หญิงสาว ร้านกาแฟ และเค้กของเธอ

เนื้อเรื่อง

ณ ร้านกาแฟร้านเดิม ที่ตกแต่งอย่างเรียบๆง่าย ด้วยโทนสีเขียวอ่อน สไตล์สบายๆ

หญิงสาวพนักงานร้าน เดินมาเปิดร้านในตอนเช้าตามปกติ

ร้านของเธอจะเปิดเวลาประมาณ 8โมง

ทุกๆวัน เธอต้องตื่นตั้งแต่ตี4 เพื่อมาอบเค้ก

เธอจะทำเค้กเอง เพื่อให้เข้ากับกาแฟที่ร้านของเธอมี

โดยที่แต่ละวันจะมีเค้ก เพียงสองสามชนิด และจะเปลี่ยนไปทุกๆวัน


         เมื่อเวลาเปิดร้าน หญิงสาวก็จะเตรียมคั่วเมล็ดกาแฟไว้

ลูกค้ารายแรกของวัน ก็จะเป็นกลุ่มนักศึกษาจากมหาฯลัยใกล้เคียง

ที่เป็นลูกค้าประจำ

\"หวัดดี พี่สาวคนสวย\" กลุ่มนักศึกษาชายหนุ่มทักเธอ ด้วยท่าทางรื่นเริง

\"ยินดีต้อนรับค่ะ กาแฟเหมือนเดิมไหม?\" เธอทักตอบ

\"เหมือนเดิมครับ\" ชายหนุ่มในกลุ่มคนนึงตอบขึ้น

เธอจะจดจำรายระเอียดของลูกค้าได้ เพียงแค่เข้ามา ครั้งหรือสองครั้ง

เธอเดินกลับไปที่เคาวน์เตอร์ แล้วก็ลงมือชงกาแฟให้ กลุ่มนักศึกษา กลุ่มนั้น

สักพัก เธอก็ยกถาดออกมา แขนที่เล็กของเธอ บรรจงถือถาดที่วางแก้วกาแฟไว้ถึง 5แก้ว

\"ได้แล้วจ้ะ 2คาปูชิโน 1ม๊อคคาชิอาโต้ กับอีก2 อเมริกาโน+น้ำตาล1ช้อน\" เธอพูดคุยกับลูกค้า

\"ขอบคุณครับ พี่นี่เก่งจัง จำได้หมดเลย\" ชายหนุ่มคนนึงตอบ

เธอได้แต่ยิ้มๆ แล้วเดินกลับไปที่เคาน์เตอร์

    หลังจากนั้น ลูกค้าก็เข้ามาเพียงน้อยนิด

เค้กที่เธอตั้งใจทำ ก็ยังไม่ได้ถูกตัดออกมาเสริฟลูกค้าเลย

จนมาถึงลูกค้าคนนึง เค้าเป็นผู้ชาย วัยทำงาน หน้าตาสะอาด เรียบร้อย

ผมสีน้ำตาลแก่ๆ ใส่เสื้อเชิ้ตสีขาว ผูกเน็คไท สีน้ำตาลลายแปลกๆ

\"สวัสดีค่ะ เชิญนั่งค่ะ\" เธอทักลูกค้าคนนั้น

\"สวัสดีครับ\" เขาตอบ

เธอยิ้มตอบ เธอจำได้ว่า เวลาเค้าเข้ามา เค้าจะไม่ค่อยพูดอะไร จะสั่งกาแฟ

แล้วนั่งเหม่อลอย มองออกไปที่สวนตรงข้ามร้านของเธอ

\"วันนี้จะรับอะไรดีคะ\" เธอถามเค้า

\"ขอม๊อคค่า มัคคิอาโต้ครับ\" เขาตอบกลับ

\"ค่ะ\" เธอรับ แล้วรีบเดินไปชงกาแฟให้เค้า

สักครู่หนึ่ง เธอเดินกลับมา พร้อมกาแฟของชายคนนั้น

เธอยกกาแฟมาเสริฟเค้า พร้อมกับ เค้กส้ม หนึ่งชิ้น

เค้าประหลาดใจพร้อมกับตอบไปว่า

\"เอ่อ...คุณเจ้าของร้านครับ ผมไม่ได้สั่งเค้กนะ\"

เธอยิ้มๆ แล้วตอบเค้าไปว่า

\"ดิฉันแถมให้ค่ะ\"

เขาก็ยังงง แต่ก็ตอบขอบคุณแก่เธอ

เธอเดินกลับไปที่เคาน์เตอร์ แล้วก็ล้างถ้วยกาแฟต่อ

เขาจ้องมองกาแฟ ยกมันขึ้นมาจิบช้าๆ แล้วมองออกไปที่สวน

เธอจ้องมองเขา แล้วเธอก็เบนสายตาไปที่สวน พยายามหาว่าเค้ากำลังมองอะไรในสวนของเธอ

ชายหนุ่มบรรจง ใช้ส้อมตัดเค้ก แล้วค่อยๆชิม

เขาทานเค้กแล้วจิบกาแฟ

ใบหน้าที่บึ้งตึงของเขา เริ่มยิ้มขึ้นมาอีกครั้ง

เมื่อเค้กหมดชิ้น กาแฟในแก้วเค้าก็หมด

เค้าดูนาฬิกาข้อมือ มันเป็นเวลา 10โมงครึ่ง

เขาดูท่าทางไม่รีบร้อนอะไร แต่ก็ลุกขึ้นไปที่หน้าเคาน์เตอร์ พร้อมกับจ่ายเงินค่ากาแฟ

แล้วเธอก็ถามเค้า \"เค้กรสชาติเป็นยังไงบ้างคะ\"

\"อร่อยครับ เปรี้ยวอมหวาน หอมกลิ่นส้มมากเลย\"

\"ขอบคุณค่ะ ดิฉันคิดว่ามันคงเหมาะกับม๊อคค่า มัคคิอาโต้ เลยลองยกไปเสริฟให้คุณ\"

\"มันเข้ากันดีจริงๆครับ ขอบคุณนะครับ\"

แล้วชายหนุ่มก็เดินออกจากร้านไปพร้อมกับรอยยิ้ม

เธอยิ้มเล็กน้อย แล้วจ้องมองเค้กของเธอ

เธอคิดในใจ อย่างน้อยวันนี้เค้กของฉันก็ทำให้คนมีความสุขได้อีกหนึ่งคน

    บางทีกาแฟที่ขมๆ ก็คงต้องการอะไรมาเติมแต่งให้มีความผสมผสาน

เช่นเดียวกับชีวิต ถ้าปล่อยให้ชีวิตจมอยู่กับความว่างเปล่า มันก็อาจมองไม่เห็น สิ่งที่จะมาเติมมัน ไม่ให้มีเพียงความว่างเปล่าก็เป็นได้