คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : วันสอบ
ตอนที่ 2 วันสอบ (โย) วันนี้ต้องไปโรงเรียนแล้ว เพราะว่ามันเป็นวันจันทร์แล้ว วันนี้เต้ยไม่เห็น อยู่หน้าบ้านเลย ต้องมีอะไรติดขัดแน่ ต้องไปเรียกดูที่บ้านซะหน่อย .
”หวัดดีค่ะคุณตา เต้ยอยู่ไม้ค่ะ ไม่เห็นออกมาซะทีเลยล่ะค่ะ “
“ อ๋อ// เต้ยมันเป็นไข้น่ะอยู่ในห้องน่ะ ไม่รู้เป็นอะไร //ช่วงนี้มันไม่ค่อยดีเลย......” ตาพูดด้วยท่าทางไม่ค่อยสบายใจ
“งั้น !! ขอหนูไปดูเต้ยหน่อยนะค่ะ คุณตา......” พอพูดจบฉั้นถอดรองเท้า หลังจากนั้นฉั้นก็ข้าไปในห้องเต้ย ที่ดูเรียบร้อยและเงียบมากในตอนนั้น ..............
”ย.ย. โย”//// ฉั้นได้ยินเสียงเต้ยเรียกฉั้นอย่างไม่ค่อยดังมาก ฉั้นจึงรีบเดินไปตรงเต้ย .......
” เต้ย!! เป็นอะไรอ่ะ..... ทำไมเต้ยดูซีดๆไป ต้องไปหาหมอรึเปล่า”
“ ไม่...ไม่ต้องหลอกโย แค่นี้เอง...เป็นมากกว่านี้เต้ยก็เคยเป็น เดี๋ยวก็หาย โยไปเรียนเหอะนะ วันนี้โยสอบปลายภาคไม่ใช่หลอ ไป ๆ “ เต้ยปฏิเสธ และพยายามให้ฉั้นออกไป
“ดูซิเต้ยหน้าซีดเลย ยังมาพูดอีกว่าไม่เป็นอะไร ห่วงตัวเองบ้างซิ นี่ถ้าเป็นอะไรก็บอกมาตรง ๆ เลย ”
“ เต้ยบอกว่าไหว ก็ไหวซิ ! โยไปน่ะ..ไปเถอะ ..นี่ไง ยาเต้ย( เต้ยหยิบยาบนหัวเตียงยื่นให้ดู) เดี๋ยวเต้ยก็กินแล้ว ..”
” อืม ! เอาอย่างนั้นหลอเต้ย// แต่เต้ยต้องสัญญานะว่ากินยา และเต้ยก็ต้องหายทัน เที่ยงนี้ด้วย.... แล้วโยจะโทรมาถามนะเต้ย “
“ จ๊ะ เต้ยสัญญา”
“ ไปแล้วน่ะเต้ย. หวัดดีจ๊ะ ...” หลังจากที่ฉั้น ออกมาจากห้องก็เจอคุณตา....
” โย! ไม่ต้องห่วงมันหลอก ให้มันนอนซักชั่วโมงนึง ตื่นมามันก็วิ่งได้แล้ว ฮึ..ฮึ..( หัวเราะ )
“อือ// ฝากด้วยค่ะ “
หวังว่าเต้ยคงไม่เป็นไรหลอก แมนซะขนาดนั้น ไปเรียนก่อนดีกว่า
******************************************************************
“ เอ้ย// เจน แกทำไมมาเร็วจัง ปกติแกมาช้าออกจะตาย .....ฝนคงกระหน่าแน่ ฮึ..ฮึ.. ( หัวเราะ ) “ ฉั้นทักทายเพื่อนแสบซ่า ตามปกติ
“ เร็วอะไรเล่า // หนีแม่มาล่ะซิไม่ว่า” เจนทำหน้า ไม่ค่อยดี
“ อีกแล้วหลอ ไม่ไหวจริงๆๆ แล้วแกไปทำบ้าอะไรไว้ล่ะ “
“ ก็ตามเดิม ..กลับบ้านดึก..จีบสาว...ไม่ช่วยแม่ขายของ....”
