From เพทาย

ข้อมูลเบื้องต้น

 

            ผมชื่อแดง เป็นเด็กกำพร้าถูกเลี้ยงดูมาจากสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าในสลัมแห่งหนึ่งคนที่เลี้ยงผมซึ่งเด็กทุกๆคนที่อยู่ที่นี่เรียกว่าแม่ แม่เคยบอกว่าผมถูกเอามาทิ้งไว้ที่หน้ารั้วสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าแห่งนี้เมื่อ20ปีก่อน ตอนที่ท่านออกมาดูนั้นเห็นคนกลุ่มหนึ่งไล่ยิงกันอยู่และผ้าที่คุมตัวผมอยู่นั้นก็มีเลือดนองเต็มผ้าไปหมด ท่านบอกว่าท่านรีบอุ้มผมเข้าไปข้างในบ้านแล้วรีบเขย่าตัวผมให้ตื่นเพราะตั้งแต่ที่ท่านเห็นผมนั้นผมไม่ได้สติอยู่และคล้ายกับเด็กกำลังจะตายตอนนั้นเองท่านบอกว่าท่านเห็น จี้ครึ่งเสี้ยวรูปคล้ายๆกับครึ่งตัวของมังกรอยู่ที่คอผม และตอนนี้ผมก็มาเป็นผู้ช่วยแม่ในการดูแลน้องๆที่ถูกทิ้งเหมือนผมในสถานรับเลี้ยงเด็กแห่งนี้

            วันหนึ่งแม่ใช้ให้ผมออกไปซื้อของใช้และอาหารแห้งเพื่อมาใช้ในสถานรับเลี้ยงเด็กแห่งนี้ผมเดินออกมาจากซอยแคบๆเล็กๆเหมือนรังหนูและกลิ่นเหม็นเน่าอันเคยชินได้ไม่นาน ก็ได้ยินเสียงคนกลุ่มหนึ่งตะโกนเสียงโหวกเหวกเหมือนกำลังตามหาอะไรซักอย่าง ผมไม่อยากเดือดร้อนด้วยจึงยอมที่จะเดินไปทางที่แคบและเหม็นเน่ากว่าเก่า พอเดินมาได้ไม่นานฝนก็เทกระหน่ำลงมาอย่างหนักทำให้ต้องวิ่งไปหลบตรงกันสาดของร้านกาแฟเก่าๆหลังหนึ่ง

เห้อ วันนี้มันวันอะไรกัน เจอคนมีเรื่องกัน พอเดินหลบมาก็เจอฝนตกอีก หนีเสือปะจระเข้แท้ๆ

..

แค่ก ๆ

            อยู่ๆก็มีเสียงคนไอดังขึ้นเบาๆที่หลังโต๊ะตั้งกาแฟเก่าฝุ่นหนาเตอะด้วยความสงสัย อีกใจหนึ่งก็กลัวผี จึงพยายามดันตัวเองให้ก้าวขาเดินเข้าไปดูใกล้ๆ ทันใดนั้นเอง!!

หือ นี่มันผู้หญิงนี่นา ตัวเปียกไปทั้งตัวเลยแล้วทำใมถึงมานอนสลบอยู่ตรงนี้นะ

            ร่างที่นอนตัวสั่นเพราะละอองฝนและเสียงไอเป็นระยะๆอยู่ตรงหน้าผมนั้น เธอเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆ รูปร่างหน้าตาดีและดูมีฐานะเพราะดูจากการแต่งตัวเองเธอแล้ว ต่างหูเพชรวิ้งวับ กับชุดเดรช สีขาวมันทำให้ดูไม่ยากเลยว่าเธอต้องพอดูมีกะตังแน่ๆ  

            พอฝนหยุดตกผมก็อุ้มเธอกลับไปที่สถานรับเลี้ยงเด็กที่ผมอยู่แล้วก็ฝากให้แม่ดูแลเธอ ส่วนตัวผมก็ออกไปซื้อของที่แม่บอกให้ไปซื้อนานแล้ว

             ประมาณบ่าย 4โมงกว่าๆผมก็กลับมาจากการตะลุยหาซื้อของใช้อันแสนยาก(ตรงไหน)

ทั้งมือซ้ายและขวาของผมนั้นเต็มไปด้วยถุงพาสติกใสๆหลายถุง

นี่!! พี่กลับมาแล้ว มาช่วยกันยกของหน่อยสิ มันหนักนะเว้ย

คร๊าบบบบ มาแล้วคุณพี่ชายซื้ออะไรมาให้น้องๆมั่งคร๊าบบบบบบบบบ

เอาไว้เปิดดูเองสิครับ คุณน้องเดี๋ยวพี่ชายไปอาบน้ำก่อนนะตากฝนทั้งวันเลย

            พอผมฝากของที่ซื้อมาให้น้องๆยกเข้าไปแล้ว ก็รีบเข้าไปข้างในบ้าน(สถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า) เพื่อที่จะเข้าไปอาบน้ำ

