คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : 04 ค่ำคืนนี้ฉันกับเธอ [งานกีฬาสี (0)]
ในวันนั้นมันิาเาน...
ไม่สามารถสะบัหลุออาหัวไ้เลย
หลัาเหุาร์วันนั้น...ารสูเสียวายร้ายที่เป็นนสำัอโบโบยบอย็ยั้าาใเาเสมอมา เาเริ่มละเมอร้อไห้ทุืนและมีวามสิ้นหวัเล็ๆ ในิใ
ทุๆ อนเย็นโบโบยบอยะไปื้ออไม้สีาวสว่าไปไว้หน้าหลุ่มศพออะููและโพร้บที่เป็นแบบนี้เพราะโบโบยบอยไปแ้๊ออะบาุปู่อเา แน่นอนว่าลำพัเาับเพื่อนๆ ทำไม่ไหวแน่ๆ
หลัาารประอบพิธีทาศาสนาเสร็ อะูู็ถูฝัไว้ที่สุสานอเมือ ในบารั้เามัะนึถึวันวานั้แ่ที่ัวเอไ้เอับอะููรั้แร
พวเาเป็นวายร้าย็ริ
แ่มันไม่วรบแบบนี้ไม่ใ่หรอ...
“นอนหลับให้สบายนะเพื่อน...” โบโบยบอยพูึ้นพลาเ็น้ำาที่เริ่มไหลรินออมา เาเินาไปโยทิ้หมายเอาไว้ มันเป็นำบอลาและอวยพรถึโลหน้าับวายร้ายที่สนิทที่สุอเา
โยหารู้ไม่ว่ามีนแอบูอยู่...
.
.
.
.
สายลมอ่อนๆ พัผ่านัวอเธออย่าอ่อนโยน เธอเินรวสอบอาารหลัเลิเรียนับสภานัเรียนนอื่นๆ อย่าเร่รั
อีไม่ี่สัปาห์็เป็นานวันีฬาสีแล้ว นัเรียนทุนพาันื่นเ้นับอีเว้นท์นี้ มีเพียแ่เธอเท่านั้นที่ิว่ามันมีอะไรแปลๆ แน่
“พี่อศาะ เป็นไรหรอะ” สาวน้อยที่ใส่แว่นถามออไป้วยน้ำเสียที่เป็นห่ว พลาสบาับประธานนัเรียน
“ไม่มีอะไรหรอ...” อศาสะบัหัวเล็น้อยพลาเสยผมึ้นเพื่อให้ลมเย็นๆ พัผ่านหน้าเธอไป
“หลิ...รั้หน้าเธอ่วยเรียันว่าประธานนะ”
“ท-ทำไมหรอะ” หลิยืนเหื่อ รอบแว่นอเธอลเล็น้อยทำให้อศา้อัรอบแว่นให้เธอใหม่
“เปล่าหรอ...ันแ่ไม่เหมาะับารเรียว่าพี่เท่าไหร่น่ะ” อศาพู่อนะยิ้มให้ับหลิ ทั้สอหัวเราะให้ันและันอย่าสนุสนาน
.
.
.
.
่วนี้โอโบอททำัวแปลๆ ไป...
“โบโบยบอยเป็นอะไรหรอ?” โอโบอทเอ่ยถามออไป้วยวามเป็นห่ว โบโบยบอยที่ไ้ยินันั้นึอบลับไปว่า
“ไม่มีอะไร” เาพูออมาพลายิ้มให้ับโอโบอท หุ่นยน์ทรลมเมื่อไ้เห็นรอยยิ้มนั้น็โล่ใ ่อนที่พวเาะ่วยันเ็บอ
อยาบอเหลือเินว่าไม่ีับทุอย่า
อยาบอเหลือเินว่าเหนื่อยล้านไม่อยาทำอะไร
ายหนุ่มไ้แ่เ็บำพูนั่นเอาไว้ในใและไม่ไ้พูออมาเพราะเาไม่อยาให้เพื่อนหุ่นยน์อเารู้เรื่อารายออะูู
ใ่! โอโบอทไม่ไ้ไปร่วมานศพออะููนั่นเป็นเพราะว่าโอโบอทเิั้อในระบบเล็น้อย ทำให้้ออยู่บ้านไป่อน
อีอย่าที่สัเุือโอโบอทมัะอพัเป็น่วๆ ทั้ที่ยัทำานอยู่ราวับว่าเป็นหุ่นยน์ที่าร์พลัานไม่พออย่าไอย่าั้น ึ่ในอนนี้เา็ยัไม่เ้าใ
เมื่อมาถึบ้าน โบโบยบอยและโอโบอท็ึ้นไปั้นบนเพื่อพัผ่อนาารทำาน โบโบยบอยเริ่มถอเสื้อผ้าเรียมัวอาบน้ำส่วนโอโบอท็ไปนอนที่นอนนเอ
อศาเป็นารหรือเปล่านะ
โบโบยบอยิในใพลาถูสบู่ไป้วย อันที่ริเา็ไม่่อยอยาิเรื่อนี้เท่าไหร่แ่มันหยุิไม่ไ้เลย ถ้าอศาือารริั้นแปลว่าพวเาสมรู้ร่วมิหรือเปล่า และมีบาอย่าที่เาแอบหวั่นลัวในใ
มันเป็นสิ่ที่แวบเ้ามาในหัวอเา
ฮีโร่ือารที่รัวามยุิธรรมหรือเป็นแ่นนหนึ่ที่เอาวามยุิธรรมมาปิบัวามผิพลาันแน่...