“ ( หัวเราะ ) // นี่แกยังไม่เลิกอีกหลอ ก็ทำตามที่แม่แกบอกดิ จะได้ไม่ต้องหนี “ ฉั้นกั้นหัวเราะออกมาไม่ไหว
“ ช่างเถอะ// ....ว่าแต่ว่าแกอ่านหนังสือรึยังเนียะ// “เจน เริ่มยิ้ม
“ อ่านแล้ว แตไม่ค่อยเข้าใจ “
“ ไม่ต้องห่วง อ่ะ! เอานี่ไป รับรองแกทำได้แน่ “ ยัยเจนส่งกระดาษใบเล็ก ๆ ให้ฉั้น ฉั้นเลยเปิดดู โอ่โห! ยัยเจน เอาเฉลยข้อสอบ อัดมาเต็มกระดาษเลย
“ เฮ้ย.. แกไปเอามาจากไหนเนี๊ยะ “ ตกใจ
“ มันไม่ได้สำคัญที่เรื่องนี้ แต่///หึ..หึ.. แต่ฟิสิก กะธุรกิจ /แห่..แห่.. อย่าลืมส่งสิกล่ะ “
“ ย่ะ! ยัยฉลาด “
( โย ) นี่ก็เป็นคนที่ฉั้นต้องคิดถึงอีกคน...เห็นจะไม่มีใคร นอกจาก”ยัยเจนตัวแสบอีกแล้ว “ เจนน่ะชอบหาอะไร ที่ดีๆแบบนี้มาให้ฉั้นอยู่บ่อยๆ บางครั้ง ซวยบ้าง ..โชดดีบ้างก็แล้วแต่ดวง แต่ฉั้นก็มีความสุขกับชีวิตแบบนี้ของฉั้น แม่มันจะไม่เลิศเลอก็ตาม ......... เจนแป็นคน ช่างพูดช่างคุย เป็นหญิงกึ่งชาย แต่ก็//ไม่รู้ซิ แต่ก็ไม่ถึงเป็นทอมหลอกน่ะ ก็แค่เกือบๆ น่ะ บางครั้งที่เจนรู้สึกเหงา เจนก็จะใช้ชีวิต เหมือนผู้หญิงทั่วไป//......ฉั้นก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเจนเป็นยังไงกันแน่..... แต่ก็นิสัยดีน่ะ// เพราะเราเป็นเพื่อนกันมา 7ปีแล้ว แม้ว่าความคิดของเราจะต่างกัน...แต่มันก็ผสมผสานกันอย่างลงตัวน่ะ //ไม่รู้เหมือนกันซิ...
“ เฮ้ย// ถึงเวลาสอบแล้วซิ/// “ ( ฉั้นพูดพร้อมเดินเข้าห้องสอบ/// เอ/// วันนี้สงสัยจะสอบกับห้อง 1 เก่งๆทั้งนั้น อยากนั่ง ใกล้ๆ เด็กห้องหนึ่งจัง )
................... ............................เมื่อถึงเวลาสอบ.......................................................................
“ แหม//การสอบลุล่วงไปแล้ว คณิต รู้สึกเหมือนง่ายๆยังไงบอกไม่ถูก..แห่...แห่.. “
พอฉั้นลุกขึ้นส่งกระดาษ ทุกคนหันมามองฉั้นด้วย สายตาแปลกๆ คงคิดในใจกันล่ะมั่งว่าไม่มั่ว ก็ ทำได้จริงๆ ก็ข้อสอบ ยากปานนั้น รู้สึกโล่งแบบบอกไม่ถูก
..................................................เมื่อถึงวิชาสอบวิทย์...............................................................
“ อีกแหละ // ตอนนี้ก็เหลือแค่ลอกเท่านั้น 1. ก 2. ก 3. ค 4. ง 5..........
