ข้ามภพมาพบรัก

ลำดับตอนที่ #3 : ตอน 1 จบ

            “ ใกล้จะสอบอยู่แล้วยังมีอารมณ์เที่ยวอยู่อีกเหรอ ”  เด็กสาวติง  ๆ   แต่สาวเท้าตามไปตามแรงรั้งของผู้เป็นพี่ชายนอกสายเลือดแต่ด้วยดี  

                “ พวกพี่ไม่พานายไปใจแตกหรอกน่า  เป็นทอมบอยอย่างนี้ดีแล้ว  ”   แจ๊คเด็กหนุ่มร่างอวบอ้วนว่า

          “ นี่พวกพี่พาฉันมาที่นี้ทำไม  ?  ” เอเชียถามพลางมองไปรอบ  ๆ  ร้านเสื้อผ้าสตรีอยย่างงุนงงเหล่ากลางย่านการค้าที่ขึ้นชื่อที่สุด

                “ อะไรว่ะ  วันนี้วันเกิดนายไม่ใช่หรือว่ะ  ทำไมจำวันเกิดตัวเองไม่ได้เสียอย่างนั้น  ”  วอนถามสะทุ้งไหล่บาง

                “ แล้วไง  พวกพี่คิดจะร่วมหัวจับฉันแต่งตัวเป็นผู้หญิงในวันครบครอบ 17 ขวบของฉันเหรอ  เห็นพี่แจ๊คว่าไม่อยากให้ฉันเป็นผู้หญิงนี้  ”  เอเชียว่าประชดเหล่ตามองเหล่าเพื่อนชายรุ่นพี่ 

                “ ไอ้แจ็คมันพูดคนเดียว พวกฉันที่เหลือไม่ได้พูดเสียหน่อย   ”  พีทหนุ่มรูปหล่อที่สุดในกลุ่มยิ้มกริ่ม  ๆ  นัยน์ตาเจ้าเล่ห์    มองเด็กสาวที่ขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน นัยน์ตาพราวกวาดสายตามองเพื่อนรุ่นพี่ทั้ง 5  คน 

                “ มันเป็นความคิดของใครกัน  ห๊า  !  ”                                                                                      

                “ พวกฉันเองโว๊ยะ  !  ”  5  หนุ่มพร้อมใจตอบเป็นเสียงเดียวกันก่อนหัวเราะร่า  หัตถีคะยั้นคะยอให้ไปเลือกชุดที่ชอบ

                “ เรื่องอะไรฉันจะต้องทำตามพวกพี่ด้วย ถ้าอย่างแต่งเป็นผู้หญิงกันนักก็แต่งไปคนเดียวสิ  ” 

                “  น่า   !   แต่งตัวสวย  ๆ  แล้วจะบอกเรื่องดี  ๆ  ให้  อยากรู้มานานแล้วมิใช่เหรอ  ”  หัตถีกล่าวเสียงอ่อยมองเด็กสาวที่เหล่ตามองแวบหนึ่ง  เพราะมีเรื่องหนึ่งที่หล่อนกังวลมาตลอดทั้งที่เป็นตัวต้นเหตุแต่ไม่ได้เป็นคนสะสางด้วยตัวเอง

                “ บอกก่อนว่าเรื่องอะไรก่อน  ?  ถ้าไม่ใช่ก็ไม่ต้องพูดกัน ” 

          “ เรื่องไอ้แม๊คกับพรรคพวกมันไง  เรื่องนี้นายพอใจที่จะอยากรู้หรือเปล่า ?  ” พีทเป็นคนตอบ กระทุ้งไหล่บาง  ๆ   

