คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ร้ายกาจ...100% ครบๆๆๆจ๊า
Ton Say :
วันนี้ผมมาซ้อมดนตรีตามปกติ แต่มันจะมีอะไรพิเศษก็เพราะ..............
“เจมส์” มาได้ไงวะ?
“คิดถึงจังครับ...ม๊วฟฟฟ” พูดจบมันก็ฉวยโอกาสหอมแก้มผมไปทีนึง เด็กสมัยนี้ไว้ใจไม่ได้จริงๆเลย
“ไอ้หมีฉวยโอกาส” ด่ากลบเกลื่อน คือ สิ่งที่ผมคิดได้ในตอนนี้ ทั้งที่หน้าก็ขึ้นสีแดงอย่างเด่นชัด
“ขอนิดขอหน่อย...ทำเป็น” ไอ้หมีทำหน้างอน น่ารักตายแหละ( เจ๊แก*ซึน เบาๆ:ไรท์เตอร์) -_-++++ ชิ้งๆ สายตาอาฆาต
แหม!จะซั่มกูตรงนี้เลยไหมมึงถึงจะพอใจ-__-
“นี่อย่ามาทำเป็น” ดุไปนิดนึง ก่อนจะเอามือมากอดอก
“แล้วนี่มาทำไม ก็บอกแล้วว่าไม่ต้องเฝ้า”
“ก็แฟนจ๋าให้หมีไปคิดแผนพิชิตจูบไอ้รุ่นพี่หน้าวอกนั่นไม่ใช่เหรอ” เออจริงด้วย ลืมได้ไงวะเนี้ย
“แล้วมีแผนอะไร บอกมาดิ”
“คือ งี้....1@#$%^&*(-+)=”
โอ้!หมี รักแกสุดๆวันนี้แหละ แผนการล้ำเลิศมาก
‘(Come back)Baby come back to me
(Come back) I’ll be everything you need’
ผมหยิบมือถือคู่ใจขึ้นมารับสาย ‘พี่เต๋า’ โทรมาทำไมเนี้ย
“ครับพี่เต๋า”
“ต้น...ชาอยู่โรง.บาล รีบมาเร็ว” เฮ้ย!!!ชาเป็นอะไร0o0
“ชาเป็นไรครับพี่” ผมถามด้วยความตกใจ แต่พี่เต๋าก็ตัดบทก่อน
“อย่าพึ่งถามได้ไหม...รีบมาเร็ว!!!!!”
........................................................................
ก่อนหน้านี้
Kacha Say:
เฮ้อ!ขากลับแบบนี้จะหาโอกาสจูบกับพี่เต๋าได้ยังไงกัน คิดแล้วเพลียจิต
“คชาเดี๋ยวพรุ่งนี้พี่ไปรับที่บ้านเหมือนเดิมนะ” พี่เต๋าพูดในขณะที่เราเดินมาถึงกลางสะพานซึ่งเป็นจุดที่ต้องแยกกันกลับบ้าน
“ครับ...” เสียงแผ่วเบาหลุดจากปากผม ทั้งที่ตั้งใจไว้แต่แรกแล้วแท้ๆว่าวันนี้จะจูบให้ได้
พี่เต๋าครับยังไม่กลับไม่ได้เหรอ ผมยังไม่ได้ทำตามความปารถนาของตัวเองเลย ในเมื่อฟ้าลิขิตให้เต๋าเป็นของชาแล้ว แต่ทำไมฟ้าต้องใจร้ายไม่ให้จูบแรกของพี่กับชาซักทีหละ...
ร่างสูงค่อยๆเคลื่อนตัวห่างออกไปทุกทีๆ อีกแล้วซินะ....พลาดอีกแล้ว
ฟิ้วววววว...มอเตอร์ไซค์คันงามแล่นอย่างรวดเร็ว เฉียดร่างบางที่ไม่ทันตั้งตัวเสียหลักตกลงไปจากขอบสะพาน...
“ม่ายยยยยย!!!....”เสียงตกใจร้องดังลั่นไปทั่วบริเวณ แต่มันจะมีประโยชน์อะไร ในเมื่อแถวนี้ไม่มีผู้คน
....................ตู้ม!!! ร่างบอบบางตกกระทบกับผิวน้ำ...............................