นี่แดง สาวพี่แดงอุ้มมา เขาได้สติแล้วนะไปคุยกับเขาหน่อยไป

ครับแม่

            จริงสิ ผมลืมไปสนิทเลย ว่าผมพาผู้หญิงที่หมดสติคนหนึ่งมาไว้ที่บ้านด้วยนี่นา เธอเป็นยังไงบ้างแล้วนะ พอผมเดินเข้าไปไม่กี่ก้าว ก็เห็นเธอในชุดอยู่บ้านธรรมดาๆและกางเกงขาสั้นเก่าๆ ที่รับมาจาการบริจาคของผู้ใจบุญต่างๆ

นี่นายน่ะ ที่นี่มันที่ไหนกันเหรอ แล้วฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง

ที่นี่เป็นสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า ตอนฉันจะออกไปซื้อของฉันวิ่งเข้าไปหลบฝนในร้านกาแฟแล้วเห็นเธอนอนหมดสติอยู่ก็เลยพาเธอมาที่นี่น่ะ

อ๋อ จริงสินะฉันพึ่งหนีออกมาจากบ้าน แล้วก็หลงทางเข้ามาในสลัมจากนั้นฝนก็ตก แล้วฉันก็ไม่ได้สติอีก

ว่ายังไงนะ!! เธอหนีออกมาจากบ้านอย่างนั้นเหรอ

ใช่ ฉันหนีออกมาจากบ้าน ถ้าฉันอยู่ที่บ้านนะฉันก็ต้องนอนอยู่ที่บ้าน โดนหมอฉีดยาแล้วก็กินยา มันน่าเบื่อมากเลย

ไม่ได้เธอต้องกลับบ้าน เธอหนีออกมาจากบ้านไม่ดีนะ สถานที่ที่ไม่ใช่บ้านตัวเองมันไม่ได้มีความสุขหรอกนะ ลำบากด้วยซ้ำ

ฉันขอร้องล่ะนะ ฉันไม่อยากกลับไปที่นั่น ฉันไม่ชอบหมอ ฉันไม่ชอบที่จะต้องนอนอยู่แต่บนเตียง

เพราะอะไรถึงต้อง เจอหมอแล้วก็นอนอยู่แต่บนเตียงเหรอ หรือที่บ้านเธอเป็นคลินิก

ไม่ใช่อย่างนั้น คือตั้งแต่ฉันเกิดมาฉันก็มีโรคประจำตัวเกี่ยวกับหัวใจแล้วก็ป่วยง่ายมาก ฉันจึงต้องหาหมออยู่เป็นประจำ

อย่างนั้นเหรอ เออแล้วนี่เธอชื่ออะไรเหรอ ผมชื่อแดงนะเป็นพี่เลี้ยงเด็กอยู่ที่นี่

ฉันชื่อ น้ำฟ้า ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ

            เธอยิ้มให้ผมด้วยมิตรภาพ ในวูบนั้นผมรู้สึกว่าเธอน่ารักมากเหมือนเธอเป็นนางฟ้าที่หล่นมาหาหมาวัดอย่างผม ใบหน้าของเธอ กริยาท่าทางของเธอไม่มีท่าทีเหมือนจะรังเกียจคนจนๆอย่างผมเลยแม้แต่น้อย ผมนึกว่าคนรวยทุกคนจะต้องดูถูกคนจนซะอีก

            เราสองคนเริ่มสนิทสนมกันขึ้นเรื่อยๆ เราไปไหนมาไหนด้วยกัน จนเราสองคนนั้นตกลงเป็นแฟนกัน และซักวันหนึ่งเราจะแต่งงานกันสร้างครอบครัวเล็กๆอันอบอุ่นด้วยกัน ตอนแรกผมคิดว่าผมคงจะดูแลเธอได้ไม่เต็มที่ แต่จริงๆแล้วเธอเป็นคนนิสัยดี และติดดินไม่เรื่องมากเลยแม้แต่น้อย

            เวลาผ่านไปหนึ่งอาทิตย์เศษแล้ว หลังจากที่เราสองคนกลับมาจากการซื้อข้าวของและอาหาร ผมเอื้อมมือเพื่อที่จะเข้าไปเปิดรั้วบ้าน ทันใดนั้นเองก็เห็นคนชุดดำประมาณ 4คน และผู้ชายคนหนึ่งหน้าตาและการแต่งตัวดีอายุราวๆ40ปี กลุ่มหนึ่งยืนคุยกับแม่อยู่