                เพราะเรื่องไอ้แม๊คกับพรรคพวกมันนั่นแหละทำให้หล่อนถูกภาคทัณฑ์เกือบถูกไล่ออกจากโรงเรียน เริ่มแรกเพราะพวกมันดันมาจีบหล่อน แต่หล่อนไม่เล่นด้วยแถมยังเฝ้ารอยเท้าให้มันเสียหลายหน จนให้ที่สุดไอ้แม๊คจากชอบหล่อนกลายเกลียดและคอยรังควานหล่อนไม่มีที่สิ้นสุด แต่ด้วยอิทธิพลของพีชและหัตถีที่เป็นลูกชายนายตำรวจใหญ่ใช้อำนาจของผู้เป็นบิดาปรามปราบให้แก๊งอันตพาลนรกนั้นอยู่ในคุกเยาว์ชน  โดยส่วนไอ้แม็คแล้วมีประวัติไม่ค่อยดีนักมีเรื่องชนต่อยไม่เว้นแต่ละวัน และยังเคยติดคุกเยาว์ชนมาก่อนหน้านี้แล้วอีก แต่คราวหน้าคงจะติดยาวจนเข้าคุกสำหรับผู้ใหญ่ต่อเลย  และเมื่ออาทิตย์ที่แล้วมันส่งจดหมายท้าตีตัวต่อตัวส่งมาถึงโรงเรียน ทำให้หล่อนตัวสั่นไปด้วยความโกรธที่มันไม่ยอมเลิกลากับหล่อนโดยง่ายซักที  แต่พื่อนชายทั้ง 5 ไม่ต้องการให้หล่อนไปยุ่งกับเรื่องนี้ พวกเขาเลยจัดการกันเอาเองด้วยที่หล่อนไม่รู้เรื่องในการจัดการไอ้แม็คเข้าคุกได้อย่างไร  ?

          “  ไอ้แม็คมันมันมีคดีติดตัวหลายคดีอยู่แล้ว แค่มันเอ่ยท้าตีกับนาย เราก็เอาผิดมันได้แล้ว แต่ฉันกับพีทต้องการให้มันเข้าคุกจะได้ไม่ต้องหนักแผ่นดิน  ฉันพีทและพรรคพวกก็เลยไปตามนัดที่มันนัดไว้  แต่มันก็บ้าหรือมันโกรธก็ไม่รู้ที่ไม่เห็นหน้าฉันเป็นนาย เข้ามาโจมตีพวกฉัน ดีที่ตำรวจมาทันพอดีแต่มันโชคดีหรือโชคร้ายก็ไม่รู้ไอ้แม๊คมันพกยาบ้าติดตัวมาด้วย พวกฉันก็เลยถูกมองว่ากำลังเสพยาไปกับมันไปด้วย ดีที่ตรวจฉี่ไม่เป็นสีม่วงแล้วพ่อไอ้พีทมันเส้นใหญ่ก็เลยรอดออกมาได้อย่างบริสุทธิ์  ”  หัตถีเล่าอย่างย่อ  ๆ   สั้น  ๆ 

                “ แต่ทำให้พ่อแม่พวกพี่แล้วตัวพวกพี่เองเสียชื่อเสียงวงศ์ตระกูลนี้ แค่เด็กไม่มีพ่อไม่มีแม่อย่างฉันคนเดียว ” เอเชียกล่าวน้ำเสียงไม่สบายใจนัก

            “ น่า  !   ไม่ต้องคิดมาก พ่อแม่ฉันรู้ เข้าใจดี ฉันก็บอกท่านทุกครั้งที่ฉันทำอะไรลงไป  ถึงจะโดนดุก็เถิด ”  พีทว่ายิ้มแห้ง ทั้งที่หูชาไม่หายเมื่อโดนเทศนา 3 วัน 3 คืนติดกันเต็ม  ๆ 

                “ ส่วนฉันเหรอ ท่านทั้ง 2 ไม่ว่าหรอกถ้าช่วยนายได้ออกจะยินดีด้วยซ้ำที่ฉันทำตัวเป็นประโยชน์ ขนาดวางแผนอนาคตให้ฉันไปสอบนายร้อยเร็ว  ๆ   นี้เลย แต่ฉันขอบายในเมื่อฉันไม่ได้เป็นคนดีอะไรหนักหนา  ” หัตถีกล่าวพลางยักไหล่น้อย  ๆ   อย่างไม่ทุกข์ร้อนนัก

                “ จริงเหรอพี่หัต  ” เอเชียถามสำทับซ้ำ สีหน้าดีขึ้นเมื่อได้ยินเพื่อนอธิบายชัดเจนแล้ว

                “ จริงซี  ”  หัตถียืนยันความหนักแน่นเสียงสูง

                “ แล้วทำไมคุณพ่อคุณแม่ไม่บอกฉันเลย ” 