“ช่วยด้วย...ช่วย...ด้วย” คชายังคงมีสติอยู่ตะโกนอีกครั้งแม้ว่าน้ำจะทะลักเข้าปากไปเป็นจำนวนมาก เมื่อร่างตกลงสู่ผิวน้ำมือสวยก็ตีกระทบน้ำไปมาทันที เพื่อการทรงตัวอยู่เหนือน้ำให้นานที่สุด แต่เรี่ยวแรงที่มีอยู่ก็แทบจะหมดลงทุกที
เหนื่อย...เหนื่อยเหลือเกิน............ทำไมหละร่างกาย แค่นี้ก็จะไม่ไหวแล้วเหรอ?
ภาพความสุข ความทรงจำตีย้อนกลับเข้าสู่ห้วงความคิด วันเวลาแห่งความสุขที่ผ่านมา ช่วงเวลาที่อยู่กับพี่เต๋า...
ไม่มีอีกแล้ว...
ไม่ได้จูบ...
ไม่...
แม้แต่จะบอกลา...
พี่เต๋าครับถ้าชาไม่อยู่แล้วดูแลตัวเองด้วยนะครับ....ความคิดสุดท้ายเลือนหายไปพร้อมกับสติที่ดับวูบลง
.................................................................
Tao Say :
“ช่วยด้วยค่ะ!มีคนจมน้ำ” เสียงโหวกเหวกโวยวายดังเข้ามากระทบโสตประสาท และด้วยความที่นิสัยดีมันบังคับ ขาทั้งสองของผมจึงรีบวิ่งตามหาต้นเสียงทันที ทั้งที่รู้ดีว่าตัวเองคงช่วยอะไรไม่ได้
“พี่ค่ะช่วยด้วยค่ะ มีคนจมน้ำอยู่ตรงนั้นค่ะ” สาวหมวยผมยาวรีบดึงมือผมไปดูที่ขอบสะพานอย่างร้อนรน
เรียกผมมาก็คงไม่มีประโยชน์อะไรหรอก ผมกลัวน้ำขึ้นสมองขนาดเนี้ย (แล้วมึงจะมาทำไม)-__-
หัวใจกระตุกวูบ....
สมองขาวโพลนไปหมด......
ลืม...ลืมแม้แต่ความกลัวในวัยเด็ก....
เพียงแค่ภาพที่เห็นตรงหน้า....
“คชา!!!” ผมตะโกนเสียงดัง เสื้อแขนยาวตัวโปรดถูกโยนทิ้งไว้ที่ขอบสะพานพร้อมกับร้องเท้าที่หลุดออกไม่เป็นทิศ ก่อนกระโจนลงน้ำไป
มือของผมคว้าร่างบางสุดกำลัง แข่งกับกระแสน้ำที่เชี่ยวอย่างรุนแรง ร่างที่ไม่มีสติลอยห่างออกไปตามกระแสน้ำทุกที ไม่!ต้องไม่เป็นแบบนี้ ผมจะปล่อยคนที่สำคัญที่สุดจากไปแบบนี้ไม่ได้
คชาพี่จะปกป้องนายเอง...
ร่างสูงตะเกียกตะกายจนสามารถคว้าร่างสวยไว้ได้ ลำแขนแกร่งช้อนร่างนั้นขึ้นมาสู่พื้นดิน
แรงเขย่าของเขาแทบจะช่วยเรียกสติของคนสวยกลับคืนมาไม่ได้เลย
มือเรียวบีบจมูกโด่งเป็นสันไม่แรงมาก ก่อนปากหนาจะเลื่อนลงมาประกบกับริมฝีปากบางอย่างแผ่วเบา... อากาศจากคนร่างสูงถูกส่งถ่ายทอดมายังคนที่ยังคงไม่ได้สติ นุ่มนวลและเนิ่นนาน
ความปารถนาที่เป็นจริง แต่ไม่สามารถรับรู้ได้
คชาอย่าทำแบบนี้ซิ...ฟื้นขึ้นมาซักทีได้ไหม อย่าทิ้งเต๋าอยู่คนเดียวแบบนี้...