            ทันใดนั้น น้ำฟ้าก็เข้ามากอดที่หลังผมแล้วบอกว่าผู้ชายสูงๆที่คุยกับแม่นั้นเป็นพ่อของเธอและสงสัยกำลังจะมารับเธอกลับ ผมจึงรีบหันหลังกลับและกำลังจะพาเธอหนี ในขณะนั้นเอง ชายชุดดำคนหนึ่งก็วิ่งตรงเข้ามา แล้วกะชากคอเสื้อผมขึ้น

นี่แก ปล่อยเดี๋ยวนี้นะเว้ย

แกเหรอ เด็กหนุ่มที่ช่วยคุณหนูน้ำฟ้าเอาไว้ อย่างแกน่ะ คิดว่าจะปกป้องคุณหนูได้แค่ไหนกัน

            ทันทีที่มันพูดจบ ด้วยความโกรธที่มันดูถูกผมว่าไม่สามารถดูแลน้ำฟ้าได้ ผมจึงต่อยมันเข้าให้หนึ่งหมัดที่มุมปาก มันล้มลงและลุกขึ้นมาต่อยผมมกลับจนผมกระเด็นล้มบ้าง

เคน หยุด!!อย่ามีเรื่องกันวันนี้เรามาดี

ไอ้เวนเอ้ย แก!!

แดง หยุดเถอะนะไม่เอาแล้วอย่ามีเรื่องกัน

แต่มันพูดว่า แดงจะไปมีปัญญาดูแลน้ำฟ้าได้ยังไง มันหยามกันชัดๆ

ไม่เอานะแดงอย่ามีเรื่องกัน น้ำขอ

อ่ะนี่หนูยื่นมือมาสิลุงช่วย

ขอบคุณครับ

            ทันทีที่ผมทรงตังขึ้นมาได้สร้อยที่ห้อยคอก็โผล่ออกมาจากเสื้อ ผู้ชายตรงหน้าผมดูอึ้งและตกใจไปเล็กน้อยเมื่อเห็นจี้ครึ่งเสี้ยวที่คอของผม

คุณเป็นอะไรไปเหรอครับ

เพทาย ลูกพ่อใช่ไหม

            ผู้ชายคนนั้นเข้ามาสวมกอดผมด้วยน้ำตานองหน้า ในขณะที่ผมยืนอึ้งทำอะไรไม่ถูก แต่ขณะที่ผู้ชายคนนั้นกอดผมรู้สึกได้ว่ามันเหมือนการกอดที่เคยขาดหายไปตั้งแต่ในไวเด็ก มันเป็นการกอดที่อบอุ่น มีความสุข และรู้สึกอุ่นใจ เหมือนการกอดของ พ่อ

            ใช่แล้วเขาคือพ่อของผมพ่อแท้ๆสายเลือดเดียวกัน เขาเล่าว่าเมื่อ20ปีก่อนมีคู่แข่งทางธุรกิจบริษัทหนึ่งต้องการที่จะทำลายธุรกิจของพ่อพวกมันจึงลักพาตัวผมตอนที่อยู่ในห้องเด็กของโรงพยาบาล แต่พ่อรู้ทันพวกมันจึงสามารถจับพวกมันเข้าคุกได้สำเร็จ แต่สิ่งที่พ่อได้ยินจากการให้ปากคำของพวกมันคือมันได้ฆ่าเด็กที่มันลักพาตัวไปแล้ว พ่อจึงตัดใจที่จะหาตัวผมและได้ให้กำเนิดลูกสาวอีกคนนั่นก็คือ น้ำฟ้าน้องสาวสายเลือดตรงกันกับผมทุกประการและสิ่งที่จะยืนยันได้คือจี้ครึ่งเสี้ยวที่มันแค่อันเดียวในโลกของตระกูล ********(ไม่ขอเอ่ยนาม) และได้ทำการตรวจเลือดซึ่งเลือดนั้นตรง

            ผมได้กลับไปหาครอบครัวที่แท้จริง ได้อยู่ในบ้านที่ร่ำรวยและดูมีความสุข แต่จริงๆแล้วผมไม่ได้มีความสุขกับมันเลยเพราะอะไรนั่นเหรอ

            น้ำฟ้าคนที่เป็นรักแรกของผม คนที่ผมรักมากที่สุด คนที่คิดว่าจะแต่งงานกันและใช้ชีวิตอันแสนธรรมดาด้วยกัน กลับเป็นน้องสาวแท้ๆของตัวเอง

            ผมได้แต่ทำใจเพราะด้วย จารีตและประเพณีที่พี่น้องสายเลือดเดียวกัน ไม่สามารถที่จะแต่งงานกันและรักกันไปมากกว่าคำว่าพี่น้องได้มันทำให้ผมและเธอ ต้องเจ็บปวดทุกครั้งที่คุยกัน

