ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    underwater baby.

    ลำดับตอนที่ #33 : รายงานบ้านผีสิง...เทศกาลขุดสุสานอันสนุกสนาน


    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 146
      0
      24 มี.ค. 53


    รายงานบ้านผีสิง...เทศกาลขุดสุสานอันสนุกสนาน


    ชื่อ – พาร์เซโร่ เพอเฟ่ โทมาโรเดริส

    รายงาน –

    หลังจากย่างเท้าเข้ามายังบ้านผีสิง เดินตรงไปที่ห้อง DINNER ROOM ความมืดรอบด้านทำให้ต้องกระพริบตาปริบๆ ปรับสายตาให้คุ้นชินกับสภาพแวดล้อม เสียงแมลงบินไปมาน่ารำคาญมาก -*- ก่อนจะหันมาหยิบกรอบรูปที่วางอยู่โต๊ะขึ้นมาดู เป็นรูปครอบครัวที่่เด็กในรูปน่าจะเป็นคนวาด ในรูปมีพ่อ,ลูกชาย,ลูกสาว,และก็แม่ ในขณะที่ฉันวางกลับเข้าที่เดิม จู่ๆก็มีลูกบอลหล่นตุ้บลงมา ทำเอาใจหายใจคว่ำหมด =_=;; ลองจับลูกบอลเบาๆก็มีเสียงเด็กร้องขึ้นมา O_O! แล้วเผลอเอามือไปโดยกรอบรูปอีกที ก่อนจะใช้เท้าแตะลูกบอลอีกสักที กรี๊ดดด!! เงาเด็กโผล่ๆๆๆ ใจเย็นๆ หายใจเข้าออก ฟู่! U.U ทำใจอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะหยิบรูปขึ้นมาดูใหม่ เพล้ง! กรอบรูปแตกเอง!! พร้อมๆกับเสียงเด็กหัวเราะดังขึ้น T_T แล้วนั่น! เด็กไม่มีหัวนั่งเล่นอยู่ตรงขอบหน้าต่าง...ช๊อกยังไม่ทันหาย ตู๊ม! ลูกบอลก็แตกกระจายเสียแล้ว ฉันได้แต่ยืนนิ่งเพื่อตั้งสติสักแปป แต่ก็ต้องเบิกตากว้างแล้ววิ่งพล่านออกไป เมื่อจู่ๆหัวเด็กก็หล่นลงมาตรงหน้าพอดี กรี๊ดดด TTOTT

    เอาล่ะหวังว่าห้องBATH ROOMนี้จะไม่มีอะไรเกิดขึ้น คลื่น! เปร้ง! เสียงฟ้าร้องก็ดังซะจริงๆ ยังจะผ่าลงมาอีก! = =* เอ๊ะ?! มีกระดาษโน๊ตแปะอยู่ตรงกระจก ฉันรีบหยิบขึ้นมาอ่าน ใจความว่า 'สุขวันต์วันเกิดแม่! พวกเรารู้ว่าแม่ทรมานจากอาการป่วย แต่พวกเรามั่นใจว่าแม่จะต้องหายในเร็ววันแน่ รักแม่นะ' วางไว้ที่เดิมก่อน พลางก้มไปเจอขวดอะไรสักอย่าง ขวางทางจริงเชียว! อ่ะ! มันเขียนว่ายา...ยาพิษ งั้นเหรอ - -? ใครฆ่าตัวตายรึเปล่าเนี่ย เอาเถอะ ไหนลองกดชักโครกหน่อยสิ ไม่มีอะไร -.- เดินไปหยิบโน๊ตอีกรอบ อ้าว...ทำไมมันเขียนไม่เหมือนเดิม 'ฉันก็รักเธอจ๊ะเด็กๆ ฉันจะไม่ทิ้งเธอไป ฉันสัญญา...ฉันสัญญา...' ผี! ผีชัดๆ แม่เจ้า T_T กดชักโครกอีกสักรอบ...โอวว เงาผู้หญิงโผล่มาจากไหนนน~~ ฉันก้าวถอยหลังช้าๆ เฮือก! น้ำในอ่างเอ่อหนองขึ้นมา พร้อมๆกับที่มีเลือดไหลออกมาตามโถชักโครก T__T กรี๊ดๆๆๆ หัวผู้หญิง! หัวผู้หญิงโผล่ออกมาจากอ่างน้ำแล้ววว ยังไม่ทันได้ขยับตัว มือมารที่ไหนก็ไม่รู้โผล่พรวดขึ้นมาแปะหน้าฉัน!! ฉันพลันกระโดดถอยหลัง หลับตาปี๋ >_< แล้ววิ่งออกมาทันที

