ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ความทรงจำของฉันกับนาย
แบอมเินใลอยมานถึป้ายรถเมล์ ทรุัวลนั่โยไม่รู้้วย้ำว่าัวเอะไปไหน ภาพอนิุับอูยอยัวนเวียนอยู่ในหัว
.
.
“ น้อ่ะ มีเหรีย 500 วอนให้พี่แลมั้ย ” หิสาวนนึสะิแบอม
แบอมสะุ้เล็น้อยแล้วหันไปมอ
( สวยั ัวสูมาเลย เป็นนาแบบหรือเปล่านะ แ่หน้าาล้ายใรน๊าิไม่ออ ) แบอมมอหิสาวนลืมัว
“ น้อไ้ยินพี่หรือเปล่า่ะพี่ถามน้อว่ามีเหรีย 500 วอน ให้พี่แล มั้ย พอีพี่หิวน้ำมาเลยแ่ไม่มีเหรียหยอู้น้ำ ”
แบอมล้วในระเป๋าาเแล้วหยิบเหรีย 500 วอน ออมา 2 เหรีย
“ พี่แล 1000 วอน เลย็แล้วัน ” หิสาวส่เินใบล่ะ 1000 วอนให้แบอม
แล้วนำเหรียไปน้ำอัลมออมา 2 ระป๋อ ยื่นให้แบอมระป๋อนึ
“ พี่ให้...เวลาที่เราอารม์ไม่ีบาทีถ้าไ้น้ำอัลมเย็นๆสัระป๋อ็่วยให้อารม์ีึ้นไ้นะ ” หิสาวเหมือนะรู้ว่าแบอมอารม์ไม่สู้ีนั
“ เี๋ยวพี่เปิให้ีว่า ” หิสาวเปิระป๋อน้ำอัลมให้แบอมแ่อาเป็นเพราะอนที่ระป๋อหล่นลมาะระแทแรไปหน่อยทำให้อนเปิ น้ำในระป๋อพุ่ออมาอย่าแรนทำให้ระเ็นไปโนทัู้่
“ อุ๊ย ! …อโทษนะพี่ไม่ไ้ั้ใูสิเลอะเทอะหมเลย ทำัยี ”
“ ไม่เป็นไรรับผมำลัะลับบ้านพอี ” แบอมบอหิสาว
“ ไม่ไ้หรอพี่ทำให้นายเลอะเทอะ...เี๋ยวไปทำวามสะอาัวที่บ้านพี่่อน ไปทั้อย่านี้ไม่ไ้หรอเหนียวัวาย ”
“ เี๋ยวพี่เอาเสื้ออน้อายพี่ให้นายเปลี่ยน รอแป๊บนึนะพี่โทรไปเรียน้อายให้ออมารับ ” พูบหิสาว็หยิบโทรศัพท์ึ้นมาโทร
“ นี่แมวย่นรีบออมารับพี่เี่ยวนี่เลยนะ รู้มั้ยเพราะนายนเียวเลยนอื่นเลย้อเือร้อนไป้วย ออมาภายใน 2 นาทีไม่ั้นันะบอใหุ้แม่มาลาัวนายลับเมา ” หิสาวพูบแล้วว่าหูโยที่ไม่รอำอบาปลายสาย
“ ไม่เป็นไรริๆรับพี่เี๋ยวผมลับทั้แบบนี้็ไ้ ” แบอมพูแบบเรใ
“ ไม่ไ้หรอเี๋ยวไปทำวามสะอาที่บ้านพี่่อน บ้านพี่อยู่ใล้ๆนี่เอ ”
หิสาวี้ไปที่ทาเินไปบ้านอน
.
.
