คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : ทะเลาะ...100% ตามสัญญาค่ะ
Tao Say: (ปัจจุบัน)
ผมชักสีหน้าไม่พอใจ พลันสติความยั้งคิดก็ปลิวหายไปเหมือนกระดาษที่โดนพายุแห่งความโกรธเล่นงาน
“ทำไม ไอ้หมอนี่มันเป็นใคร ทำไมต้องตะหวาดพี่เพราะมันด้วย” น้ำเสียงห้วนเปล่งออกมาจากปาก ผมบีบไหล่เล็กแน่นด้วยอารมณ์โทสะที่มันปะทุแล่นแทบจะระเบิดได้อยู่แล้ว
“พี่เต๋า ชา...จะ...เจ็บ” คชานิ่วหน้า เมื่อความเจ็บปวดแผ่ซ่านเข้าสู่ความรู้สึก หยาดน้ำตาสีใส ที่เหมือนถูกสกัดกั้นเอาไว้ให้เอ่อนองอยู่แค่เพียงเบ้าตาสวยที่เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงเท่านั้น
“บอกพี่มาซิ ว่ามันเป็นใคร” ผมไม่สนใจอะไรทั้งนั้น แม้ว่าคชาจะร้องไห้ไปแล้วก็ตามผมต้องการแค่คำตอบอย่างเดียว
“นี่เพื่อนชา ได้ยินไหม เพื่อน!!!”
เพี๊ย!!!!...
คชาตะหวาดดังลั่น ฝ่ามือเล็กตวัดลงบนใบหน้าที่หันไปตามแรงตบของผม แต่มันดันไม่เจ็บเลยซักนิด โชคดีนะที่ใจมันเจ็บกว่านี้ ไม่งั้นผมคงได้ร้องโอดโอยไปนานแล้ว
“เพื่อน...” ผมพยักหน้าไปหลายที สมองก็ทำเหมือนจะเข้าใจแต่ทำไมหัวใจมันกลับสวนทางก็ไม่รู้
เพื่อน.......ที่ทำให้คชาไม่ยอมกลับบ้านกับผม
เพื่อน.......ที่ทำให้คชาขึ้นเสียงกับผมทั้งที่ไม่เคยทำ
เพื่อน......ที่ทำให้คชาตบหน้าผมในวันนี้
นี่ใช่ไหม?
....เพื่อน....
ผมหลับตา พยายามสงบสติอารมณ์ สูดอากาศเข้าเต็มปอด แล้วถอนหายใจออกมาแรงๆเพื่อที่จะระบายความโกรธออกมากับอากาศนั่น มือหนาค่อยๆคลายออกจาไหล่บาง
“พี่เข้าใจ...ขอโทษนะที่ทำให้เจ็บ” ผมเอ่ยออกมา
โดยที่ยังไม่รู้เลยว่าผมเข้าใจจริงๆรึเปล่า
คชาอาจจะเหงา...ในตอนที่เราไม่ได้เจอกัน
คชาอาจจะเบื่อ...ที่ผมมันเอาแต่ห่วงเขาไม่เข้าเรื่อง
คชาอาจจะต้องทนผม...ที่ชอบฉวยโอกาสกับร่างของเขา
หรือเค้าอาจจะ...พบคนที่เค้ารักจริงๆแล้วก็ได้
ซึ่งผมก็หวังว่า...มันคงจะไม่ใช่อย่างนั้น
“พะ...พี่เต๋า” น้ำเสียงสั่นเครือเรียกผม แต่ในตอนนี้หัวผมว่างเปล่าไปหมด อาจเป็นเพราะ ไอ้น้ำตาบ้าๆนี่มันกำลังไหลอยู่ก็ได้มั้ง
รถยนต์คันสีขาวเอี่ยมอ่องที่ทะเบียนยังติดป้ายแดง แล่นโฉบเฉี่ยวด้วยอัตราความเร็วที่เป็นอันตรายต่อหัวใจของคนข้างในได้เป็นอย่างดี แต่กับคนๆนี้ ที่พึ่งโดนทำร้ายจิตใจมาแล้วอัตราเร็วแค่นี้มันทำอะไรเขาไม่ได้เลยซักนิด
เขายังคงเร่งความเร็วเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
เหยียบจนมิด...มันเร็วมาก...เร็วไปพร้อมๆกับ!!!
เอี๊ยด....
โคร่ม!!!!!
.........................30%.......................
ต่อๆๆๆๆ
Kacha Say:
พี่เต๋าไปแล้ว...
