เซอร์ไพร์ส 1

เนื้อเรื่อง

ชื่อเรื่อง เซอร์ไพร์ส
ผู้แต่ง xabclo & paranoid-cult.co.lsd  paranoidcult@hotmail.com
แต่งเมื่อ 01/10/2548 00.40
ใช้เวลาในการแต่ง  4 ชั่วโมง
เหตุผลที่แต่ง ที่บ้านไฟดับเลยไม่มีอะไรทำ

     หลังจากที่ผมได้อ่านจดหมายฉบับหนึ่ง ร่างกายผมมันก็หมดแรงเอาซะดื้อๆจนแทบจะล้มทั้งยืน

    "คนที่ผมรักกำลังจะแต่งงาน"

     ในจดหมายมีการ์ดเชิญแนบมาด้วย แต่ที่น่าแปลกก็คือ ตรงชื่อเจ้าบ่าว มีรอยเหมือนโดนกรรไกรตัดออกไป เธอคงจะทำเซอร์ไพร์สผมอีกแน่ๆ แต่คราวนี้ผมคงทำใจเล่นด้วยไม่ได้หรอก คิดแล้วจะร้องไห้

     นิสัยเธอจะเป็นคนขี้เล่น เวลาวันสำคัญๆเธอมักจะชอบทำเซอร์ไพร์สผมอยู่เสมอ อย่างวันเกิดผมที่ผ่านมา เธอให้ผมรีบตื่นแต่เช้าแล้วไปทำบุญด้วยกัน แล้วบอกให้ผมไปอยู่บ้านแม่ทั้งวัน ทำตัวเป็นลูกที่ดี ให้สมกับที่แม่อุตส่าห์เลี้ยงมา แล้วยังสั่งอีกว่า เย็นนี้อย่าเพิ่งไปฉลองที่ไหน เพราะเย็นนี้เธอต้องไปรับคุณพ่อที่สนามบิน ไม่ว่างไปด้วย

     หลังจากที่ผมไปวัดทำบุญกับเธอเสร็จ ผมก็ไปบ้านแม่ แล้วก็อยู่ปรนนิบัติแม่ทำตัวเป็นลูกที่ดีทั้งวัน พอค่ำๆพอก็กลับบ้าน ถึงบ้านก็รีบโทรไปรายงานตัวกับเธอทันที ว่าวันนี้ไปทำอะไรมาบ้าง แต่ก็ไม่ได้คุยอะไรกันมาก เธอบอกว่า ตอนนี้ยังอยู่ที่สนามบินอยู่เลย คุณพ่อยังไม่มา แต่เธอก็ไม่ลืมที่จะ HBD ผมผ่านโทรศัพท์

      พอผมกลับถึงบ้าน ก็สังเกตเห็นบ้านเรียบร้อยผิดปกติ แต่ผมก็ไม่ได้เอะใจอะไร เพราะปกติเพื่อนผมมันจะชอบแวะมาหาที่บ้านเป็นประจำ ที่ทำงานมันอยู่ใกล้บ้านผม คงจะแวะมาอู้งานอีกตามเคย แต่นิสัยมันค่อนข้างรักสะอาด สงสับมันคงอารมณ์ดีช่วยทำความสะอาดให้

     ผมเดินเข้าไปในครัวเพื่อที่จะหาอะไรทำกิน แต่ขณะที่ผมกำลังจะเอื้อมมือเพื่อไปเปิดสวิตซ์ไฟนั้น อยู่ๆก็มีมือคู่หนึ่งมาปิดตาผมไว้อย่างรวดเร็ว ใจผมแป๊วเลย นึกว่าขโมยขึ้นบ้าน  แต่มาคิดอีกที โจรอะไรจะมือนุ่มขนาดนี้  แล้วก็อีกอย่าง โจรเค้าไม่ใส่น้ำหอมกันหรอก แล้วก็มีเสียงหวานๆมากระซิบที่ข้างหูผม

    "สุขสันต์วันเกิดค่ะ"

     พอเปิดตาออกมา ก็เห็นเค้กวางอยู่บนโต๊ะ เป็นเค้กที่เธอทำเอง ถึงมันจะดูเละไปนิด แต่ก็ยังพอดูออกว่าเป็นเค้ก ผมดีใจอย่างบอกไม่ถูก ไม่นึกว่าเธอจะทำเซอร์ไพร์สผมขนาดนี้ แล้วเธอยังบอกอีกว่า ที่ให้ผมไปอยู่บ้านแม่ทั้งวัน เพราะเธอจะเซอร์ไพร์สผมด้วยการพยายามทำตัวเป็นแม่บ้านให้ผมดู ทั้งเก็บปัดกวาดบ้าน แล้วก็ทำอาหาร เธอพิสูจน์ให้ผมเห็นแล้วว่า ถึงเธอจะถูกเลี้ยงดูมาแบบคุณหนู แต่เธอก็ทำงานบ้านเป็นเหมือนกัน

     วันนั้นเป็นวันที่น่าประทับใจวันหนึ่ง

     แต่...มันผ่านไปแล้ว

     เพราะ!!?
    