            เวลาผ่านไปเรื่อยๆ จน6เดือนผ่านไป 7 พ.ย. ในอีก 1วันข้างหน้าจะเป็นวันเกิดของน้ำฟ้าน้องสาวที่ผมรักเธอมากกว่าคำว่าน้องสาวจะมาถึง  

แต่เธอกลับล้มป่วยหนักมากจนถึงขั้นต้องเข้าโรงพยาบาล หมอบอกว่าหัวใจของเธอทำงานหนักเกินไป เธออยู่มาได้ถึงทุกวันนี้ก็ถือมาเป็นปาฏิหาริย์มากแล้ว พ่อจึงเข้าไปข้างในห้องกับหมอ แต่ผมแอบฟังอยู่ได้ยินว่า เธอต้องเปลี่ยนหัวใจ แต่หัวใจที่ใช้ได้นั้นต้องเป็น กรุ๊ปเลือด O negative เท่านั้น ซึ่งหมอบอกว่าแค่เลือดกรุ๊ปนี้ก็หายากมากแล้ว แต่นี่ต้องหาหัวใจที่แข็งแรงพอและมีกรุ๊ปเลือดตรงกันซึ่งมีโอกาสแค่ 1 ใน 1,000,000

           

   ถึงน้ำฟ้า

            วันนี้เป็นวันเกิดเธอสินะ คงจะเป็นวันที่ 7 พฤศจิกายน 2552 เธอคงได้ยินมาจากพ่อแล้วสินะว่าพี่อยู่ต่างประเทศ ขอโทษนะน้ำฟ้าที่พี่ไม่ได้อยู่กับเธอในวันเกิดปีนี้

            ความจริงแล้ว พี่ไม่ได้ไปต่างประเทศจริงๆหรอก ถ้าเธออ่านข้อความต่อไปนี้สัญญาได้ไหมว่าเธอจะต้องมีชีวิตอยู่ต่อไป ไม่ทำร้ายตัวเอง และไม่โทษตัวเอง

            ในวันที่ 6 พฤศจิกายน 2551 พี่ได้เขียนจดหมายให้พ่อ 1ฉบับมันเป็นจดหมายสั่งเสียของพี่เอง ซึ่งในนั้นมีคำขอร้องว่าให้ส่งจดหมายนี้ให้เธอในวันเกิดของเธอในปีต่อจากนั้น 1ปี และให้พ่อโกหกว่าพี่ไปอยู่ต่างประเทศ จริงๆแล้ววันที่ 6 พฤศจิกายน 2551 พี่ได้ยินหมอคุยกับพ่อว่าเธอจำเป็นต้องเปลี่ยนหัวใจใหม่และหัวใจที่จะเข้าได้กับเธอนั้น ต้องเป็นเลือดกรุ๊ป O negative ซึ่งจะหาภายใน 1 วันนั้นไม่มีทางแน่นอน พี่จึงตัดสินใจบริจาคหัวใจดวงนี้ให้เธอด้วยการฆ่าตัวตายในห้องน้ำของโรงพยาบาลนี้ เพื่อที่จะให้น้ำฟ้าได้อยู่ต่อไป

            พี่รักน้ำฟ้านะ ในวันที่พี่รู้ความจริงว่าเราเป็นพี่น้องกัน พี่ทำใจไม่ได้จริงๆ พี่รักเธอมากกว่าน้องสาวคนหนึ่ง และสิ่งที่พี่จะทำได้ ก็คือฝากหัวใจดวงนี้ไว้กับเธอ ช่วยมันดูแลมันด้วยนะ หัวใจของพี่ชายคนนี้ คนที่รักเธอ

 

ถึงเราจะอยู่ด้วยกันไม่ได้ในความเป็นจริง แต่เพทายสัญญานะว่าเพทายจะอยู่กับน้ำฟ้าตลอดไป ไม่ว่าจะอยู่ในสภาพที่มีตัวตน หรือไร้ตัวตนก็ตาม หัวใจของเพทายจะอยู่กับน้ำฟ้าตลอดไป เพทายสัญญา เพียงแค่เราได้รักใครซักคน และได้ทำเพื่อคนที่เรารักอย่างเต็มที่ก็พอ เพทายไม่คิดเสียใจเลยที่ทำอย่างนี้ เพื่อที่จะให้คนที่เพทายรักอยู่ต่อไป เพทายจะอยู่กับน้ำฟ้าตลอดไป ในหัวใจของเธอ

 รักน้ำฟ้าเสมอ

ผู้ชายที่มอบทุกอย่างให้เธอ

 

 

 

 

Takumi_kay_