ผมก้าวขากำลังจะวิ่งตามไปอธิบาย แต่นัทดันรั้งแขนผมไว้ พลางส่ายหน้าไปมา เพื่อเป็นการห้าม
“เราเป็นห่วงโค้กนะ ปล่อยให้เค้าสงบสติอารมณ์ก่อน แล้วค่อยเคลียร์ก็ได้ ที่สำคัญโค้กจะได้ปลอดภัยด้วยไง” นัทเอ่ยด้วยแววตาห่วงใย
เหมือน เหมือนกันจริงๆ แววตาคู่นั้น...ที่ทำให้ผมอบอุ่นทุกเมื่อเวลาทุกข์ใจ
พี่นนท์...
“แต่เรา...” ผมก้มลงมองที่มือ มือข้างที่ผมใช้ทำร้ายคนที่ผมรักไปเมื่อครู่ มันยังคงสั่นระริกให้กับความรู้สึกผิดมากมายที่ถาโถมเข้ามาตอกย้ำ
ถ้าผมย้อนเวลาได้ ผมจะไม่กลัวไอ้คำขู่บ้าๆนั่น ไม่ให้สิ่งนั้นมาทำให้ผมเปลี่ยนไป ทำให้พี่เต๋าเสียใจ
พี่เต๋าครับ ชาขอโทษ...
เฮอะ!พูดแค่นี้ยังทำไม่ได้เลย...
.....................................................
เอี๊ยด...
โคร่ม!!!!
รถยนต์สีดำสนิทแล่นผ่านตัวรถสีขาวด้วยความเร็วไมต่างกัน แต่ด้วยอาการมึนเมาของคนขับ ทำให้รถเสียหลัก เสียงเบรกบดขยี้ถนนดังไปทั่วบริเวณก่อนจะตามมาด้วยเสียงตัวรถพุ่งชนกับเสาไฟฟ้าข้างทาง
ผมเหยียบเบรกกะทันหัน เนื่องจากอุบัติเหตุเมื่อซักครู่ มันทำให้ผมใจเย็นลงมาก
เพราะ หากผมยังคงขับรถแบบนี้ต่อไป อีกเดี๋ยวผมจะต้องลงไปเละข้างถนนแบบนั้นแน่เลย
‘Well hey So much I need to say Been lonely since the day The day you went away’
สัญญาณมือถือร้องดัง ผมกดรับจากชุดหูฟังที่สวมอยู่ โดยไม่ได้ดูเบอร์ที่โทรเข้า
“สวัสดีครับ...เต๋าครับ” กรอกเสียงลงไปด้วยเสียงที่ปกติที่สุด
“เต๋าเหรอ นี่เฟรมนะ เรามีเรื่องจะคุยด้วย” เรื่องอะไร ทำไมไม่คุยที่โรงเรียนนะ
“ว่ามาซิ” ถึงจะคิดอย่างนั้นแต่ก็ยอมฟัง
“วันนี้บ้านเรามีปาร์ตี้ เต๋ามาหน่อยนะ” เฟรมเอ่ยชวนน้ำเสียงติดอ้อน
“จะได้ไถ่โทษที่เต๋าไม่มางานวันเกิดเฟรมไง” ผมยังไม่ทันตอบตกลงเฟรมก็แทรกเหตุผมขึ้นมา
จริงซิผมลืมวันเกิดเฟรม มัวแต่ไปอยู่กับ... ไม่เอาหรอกถ้าไปคิดถึงตอนนี้มีแต่เจ็บเปล่าๆ
“ได้ซิ เดี๋ยวเราเอาของขวัญไปให้ด้วย” ดีเหมือนกันไปงานแบบนี้จะได้ไม่ฟุ้งซ่าน
...................................................
