ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : CHAPTER 2
, CHAPTER 2 ;’
"เ้ามาทำไมน่ะ! อะ.. ออ.. ออไปนะเว้ย!!” เสียใสๆ โวยวายึ้นแล้วปาหมอนที่อยู่บนโฟาใส่ฮันยออย่าแร ฮันยอระุยิ้มมุมปาแล้วเินไปนั่้าๆ ีวอน
“หวัี” ฮันยอหันหน้าไปทัทายีวอนและฮีอลอย่าอารม์ี โยที่ไม่ไ้สนใเ้าอห้อที่ยืนสั่นเป็นเ้าเ้าอยู่รหน้า
“บอให้ออไปไโว้ย!!!” ฮยอแระเบิเสียัลั่น ฮันยอสะุ้เฮือ รวมไปทั้ีวอนและฮีอล้วย.. รยออุเปิประูออมาาห้อนอนแล้วโผล่หัวออมา
“อะไรเนี่ย..” รยออุบ่นเบาๆ แล้วปิประูลับเ้าไปในห้อ ฮันยอหันไปมอหน้า
ฮยอแที่แแปร๊้วยวามโรธไปแล้ว
“ใเย็นๆ สิฮยอแ” ีวอนเอ่ยเสียนุ่ม แ่อนนี้ฮยอแไม่สนใอะไรอีแล้ว เ้าแทบะไม่ฟัเสียีวอนเลย้วย้ำไป ฮยอแเินไปลาอเสื้อฮันยอแล้วึออไปาห้อทันที นาฮีอลยัไม่ล้าัุเธอเลย..
แล้วใระไปล้าเล่า!
“เ้าอห้อไม่ให้เ้ายัะสลอนเ้ามาอีนะ” ฮยอแพูประโยสุท้าย่อนะปิประูใส่หน้าฮันยอแล้วเินรไปยัห้อนอนัวเอทันที
“ถ้าพี่ะเอาอะไรไปเรียผมแล้วัน” สิ้นเสีย.. ฮยอแปิประูัลั่น ทำเอาีวอนับฮีอลมอหน้าันแล้วเินออไปหาฮันยอทันที
“อ้าว.. มันไปไหนแล้ว” ีวอนเาหัวัวเอแบบๆ เมื่อเินออมาาห้อฮยอแแล้ว แ่ลับไม่เห็นแม้แ่เาอเพื่อนสนิทัวเอ
“สสัยลับห้อไปแล้วล่ะมั้” ฮีอลยัไหล่แล้วเินึ้นบันไไปเพื่อไปที่ห้ออฮันยอทันที ีวอนเห็นันั้น็วิ่ามนรัไป
“ฮันยอ! ฮันยอ! ไอ้..!” ฮีอลโวยวายอยู่หน้าห้อฮันยอ ฮันยอเปิประูผลัวะออมานเือบะโนหน้าฮีอล ีวอนวิ่มาเห็นพอีึโวยวายใส่ฮันยอ
“ถ้าภรรยาันหน้าแหึ้นมาะว่ายัไ” ีวอนอฮีอลเอาไว้หลวมๆ ฮันยอมอภาพนั้นแบบเ็ๆ ่อนะพยัหน้า
“มีอะไร” ฮันยอออแล้วพิอบประูห้อัวเอไว้
“เป็นอะไรรึเปล่าวะ” ีวอนถาม่อนะปล่อยมือออาัวฮีอล
“เป็นอะไร..” ฮันยอมวิ้วเป็นปมแน่น
“โนไล่ออมาะนานั้น ไม่เป็นอะไร็้านไปแล้วพ่อมัร” ฮีอลหัวเราะิั ฮันยอทำหน้าเบ้ยิ่ว่าเิมแล้วส่ายหน้าแรๆ สอสามที
“ันะเป็นอะไรไ้ไ ็แ่วนประสาทเล่นๆ” ฮันยอเินเ้าไปในห้อ ฮีอลและีวอนึเินามเ้าไป
“แล้วแะไปวนประสาทเ้าทำไมนัหนา” ีวอนเินไปนั่ที่โฟาลาห้ออฮันยอ
“็เวลาฮยอแโมโห.. มันน่ารัีนี่” ฮันยอพูลอยๆ ึ้นมาเบาๆ ีวอนหันหน้าไปมอแบบๆ
“ห๊ะ! แพูว่าอะไรนะ”
“อ่ะ.. เปล่าะหน่อย.. บ้า! พูอะไร หูแว่วแล้วแ” ฮันยอบอปั ฮีอลหรี่ามอหน้าฮันยอแบบับผิ่อนะถอนหายใออมาเบาๆ
“ทำไมแสอนไม่ลไปิน้าวับพวนั้นล่ะ” ฮันยอเปลี่ยนเรื่อแล้วเินมานั่ที่โฟาร้ามับีวอนและฮีอล
“ับลีทึน่ะนะ.. อนแร็ะว่าะไปเหมือนันแหละ แ่ว่าเพิ่ื่นไ ื่นแล้ว็ไปที่ห้อย๊อ แล้ว็ไปเอพวแทะเลาะันนี่แหละ” ฮีอลอธิบาย ฮันยอพยัหน้านิๆ
“เออ แล้วะลไปมั้ยล่ะ”
“ลิ หิวะายอยู่แล้ว เมื่อี้็โทรบอทึี้ให้รออยู่” ฮีอลพู ฮันยอลุึ้นยืน
“ั้นเี๋ยวล้วย อไปเปลี่ยนเสื้อแป๊บ” ฮันยอถอเสื้อที่มีแ่เหื่อออแล้วเินเ้าห้อนอนไป ัพั็เินออมาพร้อมับเสื้อัวใหม่
“ป่ะ..”
