คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ฟ้าลิขิต...ให้พี่เต๋าเป็นของชา ครบ100%แล้วจ๊า
Frame say:
“ขอบใจมากเลยนะจอย” ผมเอ่ยขอบคุณเพื่อนสุดที่รักของผมที่ไปขัดขวางไม่ให้ไอ้เด็กหน้าเดียวนั่นมันเอาจูบแรกของพี่เต๋าไปได้
ใช่แล้วครับเรื่องเมื่อกลางวันผมเป็นคงบงการเองทั้งหมด
“ไม่เป็นไร งานแบบนี้ฉันถนัด” จอยหันมาตอบผมก่อนจะส่งยิ้มให้
“แต่ฉันว่าไอ้เด็กนั่นมันต้องไม่ยอมเลิกราง่ายๆแน่...เพราะฉะนั้นฉันจะคอยช่วยแกเองเฟรม” ต้องขอบคุณแกอีกรอบนะจอยที่รู้ใจฉันไปซะทุกอย่าง คชาแกอย่าหวังจะเอาจูบแรกของพี่เต๋าไปเลย...ตราบใดที่ฉันยังอยู่แกไม่มีสิทธิ
.........................................................................
Kacha say:
“พี่เต๋าครับ คือ วันนี้เราไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะกันนะครับ” ผมเอ่ยชวนพี่เต๋าในขณะที่เรากำลังกลับบ้าน ตามแผนที่ต้นวางไว้เป๊ะเลย
“เอาซิครับ พี่ก็อยากอยู่กับคชานานๆบ้างเหมือนกัน จะได้ทำให้โลกมันเป็นสีชมพูไปเลย” เอากับพี่เค้าซิครับ ใครจะรู้ว่าเห็นพี่เต๋าพูดไม่ค่อยเก่งอย่างนี้ แต่เอาเข้าจริงแล้วเสี่ยวรับประทานกันเลยทีเดียว
มือเรียวของพี่เต๋ามากอบกุมมือเล็กของผมไว้ก่อนจะดึงมือผมให้เดินตาม
“งั้นไปกันครับ” ผมกับพี่เต๋าเดินจูงมือกันมาเรื่อยๆ จนถึงสวนสาธารณะ ตลอดทางเดินของที่นี่เต็มไปด้วยดอกไม้หลากสี แสงแดดสีส้มอ่อนสาดส่องลงมา ทำให้ที่นี่ราวกับโลกแห่งเทพนิยาย ผมชอบบรรยากาศยามเย็นแบบนี้จัง มันช่างโรแมนติก สุดๆ ไปเลย
“สวยจังนะครับพี่เต๋า” พูดจบผมก็พยายามทำหน้าให้น่ารักที่สุดเพื่อดึงดูดคนตรงหน้า ซึ่งคาดว่าคงจะได้ผลยู่ไม่น้อย
“ชา พี่ว่าเราไปหาที่นั่งเล่นกันดีกว่า” ให้ตายเถอะพี่เต๋าพี่จะซื่ออะไรปานนั้น ผมกำลังให้ท่าพี่อยู่นะ หัดรู้ตัวบ้างซิๆๆๆ
“อุ๊ย!พี่เต๋าดูคู่นั้นซิครับทำอะไรก็ไม่รู้” ผมชี้ไปทางคู่ชายหญิงคู่หนึ่งที่ตอนนี้กำลังแลกลิ้นกันอย่างเมามันส์ ทำเอาชาอิจฉาหมดเลย พอพี่เต๋ามองตามถึงกับเบิกตากว้าง
ให้ตายเถอะคนขาวๆเนี้ยเวลาเขินมันปิดไม่มิดเลยจริงๆ หน้าของพี่เต๋าตอนนี้แดงจัดมาก แขนกว้างเริ่มเลื้อยมาโอบไหล่ผม ได้ผลครับทุกคน ต้น! แผนนายเด็ดจริงๆ
ตอนนี้โลกของผมกำลังจะหยุดลงอีกรอบ เพราะแขนข้างที่โอบผมอยู่ค่อยๆดัน ให้ร่างผมเข้าไปหา จนตอนนี้ตัวของเราแทบจะหลอมรวมเป็นคนเดียวกันอยู่แล้ว
ใบหน้าหล่อที่ผมหลงใหลค่อยๆโน้มลงมาเพื่อที่จะประทับตราลงบนริมฝีปากของผม
แต่ว่านะ........
