คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1 วีระกรรมป่วนๆของยัยวุ้นเส้น
ตอนที่ 1 วีระกรรมป่วนๆของยัยวุ้นเส้น
หญิงสาวในชุดนักเรียนม.ปลายน่ารัก เส้นผมของเธอที่ยาวสลวยยาวประมาณกลางหลังถูกรวบขึ้นรวมกันอยู่เป็นจุกเดียว เพื่อให้ถูกระเบียบของโรงเรียนนี้ ที่หน้าอกปักชื่อโรงเรียนของเธอนั่นก็คือ “โรงเรียนใคร ไม่สวยหล่อห้ามเรียนวิทยา” โอ้โหนี่หรอชื่อโรงเรียน แฮะๆ ล้อเล่นนะคะ ก็จากที่ผู้เขียนคิดพล็อตเรื่องไว้เนี่ยมีแต่คนหล่อๆอะเอาเป็นว่าเป็นชื่อโรงเรียนแห่งหนึ่งในประเทศไทยก็แล้วกันเนอะ (โอ้โห มันไม่กว้างงงงงไปหรอคะ )
ถัดลงมาอีกบรรทัดหนึ่งก็เป็นชื่อหญิงสาวน่ารักคนนี้ เธอมีชื่อที่น่ารักเหมือนหน้าตาเลยคะ “นางสาวพรรยนาฎย์โหนามสกุลของแม่คุณหรอคะเนี่ย ช่างอลังการล้านแปดมากเลยคะ ถ้าไม่เชื่อก็ลองดูเองลัน นามสกุลของเค้า ประเสริฐคลกุล เปนไงละคะ ช่างเว่อซะจิงๆเลยช่ายปะ แล้วก็ปักรูปดาว 3 ดวงนั่นก็หมายถึงแธอคนนี้เรียนอยู่เกรด 12 หรือ ม.6 อะคะ เอ๊ะ
( งั้นเธอก็เรียนที่นี่นานแล้วซิคะคุณ
นางสาวพรรยนาฎย์ เดินมาด้วยความมั่นใจ
ตามสวยสายตาของหนุ่มๆในโรงเรียนแห่งนี้เพราะเธอช่างสวยและน่ารักเหลือเกิน เพื่อเดินไปยังห้องเรียนของเธอเมื่อเธอคิดได้
เอ๊ะ แล้วห้องเรียนชั้น ม.6 ห้อง 4 นี่มันตึกไหนนะ หญิงสาวที่มีความมั่นใจเต็มเปี่ยมบัดนี้เธอกำลังยืนทำหน้างงเล็กน้อยเพราะหาห้องเรียนม่ายเจอ เธอจึงตัดสินใจที่จะเดินเข้าไปถามกลุ่มผู้ชายกลุ่มหนึ่งที่นั่งอยู่ที่โต๊ะ ( โอ้ย ยายวุ้นเธอโง่หรือว่าเซ่อหา ไปถามผู้หญิงไม่เป็นรึไงหะ )
“เอ่อ ขอโทดนะคะ อยากจะถามอะไรหน่อยได้ไหมคะ” ฉันถามด้วยความกล้าๆกลัว
“อ๋อได้สิครับ” ชายคนหนึ่งในกลุ่มเอ่ยขึ้น
“คืออออ ห้องเรียนชั้นม.6 ห้อง4 เนี่ยอยู่ตึกไหนหรอคะ” คราวเนี่ยน้ำเสียงของฉันเริ่มมีความมั่นใจมากขึ้น
“แล้วน้องชื่ออะไรหรอครับ “ ชายคนเดิมถามฉัน (งงจังเลยแฮะฉันถามว่าห้องเรียนอยู่ไหน ไม่ตอบ แต่ดันมาถามชื่อ )
“ ชี่อวุ้นเส้นคะ เรียกสั้นๆว่าวุ้นก็ได้คะ” ฉันตอบไปด้วยน้ำเสียงเรื่อยๆ
“ โอ้โหชื่อวุ้นเส้นหรอครับน่ารักจังเลยครับคนสวย” ชายอีกคนในกลุ่วโผลงพูด
เขาแล้วยื่นหน้าของเขาเข้ามาใกล้หน้าของฉันจนหน้าแทบจะแนบติดกัน ทำให้ฉันรีบผละตัวถอยหลังด้วยความ ตกใจ 555+ กลุ่มผู้ชายในกลุ่มพากันหัวเราะกับสีหน้าเหลอหลาของฉัน (ก็คนมันตกใจนิ ตลกตรงไหนไม่ทราบ)
“ขอบคุณสำหรับคำชมนะคะ แล้วตกลงใครจะตอบได้ไหมคะว่าห้องเรียนเนี่ยอยู่ตึกไหน” ฉันถามขึ้น แต่สีหน้าเริ่มฉาแววอำมหิต
“ได้ครับๆ ห้องเรียนอยู่ตึก 6 ชั้น 3 ห้อง 4 นะครับ ” ชายคนที่แซวฉันเมื่อตะกี้ตอบด้วยน้ำเสียงเลิกลัก เค้าคงกลัวสีหน้าของฉันละมั้ง
