play boy and bad girl ร้ายอย่างนายต้องเจอฉัน

ลำดับตอนที่ #3 : 2

2
ไม่จริงใช่มั้ย(มันเป็นความจริง)ที่ฉันต้องมาโดนทรมานด้วยสายตา
ทั้งเดือนต้องมานั้งโต๊ะกินข้าวกับพวกเขาทั้งสอง(เทียร์และทีโอ)
ต้องเดินตามทำกิจกรรมกับพวกเขาตลอด ผ่านไปแค่วันเดียวฉันก็เหมือน
คนตายทั้งเป็น
“เบื่อโว้ย”
ฉันตะโกนดังลั่นห้อง แต่ทว่ามีแขกไม่ได้รับเชิญเข้ามา
“เบื่ออะไรครับคนสวย”
ทีโอ ไอ้บ้าเข้ามาไม่รู้จักเคาะ
“เบื่อที่ต้องเดินตามพวกนายไปมา”
“เหรองั้นเราหาอะไรทำกันดีมั้ย”
แว้กกก ทีโอพูดจบอยู่ดีดีเขาก็พุ่งมาหาฉันที่เตียงจนฉันล้มนอนราบ
ส่วนเขาก็คร่อมฉันแล้วยังจะเลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้อีก
พลั่ก
ฉันยันตัวเขาออกด้วยเข่าโชคดีที่ดันแล้วเขาออกแต่ที่โชคร้ายก็คือ
เขากระโจนมาทับบนตัวฉันอีก
“สงสัยเธอชอบซาดิสก์แน่ๆใช่มั้ย" -o-
"ไอ้บ้า ไอ้ หื่น ไอ้ลามก ไอ้โรคจิต"
ฉันสรรหาคำมาว่าเค้า
"ว่ามาเลย  ฉันรับได้"ฮือๆๆๆๆ
ทำไมต้องเอาหนาเข้ามาใกล้ฉันด้วยง่า  แถมยังเอาหน้ามา
ซุกไซร้ซอกคอฉันอีก นายอยากทำนักใช่มั้ยได้จัดให้
"นี่นายอยากกินฉันมากใช่มั้ย"
"ฉลาดนี่"
เอาอีกและมาอีกและเข้าซอกคออีกและแต่คราวนี้มือของเขา
เริ่มอยู่ไม่สุขเริ่มมาจับที่เอวแล้วเลื่อนเสื้อให้เผยอออกปาก
ของเขาเริ่มมาตรงเกือบๆหน้าอกที่เอิ่บอิ่มของฉัน
"งั้นฉันจะให้นายกิน" เขายิ้มอย่างมีเลศนัย
ฉันแกล้งทำตัวเองให้ไม่สบอารมณ์อย่างที่เขาต้องการ เขาเริ่มมาจูบที่ปากฉัน
ฉันยอมรับว่าปากเขานุ่มมากแต่มันซ้อนความต้องการไว้แล้วแฝงไปด้วย
อันตรายทั้งหมดเพราะมันเป็นการจูบที่ปลุกเร้าอารมณ์ได้ดี สำหรับหลายๆคน
แต่กับฉัน           มันไม่ใช่แม้แต่น้อย
"เธอทำบ้าอะไรของเธอ ทำอย่างกับผีตายซาก""ทำให้มันเร้าร้อนหน่อยได้มั้ย"
"ก็นี่แหละฉันทำได้ที่สุดก็เท่านี้แหละ"555+
"รู้มั้ยเธอเป็นคนแรกที่ฉันไม่มีอารมณ์ร่วมเตียงกับเธอ"
"ฉันควรจะภูมิใจใช่มั้ย"ป.ล. ประชด
"ชิ"เขาสบถ แล้วเดินจากไปเขาก็ไม่ลืมที่จะปิดประตูดัง  
โคร่ม   เพื่อแสดงอารมณ์ไม่พอใจอย่างนั้นเอง
แล้วฉันก็เกือบโดนพรากพรหมจัน ตั้งแต่อายุ ยี่สิบแล้วไงฉัน
Bounce to you, Bounce to you แน คา ซึม มึน นอล ฮยางแฮ จับ
บิล ซูโด ออบ ซึล มัล คึม ตวี โก อิซ นึน กอล.
Break it Down to you, Down to you แน คาซึมมี นอ , นอล กัจ จี
มท ทัน ดา มยอน มอม ชุล คอ รัน ดา (นัล บาราบวารา)
(มาจากเพลง bonamana ของ sj)
โอ๊โอ เสียงเรียกเข้ามือถือสุดที่รักดังขึ้นเมื่อ ทีโอ ได้ออกจากห้องฉันไป 15 นาที
หน้าจอขึ้นชื่อเพื่อนรัก ฉันรีบกดรับทันที
"ไงยัยฟาง"
(แกอยู่ไหน  ทำไมฉันไปบ้านแกและก็บ้านป้าแกแล้วไม่เห็นแกเลย)
"แกไม่ต้องรู้หรอก ฉันบอกได้แค่ว่าฉันไม่มีบ้านของฉันอีกแล้ว"
(ทำไม ใครทำอะไรเธอบอกฉันมานะยัยเปเป้)
"ไม่มีใครทำอะไรฉันทั้งนั้น"
(แล้วแกรู้มั้ยป้าแกกังวลมากเลยนะ)
"ก็ใช่น่ะสิจะไม่ให้กังวลได้ไงไม่มีคนคอยรับใช้ให้หนิก็ต้องขี้เกียจ
ทำเองเป็นของธรรมดาฉันว่าป้าฉันให้แกโทรมาใช่มั้ย"
(แกรู้เหรอ)
"ก็รู้น่ะสิไม่งั้นแกจะไมาพูดแบบนี้หรอก  แต่ตอนนี้ฉันบอกได้แค่ว่าอีกหนึ่งเดือน
ฉันจะกลับบอกป้ามหาประลัยฉันด้วยแค่นี้แหละบาย"
ตู้ดๆๆๆๆฉันตัดสายยัยฟางทิ้ง
โถ่นึกว่าโทรมาทำไม ที่แท้ยัยป้ามหาประลัยสั่งให้ให้โทรมานี่เอง
ว่าแต่ฉันอย่ที่นี้มันก็ดีจริงๆนั้นแหละถึงจะต้องมาเป็นทาสให้สอง
พี่น้องหน้าหล่อก็ตามถ้าเทียบกับอยู่ที่บ้านทำงานน้อยกว่าอ
ยู่บ้านเยอะเลยถึงแม้ว่าโดนแทะโลมด้วยกริยาบ่อยๆก็เถอะ
อย่างฉันมีวิธีปราบพวเค้าให้อยู่หมัดแน่