“ฮึก...คชาตื่นซิครับ...ตื่นมาอยู่กับเต๋าก่อน” หยดน้ำตาของลูกผู้ชายพรั่งพรูออกมาอย่างไม่อายฟ้าดิน อ้อมแขนแข็งแรงโอบกอดร่างคนที่เอาแต่หลับไหลคนที่ทำให้เขาแทบจะใจขาดลงตรงนี้ มือเรียวซุกใบหน้าเนียนสู่อกอุ่น หวังเพียงแค่สัมผัสนี้จะทำให้คนๆนี้รับรู้ และสงสารเขา แล้วตื่นมาจากนิทราเสียที
“พี่ค่ะรีบไปโรง.บาลดีกว่านะค่ะ” สาวหมวยคนเดิมฉุดผมออกจากภวังค์
ก่อนที่เธอจะช่วยเอาคชาขึ้นหลังผม
ขายาวก้าวฉับๆอย่างรวดเร็วเพื่อจะได้ไปถึงปลายทางให้เร็วที่สุด
ชาครับอยู่กับเต๋าก่อนนะครับ เต๋ากำลังพาชาไปหาหมอแล้ว คนดีของเต๋าต้องไม่เป็นไรนะครับ....
...........................................................................
Frame Say:
“โถ่เว้ย!!!” ข้าวของเครื่องใช้มากมายกระจัดกระจายอยู่บนพื้นด้วยแรงอารมณ์
“คชาไอ้เด็กเว-ร ทำไมต้องเป็นแบบนี้” มือของผมกำแน่น แน่นซะจนเล็บจิกเข้าไปในเนื้อ ตัวสั่นเทิ้มตามความรู้สึกเกลียดที่ถาโถม นัยน์ตาก็แข็งกร้าวจนน่ากลัว....
“ในเมื่อมึงเอาจูบแรกของเต๋าไปแล้ว...ต่อไปนี้ก็อย่าหวังจะมีความสุขได้อีกเลย”
เพล้งงงงง....!!!
เสียงกรอบรูปไม้ซึ่งภายในนั้นมีรูปของ ศรัตรูคู่อาฆาตถูกโยนกระทบกับกำแพงจนทำให้กระจกแตกออกเป็นเสี่ยงๆ
“เฟรมใจเย็นๆก่อน” จอยเอามือมาบีบไหล่ผมไว้เพื่อให้ผมใจเย็น
“อย่ามายุ่ง!!!” เสียงตะหวาดกลับทำให้จอยถึงกับหวาดหวั่น สีหน้าแววตาของเพื่อนเขาในตอนนี้เหมือนกำลังโดนปีศาจร้ายครอบงำอยู่
“คอยดูนะถ้ากูไม่ได้ ใครหน้าไหนมันก็ต้องไม่ได้!!!”
.....................................40%........................................
ต่อๆๆๆๆๆ
Ton Say:
ผมกับเจมส์รีบมาโรงพยาบาลทันทีที่รู้เรื่อง พอมาถึงก็เห็นพี่เต๋านั่งอยู่หน้าห้องฉุกเฉินกับผู้หญิงที่ไหนไม่รู้(แอบสงสัย)
“พี่เต๋าครับคชาเป็นยังไงบ้าง”ผมถามออกไปทันที
“หมอยังไม่ออกมาบอกเลย” พี่เต๋ามีสีหน้าเคร่งเครียดอย่างชัดเจน คงจะห่วงคชามาก เพื่อนผมเลือกคนไม่ผิดจริงๆ
“แล้วนี่ใครอ่ะพี่เต๋า” หมีเจมส์ที่เงียบอยู่นานถาม พร้อมหันไปมองผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างพี่เต๋าตั้งแต่แรกแล้ว
“ไม่รู้อ่ะ...ว่าแต่เราเป็นใคร?” พี่เต๋าหันไปพูดกับหญิงสาวนิรนาม
เอ้า!นั่งอยู่ด้วยกันไม่รู้จักกันได้ไงเนี้ย ต้นเพลียยยยยยย....!!!