“พี่ิบอม หิวแล้วนะ เมื่อไหร่ะไ้ินอ่า..” เสียใสเอ่ยึ้น ิบอมหันมาลูบหัวแฮเบาๆ
“รอพี่ฮีอลับพี่ีวอน่อนนะ” ลีทึอบแทนพร้อมับส่ยิ้มอ่อนโยนให้แฮ
“แล้วเมื่อไหร่สอนนั้นะลมาัที ผมหิวนะายแล้วนะฮะ!” ร่าบาโวยวายเล็ๆ ิบอมหัวเราะับท่าทาอแฮเบาๆ แล้วหันไปมอเยอ
“เป็นอะไรวะ นั่เียบเียว” ิบอมสะิไหล่เยอที่นั่เหม่อลอย เยอสะุ้นิๆ แล้ววัสายาหันมามอิบอม
“เหม่อถึใรอยู่ ~” ยูฮยอนแวึ้น เยอหันไปวัมือใส่หัวยูฮยอน
“เียบปาแะ” เยอออแล้วนั่ิอะไรเียบๆ ัอินหันหน้ามามอเยอแบบๆ แล้วหันไปสะิลีทึ
“เยอเป็นอะไรหรอ” ัอินหันหน้าไปถามนรัอัวเอ ลีทึอมยิ้มแล้วหันมาอบัอิน
“ิถึ.. รยออุน้อน้อยล่ะมั้” สิ้นเสียลีทึ.. เยอเยหน้ามามอลีทึแล้วมวิ้วเป็นปมแน่น
“อะไรทำให้พี่ิอย่านั้นรับ” เยอปัปอยผมที่ลมาปิหน้าัวเอแล้วเท้าา้อหน้าลีทึ
“อาารมันฟ้อนะเ้าเย” ลีทึิ้มหัวเยอเบาๆ เยอทำหน้าบูแล้วพิพนัเ้าอี้ไป
“พี่อ่ะ.. อบแล้ผม..” เยอทำหน้าเบ้แล้วหันไปมอที่หน้าหอ
“เฮ้ย! มาันแล้วนี่.. แล้วพี่ฮันมา้วยอีทำไม..” ทุนหันไปมอามเยอันหม ลีทึมวิ้วเป็นปมแน่นเมื่อเห็นฮันยอเินามลมา้วย
ะลมาทำไมหลายๆ รอบไม่ทราบ!
“ไอ้ฮัน.. ลมาอีทำไมวะ” ัอินเป็นผู้เอ่ยปาถามฮันยอที่เินหน้าบูามลมา้วย
“แล้วเป็นอะไรหน้าบึ้นานั้น” ลีทึถาม่อ ฮีอลและีวอนมอหน้าันแล้วหลุหัวเราะออมาทันที
“เอ๊า.. พี่สอนเป็นอะไรเนี่ย” ยูฮยอนหันหน้าไปมอแบบๆ
“ไอ้ฮัน.. มันทะเลาะับฮยอแมาน่ะสิ” ีวอนอบแล้วนั่ลร้ามับัอิน
“ปิ็ทะเลาะันนี่ฮะ” อมินเอ่ยถามเสียใส ีวอนำออมา
“มันโนฮยอแลาออาห้อ! ฮ่าๆ” ีวอนบโ๊ะแล้วหัวเราะอย่าบ้าลั่ ่าาฮันยอที่ยืนเม่นสายามออยู่
“หุบปาแเลย” ฮันยอี้หน้าีวอนแล้วระแทัวลบนเ้าอี้
“อ๊ะ..” อมินร้อเบาๆ แล้วหยิบโทรศัพท์ึ้นมาู แฮะโหน้าเ้ามาูแล้วอมยิ้ม
“ว่าไฮยอี้~” อมินรอเสียหวานลไป ่าาปลายสายที่อบลับมาเสียห้วนๆ
“ไม่้อื้ออะไรมาแล้วนะ ให้รยออุทำให้ินแล้ว” อมินอมยิ้มแล้วพยัหน้าเหมือนับว่าฮยอแะเห็นอย่านั้นแหละ
“เป็นอะไรรึเปล่า น้ำเสียท่าทาไม่่อยี” อมินแล้ถามฮยอแ ฮยอแมวิ้วแน่นึ้นว่าเิม
“เปล่า!” ฮยอแัสายไปทันที อมินอมยิ้มแล้วเ็บโทรศัพท์ลับเ้าไปในระเป๋าาเ
“ว่าไบ้า” แฮหันหน้าไปถามอมิน อมินส่ายหน้านิๆ
“บอว่าไม่้อื้ออึ้นไปแล้วนะ ให้รยออุทำให้แล้ว” เยอเยหน้าึ้นมามออมินแล้วลุพรวึ้นทันที
“ันไปินับฮยอแีว่า” เยอทำท่าะเินออไปแ่ิบอมว้าเสื้อเอาไว้่อน
“ไอ้เรื่อมา นั่ินรนี้นี่แหละ” เยอทำหน้าบูแล้วออ
“ไอ้.. ัวาวามสุเอ๊ย..” เยอเปรยึ้นเบาๆ แล้วหันหน้าไปหาลีทึ
“สั่อาหารสิรับพี่! ผมหิว~”
XELFERN;* 18032009
สออนรวในวันเียววววว >_____<”
เ่ป้ะล่ะ 55555. เหนื่อยอ้ะ! นอ่านน้อยนิ T____T
เอาเหอะ ปั่นไป! สู้ๆ ..
อน่อไปะามมานะ๊ะ ๊าๆ >_____<
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น