ฉันก็เดินลงบันไดมาชั้นล่างแล้วพบกับสิ่งไม่คาดคิดว่าฉันจะได้เห็น
กับตาแบบสดๆจับต้องได้แบบนี้
เทียร์กับทีโอกำลังมีความสุขกับพวกสาวๆกลุ่มใหญ่พวกเขาจูบ
คลอเคลียสัมผัสถึงเนื้อของกันและกัน โอ๊ยประสาทจะ
กินจะมีความสุขอะไรกันที่บ้าน
(ไม่ให้มีที่บ้านแล้วจะให้มีที่ไหน)
ไม่ไปที่อื่นที่มันไม่มีฉันละ  อะอะอุ๊ยตายละ เทียร์ปลายหางตามองมาที่ฉันแล้ว
สายตาอาฆาตแค้นเคือง เหมือนเป็นเจ้ากรรมนายเวรเมื่อชาติที่แล้ว
(จะร่ายยาวไปไหนเปลืองกระดาษ)  แงๆๆเค้าเดินมาที่ฉันแล้ว
ฉันเตรียมตัววิ่ง  เหมือนเขารู้ว่าฉันกำลังจะหนี เขารีบสาวเท้ามาหาฉัน
ฉันวิ่งขึ้นบันไดอย่างเหน็ดเหนื่อยแต่
พรึ่บ
ไม่ทันซะแล้วเค้าจับข้อมือฉันแล้วดึงฉันไปหาเขา  
ฉันเลยพูดไปอย่างคนรีบรน
"ฉันไม่เห็นอะไรทั้งนั้น"
"ฉันไม่เชื่อ ไม่งั้นเธอไม่มาวิ่งหนีฉันอย่างนี้หรอก"
พี่น้องไม่ต่างกันเลยเขาดึงฉันเข้าไปหาเขา ตอนนี้หน้าฉันอยู่ตรงอกกว้างของเค้า
เขามีน้ำหอมกลิ่นยั่วยวนฉันยอมรับว่าน้ำหอมอันนี้เหมาะกับเขามาก
เขาเสยคางฉันขึ้นอย่างออ่นโยนเขากำลังจูบฉัน ลมหายใจของเขารดใกล้ๆ
จมูกฉันริมฝีปากของฉันเกือบแตะกับริมฝีปากเขา
อ๊ากกกกกนี่ฉันจะจูบพูดชายสองคนในวันเดียวเลยเหรอเนี้ย
"พี่ห้ามยุ่งคนของผม"  ทีโอนี่นายช่วยฉันไว้จริงๆเหรอนี่      (มีต่อ)