     ตอนนี้

     เธอกำลังจะแต่งงาน

     คนที่เฝ้าดูแลและคอยเป็นห่วงเป็นใยอยู่เสมอ กำลังจะจากผมไป ตกลงว่าที่ผ่านมาทั้งหมด มันไม่ได้มีความหมายอะไรมากไปกว่า คำว่า"พี่ชายที่แสนดี"ใช่มั้ย

     ผมคงเป็นได้เพียง แค่คนดีไม่ใช่คนที่เธอรัก

     เสียงเพลง"คนดีไม่มีที่อยู่"ของ ปลาตาโต จากบ้านข้างๆมันลอยมาเข้าหูผม

     "หัวใจหมดแรงเลย ละลายหมดแล้วใจ ทำดีแทบตาย สุดท้ายไม่มีที่อยู่"

     โธ่!ไอ้เด็กเวร เพลงอื่นมีตั้งแยะไม่เปิด คนยิ่งกำลังเฮิร์ตๆอยู่ด้วย
    
     แล้วก็ถึงวันงาน

     ผมรู้สึกหดหู่ใจอย่างบอกไม่ถูก วันนี้แล้วสินะที่เธอจะแต่งงาน เธอโทรหาผมตั้งแต่เช้าแล้ว แถมยังย้ำนักย้ำหนาอีกว่าต้องไปให้ได้ ผมล่ะไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรทั้งสิ้น ไม่อยากออกไปไหน ไม่อยากเจอใครทั้งนั้น อยากอยู่คนเดียวเงียบๆ แต่พอมารู้สึกตัวอีกที ผมก็ขับรถมาถึงหน้าโรงแรมที่เธอจัดงานแต่งงาน คิดว่าไหนๆก็มาถึงแล้ว ก็เลยเลี้ยวรถเข้าไปจอด แล้วก็ไปนั่งทำใจอยู่หน้าล๊อบบี้โรงแรม คิดทบทวนเรื่องเมื่อเดือนก่อน

     วันนั้นผมไปทำบุญวันขึ้นปีใหม่กับเธอ ผมกับเธอก็รู้จักกันมานานแล้ว คิดว่าปีใหม่ทั้งที ก็น่าจะมีอะไรดีๆเข้ามาในชีวิตบ้าง ผมเลยตัดสินใจขอเธอแต่งงาน เธอบอกว่าขอคิดดูก่อน แล้วก็นิ่งเงียบไม่พูดอะไร แล้วเธอก็ขอตัวกลับก่อน ผมบอกจะไปส่ง เธอก็บอกไม่ต้อง นั่นเป็นครั้งสุดท้ายที่ผมได้เจอเธอ หลังจากนั้นก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย

     จนกระทั่งวันนี้

     วันที่ 14 กุมภาฯ

     เป็นวันวาเลนไทน์ หรือที่เรียกว่า วันแห่งความรัก เป็นวันที่หลายๆคนมีความสุข มองไปทางไหนก็มีแต่คนเค้ารักกัน แต่ไหงผมต้องมานั่งง่าวอยู่คนเดียว เพราะความรักของผมกำลังจพจากไป

     ตี ตี ตี ตี่ ตี๊ ตี ตี่

     เสียงโทรศัพท์ปลุกผมให้ตื่นจากภวังค์

     "สวัสดีครับผม"

     "นี่หนูเองนะ ตอนนี้พี่อยู่ที่ไหนเหรอ วันนี้วันสำคัญของหนูนะ พี่จะไม่มาอวยพรหน่อยเหรอ"

      "พี่ไม่อยากให้ใครเห็นพี่ในสภาพนี้"

      "แล้วตอนนี้พี่อยู่ที่ไหนล่ะ"

      "ล๊อบบี้หน้าโรงแรม"

      "พี่ห้ามหนีไปไหนนะ เดี๋ยวหนูไปหาเดี๋ยวนี้แหละ"

     แล้วผู้หญิงในชุดเจ้าสาวก็มายืนอยู่หน้าผม เธอในตอนนี้ เป้นผู้หญิงที่สวยที่สุดในสายตาผมเลย

     แล้วผมก็โดนเธอดุเอา

     "พี่มาตั้งนานแล้ว ทำไมไม่เข้าไปในงาน ปล่อยให้หนูรออยู่ได้"

     ผมเงียบไม่พูดอะไร ได้แต่นึกในใจ จะรอผมไปทำไม มันงานแต่งงานของเธอ ไม่ใช่ของผมซักหน่อย

     เธอนั่งลงข้างๆผม ยื่นกระดาษชิ้นเล็กๆชิ้นหนึ่งให้ มันเป็นกระดาษส่วนของชื่อเจ้าบ่าว ที่โดนตัดออกไปจากการ์ดเชิญที่ส่งมาให้ผม ชื่อนั้นมันเป็นชื่อของ...!?

    ผมหันไปหาเธอด้วยความมึนงง แต่ยังไม่ทันที่จะได้พูดอะไร เธอก็เอามือมาปิดปากผม แล้วพูดกับผมว่า

     "คนจะเป็นเจ้าบ่าว เค้าไม่ทำหน้ากันแบบนี้หรอก ไปเปลี่ยนชุดได้แล้วค่ะ อีกเดี๋ยวงานก็จะเริ่มแล้ว ไม่มีพี่แล้วหนูจะแต่งกะใครล่ะ"

    
     "เซอร์ไพร์ส!!"

...

paranoid story project 3
three แค่อยากจะเขียน
xabclo & paranoid-cult.co.lsd
paranoidcult@hotmail.com