..................................................................................
Tao say:
“นี่พวกเธอมาทำอะไรกันตรงนี้” เป็นอีกรอบครับที่ผมต้องผละออกจากคชา เกือบไปอีกแล้วเต๋า ผมรีบหันไปทางต้นเสียงทันที ก็เสียงนี้มันอาจารย์ฝ่ายปกครองสุดโหดชัดๆ มาขัดขาวงความสุขลูกศิษย์เนี้ย
มันบาปรู้มั้ยยยยยย...ครับ
“เย็นจนป่านนี้แล้ว ทำไมไม่กลับบ้าน” ทันทีทันใดแกก็มาแว้ดๆ ใส่หูพวกผม ผมเลยกะว่าจะหาข้อแก้ตัวซะหน่อย แต่ก็ช้าไปแล้วครับ ก็อาจารย์แกดันบอกว่าจะไปส่งบ้านทั้งสองคนเพื่อความปลอดภัย
อ๊าก...มารความสุข
แต่ก็ดีแล้วหละครับขืนถ้ากลับกันสองคนมีหวังผมห้ามใจไม่อยู่แน่ๆ
ตลอดทางกลับบ้านผมกับคชาไม่ได้พูดอะไรกันเลยครับ เพราะ ครูแกดันมาเดินคั่นกลางระหว่างเรา
แต่ดีนะครับที่ บ้านคชาอยู่ใกล้กว่า พอส่งผมถึงบ้านครูแกก็บ่นให้ผมนิดหน่อยก่อนจะกลับไป พอลับตาแกแล้ว ผมเลยเอามือถือมากดโทรออกไปยังชื่อที่เมมไว้ว่า ตัวเล็กทันที
“ครับพี่เต๋า” เสียงหวานเอ่ยขึ้นกระชากใจเต๋า
“พรุ่งนี้วันหยุดเราไปเที่ยวกันนะ” นี่คือการขอเดทครั้งแรกของผมครับ กับแฟนคนแรกซะด้วยเ แต่ไม่ต้องแปลกใจหรอกครับว่าทำไมมันคือการขอเดทครั้งแรกของผม เพราะเดททุกครั้งที่ผ่านมาคชาเป็นคนชวนทั้งหมดเลย
“พี่เต๋าจะมารับกี่โมงหละครับ”
“ซัก10โมงแล้วกันครับ” ผมบอกเวลาไป ใจจริงผมอยากชวนตั้งแต่ตี5ด้วยซ้ำแต่ให้คชาได้เตรียมตัวดีกว่า ผมจะได้มีแฟนสวยจนคนอิจฉา
“งั้นได้ครับ” หลังจากนั้นเราก็คุยเรื่องต่างๆมากมายตามประสาคนรักเค้าคุยกัน
...........................................................................
Kacha Say:
นี่ผมต้องฝันอยู่แน่ๆ อยู่ดีๆพี่เต๋าเค้าก็มาชวนผมเดท ทั้งๆที่ทุกครั้งผมเป็นคนเอ่ยปากทั้งนั้น
เกิดอะไรขึ้นเนี้ยหรือว่าพี่เต๋าโดนผีเข้าสิงซะแล้ว แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาจะมาคิดเรื่องนี้ เพราะ คชาพรุ่งนี้แกต้องดูดีที่สุดในสายตาพี่เต๋าให้ได้
เสื้อผ้าหลายตัวถูกรื้อออกมาจากตู้เพื่อให้ผมได้นำมาลองแต่ตัวแล้วตัวเล่าก็ยังไม่ถูกใจผมซักที ตัวนี้ก็จืดไป ตัวนี้ก็หวานไป...
