้นจากหลุมศพได้ทั้งตัว ศพส่วนใหญ่เป็นกระดูก แต่ก็ยังมีเนื้อติดอยู่หลายแห่ง ดูสยองแปลกๆแฮะแบบนี้
‘พบทางเลือก’
ปลุกอันเดด สายพันธุ์ ซอมบี้
มีความเร็วและพลังมากกว่ามนุษย์ปกติอย่างมาก
ปลุกอันเดด สายพันธุ์ สเกเลตัน (Skeleton โครงกระดูก)
ได้รับคำอวยพร ต่อกระดูก (ไม่ตาย)
เลือกได้ด้วยหรอ? อืม..ดูจากสภาพศพ จะเป็นซอมบี้ก็ได้ จะเป็นสเกเลตันก็ได้สินะ หากเป็นสเกเลตันก็จะได้รับพรต่อกระดูก? คงคล้ายๆอมตะหรือป่าว ถึงการเป็นอมตะจะน่าสนใจ แต่ตอนนี้ต้องการพลังก่อนแหละ เลือกซอมบี้แล้วกัน
‘ปลุกอันเดดสำเร็จ ได้รับ อันเดด สายพันธุ์ซอมบี้’
“สวัสดีค่ะ นายท่าน ดิฉัน ชารอท ยินดีรับใช้” ซอมบี้สาวเดินมาคำนับ เธอย่อเข่าข้างหนึ่ง มือขวาแตะอก
ยังมีสติสินะ จากที่ยายบอก มอนเตอร์ซอมบี้หรืออันเดดอื่นๆนั้นไม่มีสติ ไม่สามารถพูดคุยด้วยได้ นี่คงเป็นกรณีพิเศษจากพรของเขาหรือป่าว?
เศษเนื้อที่เหลืออยู่ของเธอเริ่มรักษาตัวเองเข้าด้วยกัน แต่ก็ช้ามาก ผมจึงหยิบเนื้อสดที่เอามาด้วยให้เธอกิน หลังจากได้กินเนื้อสด เศษเนื้อบนตัวเธอก็รักษาเร็วขึ้น
ใช้เวลาสักพัก ผิวพรรณเธอก็กลับมาสมบูรณ์ ผมเพิ่งมาสังเกตุตอนนี้ว่าเธอเป็นหญิงสาวที่สวยทีเดียว ใบหน้าคมคาย ผิวที่ขาวอยู่แล้ว เมื่ออยู่ในร่างซอมบี้จึงขาวซีดขึ้นไปอีก มีสัดส่วนโค้งเว้าชัดเจน เทียบกับผู้คนที่เคยเห็นผ่านมาในเมืองนี้ เธอดูเด่นสะดุดตาทีเดียว
“เธอ…ใช่ชารอทคนเดิมหรือป่าว” ผมลองถาม
“...ทั้งใช่ และไม่ใช่ค่ะ ดิฉันมีความทรงจำของชารอทก่อนจะตายอยู่ แต่ถึงอย่างนั้นดิฉันก็เกิดใหม่ในฐานะข้ารับใช้ค่ะ” เธอตอบอย่างนอบน้อม คงเป็นผลของสกิลที่ทำให้เธอมีบุคลิกที่เป็นข้ารับใช้ที่ซื่อสัตย์ เมื่อรวมกับบุคลิกเก่าจึงเหมือนเป็นคนใหม่สินะ
“นายท่านค่ะ ดิฉันควรเลือกการ์ดสกิลอะไรดีค่ะ” จู่ๆเธอก็ถามขึ้นมา
หืม? ได้รับพรหรอ? คืนชีพมาก็รับพรได้ด้วยเหรอ ผมถูมือยิ้มชั่วร้าย แบบนี้ก็เท่ากับมีผู้ช่วยฝีมือดีเพิ่มขึ้นมาน่ะซิ
เธอหยิบการ์ดมาให้ผมดู
-เวทย์หอกน้ำแข็ง
-ประเภทสกิล : โจมตีหนึ่งเป้าหมาย (ธาตุน้ำ)
-เรียกแท่งน้ำแข็งกลางอากาศ จู่โจมใส่เป้าหมาย สร้างความเสียหายรุนแรง
-มายาเสน่ห์
-ประเภทสกิล : โจมตีหลายเป้าหมาย (ธาตุมืด)
-โจมตีระยะ 1 เมตรรอบตัวผู้ใช้ ศัตรูที่เข้าในระยะจะติดสถานะเหม่อลอยและเห็นภาพลวงตา 5 วินาที ไม่สร้างความเสียหาย
*ระยะเวลาใช้ใหม่อีกครั้งคือ 10 วินาที
-เชื้อซอมบี้
-ประเภทสกิล : อัตโนมัติ
การกัดปกติของผู้ใช้สกิลจะทำให้ติดเชื้อซอมบี้ทุกครั้ง มนุษย์ที่ติดเชื้อซอมบี้และตายจะกลายเป็นซอมบี้ใต้อาณัติ
หอกนิรันดร์
ประเภทสกิล : สร้าง
สามารถเรียกหอกนิรันดร์ออกมาได้อย่างไม่จำกัดจำนวน
*เมื่อหอกหลุดมือจะหายไปใน 1 ชั่วโมง
แบบนี้เลือกยากแฮะ สกิลเกือบทั้งหมดสามารถเอามาใช้สู้ได้ทันที ไม่ว่าจะเป็นเวทย์หอกน้ำแข็ง มายาเสน่ห์ หรือ หอกนิรันดร์ แต่ที่ผมสนใจจริงๆคือสกิลเชื้อซอมบี้ ตามรายละเอียดเหมือนจะไม่จำกัดจำนวนที่ทำซอมบี้ด้วย มีประโยชน์อย่างมากในอนาคตแน่นอน แต่กลับเอามาใช้ต่อสู้ตอนนี้ทันทีไม่ได้
หรือจะเลือกสกิลอื่นก่อน แล้วเชื้อซอมบี้ค่อยไปเอาทีหลัง? แบบนั้นก็ไม่ได้อีก เพราะสกิลแรงที่เลือกเหมือนเป็นการเลือกสายที่จะใช้ต่อจากนี้ หากเลือกสกิลอื่นไปแล้วสกิลสายซอมบี้ก็คงไม่มาให้เลือกอีกแน่
“อืม…เอาละ ชารอท เลือกสกิลเชื้อซอมบี้ซะ” หลังจากคิดอยู่นานผมก็เลือกเชื้อซอมบี้ หวังว่าในอนาคตจะมีกองทัพซอมบี้ให้ใช้นะ
ความคิดเห็น