ฮึ้ย/// (ฉั้นคูดหมึกปากกา ที่หัวโต้ะ ) ..เป็น อะไรอีกเนี้ยะ ทำไมไม่ติด.... ติดซิ...ติดไม่ติดอ่ะ
แย่แล้ว// ปากกาฉั้นมันไม่ติดตอนนี้อีก.........เจนก็อยู่ไกลกันเยอะ...ทำไงเนี้ยะ .หึ้ย// ปากกาที่เจอ นี่เอามารึเปล่าเนี้ยะ ( ค้นกระเป๋าดู ) เจอแล้ว !! ปากกานี่ยังดีน่ะแม่ยัดมาให้ ..เฮย.ย.ย ค่อยโล่งใจหน่อย... ( พอลงมือเขียน ) หึ้ย // ทำไมหมึกสีเนี้ ย// สีทองช่ะ ...แต่ก็สวยดีน่ะ ///แต่ก็รีบลอกต่อเหอะ ..เดี๋ยวไม่ทัน.......
.................................................เสร็จภารกิจพิเศษ....................................................................
พอจะไปส่ง ก็มีคนมองอีก......ห่ะ....ห่ะ จุด เด่นจิง.. จิง...มองกันทั้งห้องสอบเลย.......!!!พรึบ !!! ปากกาล่วง// ห่ะ..ห่ะ.. เสียฟอมร์ หมดเยย...ไม่เปงไร... ไม่น่าเกลียด.........
.............................................................................................................................................................
จู่ ๆ ผุ้ชาย ผมสีทองคนนึง ก็เดินตรงเข้ามาที่ฉั้น
!!!!พรึบ !!! “ .....ซอรี่.... ฉั้นขอถามอะไรหน่อยเธอได้ปากกานี้มาจากไหน “ ชายแปลกหน้าเดินเข้ามาพูดกับฉั้น และดึงปากกาไป
“ นี่นาย มาดึงของคนอื่นไปทำไมเนี๊ยะ.. “
“ นี่หน่ะ!! ของฉั้น ฉั้นจำได้ “ ชายแปลกหน้า พูดซ้ำอีกรอบ
“ ต้าย!!น่าเกลียด อยู่ดีๆ ก็หาว่าเป็นของตัวเอง !!ห่ะ..ห่ะ..ห่ะ ( หัวเราะ ) มีเสียงหัวเราะ ของอีกหลายๆคนที่เป็นเพื่อนฉั้นแซมมา
“ นี่ทั้งๆ ที่มันอยู่ในมือฉั้นงั้นหลอ นายยังพูดว่าเป็นของนายเนี๊ยะนะ “
“ เธอจะหา ว่าฉั้นเสียมารยาท ก็ได้นะ แต่มันต้องใช่ซิ ต้องใช่!!! “ชายแปลกหน้า พยายามจะพูดอีก
“ ไป!! ไป !! สอบต่อเหอะพวกเรา... .” (และ ฉั้นเดินไป อย่างเฉยเมย )
(ถึงเวลาสอบฟิสิก.....................ผ่านไป ) ( สอบ ธุรกิจ...........................ผ่านไป )
พอสอบเสร็จ ฉั้นก็เลยเดินกลับไปกับเจน
“ เฮ้ยยยยย...// สอบเสร็จซะที น่าเบื่อซะ มัด “ ฉั้นพุดอย่างถอนหายใจ แรงๆ
“ เออ// ใช่ ..ว่าแต่ว่าแกมั่นใจฟิสิกกะธุรกิจ รึเปล่าล่ะ “ เจนถามขึ้น
“ แหมระดับ……” เสียงฉั้นพูดยังไม่ทันจบ ก็มีเสียงแตรรถ มาแซม !!ปิ้น ปิ้น !!! เสียงรถบีปแตรมาข้างหลัง
ฉั้นตัดสินใจหันไปข้างหลัง ....อ้าว ไอ้หน้าหล่อ.... นี่ อะไรกันนักกันหนาน่ะ บอกว่าไม่ให้ก็ไม่ให้ซิ...บ่าเบื่อซะมัดเลย.ย