“หนูชื่อเหวย เหวยค่ะ...เรียกเหวยเฉยๆก็ได้เรียนที่เดียวกับพวกพี่ด้วยนะ” เธอหันมายิ้มให้พวกผม ก่อนที่พี่เต๋าจะอธิบายให้ฟังต่อว่าเธอเป็นคนตะโกนเรียกคนมาช่วยตอนคชาจมน้ำ รอไปได้ซักพักเหวย เหวยก็ขอตัวกลับก่อน
“หมอครับ คชาเป็นยังไงบ้างครับ” พี่เต๋าลุกไปถามอย่างร้อนรนเมื่อหมอเดินออกมาจากห้องฉุกเฉิน มือสองข้างก็ดึงแขนเสื้อของหมอไว้เพื่อเร่งเอาคำตอบ
“ไม่เป็นไรแล้วครับ แต่ว่าช่วงนี้ร่างกายของคนไข้มีภูมิต้านทานต่ำจะอ่อนแอมากกว่าปกติ ยังไงก็ต้องดูแลให้ดี อย่าให้เป็นหวัด และอย่าให้ใช้แรงมากๆ แค่นี้ก็ไม่น่าห่วงแล้วล่ะครับ” คชาเอ๊ย! กรรมอะไรของแกเนี้ย แต่ก็ดีแล้วหละที่ไม่เป็นอะไรมาก
......................................................................
ร่างที่หลับใหลไปหนึ่งวันเต็มๆบัดนี้ได้ตื่นจากห้วงนิทราแล้ว
ความปวดแปล๊บแล่นเข้าสู่สมองทันทีที่ฟื้น แต่มือที่กำลังจะนำมากุมขมับกลับต้องชะงัก เพราะมีมือของอีกคนที่แทบไม่ได้นอนเลยในคืนที่ผ่านกุมไว้อยู่ ความรู้สึกอบอุ่นแผ่ซ่านเข้ามาในหัวใจดวงน้อย ปากเรียวเล็กกระตุกยิ้มขึ้น
อย่างน้อยๆก็ยังไม่ตาย....
อย่างน้อยๆก็เจอเค้าคนแรกในยามตื่น.....
อย่างน้อยๆมือที่กุมเราอยู่ตอนนี้ก็เป็นมือของเค้า......
Kacha Say:
ผมไม่ขยับตัวแม้แต่นิดเดียว เพราะกลัวว่าคนที่นั่งกุมมือผมจะตื่นขึ้นมา
หน้าตอนหลับนี่หล่อไม่เบานะพ่อเต๋าเอ๋อ....แล้วแบบนี้จะไม่ให้รักได้ยังไง
“จ้องอยู่นั่นแหละไม่กลืนเข้าไปเลยหละ” เสียงพร้อมตัวโผล่ออกมาจากห้องน้ำ
“ต้น” เคืองนิดนึงครับ ผมกำลังมองหน้าสุดที่รักแบบสบายใจอยู่ดีๆ ดันโผล่มาขัดจังหวะให้เสียบรรยากาศ แกนะแก
“ตกใจมากป่ะ” มันถามผม(เสียงแพรวา)
“มาตอนไหนเนี้ย” ข่มไว้คชา นั่น..........เพื่อนมึง แม้มันจะวอนTeen....!
“นานแล้ว นานพอๆกับที่เห็นแกนอนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ตอนมองหน้าแฟนนั่นแหละ” บ้าเอ๊ย!ต้นถ้ามึงจะมาแซวให้กุเขินขนาดนี้....อ่ะนะ
“ตื่นแล้วเหรอครับ” พี่เต๋าที่งัวเงียตื่นขึ้นมาถาม ก่อนมือเรียวหนาจะมาลูบผมทรงเห็ดยุ่งของผมอย่างแผ่วเบา... ขออ้อนก่อนนะครับ
ปริบ...ปริบ...ปริบ....
ตากล๊มกลม(ตรงไหน)ของผมส่งไปหาเต๋าเอ๋อ
“ปวดหัวจังครับ” บอกไปพร้อมแบ๊วหน้าเหมือน...นู๋คชาเหมือนลูกแมวเหมียว ลูกแมวเหมียว ลูกแมวเหมียว (Stop!!!>>>เบรคตัวเอง)
“รักกันจริงๆเลยนะ”(เสียงแพรวารอบ2) ใช่แล้วครับ อิต้นตัวเดิม ผมควรเมมมันไว้เป็นตัวมารอีกตัวดีไหม?