รถป้ายแดงเคลื่อนเข้ามาจอดภายในโรงรถของตระกูลบัวบานในตอนพลบค่ำ
ร่างสูงเอื้อมมือไปหยิบกล่องของขวัญขนาดพอดีที่ถูกห่อโดยกระดาษลายสวย พันตกแต่งด้วยริบบิ้นสีสดใสขึ้นมา แล้วเดินตรงเข้างานอย่างสง่า
“เต๋า” เสียงหนุ่มร่างเล็กเรียกเสียงหวานด้วยความดีใจ ที่ชายหนุ่มมางานของตนจริงๆ แถมมีของขวัญติดมือมาอีกเสียด้วย
“ไงเฟรม...อ่ะนี่ สุขสันต์วันเกิดย้อนหลังนะ” เอ่ยทักอย่างสุภาพ แล้วยื่นกล่องของขวัญให้
“ขอบคุณนะ”เฟรมรับของขวัญมาหอบไว้ ก่อนเชิญเต๋าไปนั่งร่วมโต๊ะด้วย
“แหมๆๆ ดูซิคู่นี้หวานกันเกิ๊น...” สาวหมวยเชื้อสายญี่ปุ่นแซวขึ้นกลางวง เล่นเอาคนโดนแซวหน้าแดงเป็นลูกตำลึง
“นี่แกแซวไปทั่ว...เต๋าเค้ามีแฟนแล้ว ชื่อน้องนนทนันท์โน่น” สาวร่างออกท้วมนิดๆดักคอ แต่ดันไปกระทบจิตใจของบางคนเข้าอย่างจัง
“จริงซิ...ชื่อเล่นอะไรนะ ชาช่า แคชช่า พลาซ่า ” สาวญี่ปุ่นย่นจมูกนิดๆอย่างใช้ความคิด ปากก็พล่ามไม่หยุดถึงชื่อคนที่เอ่ยถึง
“นี่แนะยัยบ๊อง!น้องเค้าชื่อคชา” มะเหงกลูกโตตกใส่หัวที่ยังใช้ความคิดอยู่
“โอ๊ย!เจ็บนะยัยหลิน” คนถูกกระทำส่งค้อนวงโตไปให้อีกคน ที่แลบลิ้นปริ้นตาท้าทาย
“นี่พอเลยยัยหลินเลิกเวิ่นได้แล้ว แกด้วยนะยูกิ” เสียงแหลมๆของจอยเอ่ยเมื่อเห็นแววตาของเฟรม ซึ่งจ้องเขม่งไปทางหญิงสาวทั้งคู่อย่างเคืองๆ แต่สุดท้ายก็หันไปสนใจคนที่อยู่ข้างๆอย่างเก่า
“เต๋าดื่มอะไรดี” เฟรมถามคนที่เงียบมานาน
“น้ำผลไม้อะไรก็ได้” ชายหนุ่มตอบเรียบง่าย
“อะไรกันเต๋า ปาร์ตี้ทั้งที ดื่มนิดๆหน่อยบ้างก็ได้นะ” เฟรมคัดค้านก่อนยื่นแก้วไวท์องุ่นสุดหรูให้
“คือ...เราดื่มไม่เป็น ที่สำคัญเราต้องขับรถกลับบ้านด้วย” คำปฏิเสธเปล่งออกมาอีกครั้ง พร้อมกับดันแก้วไวท์กลับคืนให้
“สงสัยคงกลัวน้องคชาละมั้ง” ยูกิเหน็บแนมนิดหน่อยก่อนจะเสริมด้วยเสียงทุ้ม ของชายหนุ่มผมยาวแฟนหนุ่มของเธอ
“นี่คนเค้าอุตส่าห์ชวนขนาดนี้แล้ว ยังกล้าเสียมารยาทอีกเหรอ” มือน้อยๆของแฟนสาวหยิกลงบนแขนนั้นทันทีที่เขาพูดจบ เพื่อเป็นการเตือน
“ก็มันจริงนี่นา” ชายหนุ่มเถียงหน้ามุ้ย หญิงสาวเลยยิ่งบิดแรงเข้าไปใหญ่
“นี่ๆ อย่ามาทะเลอะกันแถวนี้ นี่มันงานรื่นเริงนะ” หลินปรามทั้งคู่ ก่อนจะเลยเถิด เปิดสงครามกันกลางโต๊ะ
“งั้นเต๋าดื่มก็ได้ แต่นิดเดียวนะ” เมื่อรู้ว่าตัวเองเป็นต้นเหตุ ความเกรงใจจึงตรีตราขึ้นบนใบหน้าทันที
ไวท์องุ่นสีสวยค่อยๆเคลื่อนลงสู่ลำคอที่ไม่คุ้นชินจนหมดแก้ว
“เก่งจังเต๋า อ่ะอีกแก้ว” ไวท์อีกแก้วเลื่อนมาหยุดอยู่ตรงหน้า เขาทำหน้าลำบากใจหน่อยๆ
“พอแล้วเฟรม เดี๋ยวกลับบ้านไม่ได้” ข้ออ้างที่ดีที่สุดตอนนี้หลุดออกมาจากปาก
“ก็ได้ๆ งั้นเรามาหาอะไรคุยกันดีกว่า” เฟรมเอ่ยชวน ไม่รอช้าก็รีบถามคำถามอยู่ดี
“ตอนนี้เต๋ากับน้องคชาเป็นไงบ้างเหรอ น้องเค้าน่ารักอย่างนั้นมีใครมาจีบให้หึงบ้างรึเปล่า” คำถามที่เหมือนคมมีดปล่อยออกมาบาดลึกเข้าไปในหัวใจของคนถูกถาม ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจ ว่าตอนนี้ทั้งคู่มีความสัมพันธ์กันอย่างไร แต่ก็ยังจะถามให้แทงใจต่อไป
“เต๋าเป็นอะไรรึเปล่า...ทำไมร้องไห้” ท่าทีเสแสร้งแสนร้ายกาจ เหมือนกุหลาบที่ดูจะสวยงามแต่ดันมีหนามแหลมคมคอยแอบแฝงพิษร้ายไว้อยู่ตลอดเวลา
แสดงอย่างแนบเนียน ยังไงซะคืนนี้...........