โอ๊ย!แล้วเมื่อไหร่จะลงตัวซักทีเนี้ย ผมใช้สองมือขยี้ผมจนยุ่งเหยิงไปหมดตามความเคยชิน
“พี่เต๋าครับ แล้วพรุ่งนี้พี่จะประทับใจผมได้ยังไง” ผมพึมพำกับตัวเองหน้ากระจก คิดแล้วก็เหนื่อยใจ โทรปรึกษาต้นดีกว่า พอคิดได้ผมก็กดโทรศัพท์ไปหาเพื่อนรักทันที
“ว่าไงชา แผนฉันสำเร็จไหม” ยังไม่ทันที่ผมจะพูดอะไร ต้นมันก็ถามคำถามที่ทิ่มแทงผมมาก่อนเลย
“สำเร็จบ้าอะไรหละ...” ผมตะโกนใส่โทรศัพท์ไป แต่ไม่ใช่เพราะโกรธต้นที่เป็นคนคิดแผน มันเป็นเพราะว่าผมโกรธตัวเองมากกว่าที่มีโอกาสถึงสองครั้งแต่ก็พลาดไปซะทุกครั้ง
“ใจเย็นคชา เล่ามาซิว่ามันเกิดอะไรทำไมถึงพลาด” ต้นดูจะเข้าใจผมมากเลยทีเดียว เลยพูดแบบใจเย็น เพราะปกติแล้วต้นก็ไม่ใช่คนที่มีความอดทนสูงอะไร
ผมเล่าทุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้ต้นฟังก่อนจะขอคำปรึกษา
“คือต้น พรุ่งนี้พี่เต๋าเค้าขอนัดชาไปเดทแต่ยังไม่รู้เลยว่าทำยังไงถึงจะได้จูบกับพี่เค้า...ต้นช่วยชาคิดหน่อยซิ” พอผมพูดจบต้นเงียบไปซักพักก่อนจะพูดขึ้น
“อันดับแรกเลยนะชา บรรยากาศต้องดีและไม่มีคนรบกวน” ผมฟังต้นบอกแผนการต่างๆอย่างเป็นขั้นเป็นตอนจนจบ ก่อนจะมานั่งเลือกเสื้อผ้าต่อ
พรุ่งนี้แล้วซินะพี่เต๋าครับที่เราจะเป็นจูบแรกของกันและกัน ชาจะไม่ให้มันพลาดได้อีกเป็นอันขาด
......................................................................
Tao Say:
ผมเลือกชุดตัวเก่งของผมออกมาจากตู้ เพื่อเตรียมไว้สำหรับวันพรุ่งนี้
พลันสมองก็คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย
จะว่าไปแล้วก็ประหลาดนะครับ อยู่ๆคนที่ผมรักก็มาแอบรักผม พอเราคบกันแล้วผมก็ไม่เคยล่วงเกินตัวเล็กของผมเลยแม้แต่การจูบ
เพราะผมกลัวว่าถ้าผมเผลอจูบกับตัวเล็กไปแล้วจะถอนตัวถอนใจไม่ขึ้น แล้วมันจะเกินเลยไปมากกว่านั้น ผมกลัวว่าผมจะทำลายอนาคตอันสดใสของคนที่ผมรัก และที่สำคัญผมก็อยากจะถนอมเค้าไว้ให้นานที่สุด ก็เท่านั้นเอง
แต่ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมช่วงนี้ต้องมีเหตุการณ์อะไรหลายอย่างมาทำให้ผมต้องเผลอห้ามอารมณ์ไว้ไม่อยู่ ไม่ว่าจะเป็นตอนเที่ยงที่ผมเกือบจะจูบกับคชาเพราะอยู่ๆเจ้าตัวเล็กก็ดันมาถามเรื่องจูบกับผม จนทำให้ผมหลุดไปว่าผมยังไม่เคยมีจูบแรกเลย คิดแล้วก็ยังเจ็บใจตัวเองไม่หาย ที่ดันเผยความลับที่หน้าอายที่สุดออกไป
แล้วไหนจะตอนเย็นอีกหละที่ตอนแรกเจ้าตัวดีก็มาทำหน้าน่ารัก น่ากด จนผมแทบคลั่ง นี่ถ้าตอนนั้นอยู่กันสองคนนะผมคงได้กดคชาจริงๆไปแล้ว แล้วสติผมก็ต้องแตกอีกรอบเมื่อได้เห็นคู่รักที่กำลังสวีทหวานกันอยู่ ตอนนั้นผมไม่รู้หรอกว่าร่างกายมันทำอะไรออกไปบ้าง รู้แค่ว่าตอนนั้นหน้าของผมร้อนมากและความต้องการก็เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ แต่แล้วทุกการกระทำก็ต้องหยุดชะงัก เพราะทุกครั้งที่เราจะจูบกันต้องมีคน(หรือมาร)มาขัดขวางทุกที
...............................50%.................................