ไม่นานนั็มีเ็หนุ่มนหนึ่เินมาหาทั้สอน
( ใรยืนอยู่ับพี่ยอนอา ท่าทาุ้นๆ ) แทยอนเินมาถึป้ายรถเมล์็้อแปลใเมื่อเห็นว่ามีนยืนุยอยู่ับพี่สาวอน แ่ไม่รู้ว่าใรเพราะนๆนั้นหันหลัให้เ้า
“ มาแล้วหรอเ้าัวี ” ยอนอาพูึ้นทันทีที่เห็นแทยอน
แบอมหันไปมอามยอนอา แล้ว็้อใเมื่อรู้ว่านๆนั้นเป็นใร
“ นี่นาย. นีุ่! ” แบอมับแทยอนพูึ้นเือบะ พร้อมัน
“ สอนรู้ััน้วยหรอ ีั แทยระเป๋าามมาเลย ” ยอนอาหันไปสั่น้อาย่อนะูมือแบอมเินนำหน้าไป
“ สอนนั้นไปรู้ัันไ้ัย ” แทยอนยืนพรึมพรำเาหัวัวเอ
ระหว่าทา ยอนอา ็วนแบอมุย
“ น้อื่ออะไร หน้าาน่ารััเลยน๊า ผิวเนี๊ยนเนียน ัวเล็ๆเห็นแล้วอยามีน้อแบบนี้บ้า ”
แทยอนไ้ยินที่พี่สาวพู็อำไม่ไ้เพราะรู้ีว่านัวเล็ำลัหน้ามุ้ยอยู่แน่ๆ
“ หัวเราะอะไรแมวย่น น้อเ้าน่ารัะายไม่เหมือนนายหรอ ัว็โ หน้าา็แอายุเ้าไปทุวัน ๆ”
“ พี่ ยอนอา ผมเป็นน้อพี่นะ ทำไมอบเรียผมแบบนั้น” แทยอนอนพี่สาวที่เรียัวเอว่าแมวย่นเพราะเ้าไม่อบำนี้เหมือนับที่แบอมไม่อบให้เรียว่าัวเล็หรือหมวย
แบอมแอบมอแทแล้วลอบหัเราะเบาๆ
แทยอนเห็นแบอมแอบหัวเราะเิอาารเินหน้าแ ที่แบอมมาไ้ยินื่อที่เ้าไม่อยาให้ใรไ้ยิน เลยแล้โมโหใส่พี่สาว
“ ไมุ่ย้วยแล้ว เ้าบ้านีว่า ” ถึบ้านพอีแทยอนรีบเินหนีเ้าไปในบ้าน
“แปลั ทุที้อเถียเอาเป็นเอาายถ้าเรียแบบนั้น แ่ทำไมวันนี้เินหนีไป่ายๆ น้อยัไม่ไ้บอพี่เลยว่าื่ออะไร ” ยอนอาแปลใับอาารที่เปลี่ยนไปอน้อาย
“ ปาร์ แบอม รับ” แบอมอบ
“ แบอมหรอ..ื่อ็น่ารัหน้าา็น่ารั มาเป็นน้อพี่มั้ยพี่อบเรามาเลย แล้วไปรู้ั แทยอนไ้ัย ”
“ ็ไม่เิว่ารู้ัหรอรับผมเยเอเ้ารั้เียวเอ ” แบอมอบ
“ แล้วหมอนั้นวนประสาทนายหรือเปล่า ถ้าหมอนั้นวนประสาทหรือแล้อะไรแบอมบอพี่ไ้เลยนะเี๋ยวพี่ัารให้ ป่ะเ้าบ้านัน”
“ รับ ” แบอมเินามเ้าไปในบ้านอแทยอน
“ บ้านพี่สวยัเลยนะรับ สะอามา้าย ” เมื่อแบอมเินเ้าไปในบ้าน็พูับพี่สาวแทยอน