หยาดน้ำใสไหลลงอาบแก้มขาวผ่องอย่างไม่อาย เค้าก็แค่ผู้ชายคนนึงเองนะ มีรักก็ต้องมีเสียใจซิ ถึงแม้มันจะไม่ควรที่ผู้ชายจะมาร้องไห้แบบนี้ก็ตาม แต่สุดท้ายแล้วความรักมันก็สามารถทำให้ทุกคนอ่อนแอลงได้อย่างง่ายดายเสมอจริงๆ.......
“ถ้ามีเรื่องอะไรก็บอกซิ เรายังเป็นห่วงเต๋าเสมอนะ” เฟรมปลอบใจ ในขณะที่เพื่อนก็กลับไปกันหมดแล้ว
ร่างสูงกระดกไวท์องุ่นลงไปไม่หยุดหย่อน ทั้งที่ตอนแรกแทบไม่แตะด้วยซ้ำ แต่เพื่อลืม...
แค่นี้มันเรื่องเล็ก อยู่แล้ว...
ใบหน้าขาวนวลเริ่มขึ้นสีแดง ตามฤทธิ์ของสิ่งมึนเมา แก้วแล้วแก้วเล่า จนในที่สุดสติแห่งการควบคุมตัวเองก็หายไปจนหมดสิ้น
ร่างสูงถูกพามายังห้องนอนที่จัดเตรียมไว้อย่างดี
“คราวนี้แหละ ฉันจะทำให้แกเจ็บปวดอย่างสาหัสเลยคอยดู” ความคับแค้นที่พองคับใจมานานสั่งให้เขาทำแบบนี้ แต่สิ่งนั้นมันไม่ได้ครึ่งความอยากที่จะครอบครองผู้ชายคนนี้ได้เลยด้วยซ้ำ
“อืม...” เสียงอึงในลำคอดังขึ้นเป็นระยะ เมื่อรู้สึกถึงความไม่สบายตัวของตัวเอง
“ไม่สบายตัวเหรอ...” กล่าวน้ำเสียงหวาน พร้อมแววตามีเลศนัย
กระดุมเม็ดน้อยถูกปลดเปลื้องออกจนถึงเม็ดสุดท้าย เผยให้เห็นร่างกายชวนพิศวาส
แผ่นอกกว้างเนียน ซิกแพ็กน้อยๆไม่มาก แต่ถือว่าเป็นร่างกายที่ สาวเห็นต้องละลายกันเป็นแถบๆ
ตาเรียวฝืนปรือขึ้นมามองคนด้านบน ริมฝีปากยกยิ้มขึ้นอย่างพอใจ กับมือที่วนเวียนอยู่บริเวณแผงอกของตน
“คชา...” เปล่งออกมาให้กับภาพลวงตาที่เห็น ภายในใจยังคงคิดถึงแต่คนๆนี้ แม้ในเวลาที่ตัวเองจะขาดสติก็ตาม
ร่างสูงพลิกร่างของอีกคนลงด้านล่าง แม้จะไม่พอใจอยู่มากกับการเห็นตัวเองเป็นคนอื่น แต่แค่แผนนี้มันสำเร็จ แค่นี้คงพอแล้ว
“พี่เต๋า...” ในเมื่อคิดถึงมัน ก็สนุกกับมันให้มากๆแล้วกัน
ริมฝีปากหนาเริ่มซุกไซ้ไปมาที่ซอกคอขาวผ่อง ตามแรงอารมณ์ที่ปะทุ เสื้อตัวบางถูกถอดออกอย่างง่ายดาย มือหนาเริ่มซุกซนและไล้ไปมาเรื่อยๆ ตามร่างกายของอีกคน
“เป็นของพี่นะ...คชา...”
ความเสียใจจริงมันต่อจากนี้ต่างหาก...
มันก็เพียงแค่นี้.....
แค่ความผิดพลั้งที่เกิดเพียงข้ามคืน....
......................100%.....................
ครบแล้วค่ะอัพตามสัญญา
เม้นๆๆๆๆด้วยนะค่ะ
ตอนนี้ไม่ได้ตรวจนะค่ะ แปลกๆตรงไหนขออภัยด้วยน๊า...
ใครที่ยังไม่ได้ncก็มาทวงนะค่ะ เพราะไรท์จะไม่ค่อยเช็ค
สุดท้ายนี้ สวัสดีปีใหม่ ขอให้ทุกคนมีความสุขมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ป.ล. ถ้าเขื่อนไม่แตกไรท์สัญญาค่ะ ว่าเรื่องนี้จบแน่นอน
ความคิดเห็น