ผมตัดสินใจแล้วผมจะต้องได้จูบกับพี่เต๋าในวันนี้......
ท่ามกลางผู้คนมากมายที่สวนทางเราสองคนไปเรื่อยๆ ในใจผมตอนนี้มีแต่แผนพิชิตจูบของพี่เต๋าเต็มไปหมด
ขั้นแรกต้องหาที่ๆคนน้อยกว่านี้ แต่ว่านะก่อนที่ผมจะได้คิดอะไรไปมากกว่านี้ มือเรียวของพี่เต๋าดันมาดึงผมให้วิ่งตามซะก่อนแล้วแบบนี้จะได้อยู่สองต่อสองได้ยังไง
พอวิ่งมาซักพักพี่เต๋าก็พามาหยุดอยู่ที่ร้านๆหนึ่งบนถนนคนเดินซึ่งที่นี่มีของขายมากมายหลายอย่าง ไม่ว่าจะของกิน ของใช้ หรือว่าเครื่องประดับเต็มไปหมด
“ชาดูนี่ซิสวยๆทั้งนั้นเลย” ผมก้มลงไปมองตามสิ่งที่พี่เต๋ามองอยู่สิ่งๆนั้นก็คือ แหวนหลากหลายรูปแบบเต็มไปหมด ว้าว!พี่เต๋าจะหมั้นชาไว้ก่อนหรือนี่<<<เริ่มเพ้อ
ผมเห็นด้วยกับพี่เต๋านะเพราะมันสวยทุกวงเลย
แต่เอ๊ะ...มีอยู่อันนึงนะที่สะดุดตาผม เป็นแหวนเงินบริสุทธิ์ครับทั่ววงจะเกลี้ยงไปหมดแต่มีเพชรเม็ดเล็กงามเด่นอยู่เม็ดเดียวบนตัวแหวนท่าทางคงจะแพงหน้าดู
ผมลองเอาแหวนวงนั้นมาสวมดูพอดีเป๊ะๆเลย พออยู่บนนิ้วผมยิ่งสวยไปใหญ่เลยนะเนี้ย
“คชาชอบเหรอ”พี่เต๋าที่เห็นผมส่องแหวนไปมาอยู่นาน ถามขึ้น
“ครับ แต่ช่วงนี้ชาทรัพย์จางอ่ะเอาไว้ก่อนแล้วกัน” ผมตอบพี่เต๋าไป แต่ใจจริงผมอยากให้พี่ซื้อให้ผมมากกว่านะ จะได้ถือซะว่าจองชาไว้เลย
“วงนี้เท่าไหร่ครับ” ผมหันขวับไปมองหน้าพี่เต๋าที่หันไปคุยกับคนขายอยู่ทันที
“ไม่เป็นไรหรอกครับชาไม่เอาหรอก”ผมบอกปฏิเสธไปเมื่อได้ฟังราคาแหวน ก็นี่มันแหวนเงินแท้นี่ครับผมเสียดายตังค์พี่เต๋า เก็บไว้ขอเค้าแต่งดีกว่า
“มีคนเคยบอกพี่ไว้นะว่าของน่ะมันจะเลือกคนที่มาเป็นเจ้าของ แหวนวงนี้คงเลือกแล้วหละ ว่าจะให้ชาเป็นเจ้าของ และดูแลมัน” พูดจบมือเรียวก็มาจับมือของผมเอาไว้ ก่อนจะค่อยๆบรรจงสวมแหวนที่นิ้วนางข้างซ้าย เขินซิครับทุกคน >_<
ถ้าพี่เต๋าจะหวานขนาดนี้ทำไมไม่เอาน้ำตาลกรอกคอชาให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยหละเนี้ย!!! แต่นิ้วนางข้างซ้ายเนี้ยพี่เต๋าหมั้นผมไว้จริงๆใช่ไหม
“หมั้นแล้วอย่าลืมให้แม่มาขอเค้านะ...ไม่งั้นนอยด์จริงๆด้วย” ผมแซวพี่เต๋าเข้าให้ เพราะมันอดไม่ได้จริงๆนี่ครับยิ่งพี่เต๋าเป็นแบบนี้แล้วผมยิ่งรักเข้าไปใหญ่ แต่อีกไม่นี้นานหรอกพี่เต๋า ไม่รอดแน่<<<แอบจิต-_-
