คนซวย2017 mpreg

ตอนที่ 3 : ซวยที่สอง 20%

“ห้องทำงานของคุณอยู่ที่ชั้น12A เจอกันที่นั่น ผมหวังว่าจะเจอคุณที่นั่นภายใน5นาทีนี้” ดิออนกล่าวก่อนจะเดินออกจากห้องสัมภาษณ์ นั่นทำให้สกายที่เมื่อได้ยินส่วนท้ายของประโยครีบลุกขึ้นตามออกไป

สาส 5นาที 5นาที เชี่ยแล้วววว ลิฟท์อยู่ไหนนนนนนนนนนนนน

“Mr.Nopadol please follow me. I will lead you to our boss’s room.” เสียงจากชายชาวต่างชาติร่างสูงในชุดสูทสีดำดังขึ้น ทำให้คนที่พึ่งได้งานหมาดๆ สะดุ้งตัว เพราะไม่แน่ใจว่าพี่ท่านมาตอนไหน รู้ตัวอีกทีก็ได้ยินเสียงแล้ว แต่ทำไมไม่มีเสียงเดินก่อนหน้านั้นล่ะ

แน่นอนว่าคนซวยของเรานั้น ก็ยังเป็นคนซวย เมื่อสกายกำลังจะเดินเข้าลิฟท์ ด้วยความกากและแต้มบุญน้อยของเขา

โป๊ก!

“โอ๊ยยยยย”

สกายได้เอาหัวตัวเองไปทดสอบความแข็งแรงของประตูลิฟท์ที่เพิ่งปิดไป เหตุมาจากสะดุดขาตัวเองที่เดินมาด้วยความเร่งรีบ เพราะพี่สูทแกนั้นขายาวและสับขาไวเหลือเกิน พี่เป็นนักวิ่งทีมชาติหรอ เดินช้าๆหน่อยเด้ คนสูงเกือบร้อยเจ็ดสิบอย่างสกายตามไม่ทัน

“Oof…Are you okay?”

“It’s okay.”

ครับ โอเคไปงั้นแหละ กลัวโดนคุณบอสกินหัวเอา ภาพที่ทำแผลให้พี่ท่านแล้วพี่ท่านหัวร้อนจนจะกลายร่างมากินหัวสกายนั้นยังคงฝังอยู่ในหัว แถมที่สูทแกก็ยังทำหน้ากลั้นขำไม่เลิก ทำให้หน้าของสกายเริ่มแดงเพราะความอาย แหงะ มาวันแรกก็เอางี้เลยหรอ สกายเอ้ยยยยยย

ติ๊ง

เสียงลิฟท์เตือนเมื่อมาถึงชั้น12A พี่สูทแกก็ผายมือเชิญคนซวยออกมาจากลิฟท์ พลางจับตาดูไปด้วยว่าจะอยากเอาหัวไปทดสอบความแข็งกับลิฟท์อีกรึเปล่า

นี่ บอส ไปหามาจากไหนเนี่ย 

----------------------------------

เอาไปก่อน20เปอร์ ช่วงนี้อีเว้นท์เยอะ ทาด้าาาา ในที่สุดก็ได้รู้ชื่อพระเอกเราสักที ก็นั่งคิดอยู่นานว่าจะให้ชื่ออะไรที่มันเท่ๆ เข้ากับหน้าและนิสัยพี่ท่าน ก็มาได้ชื่อ ดิออนนี่แหละ ชื่อนี้เหมาะกว่านี้ไม่มีอีกละ 5555 แล้วเจอกันเมื่อชาติต้องการ 555