คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #0 : ฉันไม่ชอบพวกไร้ประสบการณ์
นิยายเรื่อนี้
ไม่มีพระเอ ไม่มีนาเอ
มีเพียัวเอที่ับเลื่อน้วย
ลไลามธรรมาิอมนุษย์
=========================
นิยายเรื่อนี้เปิให้อ่านฟรีนบ่ะ หลัาที่ลบรบทุอนแล้ว เราะิเหรียรายอนนะะ
สวัสี่ะ นัอ่านทุท่าน
นี่เป็นนิยาย PWP เรื่อแรอเรานะะ
ฝานัอ่านทุท่าน้วย่ะ ภาษาอาะไม่สวยมา แ่ั้ใเียนมานะะ
เรื่อนี้มีอีบุ๊แล้วนะะ สามารถื้อไ้าลิ์้านล่านะะ
==================================================
1
ันไม่อบพวไร้ประสบาร์
วามรู้สึแรอารไ้สัมผัสหน้าออวบหยุ่นนาพอีมืออหิสาว ทำให้ายหนุ่มเิวามประหม่า มันนุ่มมือวนให้บีบเล้นไม่รู้เบื่อ ยิ่ลน้ำหนัมาเท่าไหร่หิสาวเ้าออนั้น็ยิ่ส่เสียแปลประหลาออมาเธอแอ่นอให้สัมผัสมายิ่ึ้น ุ่มไสีหวานแ็ูัน
ายหนุ่มลอเอานิ้วมือลึเล่นเบาๆ ทั้สอ้า ยิ่มอ็ยิ่อยาลอลิ้มรส ไม่รอ้าเา้มลไปนใบหน้าิับยออนั้น
“ผมอลอูไ้ไหมรับ”
“ไ้สิ ทำเป็นเหรอ”
“ไม่เป็นรับ แ่ผมอยาลอ” เาอบ สายาไม่ละาทรวอู่าม
“เอาสิ ืนนี้นายะไ้ลอทุอย่าที่อยาลอเ็มที่ ืนนี้ันเป็นอนาย” เมื่อไ้รับำอนุาายหนุ่ม็ไม่รอ้าแลบลิ้นออมาวัเลียยอถันนั้น ่อนอ้าปาับแู่เหมือนว่าะใ้แรมาไปหน่อยนนใ้ร่าสะุ้เฮือ
“เ็บ ่อยๆ หน่อยสิ” หิสาวนิ่วหน้าแนะนำน้อยประสบาร์
“อโทษรับ” ปลายลิ้นื้นไล้เลียลบนเนินอราวับปลอบโยน่อนเริ่มแทะเล็มมูมมามไปทั่วเ้า
“มาเี๋ยวันสอน” หิสาวลุึ้นนั่บนเียว้า โยมีายหนุ่มยืนอยู่ปลายเีย สายาอเธอับ้ออาวุธประำายอเา มือนุ่มว้าหมับับรูึ้นลทัทายเพียไม่ี่รั้็รู้สึไ้ว่ามันเริ่มยายัวมาึ้น ส่วนปลายเริ่มมีอเหลวสีใสึมออมา ฟันาวเรียัวันราวไ่มุอหิสาวับเบาๆ ลบนท่อนลำนั้น ่อนที่เธอะห่อปาลืนินแ่นายเ้าไป
เสียราทุ้ม่ำในลำอาายหนุ่มยามเสร็สมเรียรอยยิ้มาหิสาวไ้เป็นอย่าี สมับรั้แรอายหนุ่ม้อยประสบาร์ เาเริ่มเมอย่าเอะะเพียไม่นาน็ปลปล่อยออมานหมสิ้น ริมฝีปาสีสผละออาแ่นายที่อ่อนัวล เอื้อมมือหยิบทิู่เ็ทำวามสะอานเรียบร้อย
“ไวัเลย ื่นเ้นเหรอ” เธอเย้า
“ุแล้ผม” ายหนุ่มบอ ารระทำเมื่อรู่อเธอทำให้ในหัวอเาาวโพลนไปหม มันีริๆ โพรปานุ่ม
ูเลียแท่เนื้ออย่าำนาราวับอาหารานโปรนเา้ออร้อให้เธอหยุ แ่เธอลับไม่ยอมหยุและเร่วามเร็วยิ่ึ้นนเาทนไม่ไหว