“งั้นอย่าเรียกสินสอดแพงนะ เดี๋ยวพี่ไม่มีตังค์ไปขอ” อ๊าก!!!จากจะทำพี่เต๋าเขินดันมาเขินเองซะงั้นชาเอ๊ย แต่มีเหรอชาจะยอมง่ายๆ ขอแกล้งต่อหน่อยนะเต๋าเอ๋อ
“ไม่มีตังค์ก็ไม่ได้แต่งหรอก แม่เลี้ยงมาดี ให้ใครฟรีไม่ได้” ผมพูดจบก็ทำหน้ากวนประสาทนิดๆ เอาซิผมจะทำให้พี่จนมุมให้ได้คอยดู
“ไม่ได้แต่งไม่เป็นไร เดียวพี่ฉุดไปกดเอง”นี่ถ้าพี่จะพูดให้ผมคิดไกลขนาดนี้ ก็รีบฉุดๆไปซะซิคร๊าบบบบ...
“กดไม่กลัว...กลัวไม่ก...”คำท้าทายของผมยังไม่ทันจบประโยคผมก็รู้สึกถึง แรงกระชากอย่างแรงที่แขน
“มานี่เลย” ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกครับ เป็นแรงกระชากจากสุดที่เลิฟของผมเองแหละ แต่อย่าบอกนะว่าพี่จะกดผมจริงๆ ความรู้สึกหวั่นๆเกิดขึ้นไม่น้อย ถึงแม้ว่าผมจะพูดท้าทายมากมายขนาดไหน แต่ในใจผมก็ยังอยากได้แค่จูบนะครับ...
...................................................................
Tao Say:
ผมทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้วครับ ไอ้ตัวเล็กมันทำอะไรของมัน มันอยากให้ผมกดมันจริงๆใช่ไหมถึงได้พูดอะไรแบบนั้นผมแค่พูดเล่นเฉยๆว่าจะจับกด แต่เด็กมันยั่วเต๋าอ่ะ ผมลากคชามายังมุมตึกที่ลับสายตาผู้คนในทันทีทันใด
สองแขนแกร่งของผมต้อนร่างเล็กจนไร้ซึ่งหนทางหนี ดวงหน้าหวานฉายแววความหวาดกลัวขึ้นเล็กๆ แต่นั่นคือสิ่งที่กระตุ้นอารมณ์อยากของผมต่างหากหละ ไม่ใช่อารมณ์สงสาร
“นายท้าพี่เองนะ คชา” ทันทีที่จบประโยคริมฝีปากหนาก็ซุกไซ้ไปตามแนวคอระหงอย่างชำนาญการ ถึงแม้ว่านี่จะเป็นครั้งแรกแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าร่างสูงจะไม่รู้เรื่องพวกนี้เอาซะเลย เขาหนะเก็บกดมานานแล้วต่างหาก
“อืม” เสียงครางแผ่วเบาดังลอดออกมาจากร่างเล็ก เมื่อปากหนาค่อยเลื่อนขึ้นมาขบเม้มบริเวณใบหู
มือของร่างบางค่อยๆลูบไล้ไปตามแผ่นหลังกว้างเพื่อหาที่ระบายอารมณ์ พร้อมกันกับมือเรียวของร่างสูงที่เข้าไปซุกซนอยู่ภายใต้กางเกงขาสั้นสีครีมของร่างเล็กและมือนั้นก็กำลังทำหน้าที่เคล้าคลึงสะโพกน้อยของมันอย่างดี
หน้าแดงร้อนของร่างเล็กที่ตอนนี้อารมณ์กำลังพลุ่งพล่านดึงดูดให้ใบหน้าของร่างสูงเลื่อนเข้าไปใกล้อย่างช้าๆจนจมูกของทั้งคู่ชนกัน...