“ นี่ //เธอขอร้องนะ จะว่าก็ว่าเหอะ ขอของฉั้นคืนเหอะ มันเป็นของฉั้นจริงๆ มันสลัก ที่ตัวด้ามว่า K ใช่ไหมล่ะ “
“ เฮ้ย!! รู้ได้ไงอ่ะ รึว่า นายนี่มัน...มัน..มันจะเป็นเจ้าของจริง ๆ อาๆๆ ฉั้นบอกให้ก็ได้ มันไม่ใช่ของฉั้นหลอก ฉั้นเจอมาที่วัด มันมา.... เฮ้ยช่างเถอ “ฉั้นเกือบหลุกปากพูดออกไป แล้วถ้าเกิดเป็นของนายนั่นจริงๆ ก็เสียดายตายเลย สวยซะด้วย ราคาคงดี
” ฮึ้ยยย.!!ขอ ถามหน่อย บอกตามตรงน่ะ //นายเป็นเจ้าของปากกาแท่งนี้จริง ๆ หลอ พูดมาจริงๆ นะ แล้วฉั้นจะให้ “ ฉั้นพูดเสียงอ่อนลง แบบไม่ค่อยแน่ใจเท่าไร แต่มันจำเป็นจริงๆ ไม่นายชายวัยกลางคนก็ลงมาจากรถหรู
“ ใช่ ครับคุณ เป็นของคุณหนู ครับ ขอคืน เถอะครับ คุณหนูรักมันมาก ” ฮึ้ยยยย.... ตาย..ล่ะ ทำไงดี ฉั้น ด่าเค้าไว้เยอะซะด้วย
” เออ.อ.อ.ขอโทษ ค่ะ ขอโทษจริงๆ นะค่ะ ดิฉั้นไม่รู้ จริง ๆ ขอโทษค่ะ “ ฉั้นกลัวจนตัวสั่น กลัวนายนั่นจะเอาเรื่องฉั้น
” แค่นี้ ก็จบ!! “นายหน้าหล่อนั่น พูดพร้อมดึงปากกาที่มือ ฉั้นแล้วหลังกลับ แหว่!!! วางมาดซะไม่มีล่ะ
” ดะ...ดะ..เดี๋ยวก่อนค่ะ ฉั้นจะทำยังดีเพื่อ เป็นการถ่ายโทษ “
“ ไม่!!! ไม่ต้อง เอาเป็นว่าขอบคุณ นะที่ยังมีกะจิต กระใจจะคืนให้ ***แล้วเจอกัน*** “ เค พูดแล้วรีบขึ้นรถแล้วออกรถไป “ ไอ้..ไอ้บ้า เอ้ยยย.....เค้าอุส่าห์ เก็บมาให้ ถ้าไม่ใช่เพราะฉั้น ไปเหยียบมัน อย่าหวังเลยว่าจะเจอ คิดว่าตัวเอง ถูกเต็มประตูงั้นซิ ถ้าไม่ใช่เพราะฉั้นไปด่านายไว้มาก...ฉั้นไม่มีทางขอโทษนายเด็ดขาดเลย “
“ อ่าว// พอๆ มันก็จบไปแล้วก็หยุดบ่นซะทีซิโย ตอนเค้าอยู่ ทำไมแกไม่พูด “ เจนมาระงับอารมณ์ไว้ทัน
.......................................ณ ริมฟุตบาท.....................................................
“ ตายล่ะ !! ฉั้นลืมโทรหาเต้ยเลย อะเจน กลับก่อนน่ะ....ดีจ๊ะ “ ฉั้นลายัยเจนตรงหน้าฟุตบาท ร.ร
“ เออ ไปเหอะ “
ดูดิ มัวแต่ยุ่งเรื่องพวกนี้..ลืมโทรหาเต้ยเลย ไม่โทรและเดี๋ยวเดินกลับเลยก็ได้..........ป่านี้เต้ยจะเป็นยังไงเนี้ย
“ อ้าว!!! เต้ย ทำไมมายืนอยู่ตรงนี้ หายดีแล้วรึไง ถึงมายืนอยู่ตรงนี้อ่ะ” สีหน้าเต้ยดีขึ้นกว่าเดิมเยอะแล้ว
” โย ! กลับมาแล้วหลอ....... วันนี้กลับเร็วจังนะ..สอบเสร็จเร็วหลอ “
“ อืม วันนี้เสร็จเร็ว ขอโทษนะ ที่โยไม่ได้โทรหาเต้ย...............”