อืม...่ามันเถอะ ยัไเา็ไม่ไ้เอับเ็ผู้หินนั้นอีแล้วล่ะ
“โอโบอท ่วยส่ผ้านหนูให้หน่อยสิ”
ไร้ารอบลับ...
“โอโบอท?” รั้นี้เาเินออมาาห้อน้ำพลาห่อัว้วยผ้านหนูผืนให่ แ่แล้ว็พบับเ็ผู้หินนั้นำลัอโอโบอทไว้ในอ้อมแนและำลัะระโออไปทาหน้า่า
“เห้ยย!!หยุเลยนะ!” โบโบยบอยพู้วยน้ำเสียที่โรธเือ่อนที่เาะลำหานาฬิาอนแ่มัน็...
“หาไอ้นี่อยู่หรอ” อศาพูพลาูนาฬิาพลัธาุอายหนุ่มออมา
ใ่... มันอยู่ที่อศา
“เอาืนมานี่นะ!!!”
“ใเย็นๆ สิ” เธอพูเสียเรียบออมา ราวับว่าเธอเยทำอะไรแบบนี้มา่อน
“ใเย็นบ้านเธอสิ! เอาืนมานี่นะ!”
เาเ้าไปึาออศาสุแร แน่นอนว่าพละำลัอโบโบยบอยเยอะว่าอศามา
เป็นไปัาราวับว่าพระเ้าไ้ำหนเอาไว้แล้ว อศาที่ทนแรอโบโบยบอยไม่ไหวเธอึลมาพ้นาหน้า่าและำลัร่วไปทับเ็หนุ่ม เธอหันัวเอไปมอเาทำให้นัย์ยาสีรามและวาสีน้ำาลสบาัน
ุ้บ
ทั้สอล้มลไปนอนับพื้น โยมีอศาอยู่บนเธอใ้มือ้านึที่ยัว่า้ำอยู่เธอเลยไม่ไ้รับแรระแทเท่สไหร่นั และโบโบยบอยอยู่้าล่าเพราะึาเธอแรนเสียารทรัวและล้มลไปอับพื้น
“ไม่เป็นไรใ่มั้ย” อศาถามพลามอาอีฝ่าย
“เ็บเพราะเธอนั่นแหละ!” โบโบยบอยรีบว้านาฬิาและสวมใส่แนอเาอย่ารวเร็วเรียม่อสู้แ่ลับไ้ยินำอบที่เาไม่ิว่าะไ้ยินออมา
“อโทษ...”
นั่นเป็นำพูที่โบโบยบอยไม่ไ้ยินมา่อนเลย...
“ห้ะ” เาทวนอีรั้
“็ามที่พูนั่นแหละ ันอโทษ” อศาพูพลาวาหุ่นยน์เพื่อนรัอเาลที่พื้นเบาๆ ่อนะลุึ้นพลายื่นมือให้โบโบยบอย เาับมือเธอและนั่ลบนเียอเา
“แล้วเธอ้อารอะไร” เ็หนุ่มเอ่ยปาถาม
“ันแ่้อารที่ะ่อมแมเ้าหุ่นยน์ัวนี้น่ะ” เธออบพลาลูบหัวโอโบอท
“โอโบอทน่ะหรอ แล้วเธอะทำยัไ” เามวิ้ว
“ันิว่าะแยิ้นส่วนนิหน่อยน่ะ ไม่้อห่วหรอันะทำมันอย่าปราี” ะที่เธอพู เธอ็ำเลือมอโบโบยบอยไป้วย
“ถ้าันไม่อนุาล่ะ”
“ัน็อาะ้อัเหุผลมาพูน่ะ”
“หลัานอะไร?”
“็...เพื่อนนายเอาอสำัาันไป” เธอพู่อนะี้นิ้วเรียวสวยไปที่โอโบอท
“อสำั?” เาทวน
"อืม” เธออบและพยัหน้า
“ั้นมี้อแลเปลี่ยน”
“ว่ามา” าอเธอเป็นประาย นี่แสว่าเาะยอมให้เธอแยิ้นส่วน เอ้ย ่อมสัที
“เธอ้อมา่อมให้ันู ห้ามแอบเอาไป่อมที่อื่น” โบโบยบอยเสียเ้ม
หิสาวพยัหน้าอย่ารวเร็ววาอเธอส่อประายอีรั้เมื่อยามสบาับอีฝ่าย เธอูระือรือร้นในเวลานี้แม้เธอะไม่ไ้ยิ้มออมาแ่โบโบยบอยรู้สึไ้ถึวามสุเล็ๆ ในัวอีฝ่าย
น่ารัีั
ความคิดเห็น