“ ็หมอนั้นนะสิ..ระเบียบัะาย ในบ้านนะถ้ามีฝุ่นนิหน่อย้อรีบโทรไปเรียนมาทำวามสะอาทันทีเลย แล้วเ้า็ะทำท่าแบบนี้ ุ้อทำวามสะอาให้เสร็ภายใน 15 นาที ถ้าผมลับมาแล้วยัไม่เสร็ผมะเปลี่ยนบริษัทใหม่ ” พี่สาวแทยอนเอามือออ ทำท่าล้อเลียนแทยอน
“ ฮ่า..ฮา.. .ฮ่า ๆ” แบอมหัวเราะอบใับท่าทาที่พี่สาวแทยยอนแสท่าล้อเลียนแทยอน
“ พี่..ยอนอา.! เลินินทาผมไ้แล้ว อนนี้ผมไม่ไ้้าบริษัททำวามสะอาแล้วผมทำเอ ” แทยอลืมัวหลุปาบอเรื่อที่ัวเอทำวามสะอาบ้านเอ
“ ทำวามสะอาบ้านเอ ! ” แบอมับยอนอาพูพร้อม้วยวามแปลใแล้วทัู้่็เริ่มระเบิเสียหัวเราะัลั่น
“55555555 ทำ..วาม 555 สะอาบ้านเอ 555 นายเนี่ยน่ะ ” พี่สาวแทยอนเอามือุมท้อหัวเราะไม่หยุ
“ นี่หยุหัวเราะไ้แล้ว ะอาบมั้ยน้ำ ” แทยอนแล้หุหิลบเลื่อนวามอายหันไปพูับแบอม
“อาบสิ เหนียวัวะายอยู่แล้ว”
“ อาบ็ามมา ” แทยอนเินนำึ้นไปบนห้ออน
“ ไปไหน ” แบอมถาม้วยวามสสัย
“ ็ห้ออผมัย ”
“ ามแทไปเถอะแบอม เี๋ยวแทหาเสื้อให้ใส่ ” พี่สาวแทยอนับไหล่แบอมันให้เินามแทยอนไป
แบอมลัเลอยู่รุ่นึ่อนะเินามแทยอนไปแ่โยี
.
.
.
.
“ เอ้า...ไปอาบสิ ” แทยอนเินไปหยิบผ้านหนูส่ให้แบอม
“ แล้วเสื้อผ้าที่ะเปลี่ยนล่ะ ” แบอมถามเมื่อไ้แ่ผ้านหนูผืนเียว
“ เี๋ยวหาให้...เ้าไปอาบน้ำ่อน ” แทยัรื้อู้เสื้อผ้า่อไป
“ ถ้าเอแล้ว ว่าไว้บนเียแล้วนาย็ออไปเลยนะ ” แบอมสั่
“ เอาแ่เสื้อผ้าหรอรับว่าไว้บนเีย ไม่ให้ผมนอนรอบนเีย้วยหรอรับรุ่นพี่ ” แทยอนพูึ้นพร้อมับยัิ้วให้แบอม
“ ไอ้บ้า..รีบออไปเลย ” แบอมปาผ้านหนูในมือใส่หน้าแทยอน
“ อ๊ะๆ...โยนผ้านหนูมาให้ผมหรือว่าะให้ผมอาบน้ำให้รับรุ่นพี่ ”
“ หรืออยาให้ผมอาบเป็นเพื่อน...ป่ะ.. เี๋ยวผม่วยถูหลัให้ ”
แทยอนยัวนไม่เลิ
“ ไม่้ออาบเอไ้ เอาผ้ามา” แบอมว้าผ้านหนูามือแทยอนแล้วรีบเินเ้าห้อน้ำ
“ ็น่ารัแบบนี๊แล้วะไม่ให้แล้ไ้ัย ” แทยอนยืนยิ้มมอามนัวเล็เ้าห้อน้ำ
แบอมอาบน้ำเสร็็เินลมา้าล่า เห็นแทยอนำลัเล่นับแมวที่เ้าเลี้ยไว้ ูน่ารั อบอุ่น ไม่เมื่อนที่อบวนประสาทเ้าเหมือนทุที
แบอมลืมัวยืนมออยู่นาน