                “ ก็ไม่อยากให้นายรู้แล้วไม่สบายใจ จะบอกไปทำไมละ  ”  หัตถีบอกแทนเสร็จสรร โอบไหล่บางเป็นเชิงสัพยอกหยอกเล่น  “  น่า  !  ไม่ต้องคิดมากไปหรอก เรื่องเล็ก  ๆ    ” 

                เพื่อนฝูงที่สนิทสนมกันต่างรู้ว่าเอเชียกับหัตถีถูกเลี้ยงมาด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก  ๆ   บิดาของหัตถีเป็นนายทหารชั้นผู้ใหญ่ที่รับเลี้ยงเอเชียเด็กหญิงตัวเล็ก  ๆ   กำพร้าบิดามารดาเพราะอุบัติเหตุทางอากาศ ส่วนมารดาของหัตถีเป็นคุณหญิงที่มีหน้ามีตาในแวดวงสังคมชั้นสูง ท่านมีความเมตตา สงสาร รักใคร่เด็กหญิงกำพร้าราวบุตรคนหนึ่ง นับตั้งแต่นั้นหัตถีเปรียบเสมือนพี่ชายที่คอยปกป้องดูแลน้องสาว พี่ชายเข้าโรงเรียนไหน น้องก็ต้องเข้าโรงเรียนนั้นด้วย มีเพื่อนคนไหนก็ต้องเพื่อนคนนั้น จนคุณหญิงหวั่นวิตกว่าหล่อนจะกลายเป็นทอมบอยดั่งที่คุณหญิงวาดหวังว่าหล่อนจะเป็นกุลสตรีที่เพรียบพร้อม

          ตามถนนที่พลุ่นพล่านไปด้วยฝูงชนชายหญิง เด็ก คนแก่ เสียงโห่ร้องทำให้ฝูงชนต่างหันไปมองต้นเสียงเป็นตาเดียว  ..  ภาพที่เห็นเด็กหนุ่มทั้ง 5  คนต่างรอบล้อมเด็กสาวใบหน้าคมสวยที่แดงก่ำ  ร่างสูงระหงอยู่ในชุดวันพีชตัวสวยสีฟ้าอ่อนสะอาดตาเพราะชุดที่เด็กสาวสวมนี้เป็นขอขวัญวันเกิดที่ 5 หนุ่มยกให้และยังมีขอขวัญเล็ก  ๆ  น้อย  ๆ  อีก 2-3 ชิ้น   เหมือนสวรรค์ช่วยหล่อนไว้  !    ท้องฟ้าที่ครื้มฟ้าครื้มฝนอยู่แล้วตั้งเคราที่จะตกอีกไม่กี่นาที เสียงฟ้าร้องครืน  ๆ   ก่อนร้องเปรี้ยง  !   สนั่นไหวหวั่น 

                4 หนุ่มแยกตัวกลับ ส่วนหัตถีกับเอเชียโบกรถแท็กซี่ขึ้นกลับบ้านท่ามกลางจราจรติดขัด ระหว่างทางกลับบ้านฝนตกหนักไม่มีวี่แววจะหยุด  จู่  ๆ  คนขับแท็กซี่หันมาบอกว่าไปส่งไม่ได้ สร้างความสงสัยแก่ 2 หนุ่มสาวแต่เมื่อได้รับคำตอบที่ฟังไม่ขึ้น 2 หนุ่มสาวลงจากรถอย่างหงุดหงิด   ... หัตถีจูงแกมวิ่งฝ่ากลางสายตาที่โหมกระห่ำอย่างไม่ลืมหูลืมตา 

                “ พี่   ..  ช้า  ๆ  หน่อยสิ ฉันเจ็บเท้าจะตายอยู่แล้วนะ รองเท้าส้นสูงกัดเท้าฉันจนเจ็บไปหมดแล้ว  ”  เด็กสาวตะโกนบอกแข่งกับสายตาฝนและเสียงฟ้าร้องเปรี้ยงปร๊าง เดินกระโผกกระเผลกตามแรงดึงของพี่ชาย