‘Well hey So much I need to say Been lonely since the day The day you went away’
เค้าว่ากันว่าเวลาคนเราจะมีความสุขมักจะมี ตัวมาร มาขัดขวาง
“ว่าไงเฟรม โทรมามีอะไรรึเปล่า” หลังจากหลุดจากห้วงแห่งความสุขเพราะความตั้งใจของใครบางคนแล้ว เต๋าก็ต้องแยกจากคชาเพื่อมาคุยโทรศัพท์ สายที่ไม่ได้รับเชิญ
“เต๋า คือ วันอาทิตย์หน้าจะวันเกิดเฟรมแล้ว ก็เลยจะโทรมาชวนเต๋า ว่าแต่วันอาทิตย์หน้าเต๋าว่างไหม” จะโทรมาให้ช้าหรือเร็วกว่านี้หน่อยไม่ได้เลยเหรอไง กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มแท้ๆเสียอารมณ์หมด
“ได้ซิ...เออเฟรมโทรมามีเรื่องแค่นี้ใช่ไหม งั้นแค่นี้นะ” ผมกดตัดสายทันทีเพราะไม่อยากปล่อยตัวเล็กอยู่คนเดียวนานๆ
...............................................80%........................................
ต่อค่ะ
Kacha Say:
ฝ่ามือบางของผมจับไปที่ต้นคอที่ยังเจ็บอยู่นิดๆ นึกแล้วก็ยังอายไม่หาย
พี่เต๋ารุกเก่งเป็นบ้าเลย
“คชาหิวไหม พี่ซื้อนี่มาฝาก” พี่เต๋ายื่นนมรสสตอเบอรี่มาให้ผม ผมรับมาก่อนที่พี่เต๋าจะนั่งลงข้างๆ
“เจ็บไหม” น้ำเสียงอบอุ่นเอ่ยขึ้นอย่างห่วงใย มือเรียวหนาประคองหน้าผมขึ้น เพื่อดูรอยรักที่เจ้าตัวได้ทำไว้เมื่อกี๊
“พี่ขอโทษนะ” แววตาสำนึกผิดแฝงความอบอุ่นส่งมาทางผม นัยน์ตานั้นจ้องลึกลงไปจนใจผมแทบละลาย >_<
“ไม่เป็นไรครับ แค่นี้เอง” ผมส่งยิ้มกลับไป จริงๆแล้วถ้าพี่เต๋าจะทำมากกว่านี้ชาก็ไม่ว่าอะไรนะครับ<<<เบาหน่อยก็ได้นะลูก
เอาวะ!!! โอกาสมาขนาดนี้แล้วจัดเลยแล้วกัน
ผมเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้พี่เต๋าเรื่อยๆ ซึ่งพี่เต๋าก็ทำเช่นกัน เขาก็โน้มหน้าลงมาใกล้ผมๆๆๆๆๆๆๆๆๆ...
พลั่ก...!!!
“คชา...” เสียงพี่เต๋าร้องอย่างตกใจ แล้วพี่เขาร้องทำไมเหรอครับ แล้วนี่ทำไมโลกมืดๆแบบนี้หละ
“อะ...เอ่อ ขอลูกบอลคืนด้วยครับ” ลูกบอล ใช่ลูกบอลลูกเมื่อกี๊ ที่มันลอยมา แทบสอยหัวผมให้หลุดได้เลย
“นี่!มาเล่นบอลแถวนี้ได้ไง ไม่รู้หรอว่ามันอันตรายกับคนอื่น” พี่เต๋าบ่นเสียงดัง ถึงผมจะมึนอยู่แต่ผมก็พอจะเข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้นนะ
“ไม่เป็นไรครับพี่เต๋า...คืนบอลไปเถอะครับ” ผมบอกออกไปพี่เต๋าจึงส่งลูกบอลคืนให้ ที่จริงผมก็ไม่ได้เป็นอะไรมากซะหน่อยแค่ลูกบอลอัดหน้าเอง?