“รั้แร็แบบนี้แหละ ไม่แปลหรอ” เธอเอ่ยอย่าเ้าใธรรมาิอร่าายมนุษย์ ร่าเปลือยเปล่าามึ้นร่อมแท่อุ่นร้อนที่แ็ืนึ้นอีรั้หลัาที่ไ้รับารระุ้น ราวนี้เาไม่พลาให้เธอแล้ฝ่ายเียวอีแล้วร่าสูพลิัวึ้นับหิสาวลับเีย้วยวามเร็วนแม่เสือสาวทำาโอย่าพึพอใในวามใร้อนอเา มือให่ลึหน้าอนาพอีมือสอ้าสลับไปมานปลายยอแ็เป็นุ่มไเรียร้อให้ลิ้มลอ ลิ้นร้อนวูบูึราวทารหิวระหายน้ำนมมารา ทำให้เ้าอปทุมถันร้อรวราออมา้วยวามรัวนใ
ร่าเปลือยเปล่าสอร่าแนบิันแทบไม่มี่อว่า มือ้าหนึ่อายหนุ่มสาละวนอยู่ทีุ่ึ่ลาลำัวอร่าาม นิ้วเรียวเ้นลึเรสอไม้ที่บันี้่ำแะไป้วยแรปรารถนานเธออ้าปาหอบหายใิั เมื่อเห็นว่านใ้ร่าพรั่พร้อมเ็มที่ายหนุ่มึหันไปหยิบเรื่อป้อันที่วาอยู่ใล้มือมาสวมทันที แล้วบทเพลแห่วามใร่อทั้สอ็บรรเล่อไปอย่าไม่รู้ัเหน็เหนื่อยเือบลอืน
ย้อนไปเมื่อหลายั่วโม่อน เาเป็นหนุ่มนัศึษายานนหนึ่วัยยี่สิบปี ทำานพาร์ทไทม์หารายไ้เสริมในร้านอาหารหรูหราแห่หนึ่ที่มีาหลัเป็นบาร์โฮสแหล่ท่อเที่ยวหาวามสุสำราสำหรับสาวสัมั้นสู ถึแม้ว่าพื้นานหน้าาหล่อเหลาบวับรูปร่าสูให่ำยำทำให้ผู้ัารร้านวนให้ลอไปเป็นหนุ่มโฮสแทนพนัานเสริฟ อีทั้ยัสามารถหาเินไ้มาเป็นอบเป็นำแ่เา็ไม่ิะลอทำูสัรั้ ยเว้นรั้นี้ที่เาไม่เยาิว่าะมีมา่อน
พราวรุ้ หิสาววัยยี่สิบสามปี รูปร่าหน้าาีแประำอร้าน เามัเห็นเธอนั่ื่มเียบๆ นเียวในมุมส่วนัว บารั้็เรียหาหนุ่มโฮสที่ใ้บริารันประำนุ้นเยไปื่มเป็นเพื่อน่อนบรารีนั้นลอย่าเร่าร้อน ทำไมเาถึรู้น่ะเหรอ ็เพราะหนุ่มโฮสพวนั้นมาเล่าให้ฟัน่ะสิ ว่าพี่สาวแสนสวยระเป๋าหนันนั้นร้อนแรแ่ไหนยามอยู่บนเีย
เธอเป็นหนึ่ในลู้าสาวระับท็อปประเภทเปย์หนั่ายไม่อั้นอแ่ถูใในารบริาร อีทั้เธอยัมีรูปร่าหน้าาี และอายุยัไม่มา หนุ่มโฮสส่วนให่อยาบริารเธอแทบทั้นั้น
ใล้ถึเวลาปิร้านแเหลือเพียโ๊ะเียว พนัานส่วนให่รับผิอบหน้าที่อัวเอนเรียบร้อยทยอยออาร้านไป เหลือเพียเาที่มัอยู่ปิร้านเป็นนสุท้ายับุพราวรุ้เท่านั้น เล็บสีแสวยไ้รับารแ่เป็นอย่าีไล้วน้อนน้ำแ็ในแ้วเหล้าท่ามลาวามเียบ ายหนุ่มเ็ทำวามสะอาเาร์เอร์อย่าแ็ัน ไม่ทันสัเถึสายาแฝวามนัยบาอย่าอแเพียนเียวที่ำลั้อมอเาราวับแม่เสือะรุบเหยื่อ
สายาอเ้าหล่อนโลมเลียไปทั่วายแร่อย่าเปิเผย ท่อนแนสีแทนมีเส้นเลือปูโปน ายาวไร้ไมันสะโพสอบภายใ้าเสแลสีำพอีัว เสื้อเิ้สีาวเปียุ่มไป้วยเหื่อเผยมัล้ามำยำแ็แรแบบบุรุษเพศ
“เธอื่ออะไรเหรอ” หิสาวเอ่ยถามทำลายวามเียบ วามริบอายหนุ่มสบเ้าับวาลมโ่ำเยิ้ม้วยฤทธิ์แอลอฮอล์