“ขอบคุณมากนะคะ ไปละนะคะ” ฉันบอกขอคุณพวกเขา (ตามมารยาท) แล้วยกมือขึ้น บายๆ แล้วเอนตัวกำลังจะเดินตรงไปข้างหน้า ก็มีเสียงของชายในกลุ่นคนหนึ่งดังขึ้น ทำให้ฉันรู้สึกตกใจมากเพราะเขานั่งเงียบไม่พูดมานานแล้ว แม้แต่ตอนที่เพื่อนๆของเขาหัวเราะฉันเขาก็มีสีหน้าที่เรียบเฉย (นายขี้เก๊ก เอ๊ย )
ฉันหยุดแล้วแพ่งสายตาไปพิจราณาทุกส่วนของร่างกายของเขา ( เอะๆ อย่าคิดลึกนะคะ ) หน้าตาของเขาหล่อกว่าเพื่อนๆทุกคนในกลุ่ม ใบหน้าเรียวยาง ขาว แต้บนผิวหน้าในตอนนี้มีสิว 2 เม็ด ตามประสาของวัยรุ่น (โอ้โห นี่หล่อนจ้องเค้าถึงขนาดรู้จำนวนสิวบนใบหน้าเลยหรอ ผู้เขียน ) ผมค่อนข้างยาว ดูจากรูปร่างแล้วเขาน่าจะเป็นคนที่สูงสักประมาณ
ฉันต้องหลุดออกมาจากผวังแห่งความคิดของฉันเพราะในขณะนี้เขามายืนตรงหน้าของฉันแล้วคะ ชายในฝันของฉันนะคะ เขาโน้มใบหน้าเข้าใกล้ฉันเรื่อยจนฉันรู้สึกว่าตัวเองหน้าแดงมาแล้ว จึงรีบถอยหลังไป แต่เขากลังจับตัวฉันไว้ แล้วโน้มหน้าเข้ามาใกล้จนจมูกของเราแตะกัน ฉันหลับตาปรี่ เพราะคิดว่าเข้าจะจูบฉัน (ยอมให้ก็ได้ ก็นาย
“ชื่อวุ้นเส้นหรอ” เขาถามฉันด้วยน้ำเสียงนุ่มทุ้ม
“คคคะ” ฉันตอบด้วยน้ำเสียงเลิกลัก
โอ้ย วันนี้เป็นอะไรไม่รู้อะครับ ผมนิอยากกินวุ้นเส้นจังเลย ไม่ทราบว่าน้องให้ได้ไหมคะ” เขาพูดขึ้นมา
แล้วเขาก็หันไปหาเพื่อนๆที่นั่งอยู่โต๊ะ ด้วยสายตาที่มองแล้วน่าเขาไปควักตาเค้าออกมาคะ สายตาที่ของเขาตอนนี้คือสายตาของผู้ชนะอะไรประมาณนั้น แล้วเค้าก็กลับมาจ้องหน้าฉัน
“คคคะถ้าอยากกินเดี๋ยวฉันจะไปซื้อให้” แนตอบเขาไป ใบหน้าของฉันไนตอนนี้ดูแล้วช่างใสซื่อจิงๆ
(บ้าแลวยายน้ำหวานที่เค้าพูดม่ายได้หมายถึงอยากกินวุ้นเส้น แต่ว่าเค้าอยากได้เธอยะ ยายโง่เอ้ย )
“ได้จิงๆหรอครับ ที่ไหนเมื่อไหร่พี่จะนัดอีกที่นะครับ” เขาตอบด้วยสีหน้าดีใจ กับคำตอบของฉัน
(จะดีใจอะไรกันยะ ก็แค่ได้กินยำวุ้นเส้นฟรี เฮ้อ ฉันคิดในใจ )
“คะ” ฉันตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
“ครับๆน้องไปเข้าห้องเรียนเถอะครับ เออ พี่ชื่อ ออฟ นะครับ คนสวย ” เขาพูดขึ้นด้วยใบหน้าที่แสดงออกถึงความดีใจมากกว่าเมื่อกี้
“งั้นวุ้นไปก่อนนะคะ บายคะ” ฉันบอกลาและเดินจากไปด้วยความงงว่าเค้าจะดีใจอะไรกันนักกันหนานะ
เมื่อร่างของหญิงสาวเดินพ้นสายตาของชายคนเดิมไปเขาก็หันหลังเดินมานั่งที่โต๊ะที่เพื่อนๆนั่งอยู่ด้วยความดีใจ
“5555+ ช่วยไม่ได้โว้ย คนมันหล่อ โอ้โหของฟรี โชคดีจังเลยเรา คนนี้สงสัยจะยังซิงอยู่” ชายคนนั้นพูดขึ้น
(โอ้ยไอผู้ชายเลวเอ้ย อย่าให้ฉันเข้าไปในนิยายได้นะ เดี๋ยวแม่จะตบให้หน้าหันเลย เพื่อนๆที่อ่านอย่าเอาเป็นตัวอย่างเด็ดขาดนะคะ เด็กไทยรักดีทุกคนเนอะ จากใจผู้เขียน)
ในมุมหนึ่งของตึกมีคนยืนดูเหตุการณ์ตลอดเวลา แต่เขาก็ดูท่าจะไม่สนใจกับสิ่งที่ได้ยินด้วย (โอ้ยแล้วยัยวุ้นเส้นของเราจะเป็นยังไงนะ ติดตามต่อนะคะ)
ความคิดเห็น