“ ัย ัวเล็ อาบน้ำเสร็แล้วหรอ๊ะ” แบอมสะุ้เล็น้อยเมื่อมีมือมาับที่บ่า
“ อ๊ะ! ุนี้เหมือนะเป็นเสื้อผ้าอแทยอนอน ม.้นใ่มั้ย..แท” ยอนอาหันไปถามแทยอน
“แ่เหมาะับแบอมมาเลยนะ ูสิใส่ไ้พอีเลย ”
( -_-“ เออ..โทนะรับ เสื้อแทยอนอนม.้นมันเหมาะับผมรไหนรับ ผมอยู่มหาลัยปี 4 แล้วนะรับ แล้วไอ้ บ้าหน้าแมวอยา่าให้ายนัะแล้ันไปถึไหน ทำไม้อเอาเสื้ออนม.้นมาให้ใส่้วย )
แทยอนหยุเล่นับแมวแล้วหันมาสนใับำพูอพี่สาว พอหันมา็หลุหัวเราะออมา เบาๆ
“ หัวเราะอะไร ไอ้หน้าแมว ” แบอม่าแทยอน
“ ูท่าทาพวนายสอนสนิทันัเลยนะ ไม่น่าเื่อว่าเพิ่เอันแ่รั้เียว ” พี่สาวอแทยอนพูึ้น้วยวามสสัย
“ ไม่ใ่แ่รั้เียวรับ เรารู้ัันมานานแล้ว ” แทยอนพูแทรึ้น
“ อย่ามามั่วั้นว่า... ั้นเยเอนายแ่รั้เียวนะ รวมรั้นี้็เป็นรั้ที่สอ” แบอมพูับแทยอนที่อนนี้หันลับไปเล่นับแมว่อ
“ เราเยเอัน่อนหน้านี้พี่ำไม่ไ้หรอ ปี่อนที่สวนสวนสาธาระใล้ๆับมหาลัย ”
“ ปีที่แล้ว ที่สวนสาธาระ ” แบอมิว่าเยเอแทยอนไ้ยััย
“ อ๋อ...นึออแล้ว ”
“ หรือว่านายือเ็ผู้ายเิ่มๆ เยๆที่ใส่แว่นหนาเอะนนั้นหรอ”
แบอมำไ้ว่าเยเอแทยอนที่สวนสาธาระใล้ๆับมหาลัยอนนั้น แทยอนำลัเอานมให้ลูหมาที่ถูทิ้ินและเ้าเห็นแทยอนทำแบบนั้นทุวันเลยเ้าไปุย้วย
TBC.
.
.
“ น้อ่ะ มีเหรีย 500 วอนให้พี่แลมั้ย ” หิสาวนนึสะิแบอม
แบอมสะุ้เล็น้อยแล้วหันไปมอ
( สวยั ัวสูมาเลย เป็นนาแบบหรือเปล่านะ แ่หน้าาล้ายใรน๊าิไม่ออ ) แบอมมอหิสาวนลืมัว
“ น้อไ้ยินพี่หรือเปล่า่ะพี่ถามน้อว่ามีเหรีย 500 วอน ให้พี่แล มั้ย พอีพี่หิวน้ำมาเลยแ่ไม่มีเหรียหยอู้น้ำ ”
แบอมล้วในระเป๋าาเแล้วหยิบเหรีย 500 วอน ออมา 2 เหรีย
“ พี่แล 1000 วอน เลย็แล้วัน ” หิสาวส่เินใบล่ะ 1000 วอนให้แบอม
แล้วนำเหรียไปน้ำอัลมออมา 2 ระป๋อ ยื่นให้แบอมระป๋อนึ
“ พี่ให้...เวลาที่เราอารม์ไม่ีบาทีถ้าไ้น้ำอัลมเย็นๆสัระป๋อ็่วยให้อารม์ีึ้นไ้นะ ” หิสาวเหมือนะรู้ว่าแบอมอารม์ไม่สู้ีนั