“คชา...เลือดกำเดา” พี่เต๋าแลดูตกใจมาก ก่อนจะใช้ผ้าเช็ดหน้าสีเขียวอ่อนมาซับเลือดที่ออกมาจากโพรงจมูกให้ผม
“เงยหน้าขึ้นเร็ว” ผมทำตามคำสั่งอย่างว่าง่าย พี่เต๋าอ่อนโยนจริงๆ การกระทำว่าใส่ใจของพี่เพียงแค่นี้ มันทำให้ผมรักพี่มากขึ้นทุกวัน
ฟ้าคงลิขิตเอาไว้...
ว่าให้พี่เต๋าเป็นของชา....
“ชาพี่ว่ามันคงหยุดไหลแล้วหละ” พี่เต๋าเอาผ้าเช็ดหน้าออกจากจมูกของผม ก่อนจะประคองใบหน้าหวานของผมลง
“หายแล้วจริงๆด้วย”พี่เต๋าส่งยิ้มมาให้ผมที่อยู่ในสายตาของเขาเพียงคนเดียว ดวงตาของคนทั้งสองจองลึกลงไปที่ตาของฝ่ายตรงข้ามราวกับว่าจะหาคำตอบอะไรซักอย่าง
ฟิ้ววววววววววว....
ลูกฟุตบอลที่ก่อนหน้านี้ทำผมเจ็บลอยผ่าช่องใบหน้าของเราสองคนไปด้านหลัง
ผมหันขวับในทันที มันอีกแล้วครับ คนเดิมเลย
ไอ้บ้าเอ้ยยยยย...ทำไมไม่ไปเตะที่อื่นวะ คนหล่อเสียอารมณ์หมด
“ขอโทษครับ...” ชิ้ง..ชิ้ง...ตากลมของผมจิกไอ้คนตรงหน้าจนแทบจะฆ่ามันได้
ไอ้มารคอหอย ไอ้พวกบาป ทำลายความสุขคนอื่น ไอ้ๆๆๆไอ้บ้าเอ๊ย......
ไม่ได้การอีกแล้ว ถ้าขืนอยู่นี่ต่อมีหวังโดนไอ้ลูกบอลบ้านั่นมันมาขัดขวางอีก
เหลือบเห็น---------->>> เรือ
“พี่เต๋าครับ ชาว่าไปนั่งเรือเล่นดีกว่าครับ” เอ่ยปากพร้อมตาปริบๆ
“อะ เอ่อ คือว่า” พี่เต๋าอึกอัก หน้าที่ขาวจัดดูซีดขึ้นเรื่อยๆ
“มีอะไรรึเปล่าครับ” ผมถามขึ้น
“คือ ชาพี่กลัวน้ำ” แป่ววววว...ชาก็นึกว่าอะไร แต่ไหนๆก็ด้านมาเยอะแล้ว...ด้านต่อคงไม่เป็นไร (สายตาโรคจิต)555
“ไม่เป็นไรหรอกครับ แค่นั่งเล่นเฉยๆ” พูดจบก็ฉุด...?กระชากลากถู
“ว้าว...ปลาคราฟตัวโต๊โต” ผมส่องหน้าลงไปเพื่อดูขนาดของปลาที่น่าทึ่ง
“อย่าโผล่ลงไปแบบนี้เดี๋ยวตกหรอก” สองลำแขนแกร่งคว้าเอวของผมเอาไว้ในอ้อมกอดราวกับว่าถ้าปล่อยมือแล้วผมจะตกลงไปยังไงอย่างงั้น ตาคมของคนที่กอดผมอยู่หลับปี๋เหมือนเด็กขี้กลัว...