สายตาจิกกัดของผมกับมันที่จ้องกันเหมือนมีกระแสไฟฟ้ามาฟาดเปรี๊ยะๆ
ก่อนที่มันจะเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ไป...555คชาแอบแรงนะจะบอกให้
“ไปหาน้องหมีดีกว่า...อยู่แถวนี้แล้วเพลียเหลือเกิน มีแต่คนรักกัน” หมด ก.ข.ค ไปแล้ว มาต่อนะจ๊ะเต๋าจ๋า...
“นี่ชาหลับไปนานเท่าไหร่แล้วครับ” หน้าโหมดลูกแมวเหมือนเดิม เผื่อพี่เต๋าจะกินแมว(แต่งไปเพลียไป เฮ้อ!!1-___->>>ไรท์เตอร์)
“ตั้งแต่เมื่อวานแล้วครับ...เต๋าเป็นห่วงมากนะรู้มั้ย ไปทำยังไงถึงตกน้ำได้ล่ะ”
“ก็มอ.ไซค์ มันเฉี่ยวอ่ะ จะหลบก็ไม่ทัน มาได้ไงไม่รู้” เล่าตามความเป็นจริงแต่คงคอนเซ็ป น่ารักหน้าตาย สลายใจเธอ>>>อิไรท์เตอร์เวิ่นอีกแล้ว
“คราวหน้าต้องระวังกว่านี้เข้าใจไหม! ถ้าตอนนั้นพี่ไม่ไปช่วยจะเกิดอะไรขึ้น คิดบ้างไหมว่าทำคนอื่นเค้าเป็นห่วง....@#$%^^&&*()*” และอีกหลายชุดตามมา เล่นเอาชา งง อึน มึน เลยทีเดียว
ต่าแว้=แต่ว่า พี่เต๋าช่วยผมเหรอ?ถ้าจำไม่ผิด พี่เต๋ากลัวน้ำ+ลงไปช่วยผมในน้ำ=เป็นไปไม่ได้อย่างแรง!!!
“พี่เต๋ากลัวน้ำไม่ใช่เหรอครับ แล้วลงไปช่วยชาได้ไง” ชะงักกึก คนขี้บ่นเงียบลงไปเหมือนไม่เข้าใจตัวเอง
“จริงซิ เรากลัวน้ำนี่นา แล้วลงไป...ลงไป...ได้ไง” ประโยคเบาแสนเบาแต่ยังเบาไม่พอ เพราะผมได้ยิน>>>หูดี
“ว่าไงครับ” เอียงคอพร้อมใช้นิ้วชี้เกาหัวเบาๆ
“ไม่รู้ซิ รู้แค่ว่าต้องช่วยชาให้ได้ เท่านั้นเอง”
ฟินนาเล่ๆๆๆๆๆ แอ่กโค่หมื่นรอบ
“อยากบอกเบาๆว่าขอบคุณนะครับเต๋าเอ๋อ” พูดเอง เขินเอง กลบตัวเองลงหลุม
“ว่าใครเต๋าเอ๋อ...นี่แน่ะ” มะเหงกลูกโตตกลงใส่หัวผม
“ชาเจ็บน๊า...ต๋าวววว” ลากเสียงยานคางแล้วลูบหัวตัวเองปอยๆ เอาให้หลงจนหัวปักหัวปำ
“ขอโทษคร๊าบบบบ....” ลากเสียงตอบก่อนจุ๊บกะหม่อมแล้ววิ่งหนีออกนอกห้องไป
“เต๋าบ้าที่สุดเลย!!!” ทำไมไม่ทำมากกว่านี้
................................................100%..............................................
ครบแล้ว ครบแล้ว...อุตส่าห์นั่งปั่นให้เลยนะค่ะเนี้ย
เม้นๆๆๆๆด้วยนะค่ะ เพราะเม้นเพิ่มนี่แหละค่ะเลยอัพ55+++
รู้สึกว่าตอนนี้ยาวสุดแล้วค่ะ...เต๋าน่าสงสารเบาๆ
ชาก็ยังคงหื่นเหมือนเดิม(ใครเขียน>>>กุเอง)
ป.ล.คนที่ฝากmailไว้เอาไปลงเป็นข้อความลับนะค่ะ
เปิดอ่านได้เลย
แล้วกลับมาเม้นนะพลีสสสสสส>>>ไปแล้ว
ชะแว๊บบบ.......
ความคิดเห็น