“ เี๋ยวพี่เปิให้ีว่า ” หิสาวเปิระป๋อน้ำอัลมให้แบอมแ่อาเป็นเพราะอนที่ระป๋อหล่นลมาะระแทแรไปหน่อยทำให้อนเปิ น้ำในระป๋อพุ่ออมาอย่าแรนทำให้ระเ็นไปโนทัู้่
“ อุ๊ย ! …อโทษนะพี่ไม่ไ้ั้ใูสิเลอะเทอะหมเลย ทำัยี ”
“ ไม่เป็นไรรับผมำลัะลับบ้านพอี ” แบอมบอหิสาว
“ ไม่ไ้หรอพี่ทำให้นายเลอะเทอะ...เี๋ยวไปทำวามสะอาัวที่บ้านพี่่อน ไปทั้อย่านี้ไม่ไ้หรอเหนียวัวาย ”
“ เี๋ยวพี่เอาเสื้ออน้อายพี่ให้นายเปลี่ยน รอแป๊บนึนะพี่โทรไปเรียน้อายให้ออมารับ ” พูบหิสาว็หยิบโทรศัพท์ึ้นมาโทร
“ นี่แมวย่นรีบออมารับพี่เี่ยวนี่เลยนะ รู้มั้ยเพราะนายนเียวเลยนอื่นเลย้อเือร้อนไป้วย ออมาภายใน 2 นาทีไม่ั้นันะบอใหุ้แม่มาลาัวนายลับเมา ” หิสาวพูบแล้วว่าหูโยที่ไม่รอำอบาปลายสาย
“ ไม่เป็นไรริๆรับพี่เี๋ยวผมลับทั้แบบนี้็ไ้ ” แบอมพูแบบเรใ
“ ไม่ไ้หรอเี๋ยวไปทำวามสะอาที่บ้านพี่่อน บ้านพี่อยู่ใล้ๆนี่เอ ”
หิสาวี้ไปที่ทาเินไปบ้านอน
.
.
ไม่นานนั็มีเ็หนุ่มนหนึ่เินมาหาทั้สอน
( ใรยืนอยู่ับพี่ยอนอา ท่าทาุ้นๆ ) แทยอนเินมาถึป้ายรถเมล์็้อแปลใเมื่อเห็นว่ามีนยืนุยอยู่ับพี่สาวอน แ่ไม่รู้ว่าใรเพราะนๆนั้นหันหลัให้เ้า
“ มาแล้วหรอเ้าัวี ” ยอนอาพูึ้นทันทีที่เห็นแทยอน
แบอมหันไปมอามยอนอา แล้ว็้อใเมื่อรู้ว่านๆนั้นเป็นใร
“ นี่นาย. นีุ่! ” แบอมับแทยอนพูึ้นเือบะ พร้อมัน
“ สอนรู้ััน้วยหรอ ีั แทยระเป๋าามมาเลย ” ยอนอาหันไปสั่น้อาย่อนะูมือแบอมเินนำหน้าไป
“ สอนนั้นไปรู้ัันไ้ัย ” แทยอนยืนพรึมพรำเาหัวัวเอ
ระหว่าทา ยอนอา ็วนแบอมุย
“ น้อื่ออะไร หน้าาน่ารััเลยน๊า ผิวเนี๊ยนเนียน ัวเล็ๆเห็นแล้วอยามีน้อแบบนี้บ้า ”
แทยอนไ้ยินที่พี่สาวพู็อำไม่ไ้เพราะรู้ีว่านัวเล็ำลัหน้ามุ้ยอยู่แน่ๆ
“ หัวเราะอะไรแมวย่น น้อเ้าน่ารัะายไม่เหมือนนายหรอ ัว็โ หน้าา็แอายุเ้าไปทุวัน ๆ”
“ พี่ ยอนอา ผมเป็นน้อพี่นะ ทำไมอบเรียผมแบบนั้น” แทยอนอนพี่สาวที่เรียัวเอว่าแมวย่นเพราะเ้าไม่อบำนี้เหมือนับที่แบอมไม่อบให้เรียว่าัวเล็หรือหมวย