                “ ทนหน่อย อีกปะเดี๋ยวก็ถึงป้ายรถเมล์แล้ว ”  หัตถีหันมากล่าวน้ำเสียงปลอบประโลมพลางจูงมือบาง

                “ เดินช้า  ๆ  หน่อยซิ  ”  เด็กสาวว่าพลางลูบหน้าลูบตาและเส้นฝนที่เปียกชื้น    ..  หัวใจเต้นตึกตัก สังหรณ์ใจแปลก  ๆ    ว่าจะเกิดเรื่องอะไรสักอย่างแน่  ๆ    พลางเงยหน้ามองท้องฟ้าที่มืดครื้มแวบหนึ่ง เสียงครืน  ๆ    ประกายไฟแลบ  ๆ   เปรี้ยงเหนือศีรษะจนคอย่อด้วยความไหวหวั่น

                ทันใดนั้นมีร่างชายฉกรรจ์วัยรุ่นประมาณ  4-5 คน โผล่ออกมาจากไหนไม่ทราบได้เข้าล้อมหน้าล้อมหลังหัตถีกับเอเชีย พวกมันต่างจดจ้องด้วยสายตาเคืองแค้น    ... วัยรุ่นชายร่างท้วมนายหนึ่งสาวเท้าออกมา มันเป็นใบหน้าคุ้นตาสำหรับหัตถีกับเอเชียดี มันชี้ไม้หน้าสามที่ติดมือมาด้วย กล่าวน้ำเสียงเกรี้ยวกราด แข็งกร้าว

                “  มึง  2 คนเสร็จกูแน่  ไอ้หัตถีมึงทำให้ลูกพี่กูต้องติดคุก กูจะชำระความแค้นให้ลูกพี่กู  ” 

                “  ไอ้แม๊คลูกพี่แกสมควรติดคุกแล้วนี้ แกก็อยากเข้าไปนอนเหมือนลูกพี่แกอีกคนหรือไง  ห๊า  !    ถึงได้ทำแบบนี้  ” น้ำสียงหัตถีนั่นห้วนจัด ขยับร่างของเขาบังเด็กสาวเอาไว้

                “ อย่างไปพูดกับไอ้คนไม่มีหัวคิดเลยพี่  เปลือยน้ำลายเปล่า  ๆ  ”  เอเชียว่าเสียงเย้ยหยัน ดิ้นรนสะบัดตัวออกจากการเกาะกุมอย่างดื้อดึง

                “  ปากดีนักนะมึง  !   มึงนั่นแหละตัวดี ถ้าไม่มึงสักคนลูกพี่กูก็ไม่ต้องเข้าคุกหรอกโว๊ยะ  ”  มันชี้มาทางเด็กสาว นัยน์ตาวาบ ใบหน้ามันบิดเบี้ยวราวปีศาจร้ายเข้าสิง ว่าไม่ว่าเปล่ามันรี่ตรงเข้ามาแต่ช้าไปเมื่อเด็กสาวรี่ตรงเข้ากระโดดเตะยันมันโครมจ้ำกับเท้าเต็มแรง ใบหน้าบิดเบี้ยวเหยเก เจ็บแทบจุกกับฝ่าเท้าเล็ก  ๆ  ที่หนักราวเท้าผู้ชาย

                “  อีทอม  !    ..  มึง  !   ” 

                หัตถีกระชากร่างบางออกมา ปรามก่อนสั่งเสียงดุ เข้ม  “  เชีย  นายรีบหนีไปก่อน พี่จะจัดการทางนี้เอง ” 

                “  ไม่  !    ฉันจะไม่ไปไหนทั้งนั้น ฉันไม่ปล่อยให้พี่สู้ตามลำพังเด็ดขาด  ”  เด็กสาวส่งเสียงดื้อดึง เกาะกุมมือพี่ชายไม่ยอมปล่อย

                “ อย่าดื้อได้ไหมเชีย ฟังพี่สักครั้งเถิด  ” 

                “ คราวที่แล้วฉันก็ฟังพี่แล้ว แต่คราวนี้  ไม่  !   ” 

                “ รักกันจริงนะ  ก็ไปตายด้วยกันในนรกเถิด   ..  เฮ้ย   !  พวกเราฆ่ามัน   ”