โอ้ ม่าย ก้อด! พึ่งเคยเห็นเต๋าเอ๋อสุดที่รักกลายเป็นเด็กน้อยก็คราวนี้แหละ
น่ารักเป็นบ้าเลย
“คือพี่เต๋าครับ แบบว่า...” พี่เต๋าที่เริ่มจะรู้ตัวปล่อยมือ ออกก่อนจะกลับไปนั่งที่เดิมแล้วออกแรงพายเรือต่อ
“ทำไมพี่เต๋าถึงกลัวน้ำหละครับ” ผมถามทำลายความเงียบ
“ก็ตอนเด็กๆพี่เคยแอบแม่ไปว่ายน้ำเล่นที่คลองแถวบ้าน แล้วจมน้ำเกือบตาย พี่เลยกลัวมาจนทุกวันนี้แหละ” เพราะความซนแท้ๆเลยสุดที่รักของผม
“มากับชาไม่ต้องกลัวหรอกครับ ชาว่ายน้ำเก่งโค-ตรๆเลย” โกหกไปนั่น รู้แล้วเหยียบไว้นะครับ ผมน่ะว่ายน้ำยังกับลูกหมาโดนโยนลงน้ำเลยแหละ
“โม้ไปนั่น...แต่จะว่าไปนั่งพายเรือเล่นก็สบายตาดีเหมือนกันนะ”
“สบายตา?วิวสวยเหรอครับ” งงเหมือนกันนะเนี้ย นั่งเรือต้องสบายตัว สบายใจซิถึงจะถูก
“ปล่าว...” พี่เต๋าปฎิเสธ
“สบายตาได้มองหน้าคนสวย” หน้าผมร้อนผ่าวขึ้นเรื่อยๆ บอกแล้วไงครับว่าเต๋าเอ๋อไม่มันเสี่ยว
“สวยไร หล่อต่างหาก” ผมแขวะไป แต่ผมก็ชอบนะคำว่าสวยเนี้ย เพราะคนตรงหน้าเป็นคนพูด...
.................................................................
Frame Say:
มีความสุขกันเข้าไปเถอะ แต่อีกเดี๋ยวก็คงจะยิ้มไม่ออกกันแล้วหละ
“นี่เฟรมฉันเตรียมแผนต่อไปเสร็จแล้วนะ” จอยที่พึ่งเดินมาถึงดึงผมหลุดจากภวังค์อันชั่วร้าย
“ดีมาก...คราวนี้แหละแกได้ลงนรกแน่...ไอ้เด็กเว-ร” แรงอิจฉาริษยาครุกรุ่นไปหมด ตอนนี้ผมหน้ามืดตามัวจนไม่สนใจอะไรอีกแล้ว ต่อให้ต้องฆ่าไอ้เด็กหน้าเดียวนั่นผมก็จะทำ เพื่อความรักและร่างกายของเต๋า
“จะว่าไปแล้วก็สะใจดีเหมือนกันนะ...ลูกบอลอัดหน้าจนเลือดสาด ต้องขอบใจไอ้เต้มันจริงๆ ไม่พลาดเลยซักนิด” จอยหัวเราะร่ากับแผนการของเราที่วางไว้ แล้วมันก็สำเร็จไปซะทุกอย่าง
“ยังมีเรื่องให้สนุกกว่านี้อีกตั้งเยอะ” ผมเปรย ทำเอาจอยหัวเราะออกมา นึกขำกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น
“ว่าแต่ แกจะปล่อยให้ไอ้เด็กนั่นมันอยู่กับเต๋าแบบนี้เหรอ เดี๋ยวก็เสร็จมันพอดี” พูดจบจอยปรายตามองสองคนที่อยู่บนเรือ
“จะทำอะไรกันได้...เต๋ากลัวน้ำซะขนาดนั้น หรือถ้ามันจะจูบเต๋าจริงๆ ลูกบอลก็คงต้องลงไปลอยน้ำเล่นแล้วหละ”
เตรียมใจไว้เถอะ ของจริงมันกำลังจะเริ่มในอีกไม่ช้าแล้ว
..................................100%....................................
ครบร้อยแล้วจ๊าทุกคน เม้นๆด้วย(ขอบ่อยๆเดี๋ยวก็มา)เอิ๊กๆ-_-
ไรท์เตอร์อยากรู้อ่ะค่ะว่าภาษามันเวิ่นไปรึปล่าว
ถ้ามันเวิ่นจะได้จัดเกรียนซะเลย555
ป.ล. เกลียดพี่เฟรม+จอยเบาๆ ฟิ้ววว...(ขอหลบรองเท้าก่อน)
มาคอยดูกันว่าชาจ๋าจะโดนอะไร
ตัวอย่างตอนต่อไป
ตู้ม!!!...ร่างบอบบางตกลงกระทบผิวน้ำ
“พี่เต๋าครับ...ถ้าชาไม่อยู่แล้ว พี่ดูแลตัวเองด้วยนะครับ”
ความคิดเห็น