แบอมแอบมอแทแล้วลอบหัเราะเบาๆ
แทยอนเห็นแบอมแอบหัวเราะเิอาารเินหน้าแ ที่แบอมมาไ้ยินื่อที่เ้าไม่อยาให้ใรไ้ยิน เลยแล้โมโหใส่พี่สาว
“ ไมุ่ย้วยแล้ว เ้าบ้านีว่า ” ถึบ้านพอีแทยอนรีบเินหนีเ้าไปในบ้าน
“แปลั ทุที้อเถียเอาเป็นเอาายถ้าเรียแบบนั้น แ่ทำไมวันนี้เินหนีไป่ายๆ น้อยัไม่ไ้บอพี่เลยว่าื่ออะไร ” ยอนอาแปลใับอาารที่เปลี่ยนไปอน้อาย
“ ปาร์ แบอม รับ” แบอมอบ
“ แบอมหรอ..ื่อ็น่ารัหน้าา็น่ารั มาเป็นน้อพี่มั้ยพี่อบเรามาเลย แล้วไปรู้ั แทยอนไ้ัย ”
“ ็ไม่เิว่ารู้ัหรอรับผมเยเอเ้ารั้เียวเอ ” แบอมอบ
“ แล้วหมอนั้นวนประสาทนายหรือเปล่า ถ้าหมอนั้นวนประสาทหรือแล้อะไรแบอมบอพี่ไ้เลยนะเี๋ยวพี่ัารให้ ป่ะเ้าบ้านัน”
“ รับ ” แบอมเินามเ้าไปในบ้านอแทยอน
“ บ้านพี่สวยัเลยนะรับ สะอามา้าย ” เมื่อแบอมเินเ้าไปในบ้าน็พูับพี่สาวแทยอน
“ ็หมอนั้นนะสิ..ระเบียบัะาย ในบ้านนะถ้ามีฝุ่นนิหน่อย้อรีบโทรไปเรียนมาทำวามสะอาทันทีเลย แล้วเ้า็ะทำท่าแบบนี้ ุ้อทำวามสะอาให้เสร็ภายใน 15 นาที ถ้าผมลับมาแล้วยัไม่เสร็ผมะเปลี่ยนบริษัทใหม่ ” พี่สาวแทยอนเอามือออ ทำท่าล้อเลียนแทยอน
“ ฮ่า..ฮา.. .ฮ่า ๆ” แบอมหัวเราะอบใับท่าทาที่พี่สาวแทยยอนแสท่าล้อเลียนแทยอน
“ พี่..ยอนอา.! เลินินทาผมไ้แล้ว อนนี้ผมไม่ไ้้าบริษัททำวามสะอาแล้วผมทำเอ ” แทยอลืมัวหลุปาบอเรื่อที่ัวเอทำวามสะอาบ้านเอ
“ ทำวามสะอาบ้านเอ ! ” แบอมับยอนอาพูพร้อม้วยวามแปลใแล้วทัู้่็เริ่มระเบิเสียหัวเราะัลั่น
“55555555 ทำ..วาม 555 สะอาบ้านเอ 555 นายเนี่ยน่ะ ” พี่สาวแทยอนเอามือุมท้อหัวเราะไม่หยุ
“ นี่หยุหัวเราะไ้แล้ว ะอาบมั้ยน้ำ ” แทยอนแล้หุหิลบเลื่อนวามอายหันไปพูับแบอม
“อาบสิ เหนียวัวะายอยู่แล้ว”
“ อาบ็ามมา ” แทยอนเินนำึ้นไปบนห้ออน
“ ไปไหน ” แบอมถาม้วยวามสสัย
“ ็ห้ออผมัย ”
“ ามแทไปเถอะแบอม เี๋ยวแทหาเสื้อให้ใส่ ” พี่สาวแทยอนับไหล่แบอมันให้เินามแทยอนไป
แบอมลัเลอยู่รุ่นึ่อนะเินามแทยอนไปแ่โยี
.
.
.
.