    แฮกๆๆ ฉันอยู่ไหนเนี่ย -__-; อ้อ KITTEN ROOM นี่เอง โอ...จิ้มๆๆ ตุ๊กตาที่ห้อยอยู่ไม่เกิดปฎิกิริยาใดๆ แล้วนั่น ปฎิทินมีปากกาวงวันศุกร์ที่ 5 ของเดือนมีนาไว้ด้วย เขียนว่า 'รักษาโรงมะเร็ง' ใครเป็นมะเร็ง หรือว่าจะเป็นแม่ที่ป่วยหนักนั่น O.O ช่างเถอะๆ มีเสียงเด็กร้องดังออกมาอีกแล้ว เกลียดเสียงนี้ TOT โอวว เด็กผู้หญิงโผล่หัวออกมาทำม่ายยย~~ >O< โยกตุ๊กตาตัวนั้นอีกที เงาคน...มีเงาคนอยู่บนกำแพง...ว้าย! จู่ๆอะไรก็ไม่รู้ตกลงมา อา...บัตรนักเรียนโรงเรียนเซนต์มาร์ตินของมิสมาเรีย เด็กผู้หญิงงั้นเหรอ -__-;; เอาเก็บไปวางไว้ที่เดิม แล้วทำไมอยู่ดีๆมันตกเองได้ล่ะ กำลังจะก้มลงไปเก็บอีกรอบ...กรี๊ดดด~!!!! เด็กผู้หญิงแขวนคอตายโผล่มาตรงหน้าฉันอีกแล้ว โฮกกก TTOTT

    หนีๆๆ มาห้องนี้ดีกว่า ^_^ THE LIVING ROOM โอโห...รูปใหญ่จัง =O= ผู้ชาย ตาโตน่าขนลุกชะมัด เป็นคุณพ่อรึเปล่าเนี่ย อ่ะ วิทยุ >_< เก็บกลับบ้านดีไหม ฮ่าๆ เฮ้ย! มันเปิดเองได้ไง T_T อ๊ากๆๆ แล้วตาของคนในรูปทำไมขยับได้!! ตุ๊บ! รูปร่วงลงมาเอง...แล้วอะไรอยู่หลังรูปอ่ะ -O- ต้องดูซะแล้ว คิกๆ >O< อ้าววว โน๊ตอีกแล้วเหรอ เขียนว่า 'ขอโทษและลาก่อนที่รัก ฉันโชคดีมากที่ได้เป็นภรรยาคุณ ฉันจะรักคุณตลอดไป' เอิ่ม...มันคงโรแมนติกกว่านี้ ถ้าไม่ได้อยู่ในบ้านผีสิงแบบนี้น่ะนะ =___=^ แล้วมีอย่างอื่นอีกไหม ปืน! ไม่ได้สลักอะไรไว้ใช่ไหมเนี่ย งั้นเก็บ! -_-++ กรี๊ดดดด วิญญาณใครผ่านหน้าฉันไปเมื่อกี้ โอว ขนลุกค่าา~~ อ่ะ! รูปผู้ชายนั่น...มีเลือดไหลออกมาตามดวงตา จมูก ปาก บรื้ออ~ ปัง! เสียงปืนจู่ๆก็ดังขึ้น พร้อมๆกับที่หน้าผากของรูปชายคนนั้นเป็นรูลูกกระสุน!! O___O อ๊ากๆๆๆ วิ่งไปห้องอื่นต่อดีกว่าคะ T T

    โอ CORRIDOR มืดมากมาย ไม่ดีเท่าไร สวิตซ์ไฟอยู่ไหนๆ อา...เจอแล้ว พรึ่บ! O_< โน๊ตวางอยู่บนพื้นอีกแล้ว -__-; เขียนว่าอะไรอีกล่ะทีนี่ 'โอ พระเจ้า ฉันขอโทษกับสิ่งที่ฉันทำ ฉันรักครอบครัวฉัน เพราะงั้นฉันจึงฆ่าพวกเขาทั้งหมด มันเป็นเพียงสิ่งเดียวที่ฉันจะทำได้ เพื่อจะได้อยู่ร่วมกับพวกเขาตลอดกาล!' OMG! รักมากขนาดนี้ก็ไม่ไหวนะ T__T พรึ่บ! เผลอปิดไฟ แล้วนั้นเงาใครบนกำแพงนะ! รีบเปิดๆๆ ทำไมไม่เปิด เปิดสิว่ะ! อ้าวเฮ้ย! สวิตซ์ไฟควันขึ้น เลือดไหลหนองออกมา O__O;; ตายแล้วฉัน ไฟมันเปิดๆปิดๆปิดๆเปิดๆด้วยสิ หยิบโน๊ตอันเก่าขึ้นมาอีกรอบ เลือด...เลือดหยดติ๋งลงบนกระดาษ...พอเงยหน้าขึ้น เฮือก! มีผู้หญิงยืนก้มหน้าอยู่ตรงหน้าฉัน ฉันมองเธอนิ่ง...แล้วจู่ๆ...!! กรี๊ดดดด!!!! เธอก็กรีดใส่หน้าฉัน มีเหรอที่ฉันจะน้อยหน้า กรีดตอบสิคะ >O< พร้อมใส่เกียร์หมาวิ่งออกมาข้างนอกบ้านผีสิงทันที อ๊ากๆๆ ตุบตับๆๆ เสียงหัวใจเต้นรัวเร็วมากมาย เฮ้อ จบสักที =____=^^ เหงื่อตกไหลพลั่กๆแล้วเนี่ย! โอยยย เหนื่ือย! >^<

    ปอลอ. ถ้าจะให้เดา...ฉันว่า "แม่" คือคนฆ่าทั้งพ่อและลูกทั้งสองของตัวเอง! ด้วยความรักที่รักแบบผิดๆ T__T


    ขอรับร่างกายคืนจากหลุม –
    XVII



    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×