คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : 4
4
รุ่งเช้าอากาศสดใสส่วนฉันคงนอนบนที่นอนโดยมีคนที่ฉันเกลียดหน้านอนข้างๆฉันพยายามลุกจากที่นอนให้เบาที่สุดแต่แล้ว
หมับ
เขาจับมือฉันแล้วดึงฉันไปหาเค้า(ทีโอนอนอยู่บนเตียง)
“เธอจะไปไหน ทำไมตื่นแล้วไม่ปลุกฉันอย่าลืมสิเมื่อวานเราทำอะไรกันทั้งวัน ถ้าเธอขัดใจฉันรับรองเรื่องเมื่อวานจะ...”
“ จะทำไมจะแฉงั้นเหรอเชิญนายอยากทำอะไรก้เชิญตามสบายฉันไม่มีสิทธิ์ห้ามนายอยู่แล้ว”
“หึ เปล่าเลยแต่ฉันจะรีเพลย์เรื่องเมื่อวานของเราใหม่ตังหาก”
พูดจบ ทีโอก้ขึ้นคร่อมโดยไม่สนใจว่าคนที่โดนทับจะรู้สึกยังไง
“นายมันก็แค่พวกซาดิส บ้า วิตถารไปวันวะ...”
ขณะที่ยังพูดไม่จบเสียงคำสุดท้ายก็กลืนลงคอเสียงที่ขาดหายเพราะตราประทับบนปากฉัน
เขาจูบปากฉันเขาทำร้ายฉัน
ไม่เอาอีกแล้วตั้งแต่ฉันเข้ามาในบ้านหลังนี้ทำไมชีวิตฉันเปลี่ยนไปเหลือเกิน
เทียร์:
ณ เวียนนา ตี 5.00
“อ๊ะ”
“ขอโทษครับ ผมเดินไม่ดูเองต้องขอโทษด้วยนะครับ”
ชายหนุ่มผงกหัวขอโทษด้วยมารยาท
ข้าวของในกระเป๋าของอีกฝ่ายล่วงมากองกับพื้น ชายหนุ่มที่ขอโทษ ช่วยเก็บอย่างหาเสียมิได้
และเมื่อหน้าของทั้งสองชายหนุ่มเงยขึ้นมาโดยไม่ได่นัดหมายปลายจมูกทั้งสองแตะจมูกกันและกัน
บรรยากาศรอบตัวทั้งสองเวลาเดินไปอย่างช้าๆเหมือนโลกกำลังหยุดหมุนทั้งสองจ้องตากันและกัน
“เอ่อ ขอโทษนะครับเดี๋ยวผมต้องไปแล้ว”
ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นเมื่อรู้สึกว่าตัวเองกำลังอยู่ในภวัง
“ครับ ครับ”
ชายหนุ่มอีกฝ่ายขานรับและเดินจากไป
สิ่งที่เขาเห็นตรงหน้าเมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมา คือผู้ชายที่มีดวงตาม่วงคราม ดวงตานั้นเป็นประกาย สัดส่วนของใบหน้าบ่งบอกได้ว่าเขาเป็นคนที่หล่อมากมากคิ้วเข้มดำจมูกโด่งเป็นสันริมฝีปากบางแดงสด ผิวขาวเว่อ ผมซอยระต้นคอสีผมเป็นสีขาวเทาๆที่ว่าถ้าใครไม่หน้าดีจริงทำไม่ได้ หุ่นลองกะด้วยสายตาแล้วเขาสูงประมาณร้อยแปดสิบกว่าๆหุ่นสมส่วนเหมาะที่จะเป็น...
“อ๊ากกกกก ไม่นะเราจะคิดแบบนั้นกับพวกเดียวกันไม่ได้ นี่เธอทำให้ฉันเจ็บจนฉันอยากเปลี่ยนไปขนาดนี้เชียวเหรอเปเป้”
เมื่อตัวเองรู้สึกตัวว่ากำลังคิดฟุ้งซ่านกับเพศเดียวกันเทียร์จำต้องส่ายหน้าแล้วเดินไปยังที่พักตน
แต่คนที่เดินชนเทียร์นั้นตามเขาไปยังที่พักของเทียร์
เทียร์-
ณ ห้องนอน (อีกแล้ว)
“นายออกไปเดี๋ยวนี้นะ ทำแบบนี้แล้วยังไม่สมใจนายอีกเหรอไง”
เปเป้ผลักไสไล่ทีโอที่นอนอยู่กับที่บนเตียงโดยที่มีผ้าห่มเท่านั้นที่ยังปกคลุมร่างกายอยู่
“โถ่ ที่รักไล่สามีตัวเองได้ลงคอเชียวหรอ”
ทีโอไม่พูดเปล่าใบหน้าหล่อเหลาก้เลื่อนมาพร้อมกับคำพูด
“นายเป็นสามีฉันตั้งแต่เมื่อไหร่กัน และอีกอย่างฉันไม่เต็มใจ ถึงความบริสุทธิ์เดชของฉันมันจะไม่กลับคืนมาก้เถอะ”
ฉันพูดไปแต่น้ำตากลับไหลไม่ยอมหยุด ทำไมไอ้เรื่องบ้าบ้าต้องมาเกิดขึ้นฉันด้วย
ฉันคิดอยู่ในใจ แต่กลับว่าเหมือนคนข้างๆฉันจะรับรู้ว่าฉันคิดอะไรอยู่
“เธอเสียใจใช่มั้ยฉันรู้นะ ฉันขอโทษที่ทำแบบนี้กับเธอ”
ทีโอเข้ามากอดฉันและพูดทำให้ฉันยิ่งมีน้ำตาไหลมากขึ้น
เขารับรู้ความรู้สึกเราแค่ตอนนี้เท่านั้นใช่มั้ย
ความคิดเห็น