“ เอ้า...ไปอาบสิ ” แทยอนเินไปหยิบผ้านหนูส่ให้แบอม
“ แล้วเสื้อผ้าที่ะเปลี่ยนล่ะ ” แบอมถามเมื่อไ้แ่ผ้านหนูผืนเียว
“ เี๋ยวหาให้...เ้าไปอาบน้ำ่อน ” แทยัรื้อู้เสื้อผ้า่อไป
“ ถ้าเอแล้ว ว่าไว้บนเียแล้วนาย็ออไปเลยนะ ” แบอมสั่
“ เอาแ่เสื้อผ้าหรอรับว่าไว้บนเีย ไม่ให้ผมนอนรอบนเีย้วยหรอรับรุ่นพี่ ” แทยอนพูึ้นพร้อมับยัิ้วให้แบอม
“ ไอ้บ้า..รีบออไปเลย ” แบอมปาผ้านหนูในมือใส่หน้าแทยอน
“ อ๊ะๆ...โยนผ้านหนูมาให้ผมหรือว่าะให้ผมอาบน้ำให้รับรุ่นพี่ ”
“ หรืออยาให้ผมอาบเป็นเพื่อน...ป่ะ.. เี๋ยวผม่วยถูหลัให้ ”
แทยอนยัวนไม่เลิ
“ ไม่้ออาบเอไ้ เอาผ้ามา” แบอมว้าผ้านหนูามือแทยอนแล้วรีบเินเ้าห้อน้ำ
“ ็น่ารัแบบนี๊แล้วะไม่ให้แล้ไ้ัย ” แทยอนยืนยิ้มมอามนัวเล็เ้าห้อน้ำ
แบอมอาบน้ำเสร็็เินลมา้าล่า เห็นแทยอนำลัเล่นับแมวที่เ้าเลี้ยไว้ ูน่ารั อบอุ่น ไม่เมื่อนที่อบวนประสาทเ้าเหมือนทุที
แบอมลืมัวยืนมออยู่นาน
“ ัย ัวเล็ อาบน้ำเสร็แล้วหรอ๊ะ” แบอมสะุ้เล็น้อยเมื่อมีมือมาับที่บ่า
“ อ๊ะ! ุนี้เหมือนะเป็นเสื้อผ้าอแทยอนอน ม.้นใ่มั้ย..แท” ยอนอาหันไปถามแทยอน
“แ่เหมาะับแบอมมาเลยนะ ูสิใส่ไ้พอีเลย ”
( -_-“ เออ..โทนะรับ เสื้อแทยอนอนม.้นมันเหมาะับผมรไหนรับ ผมอยู่มหาลัยปี 4 แล้วนะรับ แล้วไอ้ บ้าหน้าแมวอยา่าให้ายนัะแล้ันไปถึไหน ทำไม้อเอาเสื้ออนม.้นมาให้ใส่้วย )
แทยอนหยุเล่นับแมวแล้วหันมาสนใับำพูอพี่สาว พอหันมา็หลุหัวเราะออมา เบาๆ
“ หัวเราะอะไร ไอ้หน้าแมว ” แบอม่าแทยอน
“ ูท่าทาพวนายสอนสนิทันัเลยนะ ไม่น่าเื่อว่าเพิ่เอันแ่รั้เียว ” พี่สาวอแทยอนพูึ้น้วยวามสสัย
“ ไม่ใ่แ่รั้เียวรับ เรารู้ัันมานานแล้ว ” แทยอนพูแทรึ้น
“ อย่ามามั่วั้นว่า... ั้นเยเอนายแ่รั้เียวนะ รวมรั้นี้็เป็นรั้ที่สอ” แบอมพูับแทยอนที่อนนี้หันลับไปเล่นับแมว่อ
“ เราเยเอัน่อนหน้านี้พี่ำไม่ไ้หรอ ปี่อนที่สวนสวนสาธาระใล้ๆับมหาลัย ”
“ ปีที่แล้ว ที่สวนสาธาระ ” แบอมิว่าเยเอแทยอนไ้ยััย
“ อ๋อ...นึออแล้ว ”
“ หรือว่านายือเ็ผู้ายเิ่มๆ เยๆที่ใส่แว่นหนาเอะนนั้นหรอ”
แบอมำไ้ว่าเยเอแทยอนที่สวนสาธาระใล้ๆับมหาลัยอนนั้น แทยอนำลัเอานมให้ลูหมาที่ถูทิ้ินและเ้าเห็นแทยอนทำแบบนั้นทุวันเลยเ้าไปุย้วย
TBC.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น