” ไม่เป็นไรโย เห็นมั้ย ยาที่หัวเตียงใช้ได้ผล กินแล้วก็นอนไป พอตื่นมาก็ดีขึ้นแล้ว รีบเข้าบ้านเหอะโย/// ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า วันนี้เดี๋ยวเต้ยจะพาโยไปเกาะของปู่ เต้ย โยจะไปไหม “ “ เออ// เต้ย โยขอโทษนะ โยไปไม่ได้หลอกวันนี้ โยมีงานเก่าค้างไว้ วันหลังแล้วกันนะ “ ฉั้นปฏิเสธเต้ยไป เพราะว่าไม่ใช่งานค้างหลอก แต่เป็นเพราะอยากให้เต้ยพักผ่อนมากกว่า “ เออ.......ไม่เป็นไรจ๊ะ วันหลังก็ได้ โยไปทำงานต่อเหอะ “ เต้ย “ จ๊ะ๐” โย
( โย ) กลับบ้านดีกว่า ...ไปดูดิว่าแม่ทำอะไรกิน.......................
***************************************************************************
ตอนที่ 3
กริ้ง... กริ้ง....../// เสียงโทรศัพท์ โย..ที่เจนโรมาหา
“ ฮาโหล/// หวัดดีค่ะโยทวารับสายค่ะ รับปลาอะไรดีค่ะ ”
“ ปลา อะไรล่ะยัยโย/// แหมทำอะไรเป็นเงินเป็นทองหมดเลยนะ เออ//ใช่มีงานจะให้แกทำว่ะ “
” แหม......แกนี่เอง/// มีอะไรหึ ”
“ ทางคณะเค้าจัดเลี้ยงรุ่นน้อง ม.4 เข้าใหม่ อาจารย์ เภตราบอกว่า ประมาณ 150 คนเศษๆ น่ะ “
“ อะไรอีกน่ะ..ตั้ง 150 คน บ้าดิ ให้คณะเราทำยังไงแล้วจะคุมไหวหลอยะ “
“ ให้ คณะ แพทย์ศาตร์ กับคณะ เกษตรเชิงอนุรักษ์ ......เข้าคู่จัดหัวข้อ***ทำให้เกษตรกรรู้จักคำว่าปลอดภัย ***น่ะ ฉั้นเซ็งว่ะอะไรนักหนาก็ไม่รู้ “
“ เออ/// จริง........แล้วหลายวันรึเปล่าเนี้ยะยัยเจน...........................”
“ เห็นอาจารย์บอกว่า 2 วันน่ะ............เริ่มงานพรุ่งนี้ตอนเย็น.............อย่าลืมเตรียบของล่ะ......แล้วอุปกรณ์ทางกิจกรรม เดี๋ยวเบิกได้ที่โรงเรียนพรุ่งนี้...................เออ// ทำๆ ไปเหอะ .............เค้าบอกว่า ชุมนุมเราคนเข้าน้อย เห็นว่า ถ้าทำไม่ดี// ....อาจยุบคณะ “
“เฮ้ย...ไม่ได้น่ะ ..คณะเราต้องได้อยู่ต่อ อุตส่าห์ ปะคับปะคอง มานาน 6ปี จะยุบง่ายๆ ....เสียดายตาย... “
“ เออ....เอาเป็นว่าตกลงน่ะ.......แล้วเดี๋ยวเจอกัน “
“ จ๊ะ ............... “
( โย ) โอ้ย.....กลุ้ม ขี้เกลียดจัดอะไรบ้า ๆนี่........แต่มันปฎิเสธไม่ได้นี่...ทำๆไปเหอะ เผื่อจะสนุก....
ความคิดเห็น