ถึะเยเห็นเธออยู่บ่อยๆ แ่นี่เป็นรั้แรที่ไ้พูุยันแบบริั หิสาวมีใบหน้าสวยวนมอ วาสีน้ำาลลมโรับับนาอนยาว ปานิ มูหน่อย ผิวาวเหลือเนียนนุ่ม รูปร่ามีส่วนเว้าส่วนโ้เ็มเปี่ยมไป้วยเสน่ห์เหลือล้นอสรี
“ันย์รับ”
“ทำไมถึมาทำานที่นี่ล่ะ” พราวรุ้วนุย่อ
“นัศึษานๆ อย่าผมะมีปัาไปหาเิน่าเทอมาไหนมา่าย ถ้าไม่ทำานพิเศษ” เาอาศัยอยู่ับแม่สอนในบ้านเ่าหลัเล็ๆ มาราอเาทำานหนัส่เสียเาั้แ่ยัเล็นส่ผลระทบ่อสุภาพเมื่ออายุมาึ้น บันี้
เาึลายเป็นเสาหลัอรอบรัวในารหารายไ้
“นาย็รูปร่าหน้าาี ทำไมไม่ิะทำานอื่นนอเหนือาที่ทำอยู่บ้าล่ะ รายไ้น่าะีว่า้วย”
แม้ไม่ไ้บอรๆ แ่เา็พอรู้ว่าเ้าหล่อนหมายถึานอะไร ายหนุ่มส่ายหน้า
“ผมไม่ทำหรอ”
“นายยัไม่เยเหรอ ริๆ ันไม่อบพวมือใหม่ไร้ประสบาร์ แ่ืนนี้ัน้อารมาเลย นายอยาลอไหม ัน่ายไม่อั้นนะ” ไม่พูเปล่ามือเรียวถือวิสาสะทาบลบนมืออเา หิสาวไล้ฝ่ามือนุ่มึ้นมายัท่อนแนสีแทนภายใ้เสื้อเิ๊อย่าอ้อยอิ่ สายาวิบวับราวับะลืนินอเธอส่ผลให้ายหนุ่มผู้ไม่ประสาปั่นป่วนในท้อ
“ผ ผม...” อยาปิเสธแ่เมื่อนึถึำหน่าย่าเทอมที่วเ้ามาทำให้เิลัเล ่วนี้แม่อเาเ้าออโรพยาบาลบ่อยรั้ ทำให้ันย์ำ้อึเินที่รวบรวมไว้เป็น่าเทอมบาส่วน เียไปเป็น่ารัษาพยาบาลมารานี่ยัาอยู่อีหลายพันบาทว่าะรบามำนวนที่้อ่าย เหลือเวลาอีไม่ถึสออาทิย์แล้ว้วย
“อย่าปิเสธเลยนะ” เ้าหล่อนยับเ้ามาใล้นันย์รู้สึประหม่า ลิ่นน้ำหอมแบรน์หรูาัวเธอทำให้หัวใเาเ้นโรมรามนเผลออบลออไปอย่า่ายาย
“้อแบบนี้สิหนุ่มน้อย” นิ้วเรียวแะปลายานัวสูเบาๆ าลมโอพราวรุ้้อลึเ้าไปราวับ้นหาอะไรบาอย่าในวาอันย์ ่อนะเลื่อนริมฝีปาสีแสเ้าไปพราุมพิแรอเา
ทันทีที่ริมฝีปาทั้สอสัมผัสัน พราวรุ้็พบว่าายหนุ่มรหน้าอ่อน้อยประสบาร์รัอย่ารุนแรแู่บยัไม่เป็น้วย้ำ เมื่อเอนไร้ประสบาร์เธอึำเป็น้อนำทา หลอล่อให้ลุ่มหลมัวเมาไปับรสุมพินั้นนเผลอัว เปิทาให้ลิ้นเล็เ้าไปวา้อนหยอเย้าในโพรปาออีฝ่าย ลูศิษย์อเธอเป็นนหัวไวทีเียว เพียไม่นาน็ลายเป็นฝ่ายรุไล่้อนให้เธอเป็นฝ่ายนมุมพราวรุ้ผละออ ริมฝีปาสีเอร์รี่บวมเ่อเหลือเพียราบลิปสิสีแาๆ บนนั้นแลูเร้าอารม์อย่าบอไม่ถู ันย์ลอบลืนน้ำลายับภาพที่เห็น
“ไปทำานเถอะ ันรอนะ” ายหนุ่มอยู่ในอาารประหม่า เาลนลานทำาน่อเพื่อลบเลื่อนอาารเินอาย เรียรอยยิ้มาหิสาวไ้เป็นอย่าี
ความคิดเห็น